คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Fourteenth Step
Chapter
:: 14
Fourteenth
Step
หลัาที่ทานไ่นอิ่มแปล้ และรอานยอลเินไปเ้าห้อน้ำแบฮยอน็ไ้พูุยับน้อทั้สอนที่แบฮยอนพึ่มารู้ทีหลัว่าเ้าทัู้่พึ่อยู่มอปลายเอแู่โเป็นผู้ให่และน่ารัมา
ยอนอูและแพที้ไม่ไ้อายในวามเป็นสาววายอพวเธอ
เธอพูวามฟินทุอย่าและประสบาร์วายรวมทั้นิยาย่าๆที่อ่านให้แบฮยอนฟั
แบฮยอนทำไ้แ่ยิ้มและอบบ้าในบารั้ที่สอสาวถามหรือ้อารวามิเห็น
ถึแม้ะไม่่อยรู้เรื่ออะไรมานัและบอับสอสาวว่าไม่รู้เรื่อแ่พวเธอ็บอแ่ว่า...เี๋ยวพอพี่เ้ามาในวัวนนี้แล้วพี่ะรู้เอ
แพที้วัไอแพเรื่อให่ออมาาระเป๋าทันทีเมื่อแบฮยอนหลุปาถามออไปว่า
NC ืออะไร
นิ้วมือเล็ิ้มหยุหยิและหัวเราะิัับยอนอูอยู่สอน่อนะยื่นไอแพเรื่อสวยไปให้แบฮยอน
ึ่แบฮยอน็รับเอามาถือไว้อย่าๆ
“ นี่่ะ NC อ่านูสิะแล้วพี่ะรู้ว่าืออะไร ” ยอนอูบอ
“ ลับยั?
” านยอลที่พึ่ลับมาาห้อน้ำพูึ้นพร้อมับวามือลบนหัวเล็ยี้เบาๆอย่ามั่นเี้ยวอนที่ัวสูเลยบ่าเ้ามานิๆ
นยอนอูและแพที้ที่ยืนมออยู่ลั้นเสียรี้แทบไม่อยู่ไ้แ่ใ้มือแอบหยิันไปมาอย่าฟินัในโมเม้นน่ารัๆนั้น
“ เี๋ยวแปบหนึ่นะรับ
” แบฮยอนึมือนัวสูออาหัวอนเอเมื่อรู้สึว่าานยอลยีผมอนเอนเสียทรไปหมแล้วพร้อมับเยหน้าบอร่าสูที่พยัหน้าโอเและยืนรออยู่นิ่ๆ
แบฮยอนไล่สายาอ่านัวหนัสือมามายที่แพที้และยอนอูบอับเาว่ามันือ
NC แ่สำหรับแบฮยอนแล้วเท่าที่ำลัอ่านอยู่มัน็แ่นิยายธรรมาเพียแ่มี
พระ นา เป็นผู้ายทัู้่็แ่นั้น ทีแรแบฮยอน็ิแบบนั้นอยู่หรอนะ
นระทั่ไล่สายาอ่านลมาเรื่อยๆ
เรียวิ้วสวยอแบฮยอน่อยๆมวเ้าหาันเมื่อเริ่มอ่านเอำแปลๆในนิยายที่อ่าน
อืม อืออออ ั้นเหรอ
แถมยัมีำพว อะ อ๊า แรๆ อะไรแบบนี้
มันูไม่ใ่นิยายปิแล้วว่าไหม
“ ะ
แ่นายอ ระ ร่าสู ่อยๆสอเ้าปะ..... ”
พรึบ !!!!!
