คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 4 เปลี่ยนใจตอนนี้ทันมั้ยคะ? 100%
เ้าอร่าสูเพรียวึัวหิสาวึ้นมาาเียอย่านุ่มนวล่อนยสะโพอเธอให้นั่้อนทับบนัเา นแผ่นหลันวลเนียนสัมผัสับออเา มือเรียวสวยลึเล้นทรวามทั้สอ้าอร่าอรร นเธอ้อร้อราระสัน่านและยับัวบิเร้าไปมาเพื่อลายวามทรมานาพิษสวาทที่น้านหลัใให้มันเิึ้น ่อนที่ายหนุ่มะยสะโพลมลึึ้นแล้ว่อยำแรแทรายพาวามแ็แร่ผ่าวร้อนเ้าไปในายอ่อนนุ่มและอบอุ่นอย่า้าๆ นสุแ่น ทำให้นโนรุราน้อหลุเสียหวาน่านรัวนออมาอย่าสุะลั้น
หิสาวรู้สึอึอัเมื่อวามอุ่นร้อนับแน่นนั้นเ้ามาเิมเ็ม่อทารัอเธอ ภายในอบรับารมาเยือน้วยารบีบรัและโอบระับนายหนุ่ม้อร้อราออมา เมื่อารบีบรันั้นมันมามายเหลือานสร้าวามทรมานให้ับเา ่อนายหนุ่มะ่อยๆ ยสะโพอเธอึ้นล้าๆ และ่อยๆ เร็วึ้นๆ ัพายุไโลนที่ำลัพัระหน่ำ มันรุนแรนเธอ้อใแ่แทรแม้วยวามเสียว่านเินทานทน ่อนใบหน้าหล่อเหลาะโน้มลมาุมพิลีบปาอวบอิ่มึ่เธอ็เอี้ยวอมารับสัมผัสแสนหวานนั้น้วยวามเ็มใ
เพลรัอเามีทั้วามอ่อนหวานนุ่มนวลราวนรีลาสสิและระแทระทั้นรุนแรราวทะเลลั่หรือเพลเ็ธร็อแสนเร่าร้อน ทุสัมผัสาเาทำเธอแทบลั่าย ไหนะสารพัท่วท่าที่เาหยิบยมาใ้ในเมสวาทนี้อีเล่า ไนเธอึยินยอมพร้อมใับเาไปเสียทุสิ่เ่นนี้ หิสาวไม่เ้าใัวเอเลยสันิ รู้เพียแ่ว่าเวลานี้เรื่อออีนรัและเ้าสาวอเาไม่อยู่ในหัวเธออี่อไป
ายหนุ่มนั่ล้าเียพร้อมึร่าระหมานั่บนัอนโยให้าเรียวเสลาวาพาบนาแร่ และยเอวอเธอึ้น ่อน่อยสิ่อุ่นร้อนัเหล็หลอมประสานเ้าับวามอ่อนนุ่มอุ่นื้น านั้น็ับเธอรึไว้แล้วเอวพลิ้วไหว็สั่นระรัวริรั้แล้วรั้เล่า แรที่ส่เ้าหาวามอ่อนนุ่มสร้าวาม่านสยิวนหิสาว้อหลุเสียร้อเยี่ยหิรัออมาไม่มีหยุ ทรวสล้า็สั่นไหวถี่รัวามัหวะารระแทระทั้นที่ส่ึ้นมา
“ิน...นิน ะายแล้ว หยะ หยุเถอะ” เสียหอบหายใาหายเป็นห้วๆ บอับเา
“ไม่ายหรอที่รั” ายหนุ่มอบเสียสั่นพร่า บำเา็ุไ้ใบหน้าลยัออหอมรุ่น ่อนูบไล้ลำอระหและเน้นหนัยัแอ่ีพร ในะที่่วล่า็ทำหน้าที่อนอย่าแ็ัน ารบีบรัอบสนออเธอมันทำเาเสียว่านและสุสมเินะล่าว มือเรียวยาวอบุมลึเล้นบามอย่าหลใหล แม่เทพธิา่าหอมหวานไปทั่วทั้เรือนาย ยิ่เยิมยิ่้อารทบเท่าทวี ั่สิ่เสพิฤทธิ์แรที่เาถวิลหาและไม่ปิเสธที่ะไ้เสพสมและรอบรอ
รั้ใล้ถึฝั่ฝัน ัหวะารสวนระแทยิ่ถี่รัวนนทั้สอหายใแทบไม่ทัน ่อนร่าายะระุเร็ถี่ๆ แล้วใบหน้าหล่อเหลา็ุลยัอออเธอ อย่าสิ้นไร้เรี่ยวแร ส่วนนที่ถูส่ไปยัวิมานแสนหวาน็สุสมอย่าอย่าที่ไม่เยพบเอ ภายในอบสนอบีบรัสิ่อุ่นร้อนนั้นถี่ รับรู้ถึวามร้อนอสายธาร้นเหนียวที่พวยพุ่เ้ามาในายอเธอ แบบนี้นะหรือที่เรียว่าารร่วมรั มันสุสมเ่นนี้นี่เอ เธอเอนายไปหาออเาแล้วหอบหายใถี่อย่าเหนื่อยอ่อน ะที่เหื่อไหลโมาย ไม่มีเรี่ยวแรแม้แ่ระินิ้ว ปิเปลือาลแล้วแอบอิับอเา อ้อมออบอุ่นที่แทรแมุ่อนวามเสน่หาเอาไว้อย่าเ็มเปี่ยม
‘อบุนะิน สิ่ที่เิึ้นันไม่โทษุหรอ นที่ผิือันเอ่าหาที่ระโนเ้ามาในอ้อมออุ้วยัวเอ ุไม่ผิเลยสันิ แ่ยอมรับว่าันเสียใที่เสียมันไป ทว่าเสียให้นแสนีอย่าุมัน็ไม่แย่นัหรอ’
ปล. ัำบาำออเพียเล็น้อย่ะ
ความคิดเห็น