คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 :new friend เพื่อนใหม่
1
New friend เพื่อนใหม่
เนื่องจากระยะทางจากเรียวิร่าถึงวอลเลย์แฮมตันเป็นระยะทางที่ไกลพอสมควรแคทเธอรีนจึงต้องอาศัยรถไฟ เพื่อไปยังที่จุดนัดพบก่อนจะไปที่วอลเลย์แฮมตัน ในรถไฟก็มีเด็กรุ่นเดียวกับนั่งอยู่เต็มคันเช่นกัน แน่นอนเด็กเหล่านั้นก็กำลังจะไปสอบคัดเลือกเหมือนกับแคทเธอรีน บรรยากาศตอนนี้เริ่มเงียบลงๆ หลังจากที่คึกคักจากการคุยเรื่องที่ว่าปีนี้มีทายาทผู้ปกครองรัฐจากฟาโทร่า และเรื่องเกี่ยวกับข้อสอบต่างๆนานา ขณะนี้รถไฟมาถึงครึ่งทางแล้วอีกไม่นานก็คงจะถึง บรรยากาศเริ่มเงียบๆ ช่างน่าหลับเสียจริงๆ
“เฮย์ ขอนั่งด้วยได้มั้ยห้องอื่นมันเต็มหมดแล้วอ่า” เด็กสาวตัวเล็กในชุดไหมพรมสีชมพูเดินเข้ามาทักแคทเธอรีน เธอแอบดีใจอย่างน้อยเธอก็ไม่เหงาแล้ว
“ได้สิๆ เชิญเลยจ้า” เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงใจจนทำให้คนฟังแอบยิ้ม
“จ้า สวัสดีน่ะ ฉันอลิซ อาลีเซีย เมอเรีย” คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ทักด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“แคท แคทเธอรีน แอนเดรีย” เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรเช่นกัน
“แอน..แอนเดรีย ทายาทนักรบ” อลิซตาโตเมื่อได้รู้ว่าคนข้างๆเธอนั้นเป็นถึงทายาทนักรบแห่งวันเดอร์เลย์เชียวน่ะเธอแอบคิดว่าเพื่อนใหม่คนนี้ไม่ธรรมดาซะแล้ว
ส่วนแคทเธอรีนไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอยิ้มน้อยๆเป็นเชิงตอบรับถ้าขืนพูดอะไรไปเดี๋ยวคนอื่นเขาจะหาว่าขี้อวด มันคงไม่ดีที่เพื่อนคนแรกของเธอคิดว่าเธอเป็นคนอย่างนั้นใช่มั้ย
‘พ่อมดแม่มด ฟังทางนี้อีก 5 นาทีรถไฟของเราจะถึงจุดนัดพบของผู้สอบคัดเลือกของวอลเลย์แฮมตันแล้ว เตรียมตัวให้ดี โปรดเตรียมเก็บสัมภาระของท่านให้เรียบร้อยก่อนถึงที่หมาย’
แคทเธอรีนมองหาเจ้าของเสียง แต่ก็ไม่พบว่ามันมาจากที่ไหนเลยลองถามอลิซดูดีกว่าคิดว่าเธอคงน่าจะรู้น่ะ ขนาดตระกูลเก่าแก่ของเราเธอยังรู้จักเลย แล้วทำไมเรื่องนี้เธอจะไม่รู้ล่ะ “อลิซเสียงนั้นใครพูดหรอ มันมาจากไหนล่ะทำไมฉันไม่เห็น”
“อ๋อเสียงนั้นมาจากตัวซินซิล่า ถึงพวกมันจะตัวเล็กแต่ก็ฉลาดเป็นกรดเลยน่ะ พวกมันมีความสามารถพิเศษหลายอย่างที่พ่อมดแม่มดขั้นศาสตราจารย์บางคนทำไม่ได้ก็มีน่ะ ส่วนที่เธอไม่เหนก็เพราะว่าเสียงนั้นมาจากการใช้เวทจ้า” อลิซตอบอย่างฉะฉาน
“เวท? เวทอะไรล่ะ เวทพรางตัวเหรอ”
