ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 Test of Love
ถึงเวลาสอบ...
โบว์และเอ็มได้มาเผชิญหน้ากันอีกครั้งเนื่องจากพวกเขาเดินชนกันหน้าห้องสอบ (เด็กเทคโนและเทคนิคได้มาเจอกันอีกแล้ว !!) โบว์จึงกล่าวไปว่า
“ อย่างนายน่ะ ไม่ต้องสอบหรอก รู้ผลอยู่แล้ว ”
“แล้วผลมันคืออะไรละ คุณหมอเดา”
“ไม่ตกก็เกือบผ่านแหละ” ว่าแล้วเธอจึงสแยะยิ้มขึ้นมาอย่างเริ่ดๆเชิ่ดๆ
“ เดี๋ยวรู้กัน “ ว่าแล้ว เอ็มจึงรู้สึกกลัวนิดๆ เพราะว่าผลการเรียนของเขาไม่ค่อยน่าชื่นชมเท่าไหร่ ถึงแม้จะเป็นเด็กgpa 3.0 แต่คงสู้โบว์ที่ gpa4.0ไม่ไหว โบว์จึงกล่าวว่า
“ถ้านายได้คะแนนสอบดีกว่าฉัน ฉันจะยอมทำตามที่นายบอก แต่ถ้านายได้ตำกว่าฉัน นายต้องทำตามที่ฉันบอก ตกลงมั๊ย? ” เอ็มตอบไปว่า
“ ได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว” ถึงขนาดเอ็มเริ่มเสียว แต่ยังไงก็ต้องฟอร์มไว้ก่อนตามคติประจำตัว
‘นักเรียนทุกคนเข้าห้องสอบได้แล้ว!!!’ เสียงสูงปรี๊ดดดสะใจของอาจารย์แง๊วผู้คุมสอบคณิตได้ดังขึ้นก้องโรงเรียนพร้อมที่จะทำลายโสตประสาทของนักเรียนทุกคน
นักเรียนทุกคนจึงรีบเดินเข้าห้องสอบด้วยความกลัวที่อาจารย์ป้า หรือ อาจารย์ แง้ว แป๋วแป๋วจะประกาศอีกรอบ
เด็กทุกคนนั่งตามหมายเลขสอบของตัวเอง ซึ่งนายบอยที่ดวงซวยมาตลอดนั่งข้างโม และเอ็มที่เอียนก๋วยเตี๋ยวกับน้ำแดงจำใจนั่งข้างหลังโบว์ เมื่ออาจารย์ป้าประกาศด้วยเสียงอันทรงพลังให้เริ่มสอบ นักเรียนทุกคนรีบปั่นกระดาษข้อสอบที่อยู่ในมือทันที โดยเฉพาะนายเอ็มที่กลัวสอบได้คะแนนไม่ดี พอเหลือประมาณ15นาทีสุดท้าย เสียงไซเรนของอาจารย์ป้าแง๊วได้ดังขึ้นอีกรอบ
“ นักเรียนคะ เหลืออีก15นาที พยายามเข้านะค๊า”
เอ็มบ่นไปเขียนไปว่า
“ข้อสอบมันจะยากอะไรนักหนานะ ไม่ได้เอาไปใช้ในชีวิตประจำวันสักหน่อย”
เอ็มจึงหันไปมองโบว์ที่นั่งหลับรอเวลาสอบเสร็จเนื่องจากว่าเธอได้ทำข้อสอบเสร็จไปตั้งแต่สามสิบนาทีที่แล้ว
เมื่อเอ็มมองโบว์ เขาจึงคิดว่า (ยัยแสบนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันแฮะ=.,=) และเอ็มก็รีบลบความคิดนั้นออกทันที (คิดอะไรเนี่ยเรา ยังไงก็ต้องแก้แค้นยัยนี่ให้ได้ไม่ใช่เหรอ-*-)
ขณะที่เอ็มกำลังคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้ อาจารย์ก็เดินมาเก็บข้อสอบไป ซึ่งเอ็มยังทำไม่เสร็จ เหลืออีก3ข้อที่ยังไม่ได้ทำ
เอ็มถึงกับเหงื่อตกด้วยความคิดที่ว่าเค้าต้องแพ้แน่นอน
อาจารย์ป้าแง๊วจึงเอ่ยขึ้นว่า
“ หมดเวลาสอบแล้วค่า แยกย้ายกันกลับได้เลยยยยยยยย” ด้วยเสียงอันทรงพลังยิ่งกว่าทะเลหรือขุนเขาจะหาเทียบ ดูเหมือนว่าด้วยเสียงของอาจารย์ป้าแง๊วทำให้นักเรียนในห้องสอบหายไปภายในเสี้ยววินาที
โบว์จึงเดินออกมาและหันกลับไปยิ้มกวนเอ็ม
“ เป็นไงล่ะ หวังว่าคงทำได้นะ แล้วอย่าลืมที่เราตกลงกันไว้”
“ ทำได้สิ แค่นี้ สบายอยู่แล้ว ”
“งั้นเดี๋ยวมารอดูผลกันนะ^-^”
1 อาทิตย์ผ่านไป..........