“ รี้
อย่าอ่านออเสียสิะพี่แบฮยอน ” สอสาวรี้ลั่นเมื่อไ้ยินน้ำเสียสั่นๆอแบฮยอนอ่านเนื้อหานิยายออมา
ยอนอูรีบึไอแพออามือแบฮยอนพร้อมทั้ปิหน้าออย่ารีบ่วน
แบฮยอนหน้าเห่อแลามไปนถึใบหูเมื่อเ้าใวามหมายอำว่า
NC แบบแ่มแ้ัเนนาที่อนอ่านภาพ็ไหลเ้ามาในหัวเป็นาๆนแบฮยอน้อสะบัหัวแรๆเพื่อไล่ภาพพวนั้นออไปาหัว
ไม่ิเลยว่าเ็แ่มอปลายะอ่านอะไรแบบนี้้วย...
“ ไหน
อะไร เอามาูิ ” านยอลพูพร้อมับึไอแพออามืออยอนอูมาเปิูแล้ว็ยิ้มมุมปาำๆพร้อมับยื่นไอแพืนให้สอสาว
“ มะ
มอปลายเ้าอ่านแบบนี้ันแล้วเหรอ ” แบฮยอนถามเสียสั่นยัไม่หายาอาารเิน
“ อ่านั้แ่ประถมแล้ว่าหา
อุ๊บ !! ” ยอนอูพูพร้อมับทำท่าเอามือปิปาทำหน้าาเหมือนับว่าไ้เผลอหลุวามลับอนเอออไปแล้ว
“ ายไ้ายสาววายนิพพาน
พี่ไม่เยไ้ยินเหรอะ ” แพที้พูเสริม
“ หึ
บทพวนี้็เียน้ำๆาๆแหละน่า มันไม่ฟินเท่าปิบัิริหรอเื่อพี่สิ
ริไหมรับที่รั ” านยอลพูพร้อมับหันไปถามแบฮยอนที่ยืนหน้าแยัไม่หายแถมยัไม่ล้าสบาใรทั้นั้น
เรื่อพรรนี้เ้าเอามายืนพูลาห้าแบบิวๆันอย่านี้เลยเหรอ...
แบฮยอนอายนะมุินอยู่แล้วนะ...ถึะอบินนาารถึิแพานยอลแ่ว่าเรื่อแบบนี้...มันยัไม่เยนี่น่า
“ รี้
ไ้ันแล้วใ่ไหมะ ” สอสาวร้อรี้ันอย่าื่นเ้นพร้อมับี้มาที่แบฮยอนและานยอลอย่ารออยำอบ
“ ิว่าไล่ะ
” านยอลยัิ้วให้สอสาว่อนะลาแนนัวเล็ให้เินาไป
โยทิ้สอสาวที่ร้อรี้อย่าฟินัไว้้าหลั
หอแบฮยอน
20.45 น.
แบฮยอนหยิบผ้าเ็ัวในู้เสื้อผ้าอนเอออมา่อนะเินออมานอห้อนอน้อมอนัวสูที่นอนินพื้นที่ทั้โฟาแถมยัถือวิสาสะเปิทีวีูบอลในห้อแบฮยอนราวลับเป็นห้ออนเออย่าไม่เรใ
แถมยัหน้า้านหน้ามึนไล่ให้ลับห้อเท่าไหร่็ไม่ยอมลับ
เอาแ่บอว่าแบฮยอนใร้าย แฟนับรถเหนื่อยแทบายยัะไล่อี
พร้อมับทำหน้าาน่าสสารนแบฮยอนอยาะทุบเ้าให้สัร้อยทีับวามมารยาอพี่ท่าน
นอะไรเ้าเล่ห์เพทุบายเยอะะมั...
“ ถ้าะนอนที่นี่็ไปอาบน้ำเลยนะรับ
” แบฮยอนบอพร้อมับยื่นผ้าเ็ัวและเสื้อผ้าอร่าสูที่นมาทิ้ไว้ที่ห้ออแบฮยอนนเ็มู้ไปหมให้ับานยอลที่นอนเพิ่มเสียพาษ์บอลอย่าเมามัน
“ แปบหนึ่
อู่นี้บ่อน ” านยอลพูโยที่ไม่มอหน้าแบฮยอน้วย้ำสายาู่มยั้อมอฟุบอลที่ำลัเะอยู่้าหน้าอย่าเมามัน
“ ไม่ไ้รับ
”
“ แปบเียวเอ
นี่รึ่หลัแล้วเนี่ยใล้ะบแล้ว ”
“ ุานยอล
!!! ” แบฮยอนเินไปบัหน้าอทีวีที่านยอลำลัูอยู่พร้อมับเรียื่อานยอลเสียเ้ม
“ มึิว่าูลัวมึรึไวะ
” านยอลลุึ้นาโฟาพร้อมับยืนประันหน้าแบฮยอนบ้า
“ .......
