เฮ้อ...แล้วฉันก็รักนายจนได้

ลำดับตอนที่ #2 : อย่าให้เจอหน้าอีกนะ

   เช้าวันอาทิตย์อากาศกำลังสดใส แต่แล้วมันก็ต้องมีเหตุให้วันอาทิตย์ที่แสนสบายของปาริสร กลายเปนวันอันมดมนตร์ทันที เพราะอะไรน่ะหรอ" ฮัลโหลล ยัยปา ตื่นได้แล้วนะชั้นมีเรื่องจะปรึกษา" เสียงดังออกมาจากปลายสาย ขณะที่ผู้รับยังคงหน้าตางัวเงียอย่ภายใต้ผ้าห่ม "อะไรกันอ่ะยัยมด นี่คนกำลังหลับกำลังนอน เธอโทรมาทำไมตอนนี้ห๊ะ" เสียงปาริสรพูดออกไปอย่างงัวเงียเช่นกัน "เออน่าเธออ่ะฟังก่อน ๆ ชั้นกำลังเครียดนะคือว่าช้านมีแฟนแล้วว" คนที่โทรมาพูดเสียงเครียด "หา !! เธอเนี่ยนะมีแฟน อะไรกันเพิ่งกลับมาจากอเมกาแค่ 2 เดือนไปเปนแฟนกะใครเค้าน่ะ แล้วแฟนแกชื่ออะไรเป็นลูกเต้าเหล่าใคร รวยมัย หน้าตาเป็นไงเนี่ย" เสียงคนทีงัวเงียอยู่ตื่นขึ้นมาทันที "นี่ ถามน้อย ๆ หน่อยซิ เค้าชื่อ อัครชัย พิสูจน์กาญจ์ " เสียงจากปลายสายดังออกมาจากโทรศัพย์ "หา อะไรนะ อัครชัย พิสูจน์กาญจ์ ลูกเจ้าของร้านรองเท้าหนังส่งออกอันดับ 1 ของไทย อ่ะนะ เธอล้อเล่นป่าวเนี่ย" เสียงปาริสรแทบจะตะโกนออกไป "ช้านไม่ได้พูดเล่นนะชั้นพูดจิง ๆ เค้านัดเจอกับชั้นวันนี้ แกต้องไปกับชั้นนะ นะนะนะเพื่อนรักขอร้องน๊า" เสียงของสาวน้อยปลายสายอ้อนวอนเต็มที่ "แกไปมุดอยู่รูไหนมาเนี่ย แกรู้มั๊ยนายเนี่ยอ่ะ เปนเสือผู้หญิงนะ แกเลิกคบเหอะ สงสัยแกไปอยู่เมกาซะนไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะเนี่ย" เสียงปาริสรเปรยออกไป "ช้านก็ถึงให้มานช่วยไง ขอแต่เธอทำตามแผนนะ รีบ ๆ แต่งตัวสวยๆ  เข้าล่ะเดี๋ยวชั้นจะออกไปรับแกตอนน้แหละ บายนะแล้วเจอกัน" "เดี๋ย..ย.ย..ว.ว.. ซิยัย ย.." ปาริสรยังไม่ทันจะพูดจบฝ่ายโน้นก็วางหูไปเรียบร้อบแล้ว เวลาผ่านไปปาริสรก็เจอเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานานนับ 2 ปี เพราะ 'มด หรือ มารดี สุเวศวรรณ' สาวสายผู้เพียบพร้อมจากตระกูลไฮโซ ได้ไปเรียนต่อที่อเมริกาและเพิ่งจะหลับมาเมื่อไม่นานมีนี้นี่เอง "ยัยปา ชั้นมาแล้ววว" มารดีร้องเสียงลั่นบ้าน "ใจเย็น ๆ มด ชั้นอยู่ใกล้แค่เนี๊ยตะโกนซะลั่นเชียวนะแก" เสียงปาริสรค้อนใส่เพื่อนรัก และแวมารดีก็เริ่มเล่าถึงแผนกานของตน'ปา แกต้องช่วยชั้นนะ แกก็รู้ใช่มั๊ยว่าคุณอัคอ่ะเค้าโดนมองว่าเป็นเสือผู้หญิง