นักเรียนทุกคนวิ่งอย่างกับม้าคลั่งเพื่อมาดูผลสอบของตัวเอง โบว์และเอ็มก็รวมอยู่ในนั้นด้วย โบว์ซึ่งเห็นคะแนนตัวเองดูผิดหวังเล็กน้อย เพราะคะแนนเฉลี่ยของเธอเหลือแค่ 3.92 (โห เจ๊ เยอะงี้ยังไม่พอใจอีก)
โบว์เดินเข้าไปหาเอ็มและถามว่า “เป็นไงล่ะ ผลสอบก็ออกมาแล้วนี่” เอ็มก็ตอบไปว่า
“แล้วอยากจะให้ทำอะไรล่ะ ก็ว่ามาสิ” เอ็มทำหน้ามุ่ยเพราะรู้ว่าโบว์คงได้ตะแนนเฉลี่ยอย่างต่ำ3.9แน่นอน ส่วนเขาได้แค่3.2
โบว์ถึงกับยิ้มที่มุมปากแล้วกล่าวขึ้นว่า “งั้นวันนี้...........”
โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป........
โบว์และเอ็มได้มาเผชิญหน้ากันอีกครั้งเนื่องจากพวกเขาเดินชนกันหน้าห้องสอบ (เด็กเทคโนและเทคนิคได้มาเจอกันอีกแล้ว !!) โบว์จึงกล่าวไปว่า
“ อย่างนายน่ะ ไม่ต้องสอบหรอก รู้ผลอยู่แล้ว ”
“แล้วผลมันคืออะไรละ คุณหมอเดา”
“ไม่ตกก็เกือบผ่านแหละ” ว่าแล้วเธอจึงสแยะยิ้มขึ้นมาอย่างเริ่ดๆเชิ่ดๆ
“ เดี๋ยวรู้กัน “ ว่าแล้ว เอ็มจึงรู้สึกกลัวนิดๆ เพราะว่าผลการเรียนของเขาไม่ค่อยน่าชื่นชมเท่าไหร่ ถึงแม้จะเป็นเด็กgpa 3.0 แต่คงสู้โบว์ที่ gpa4.0ไม่ไหว โบว์จึงกล่าวว่า
“ถ้านายได้คะแนนสอบดีกว่าฉัน ฉันจะยอมทำตามที่นายบอก แต่ถ้านายได้ตำกว่าฉัน นายต้องทำตามที่ฉันบอก ตกลงมั๊ย? ” เอ็มตอบไปว่า
“ ได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว” ถึงขนาดเอ็มเริ่มเสียว แต่ยังไงก็ต้องฟอร์มไว้ก่อนตามคติประจำตัว
‘นักเรียนทุกคนเข้าห้องสอบได้แล้ว!!!’ เสียงสูงปรี๊ดดดสะใจของอาจารย์แง๊วผู้คุมสอบคณิตได้ดังขึ้นก้องโรงเรียนพร้อมที่จะทำลายโสตประสาทของนักเรียนทุกคน
นักเรียนทุกคนจึงรีบเดินเข้าห้องสอบด้วยความกลัวที่อาจารย์ป้า หรือ อาจารย์ แง้ว แป๋วแป๋วจะประกาศอีกรอบ
เด็กทุกคนนั่งตามหมายเลขสอบของตัวเอง ซึ่งนายบอยที่ดวงซวยมาตลอดนั่งข้างโม และเอ็มที่เอียนก๋วยเตี๋ยวกับน้ำแดงจำใจนั่งข้างหลังโบว์ เมื่ออาจารย์ป้าประกาศด้วยเสียงอันทรงพลังให้เริ่มสอบ นักเรียนทุกคนรีบปั่นกระดาษข้อสอบที่อยู่ในมือทันที โดยเฉพาะนายเอ็มที่กลัวสอบได้คะแนนไม่ดี พอเหลือประมาณ15นาทีสุดท้าย เสียงไซเรนของอาจารย์ป้าแง๊วได้ดังขึ้นอีกรอบ