” แบฮยอนนิ่เียบ้อหน้านัวสูนิ่อยู่เ่นเิม
นี่ล่ะอีโหมที่ไม่่อยมีใรรู้อแบฮยอน...
แบฮยอนสายโหนะรู้ยั...
“ เออ
โว้ยยยยย ไฟห้อน้ำเปิรไหนวะ ” านยอลรีบหอบผ้านหนูและเสื้อผ้าที่แบฮยอนเอามาให้ทันทีที่เห็นนัวเล็ทำหน้านิ่ๆมอนไม่ไปไหนพร้อมับโวยวายลบเลื่อนวามเียมัวอนเอ
บอไปใรมันะเื่อ...หล่อ...รวย....เลว...แบบนี้แ่ัน....
ลัวเมีย...
นึ้นสมอ....
ใ้เวลาไม่ถึยี่สิบนาทีานยอล็อาบน้ำเสร็พร้อมับเินออมาาห้อน้ำในห้อรับแอแบฮยอนสายาู่มวามอหาเ้าอห้อแ่ไม่เอสสัยเ้าไปอาบน้ำในห้อนอนอนเอแน่ๆ
านยอลึถือวิสาสะบิลูบิเ้าไปในห้อนอนอนัวเล็
แบฮยอนำลันอนอ่านหนัสืออยู่บนเียนอนว้าโยเอาหลัพิหัวเียไว้
แว่นสายาที่นัวเล็ใส่ไม่ไ้ทำให้วามน่ารัที่มีลน้อยลเลยแม้แ่น้อย
แบฮยอนน่ารัเินห้ามใเสมอในสายาานยอล...
านยอล้าวึ้นไปบนเียว้าพร้อมับมอใบหน้า้าน้าอแบฮยอนที่เอาแ่อ่านหนัสือศัพท์ภาษาอัฤษที่านยอลไม่เ้าใอย่าไม่สนใสิ่รอบ้าริมฝีปาบาสีมพูระเรื่อที่มุบมิบท่อศัพท์อย่าั้ใมันทำให้านยอลยิ้มอ่อนๆับวามน่ารันั้น
ฟุบ !!!
านยอลล้มัวลนอนหนุนัแบฮยอนที่ำลัอ่านหนัสืออยู่บนที่นอนว้าพร้อมับึมือเล็้าหนึ่ที่ไม่ไ้ถือีทานมาับเอาไว้โยเอามือนุ่มแนบลบนแ้มอนเอ
มืออันนุ่มนิ่มื้นเหื่อนิๆและอุ่นนานยอลสัมผัสไ้มันทำให้านยอลอบนัวสูพลิัวนอนะแ้าเอาใบหน้าแสนหล่อเหลาุลับหน้าท้ออแบฮยอนโยที่ยัมีมือเล็แนบแ้มอนเออยู่แล้วหลับาพริ้มอย่าอบใ
“ ุานยอลอย่าแล้ันสิรับ
ผม้ออ่านหนัสือนะ วันันทร์ผมมีเทสย่อย ” แบฮยอนบอพร้อมับทำท่าะัมืออนเอออาแ้มอนัวสู
“ ูไม่ไ้แล้
อีอย่าพรุ่นี้วันเสาร์ ” านยอลยื้อมือนัวเล็เอาไว้ให้วาแนบที่แ้มอนเอเหมือนเิมโยทีุ่มมืออนัวเล็เอาไว้อีั้น
นิ้วโป้หนาเลี่ยเบาๆที่นิ้วนาึ่มีแหวนเียร์อานยอลสวมอยู่
านยอลอบมือนิ่มๆอแบฮยอนที่สุ...