“มันก็ไม่ใช่เวทพรางตัวเลยซะทีเดียวน่ะ มันเป็นเวทที่เขาใช้สื่อสารกับคนที่ต้องการจะสื่อสารด้วยเท่านั้น โดยไม่ต้องมาถึงเจ้าตัวหน่ะหรือจะเรียกง่ายๆว่าส่งกระแสจิตอ่ะ เพราะฉะนั้นเวลาต้องการส่งของมูลลับอะไรส่วนใหญ่เขาก็ต้องใช้เวทนี้กันทั้งนั้นแหละ มั่นใจได้ว่าความลับไม่มีทางรั่วไหลแน่นอน”อลิซอธิบายยาวเหยียด
“แล้วทำไมต้องสื่อสารเฉพาะคนหล่ะ ให้คนทั่งรถไฟรู้ไม่ได้เหรอ เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับอะไรนี่”
“ก็ป้องกันการถูกติดตามจากพวกเฮเดส พวกเนี่ยน่ะชอบขจัดทายาทพ่อมดแม่มดดังๆ อย่างเธอนี่ก็ต้องระวังนะ ว่ากันว่าคดีนี้ขนาดสภากลางยังทำอะไรไม่ได้เลย มีแค่มาตรการณ์ป้องกันเท่านั้นเอง”
“แล้วพ่อมดแม่มดพวกนั้นทำไปเพื่ออะไรล่ะ”
“เพราะพวกเขาต้องการให้วันเดอร์เลย์ล่มสลายและที่สำคัญเขาต้องการครอบครองวันเดอร์เลย์ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นอ่าน่ะพวกเราลำบากแน่ๆ” อลิซพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังปนกังวล
‘ขณะนี้รถไฟมาถึงจุดนัดพบของผู้สอบคัดเลือกวอลเลย์แฮมตันแล้ว พ่อมดแม่มดโปรดนำสัมภาระของท่านไปให้หมด ถ้ามีการสูญหายทางเราจะไม่รับผิดชอบ’
“อื้ม เดี๋ยวค่อยคุยต่อนะตอนนี้ลงกันดีกว่า” ฉันและอลิซเดินลงจากรถไฟด้วยกัน ข้างนอกมีลานเนินกว้างซึ้งตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพลนเต็มไปหมด มีเกล็ดหิมะตกลงมาจากท้องฟ้ามาเป็นระยะๆ สังเกตได้ว่ามีผู้เข้าสอบจากทางพาลอนต้ากับฟาโทร่ามาถึงแล้ว
“ผู้สอบคัดเลือกจากรัฐเรียวิร่ามาถึงแล้ว อะแห่ม!~ ขอให้ผู้สอบคัดเลือกจากเรียวิร่ามาเข้าแถวกันบริเวณหน้าเต้นท์ 4 เดี๋ยวพี่ๆรีดเดอร์จะนำเข้าเต้นไป” เสียงจากโต๊ะอำนวยกลางประกาศดังขึ้น
“แคท! มานี่เร็วเค้าเรียกเข้าเต้นท์แล้ว”อลิซเรียกเมื่อเห็นฉันเดินไปเล่นกับหมีขาวที่มันมาจากไหนไม่รู้ไม่คิดว่าที่เซนทรี้จะมีสัตว์แบบนี้ด้วย เคยเห็นแต่ที่ฟาโทร่าน่ะ อลิซลากฉันเข้าเต้นท์ ดูๆแล้วเต้นท์นี่เล็กจังเลยน่ะ แล้วจะบรรจุคนพอได้หรอ
มาถึงข้างในแล้วความรู้สึกแตกต่างจากตอนที่อยู่ข้างนอกมาก เพราะข้างในดูกว้างกว่า สวยกว่า เต้นท์นี่ถูกประดับด้วยไฟสีส้มออกแดงๆ ถูกจัดให้เหมาะกับชาวเรียวิร่า บรรยากาศตอนนี้ทุกคนดูตื่นเต้นกับเฟอร์นิเจอร์ที่ตกแต่งเต้นท์มาก มีเครื่องเล่นต่างๆอย่างครบครัน มีบูธอาหารและอย่างอื่นอีกที่เรียกความสนใจได้มากจากพวกเรา
“น้องๆ ฟังทางนี้ค่ะ ทุกคนมานั่งรวมทางนี้หน่อยจ้า”เสียงของหญิงสาวดังขึ้น“ก่อนอื่นขอแนะนำตัวหน่อยน่ะพี่ชื่อพี่เกรซน่ะ พี่อยู่ปี 3 แล้ว พี่เป็นพี่รีดเดอร์น่ะ พี่จะคอยดูแลพวกเราขณะเดินทางไปโรงเรียนกับตอนสอบคัดเลือก น้องๆมีอะไรบอกพี่ได้น่ะค่ะส่วนตอนนี้พักผ่อนได้ตามสบายเลยจ้า” พี่เกรซพูดด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