“ นักเรียนคะ เหลืออีก15นาที พยายามเข้านะค๊า”
เอ็มบ่นไปเขียนไปว่า
“ข้อสอบมันจะยากอะไรนักหนานะ ไม่ได้เอาไปใช้ในชีวิตประจำวันสักหน่อย”
เอ็มจึงหันไปมองโบว์ที่นั่งหลับรอเวลาสอบเสร็จเนื่องจากว่าเธอได้ทำข้อสอบเสร็จไปตั้งแต่สามสิบนาทีที่แล้ว
เมื่อเอ็มมองโบว์ เขาจึงคิดว่า (ยัยแสบนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันแฮะ=.,=) และเอ็มก็รีบลบความคิดนั้นออกทันที (คิดอะไรเนี่ยเรา ยังไงก็ต้องแก้แค้นยัยนี่ให้ได้ไม่ใช่เหรอ-*-)
ขณะที่เอ็มกำลังคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้ อาจารย์ก็เดินมาเก็บข้อสอบไป ซึ่งเอ็มยังทำไม่เสร็จ เหลืออีก3ข้อที่ยังไม่ได้ทำ
เอ็มถึงกับเหงื่อตกด้วยความคิดที่ว่าเค้าต้องแพ้แน่นอน
อาจารย์ป้าแง๊วจึงเอ่ยขึ้นว่า
“ หมดเวลาสอบแล้วค่า แยกย้ายกันกลับได้เลยยยยยยยย” ด้วยเสียงอันทรงพลังยิ่งกว่าทะเลหรือขุนเขาจะหาเทียบ ดูเหมือนว่าด้วยเสียงของอาจารย์ป้าแง๊วทำให้นักเรียนในห้องสอบหายไปภายในเสี้ยววินาที
โบว์จึงเดินออกมาและหันกลับไปยิ้มกวนเอ็ม
“ เป็นไงล่ะ หวังว่าคงทำได้นะ แล้วอย่าลืมที่เราตกลงกันไว้”
“ ทำได้สิ แค่นี้ สบายอยู่แล้ว ”
“งั้นเดี๋ยวมารอดูผลกันนะ^-^”
1 อาทิตย์ผ่านไป..........
นักเรียนทุกคนวิ่งอย่างกับม้าคลั่งเพื่อมาดูผลสอบของตัวเอง โบว์และเอ็มก็รวมอยู่ในนั้นด้วย โบว์ซึ่งเห็นคะแนนตัวเองดูผิดหวังเล็กน้อย เพราะคะแนนเฉลี่ยของเธอเหลือแค่ 3.92 (โห เจ๊ เยอะงี้ยังไม่พอใจอีก)
โบว์เดินเข้าไปหาเอ็มและถามว่า “เป็นไงล่ะ ผลสอบก็ออกมาแล้วนี่” เอ็มก็ตอบไปว่า
“แล้วอยากจะให้ทำอะไรล่ะ ก็ว่ามาสิ” เอ็มทำหน้ามุ่ยเพราะรู้ว่าโบว์คงได้ตะแนนเฉลี่ยอย่างต่ำ3.9แน่นอน ส่วนเขาได้แค่3.2
โบว์ถึงกับยิ้มที่มุมปากแล้วกล่าวขึ้นว่า “งั้นวันนี้...........”
โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น