มือเล็ๆที่วาบนแ้มอานยอล
มันทำให้เ้ารู้สึอบอุ่นและมีวามสุ...
มือู่เล็ๆที่สามารถสยบเสือร้ายอย่าานยอลไ้นอยู่หมั..
“ ุานยอลนื้อ
”
“ ื้อแล้วรัไหมล่ะ
” านยอลลุึ้นมานั่่อมแบฮยอนเอาไว้ทันทีที่แบฮยอนพูบ
“ ไม่ ” แบฮยอนพูพร้อมับอ่านีทในมือ่อไม่ยอมสบาับานยอลที่นั่่อมร่าอนเออยู่แม้แ่น้อย
“ ริอ่ะ
โหนรนะโว้ย ” านยอลว่าพร้อมับึีทในมืออแบฮยอนออ่อนะโยนมันปลิวไปหล่นรพื้นปลายเียเป็นที่เรียบร้อย
“ ุานยอลผมมีสอบนะรับ
!! ” แบฮยอนทำหน้าุใส่
“ ็ูบอว่าพรุ่นี้วันเสาร์ไ
” านยอลอบอย่าวนๆนน่าหมั่นไส้
“ ็อ่านทบทวนไว้่อนไรับ
” แบฮยอนเถีย
“ เออ
ูรู้เรื่อเรียนทบทวนพรุ่นี้็ไม่สาย แ่ว่าอนนี้มึมาทบทวนเรื่ออเรา่อนมา ” านยอลพูพร้อมับถือวิสาสะึแว่นสายาออาใบหน้าเล็แล้ววาไว้ที่หัวเียให้เรียบร้อย
“ รับ? ”
“ ูรู้นะว่าไอ้ที่มึอ่านในไอแพอน้อแพที้วันนี้ืออะไร
”
“ ละ
แล้วไรับ ”
“ ็ไม่แล้วไ
ู็แ่อยาถามมึว่า มึอ่านแล้วมึไม่อยาปิบัิริบ้าเหรอ อ่านับปิบัิ
วามเร้าใมัน่าันนะเว้ยูะบอให้ ”
“ ุานยอล
มะ หมายวามว่าไรับ ” แบฮยอนถามเสียะุะัพร้อมับทำัวรีบแทบะแปะิับหัวเียเมื่อานยอลเริ่มเลื่อนัวเ้ามาใล้แบฮยอนเรื่อยๆ
“ เรา็บันมานานี้แล้วนะแบฮยอน
ู็ยอมมึทุอย่าแล้ว มึไม่ิอยาะไู้บ้าเลยเหรอ ”
“ ็ผมลัว
” แบฮยอนอบเสียแผ่วพร้อมับหลบสายาอันแพรวพราวอานยอล
“ มอาูแล้วอบูมา
มึเื่อใูไหม ”
“ ผมเื่อใุานยอลไ้ใ่ไหมรับ
” แบฮยอนมอสบาานยอลที่นิ่และแน่วแน่
“ รับ
ที่รั ”
มือหนาผสานับนิ้วมือเล็่อนที่แบฮยอนะ่อยๆหลับาพริ้มลพร้อมับุมพิแสนอ่อนหวานที่ทาบทัยลมาบนริมฝีปาบามพูระเรื่อ
รสูบที่แสนหวานและ่อยเป็น่อยไปไม่เร่รีบทำให้แบฮยอนโอนอ่อนและล้อยามไ้ไม่ยา
มือหนาผละออามือบามานวลึที่สะโพลมลึ่เ่นเียวับแบฮยอนที่ยแนทั้สอ้าล้ออนัวสูเอไว้โยอัโนมัิ
