คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 4 เสียใจ
“เออ เร็วๆหล่ะ ฉันขี้เกียจรอ”
“นายนี้ ปากร้ายไม่เปลี่ยนเลย โย่วไปกันเลย อืมจริงสิไม่กี่วันนี้จะมีสอบปลายภาค ขอร้องหล่ะติวให้ฉันหน่อยสิ นะ นะ ฉันหน่ะตกแล้วตกอีกได้มั๋งเนี่ย ฮ่าๆ”
“แล้วทำไมต้องติวให้นายด้วยหล่ะ อ่านเองสิ”
“นายมันเก่งนิ ฉันหน่ะโง่มากเลยหล่ะ เอาเป็นว่านายติวให้ฉันแล้วกัน งั้นเริ่มเย็นนี้เลยนะไปติวบ้านนาย เย้ เย้”
“นายอย่าคิดเอง เออเองสิ เหนื่อยใจจริงกับนาย อือๆ”
“งั้นเย็นนี้เจอกันหน้าโรงเรียนนะ ”
“โย่ว นารูโตะ ทำไมนายเดินมากับเจ้านั้น”
“อ๋อ บ้านเราอยู่ทางเดียวกันหน่ะ แล้วฉันก็เคยช่วยเหลือเขาด้วยนะ / ยิ้ม”
“หรอ ”
“ก็จริงนะสิ ไป ไป เข้าเรียนได้แล้ว”
ซาสึเกะ แอบมองมาที่นารูโตะ (หงุดหงิดชะมัด)
ติ่งตอง เลิกเรียนแล้ว
“กาอาระวันนี้ นายไม่ต้องไปส่งฉันหรอกนะ พอดีฉันมีธุรนิดหน่อยนะ”
“อืม เดินดีหล่ะ อย่าเดินไปชนคนอื่นเขานะ”
“ไม่ตองห่วงฉันไม่ชนใครง่ายหรอนะ” ตุบ! ชนเข้ากับแผงอกของซาสึเกะ
“ฮ่าๆ ขอโทดที อ่าว ซาสึเกะ”
“นายบอกว่าจะไปบ้านฉันไม่ใช่หรอ ตามมาสิ”
“ใช่แล้ว นายเดินไปก่อนนะ”
“ฉันกลับก่อนนะกาอาระ ไว้เจอกันพรุ่งนี้”
“อืม ไหนนายบอกไม่ชนใครง่ายๆไง ชอบให้ฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลยนะ ไปหล่ะ บาย”
“บาย ”รีบวิ่งไปหาซาสึเกะ
บ้านซาสึเกะ
“โฮ! บ้านรึพระราชวังละเนี่ย ใหญ่ชะมัดเลย นายอยู่คนเดียวหรอ ?”
“ฉันอยู่กับพ่อบ้านหน่ะ”
“ยินดีต้อนรับกลับครับ นายน้อย”
“นี่พ่อบ้านฉัน เซบาสเตียน มีอะไรขอให้เขาช่วยได้”
“ขอรับ ผมยินดีเสมอ / ยิ้มบาง”
ซาสึเกะกับนารูโตะเดินไปที่ห้องของซาสึเกะ
“นายไม่เข้าใจ วิชาอะไรหละจะได้สอนได้ถูก”
เดินไปนั่งที่เตียงซาสึเกะ
“คณิตศาสตร์หน่ะ ว้าว เตียงหนุ่มมาก”
เดินไปหานารูโตะ แล้วหยุดหน้านารูโตะและมองหน้า
“ทำไมหรอ หน้าฉันมีไรติดหรอ”
ซาสึเกะเอาหน้าเข้าใกล้นารูโตะอีก และผลักนารูโตะนอนลงไป ซาสึเกะค่อยทาบริมฝีบางของตัวเองลงเป็นริมฝีปากเล็กของนารูโตะ ความหวานป่นความร้อนแผ่ซ่านเข้ามาในปากของซาสึเกะ ซาสึเกะค่อยเอาลิ้นตวัดเข้าไปในปากของนารูโตะเพื่อสนองความต้องการของต้น ซาสึเกะห้ามอารมณ์ไม่ไหวจึงกระชากเสื้อของนารูโตะ แควก! แล้วค่อยๆใช้มือเลื่อยเข้าไปในส่วนเร้นลับของนารูโตะเพื่อให้
“อุดอะ! (หยุดนะ! )
“...(เข้าใจความรู้สึกตัวเองเล้วหล่ะ ว่าฉัน ชอบนารูโตะ)”นารูโตะผลักซาสึเกะออกด้วยแรงที่มีอยู่น้อยนิด
“อ้า...อ้า...อย่านะ ไม่...ไม่ ตรงนั้นไม่ได้นะ ซาสึเกะ ขอร้องเถอะ”
ซาสึเกะไม่ทำตามที่นารูโตะขอแต่กับกดทับริมฝีปากเล็กแรงกว่าเดิม
“(ฉันหยุดตัวเองไม่ได้)” ซาสึเกะยิ่งรุก พร้อมทั้งพรมจูบไปทั้งตัวของนารูโตะ
“นารูโตะ ฉันชอบนาย” นารูโตะจึงใช้โอกาสนั้นและรีบผลักตัวซาสึเกะออก จากนั้นจึงวิ่งออกไปจากห้อง
“ทำไมกันทำไมซาสึเกะถึงทำแบบนี้” นารูโตะจึงวิ่งออกไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก โดยไม่ฟังเสียงเรียกที่ซาสึเกะส่งไป
“ นารูโตะ นารูโตะ”
นารูโตะฝ่าฝนไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้จุดหมายได้แต่คิดและสับสนกับความรู้สึกที่มันเออล้นนี้ ว่ามันคืออะไร
(ทำไมที่ไม่รู้สึกรังเกียจซาสึเกะเลย ทั้งๆที่เค้าทำลายเราแบบนั้น ฉันไม่เข้าใจเลย)
ทันใดนั้นนารูโตะก็ได้ยินเสียงใครบางคนเรียกนารูโตะก่อนที่นารูโตะจะสลบไป
“นารูโตะ ” …
ความคิดเห็น