ทุกคนยิ้มให้พี่สาวคนใหม่เป็นเชิงตอบรับและเดินออกไปพักผ่อนกันตามอัธยาศัย ยกเว้นคนเดียวแหละ
“พี่เกรซ สวัสดีค่ะ” สาวน้อยในชุดไหมพรมสีชมพูพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร
“สวัสดีจ้า น้อง…?” พี่เกรซเว้นจังหวะเป็นเชิงถามว่าชื่ออะไรหรอน่ารักจัง
“…ชื่ออลิซค่ะนี่เพื่อนอลิซค่ะชื่อแคท” อลิซลากตัวฉันมาเพื่อให้พี่เกรซเห็นหน้าเห็นตา แคทเธอรีนแอบคิดในใจว่าอลิซนี่นิสัยดีเนาะ อัธยาศัยดีจัง
“จ้า สวัสดีจ้าอลิซ สวัสดีจ้าแคท”
“สวัสดีค่าพี่เกรซ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ” แคทเธอรีนพูดพร้อมยิ้มให้พี่เกรซ
อย่างเป็นมิตรก่อนจะกระซิบกับอลิซว่า “ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวมา” และก็ไม่ลืมบอกลาพี่สาวคนใหม่ “ขอตัวก่อนน่ะค่ะพี่เกรซ” หลังจากนั้นแคทก็เดินตรงดิ่งไปยังบูธอาหารไม่พ้นเรื่องกินเนอะ
อลิซก็หันไปคุยเป็นพี่เกรซเหมือนเดิม
“พี่เกรซค่ะ ได้ข่าวมาว่าปีนี้มีทายาทผู้ปกครองรัฐจากฟาโทร่ามาสอบด้วยน่ะค่ะ”
“วู้ว จริงหรอพี่ก็ได้ข่าวมาเหมือนกันน่ะ ได้ข่าวว่าเก่งมากๆๆ เก่งไม่แพ้พี่เลย เอิ่ม..เขาชื่อไรน่ะ”
“เซน มาโลนก้าค่ะ ได้ข่าวมาว่าหล่อมากๆด้วย” อลิซพูดพร้อมกับหัวเราะคิกตา
“อยากเห็นหน้าแล้วสิ”
“ พี่ได้เห็นแน่นอนค่ะ ยังไงเขาก็สอบเข้าติดอยู่แล้ว”
“จ้า พี่ก็หวังว่าจะได้เห็นน้องน่ะ”
“ค่ะ พี่มาจากรัฐไหนค่ะ”
“เรียวิร่าจ่ะ เรามาจากที่เดียวกันน่ะ”
“เอ้า เด็กๆตอนนี้มาครบกันแล้วได้เวลาไปโรงเรียนแล้วจ่ะ” เสียงของอาจารย์จากโต๊ะอำนวยการเดินมาบอกที่เต้นท์เรา
“พี่เกรซอยู่บ้านไหนค่ะ” อลิซพูดพร้อมกับเดินไปยังบอลคาร์พร้อมกับแคทเธอรีนและพี่เกรซ
“แกรแบนิวจ้า”
“ เอิ่มบ้านแต่ละบ้านนี่มันต่างกันมั้ยค่ะ” เสียงจากคนที่เงียบมานานพูดขึ้น
“อันที่จริงก็ไม่ต่างหรอกน่ะ แต่พ่อมดแม่มดที่อยู่อ่ะต่างกัน”พี่เกรซพูดพร้อมกับปิดประตูบอลคาร์และนับสมาชิก
“ยังไงค่ะ”เสียงที่ปกปิดความสงสัยไม่มิดพูดขึ้น
“ก็…เดี๋ยวไปถึงก็รู้”พี่เกรซหันมายิ้มให้แคทเธอรีนอย่างเป็นมิตร
“ค่ะ” แคทเธอรีนยิ้มตอบ
“พี่เกรซ ใส่ชุดพิธีการเลยมั้ยค่ะ” อลิซพูด
“ ใส่เลยจ้า”พี่เกรซพูดพร้อมกับเดินไปบอกคนที่นั่งอยู่ข้างหลังให้เตรียมตัวได้แล้ว
ตื่นเต้นจังฮึดด~เราต้องทำให้ได้....
sweeteye
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วงนี้ไรเตอร์ไม่ว่างน้า เลยไม่ค่อยได้อัพต้องขอโทษด้วย รู้สึกผิด *0*
ความคิดเห็น