ทุอย่าเิึ้นโยมีธรรมาิอนทั้สอ่อยๆนำพาไปอย่าไม่เร่รีบ
“ อืม
แบฮยอน ” านยอลราในลำออย่าหลไหลยิ่เมื่อแบฮยอนยุ่มลุ่มเส้นผมหนาอนเอมันยิ่ทำให้านยอลหลใหลเ้าไปให่
“ อ๊ะ ” แบฮยอนร้อออมานิๆเมื่อานยอลูเม้มที่ลำออนเอนเิรอย
มือเรียวสวย็ยิ่ยุ้มผมนัวสู้วยวามเสียว่านแบบที่ไม่เยเอเพิ่มมาึ้น
านยอล่อยๆไล่แะระุมุนอนอแบฮยอนออไปทีละเม็นหมภายในเวลาอันรวเร็วอย่าำนาเผยให้เห็นร่าายาวผ่ออมมพู
านยอลยิ้มว้าอย่าพอใ ่อนะ้มลูบที่ริมฝีปาแบวมเ่ออีรั้เรียวลิ้นร้อนวัิมน้ำหวานที่ปลายลิ้นสวยอย่าโหยหาไม่รู้เบื่อพร้อมับูึไปมา
นไ้ยินเสียเป็นระยะ
Rrrrrrrr Rrrrrr
Rrrrr
เสียโทรศัพท์ที่สั่นรหัวเียอานยอลมันไม่ไ้ทำให้านยอลสนใมานัเพราะอนนี้นัวสูำลัสนใับาเนอนผ้าฝ้ายัวบานี้มาว่า
มือหนาลูบไล้้นาเรียวผ่านเนื้อผ้าอย่าหลใหล
Rrrrrrr Rrrrrr
Rrrrrrr
“ ุานยอลรับโทรศัพท์
” แบฮยอนร้อท้วึ้นเมื่อเห็นโทรศัพท์อนัวสูส่เสียร้อไม่หยุ
“ ่ามัน
” านยอลอบพร้อมับุใบหน้าลับออาวผ่อ ส่วนมือหนา็ำลัะรั้าเนอนอแบฮยอนให้ออาร่า
Rrrrrrr Rrrrrr
“ ุานยอล
” แบฮยอนเรียอีรั้พร้อมับับมืออานยอลที่ำลัะปลาเอนเอลให้หยุ
“ โว้ยยยยย ฮัลโหล ” านยอลร้ออย่าหัวเสียพร้อมับหยิบโทรศัพท์เ้าปัหาึ้นมารับทันที
[ เฮียๆ
ลาบเลือ เาเหลา 2 ]
“ ไอ้เหี้ย
!!! ูไม่ไ้ายลาบโว้ยยยยยยย
”
ะวิศวรรมศาสร์
09.00 น.
“ ไมึ
ไ้่าวว่าเี๋ยวนี้ทำอาีพเสริมเป็นนายลาบเหรอวะ ฮาๆๆๆๆ ” ทันทีที่านยอลเินเ้ามาในะรโ๊ะม้าหินอ่อนที่มีเพื่อนอเ้านั่อยู่เสียอแ็พูมาแ่ไลพร้อมับมีเพื่อนอเาหัวเราะเป็นลูู่อย่าเฮฮา
“ ไอุ้นฮเวมึ ” านยอลไม่อบแแ่ี้หน้าไปที่รุ่นน้ออย่าุนฮเวที่นั่อยู่โ๊ะม้าหินอ่อน้วยเ่นัน
“ เฮีย
ผมอโทษษษษษษ ” ุนฮเวทรุลับพื้นแทบร้อไห้พนมมือึ้นท้วมหัวอย่ารู้สึผิ