แกช่วยไปพิสูจน์ให้ชั้นหน่อยได้มั๊ยปา นะปานะ' เสียงมารดีอ้อนอย่างเศร้า ๆ  'โอ๊ยของมันแน่นอนนะแก แกอยู่อเมกาไม่เคยอ่านหนังสือพิมพ์ไทยหรอเดี๋ยวเป็นข่าวกะคนโน้นคนนี้' ปารืสรตอบเพื่อนไป'แกอ่ะช่วยหน่อยซิแกช่วยลองทำเป็นอ่อยคนอัคเค้าให้หน่อยได้มั๊ย นะปานะขอร้องๆๆนะนะ' 'เฮ้ยย แกจะบ้าหรอไม่เอาอ่ะแกต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เรยเนี่ย' เสียงปาริสรคัดค้านอย่างเต็มที่ ' ปาอ่ะ คนนี้ชั้นจิงจังนะปาช่วยหน่อยนะ' และแล้วปาริสรก็ต้องยอมช่วยเพื่อนจนได้ แม้จะไม่อยากทำยังไงก็ตามแต่เมื่อเพื่อนคิดจะจิงจังแบบนี้มันก็ต้องยอมหน่อยล่ะว่ะเอาก็เอา ณ ร้านอาหารสุดหรูแห่งหนึ่ง เป็นร้านที่คู่รักมันจะมาดินเน่อร์กัน ร้านนี้แพงหูฉี่เชียวหล่ะ "นั่นไงปาคนนั้นอ่ะคนที่นั่งหันหน้ามาให้เราอ่ะ เอ๊ยแต่อีกคนนั้นใครอ่ะที่นั่งหันหลังอ่ะ เพื่อนเค้ามั้ง" เสียงมารดีบอกเพื่อนสาว "เออ ๆ แกรออยู่ตรงนี้ก่อนละกัน เดี่ยวชั้นจัดการเองไอ่คนนั้นจะใครก็ช่างเหอะชั้นไม่สนเป้าหมายคือแฟนแกคนเดียวพอ" ปาริสรบอกเพื่อนพร้อมทำหน้าบึ้ง "'งั้นชั้นรอแกตรงนี้นะ แกอย่าทำหน้าบึ้งซิยิ้มเข้าไว้ ๆ ๆ "มารดีสั่ง "เออ ๆ รู้แล้วน่า ๆ แกนี่เดี๋ยวก็ไม่ช่วยเลย"ว่าแล้วปาริสรก็เดินตรงไปยังผู้ชายโต๊ะข้างหน้าทันที เมื่อถึงโต๊ะของอัครพลปาริสรก็เริ่มแผน "โอ๊ย " ปาริสรทำเป็นสะดุดข้อเท้าตนเอง "เป็นอะไรรึปล่าวครับคุณ" เสียงอัครพลถามด้วยความตกใจปนงุนงง "เจ็บมากค่ะ ลุกไม่ขึ้นช่วยพยุงหน่อยได้มั๊ยคะ"เสียงปาริสรตอบออกไปตามแผน "เดี๋ยวชั้นช่วยเองดีกว่าอัค เดี๋ยวแฟนแกมาเห็นเข้าจะทะเลาะกันนะ มาครับผมช่วยเอง " อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น แต่ปาริสรก็ต้องตกใจ และอีกฝ่ายหนึ่งก็ตกใจมากเช่นกัน เมื่อเจ้าของเสียงคนนั้นคือ ไอ้คนไร้มารยาทที่ ปาริสรตั้งฉายาไว้ และสาวที่สะดุดล้มคือคนที่เขาไม่ยอมสัมภาษณ์ในวันนั้น "อ่อ คุณนี้เองหรอครับ บังเอิญจริง ๆ " เสียงของคนไร้มารยาทพูดขึ้น แต่ปาริสรแม้จะตกใจเพียงใด เธอก็ยังคงดำเนินตามแผนต่อไป "ไม่เปนไรค่ะชั้นไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ คนคะช่วยชั้นหน่อยได้มั๊ยคะ" เสียงปาริสรหันไปอ้อนอัครพล "เอ่อ .อ.