คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 2 ขอบคุณ
“ฮ้าว ให้ตายสิ ตื่นสายจนได้”
“ดี นารูโตะ”
“โอส กาอาระ”
“นายหน่ะทำการบ้านมารึยัง”
“แย่แล้ว !! ลืมสนิทเลย ”
“ฮ่า เอาอีกจนได้หน่ะนายหน่ะ”
อ๋อ คนนี้หน่ะชื่อ กาอาระ เขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันเลย เขามักจะดูแลฉันเสมอเลย เขาหน่ะเป็นคนเก่งมาก แต่
ทำไมไม่รู้ว่าทำไมถึงอยู่ห้องนี้ คะแนนของเขาน่าจะอยู่ห้องA เดียว ฉันเคยถามเขานะแต่เขาก็ไม่บอกอะไรเลย มีอีกอย่างนะ เจ้านี้หน่ะเนื้อหอมใช่เล่น ทุกๆสัปดาห์ต้องมีสาวๆมาบอกรัก แต่หมอนั้นก็ไม่ตอบรักใครสักคนเลยนี้สิ ฉันหล่ะโคตรอิจฉามันเลย ฮ่าๆ
“อย่าเหมอสิ นารูโตะ เดี๋ยวก็ทำการบ้านไม่เสร็จหลอกนะ”
“คร้าบ คร้าบ ”
“นารูโตะเที่ยงนี้หน่ะ ฉันมีธุระกับครอบครัวนิดหน่อยหน่ะ นายกินข้าวไปก่อนนะเดี๋ยวฉันมา”
ตอนเที่ยง
“เย้ ! หิวข้าว หิวข้าว” (เฮ้ย เจ้านั้นเด็กเมื่อวานที่ฉันช่วยนี้นา เข้าไปหาดีกว่า)
“โย่ว ซาสึกะ ขอนั่งกินข้าวด้วยคนนะ / ยิ้ม”
“อือ …”
“นายนิเอาแต่ อือ อย่างเดี่ยวเลยนะ นายมานั่งกินข้าวที่นี้คนเดียวทุกวันหรอ ??”
“อือ ”
“(เข้าถึงยากจริงนะ) ถ้างั่นฉันขอมานั่งกินเป็นเพื่อนแบบนี้ทุกวันเลยนะ นายจะได้ไม่เหงาไง ”
“... (เจ้าหมอนี้ แปลกจริง)”
“ ถ้านายไม่ตอบงั้น ฉันจะมานั่งกับนายทุกวันเลย ฮ่าๆ”
ตอนเย็น
“กาอาระ ฉันกลับก่อนนะ”
“ฉันไปส่งนะ นารูโตะ”
“ไม่ต้องหรอก ฉันต้องแวะไปซื้อของหน่ะ ”
“อือ กลับบ้านดีๆหล่ะ”
ในระหว่างที่นารูโตะกำลังเดินกลับบ้าน นารูโตะเดินไปชนกับนักเรียนกลุ่มหนึ่งเข้า เป็นเด็กนักเรียนอันพาล
“หนอยแก เดินชนฉันหรอ ไอเด็กบ้า / ชก”
“ผลัวะ ... อ้าก”
“(เอะ!ทำไมไม่รู้สึกเจ็บเลยอ่ะ) หา ซา.. สึเกะ ซาสึเกะ ”
ซาสึเกะ ซัดหมัดกลับไป จนนักเรียนกลุ่มนั้นต้องรีบวิ่งกลับไป “หนอย จำไว้นะพวกแก”
“นายไม่เป็นไรใช่ไหม นารูโตะ”
“ฉันไม่เป็นไร นายเป็นแผลนิ ขอโทดนะเป็นเพราะฉันแท้ๆ ”
“แผลแค่นี้ทำไรฉันไม่ได้หรอก ไปหล่ะ”
“อ่าว เฮ้ยไปแล้วหรอ ยังไม่ได้ขอบคุณเขาเลย พรุ่งนี้แล้วกันเนอะ(เอะ! ทำไมเขาถึงช่วยเรานะ หรือว่า ... เป็นไปไม่ได้เราเป็นผู้ชายนะ เรื่องแบบนั้นนะ … เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ ) ”
“โอ้ย ! คิดมากจนเอาหัวชนผนังจนได้ บ้าจริง”
#ซาสึเกะเดินกลับบ้านไป “เจ็บชะมัด (ทำไมตัวฉันถึงวิ่งเข้าไปขว้างแทนหมอนั้นนะ ทำไมกัน...ทั้งๆที่ไม่เคยสนใจใครทั้งนั้น ทำไม...) “
ความคิดเห็น