็ะอะไระอีล่ะถ้าไม่ใ่เรื่อเมื่อืนอนที่านยอลำลัะไ้ินเมียแ่เสือมีโทรศัพท์โทรมาสั่ลาบเลือและไอ้นที่โทรมา็ไม่ใ่ใรที่ไหน
มันือ ไอ้ ู ุนฮเว
นัเลประำะนั่นเอ
“ มึรู้ไหมว่ามึทำอะไรลไปห๊ะ
!! แม่เอ้ยปีว่าๆทีู่รออยับสลายเพราะมึเลย
ูวระทำยัไับมึีเนี่ยห๊ะ!!! ” านยอลพูพร้อมับระาอเสื้อุนฮเวให้ลุึ้นมายืนประันหน้าอย่ารู้สึโมโห
“ เฮีย ผะ
ผมอโทษ เมื่อืนผมเมาอ่ะเฮีย ็พวเหี้ยเนี่ยแม่อยาินลาบ ” ุนฮเวพูพร้อมับี้ไปที่ลุ่มเพื่อนอเาที่าเหลือลานใทันทีที่ถูพาพิ
“ ไอ้เหี้ย
อย่าี้มาหาพวู้วววววว ” ีวอนรีบพูเสียสู
“ แล้วทีนี้ผม็ะโทรสั่ให้พวมันใ่ป่ะ
แ่าผมเมาา็ันลายเห็นแ่ำว่าเฮียๆ้าหน้าผม็เลยโทรออไม่นึเลยว่า..... ”
“ ว่า? ” านยอลถามเสียเ้ม
“ ว้าว
แฟนทาสิเบบี้ ระเบิูม ลายเป็นโโ้รั้นไเฮีย แหะ แหะ ” ุนฮเวพูพร้อมับยิ้มแหยๆให้านยอล
“ โโ้รั้นบ้านพ่อมึเ่
!! ูำลัะั้นับเมียอยู่แล้วเนี่ย
โว้ยยยย ” านยอลปล่อยมือออาอเสื้ออุนฮเว่อนะเินไปผลัูฮอนให้เยิบออแล้วทรุัวนั่ลบนเ้าอี้ม้าหินอ่อนพร้อมับว้าเอาวน้ำที่แฮยอนพึ่ื้อ
มาเปิฝาื่มอย่าไม่แร์เ้าอมันที่นั่่าผ่านทาสายาอยู่้วย้ำ
ทำไมเิเป็นแฮยอนมันอาภัพแบบนี้วะ....แฮยอนิในใ
“ เฮ้ยา
ูถามรินะมึบับน้อเามาั้นานนี่ยัไม่ไ้ันอีเหรอวะ ” ยุถามึ้น
“ อ่าว
เียบเว้ย ทำเป็นเียบ ” ูฮยอนผลัไหล่านยอลเบาๆเป็นารแว
“ เออ
แล้วไวะารทีู่ยัไม่ไ้ับเมีย้นล้วยไม้บ้านอามึะายรึไ ” านยอลพูึ้นอย่าอารม์เสีย
“ อาูาย่อนล้วยไม้ละ
สัส ลามปามนะมึ ” ยุพูพร้อมับบหัวานยอลไปหนึ่รั้
“ เห้ย
ริิ นอย่ามึเรื่อแบบนี้ไม่น่าะยานะเว้ย ใรๆ็้อารมึันทั้นั้น ” แฮยอนพู
“ หรือว่าน้อเาไม่ยอมวะ
” ูฮอนถาม
“ ไม่ใ่ว่าน้อเาไม่ยอม
แ่ถ้าพวมึรัใรสันมึ็วรให้เียริเ้าไม่ใ่เหรอวะ ”
“ ับมือนอนใสๆว่าั้น?