อ. คือว่าอซักครู่นะครับ" แล้วอัครพลก็หันไปเรียกพนักงานเสิฟร์อาหารมาช่วยแทน เมื่อหญิงสาวได้รับความช่วยเหลือแล้วก็กล่าวขอบคุณพนักงานเสิฟร์อาหารและตรงดิ่งไปหาเพื่อนทันที "เปนไงบ้างอ่ะ ปา เค้ามีท่าทีกะแกบ้างมะ " เสียงมารดีถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "มีกะผีไรล่ะ เค้าน่ะไม่มีท่าทีไรเลยนะแก แต่อี่ตาคนไร้มารยาทนั่นที่ช้านเล่าให้แกฟังวันก่อนอ่ะเป็นเพื่อนแฟนแกอ่ะดิ แฟนแกไม่น่าคบคนแบบนั้นเลยนะ  สงสัยคงคิดว่าชั้นคิดจะจับแฟนแกแน่เลยเนี่ย แกนะแก " เสียงปาริสรโวยใส่เพื่อนรัก "ใจเย็นก่อนแก บางทีเค้าอาจจะเนคนดีก็ได้นะ" เสียงมารดีพยายามจะพูดมองโลกในแง่ดี"โอ๊ยไม่รู้แหละ ชั้นไปก่อนล่ะ แกไปหาแฟนแกเหอะเค้ารอนานละล่ะ ไปนะ แล้วขอบอกก่อน ชั้นกะไม่ช่วยแกแล้ว อายที่สุดเลยเนี่ย" เสียงปาริสรยังคงโวยไม่หาย "เออน่า ยังไงก็ขอบคุณมากนะแกแล้วเอาไว้ชั้นจะโทรหานะ" พูดจบแล้วมารดีก็เดินเข้าไปหาโต๊ะของแฟนหนุ่มทันที "อ่าวมด มาแล้วหรอ ว่าจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักซะหน่อยแต่เค้ากลับไปละล่ะ พอดีมีงานด่วนโทรเข้ามาเมื่อกี้เอง" เสียงอัครพลพูดกะแฟนสาว "ไม่เป็นไรหรอกค่ะอัค เดี๋ยวเอาไว้วันอื่อนก่อนก็ได้ เราสั่งอาหารกันเถอะค่ะ" เสียงมารดีพูดกะแฟนหนุ่มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 'แกนะแก ทำชั้นววยจนได้ยัยมดนัยัยมด'เสียงของปาริสรบ่นในใจขณะเดินไปที่รถ "อ่าว แล้วคุณหายแล้วหรอครับ หายเร็วดีนะครับ" เสียงชายหนุ่มเอ่ยขึ้น เมื่อจะหันหน้าไปมองว่าเป็นใครปาริสรก็ต้องตะลึงรอบ 2 เมื่อเค้าคนนั้นคือ ไอ้คนไร้มารยาทคนเดิมนั่นเอง "ชั้นจะเป็นอะไร หายเร็วรึช้ามันก็เรื่องของชั้นคนอื่นไม่เกี่ยว" ปาริสรโวยใส่ "หรอครับ สงสัยคุณคงจะล้มแต่เฉพาะคนหล่อ ๆ รวย ๆ ล่ะซิ"เสียงชายหนุ่มพูดขึ้นอีกครั้ง "เอ๊ย คุณ พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงชั้นเสียหายนะ" ปาริสรแทบจะทนไม่ไหว "ปล่าวครับ ผมแค่พูดไปตามที่เห็นไปนะครับขอตัว" ว่าแล้วเขาก็เดินขึ้นรถไปก่อนทีปาริสรจะโวยอะไรออกมาอีก 'จำไว้นะไอ้คนบ้า ไร้มารยาท ชั้นจะไปทำบุญล้างซวยที่ได้เจอนาย และขออย่าให้เราได้เจอกันอีกเล้ยยสาธุ' ปาริสรคิดในใจแล้วก็เดินไปยังรถขับตรงกลับบ้านทันที