” ูฮยอนพูพร้อมเบะปาใส่
“ ูรัเ้าที่เ้าเป็นเ้า
ไม่ใ่ร่าายอเ้า ”
“ เหย
หล่อสาสสสสส ”
“ แน่นอน
นั่นล่ะู ”
“ แ่เมื่อวานไอ้หมาัวไหนมันโมโหที่มีนโทรมาััหวะอนอเสาเ็มเมียอยู่เลยวะ
”
“มันเป็นผลพลอยไ้ ถ้าโอาสมันมาู็้อรีบพุ่น
”
ผลั
ผลั ผลั ผลั
ผลั
“ ไอ้สัสเอ้ย ” พอานยอลพูบเพื่อน็รุมบหัวานยอลพร้อมับ่าทันทีหล่อไ้ไม่เินห้าวิ
วามเรียน็ลับมาอยู่ี
[ Baekhyun say ]
ผมเินออมาาะวิศวรรมศาสร์้วยหัวใพอโ
ยิ้มเหมือนนบ้าอย่ามีวามสุพร้อมับยมือถือเรื่อสวยมาพิมพ์เ้าไปในไลน์ลุ่มบอุอินและุเฮุนว่าให้ไปเอันที่โรอาหาระแพทย์ผมมีเรื่อะุย้วย
่อนะเ็บมือถือลระเป๋าและเิน่อไป ทีแรผมะะมาหาุานยอลที่ะวิศวะเพื่อเอา้าวมาให้เพราะเมื่อเ้าเ้าเอาแ่บ่นหิวไม่หยุผมเลยว่าะเอา้าวมาให้เาแล้ว่อยลับไปเรียนแ่ลับไ้ยินำพูีๆที่ผมไม่เยรู้มา่อนว่าเ้ารัและให้เียริผมนานี้
ผมรัเ้าั....
รั้หนึ่ที่เ้าเยบอับผมว่า...’ ผู้ายที่ยอมนอนบนเียแล้วับมือมึนอนเยๆโยไม่ทำอะไรเลยมีสอแบบเท่านั้นแหละ
หนึ่ือพ่อมึ ส่วนสอือู ูไม่ใ่ผู้ายที่ีเลิศอะไรมามาย
แ่ทีู่ำลัทำอยู่นี่เพราะูอยาให้มึมอเห็นวามริใอู ’
ผมว่าวันนี้ผมเริ่มเ้าใมันหมแล้วล่ะ
เ้าไม่ำเป็น้อเป็นเ้าาย หรือผู้วิเศษมาาไหน
แ่เ้าเป็นเ้า....็น่ารัเท่าโลุบแป้ทอแล้ว
ผมมาถึโรอาหาระแพทย์้วยรถโยสารอมหาวิทยาลัย
สอา้าวเ้าไปในโรอาหาร่อนะยิ้มว้าเมื่อเห็นุอินโบมือไหวๆให้เพื่อบอำแหน่ให้ผมไ้รับรู้ว่าพวเานั่อยู่ส่วนไหนอโรอาหาร
ผมสาวไปหาเพื่อนัวสูทั้สอน่อนะทรุัวลนั่้าุเฮุนที่้มหน้า้มาไลน์ไม่ไ้สนใสิ่รอบ้าเลยสันิ
“ สวัสีรับ ผมรบวนุอินับุเฮุนรึเปล่าที่เรียมาแบบนี้ ” ผมถามึ้นใบหน้าอผมเริ่มห่อยลนิๆเมื่อรู้สึว่าัวเอเรียเพื่อนมาหาใน่วที่พวเาำลัยุ่ๆเพราะุเฮุน็เอาแ่นั่โทรศัพท์
ส่วนุอิน็พึ่วาโทรศัพท์ไปเมื่อี้นี้เอ
“ ิมาน่า ” ุเฮุนยัโทรศัพท์เ้าไปในระเป่าาเ่อนะยมือึ้นมาโยหัวผมไปมา
“ พวูเพื่อนมึนะ สำหรับเพื่อนไม่มีำว่ารบวนหรอโว้ย ” ุอินว่าอย่าเียวไม่พอยัเอื้อมมือมายีผมอผมนยุ่โยมีุเฮุนเป็นำลัเสริมนผม้อร้อโวยวายเบาๆและึมืออพวเาทัู้่ออาหัวอผม
ไม่รู้ทำไมถึอบเล่นหัวผมนั็ไม่รู้...อย่าให้ผมสูว่าบ้าแล้วัน
ะเล่นืนบ้านผมร่วหัวล้านไปเลยอยู....
“ ว่าแ่เรียพวูมานี่มีอะไร ” ุเฮุนถาม
“ ผัวไม่ยอมทำารบ้าน ? ” ุอินพูพร้อมับี้มาที่หน้าผม
“ (-_- )( -_-)(-_- )( -_-) ”
ผมส่ายหน้าไปมา
“ ผัวมึเป็นุ๊ ? ”
“ ผัวมึเป็นฟันุ ? ”
“ ไม่ใ่รับ ” ผมโพร่ออมาอย่าเหลืออเมื่อพวเ้าเอาแ่เาแล้ว็ไม่ยอมเปิโอาสให้ผมไ้พูสัที
“ ห๊ะ !! อย่าบอนะว่าน้อายอพี่านยอลมันไม่แ็
โอ้วววไม่นะ ” ุอินพูพร้อมับเอามือทาบอทำหน้าาในน่าหนั่นใส่
“ แบฮยอนูรู้ัแหล่ายยาอ ม้าระทืบโร นะเว้ยินแล้วึ
ึๆ็ึไ้ มึสนใไหม ”
“ ุอินไม่ใ่แบบนั้นะหน่อยนะรับ ือว่าเรื่อมันเป็นอย่าี้... ”
ผมเล่าเรื่อที่บัเอิไปไ้ยินมาวันนี้ใหุ้อินและุเฮุนฟัรวมทั้ทุำพูที่ไ้ยินุานยอลพู
พอพูเสร็็เินะมั ผมรับรู้ไ้เลยว่าหน้าัวเอแมา
มานิว่าุเฮุนและุอินมอออแน่ๆว่าผมเินมาแ่ไหน
“ ุานยอลมึนี่เป็นนีใ้ไ้เลยนะ ” ุเฮุนพูึ้นหลัาที่ไ้ฟัผมเล่าบ
“ ั้นมึะรออะไรอีวะ ็รัเามาั้นานอยู่แล้วหนิ เมื่อ่อน็พูรอหููทุวันว่าอยาไ้เาๆ
พอไ้ริๆแล้วทำไมไม่เอาวะ ” ุอินว่า
“ ็ผมไม่ล้านี่ ” ผมพูเสียอ้อมแอ้ม “ อีอย่าุเฮุน็เยสอนผมว่าห้ามทำัว่ายๆับใรอ่ะ ”
“ ระวัเถอะวามไม่ล้าอมึสัวันะโนนอื่นาบไปแ หล่อะนานั้น เป็นวิศวะที่ใรๆ็อยาไ้
แถมยัมีีรีเือนมหาลัยอี่าหา สัวันไม่รอแน่ ”
“ ไม่ไ้นะรับ!!! ” ผมพูเสียหลพร้อมับทำหน้าเรีย
ถ้าุานยอลเป็นอนอื่นผม้อร้อไห้หนัแน่ๆ
หรือไม่็เสียใมาๆออาหารนผอมอ่ะ
“ แล้วมึะเอาไ ” ุเฮุนหันมา้อหน้าผมแล้วถาม
“ นั่นสิรับ เอายัไี ” ผมัปาัวเอแบบที่อบทำเวลาัวลอย่าิหนั
่อนะว้าหมับเ้าที่แนุอินผู้เป็นวามหวัอผม “ ุอิน้อ่วยผมนะ
ุอินนนนนน ”
“ ฟัูีๆนะแบฮยอน ”
“ รับผมรอฟัอยู่ ”
“ รอเหี้ยอะไรล่ะ
รวบหัวรวบหาินลาลอัวแม่เลยิ ”
................................................EN................................
***สอบถามนะะ หาะทำารรีปริ้นเรื่อนี้อีรอบมีใรสนใไหมะ***
รปริ้นรั้นี้สิ่ที่ิว่าะทำ
1. หน้าปใหม่
2.เนื้อหาเพิ่มเิมและแ้ไในบาส่วนใหม่
3. อนพิเศษ
สรีมฟิ #ENานแบ
อ่านให้สนุ นะ เม้นหนึ่เม้นือำลัใ เม้นหลายเม้นือพลัับเลื่อนสมอ
รั
ความคิดเห็น