มือหนาขว้างแฟ้มเอกสารในมือลงพื้นอย่างอารมณ์เสียง ทำเอาเลขาฯคนสนิทสะดุ้งเฮือก เจ้านายเค้าอารมณ์ร้อน แน่ล่ะ… โมโหขึ้นมาทีฆ่าคนได้ด้วยสายตาเลยทีเดียว แล้วเรื่องที่ทำให้คนร่างสูงโปร่ง จมูกสันเป็นคม ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรจุติลงมาเกิดอารมณ์เสียหัวฟัดหัวเหวี่ยงได้ขนาดนี้ก็หนีไม่พ้น การแพ้ประมูลในโครงการขนส่งประจำปีโดยคู่แค้นมานานอย่าง ลีกรุ๊ป บริษัทคู่ปรับกันมาตั้งแต่สมัยรุ่นตารุ่นปู่
“ ให้ตายสิ่... ผู้บริหารคนใหม่นี่คิดจะเล่นลิ้นกับเราอย่างงั้นหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึมแต่มือทั้งสองข้างกำแน่นคล้ายระงับอารมณ์ไม่ให้หันไปทำลายข้าวของบนโต๊ะทำงาน เค้าเป็นผู้ใหญ่แล้วไม่ทำตัวเป็นเด็กที่ไม่ยอมรู้จักโตให้ใครได้เห็นอีกแล้ว ชเวซีวอน โตพอที่จะรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร
“ รู้สึกว่าจะเป็นลูกชายคนโตของประธานลีน่ะค่ะ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างห้ามไม่ได้ ลูกชายคนโตของประธานลีที่เค้ารู้จัก และค่อนข้างจะรู้จักดีเสียด้วยสิ่ เค้าจำได้ว่ายังคงเรียนอยู่ที่อเมริกา ร่างสูงหันไปสั่งให้เลขาฯออกไปทำงานอื่น ก่อนที่จะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานบุนวมอย่างดี มือหนาถูกยกขึ้นมาลูบที่ปลายคางคล้ายพยายามคลายความสงสัย
จอคอมฯที่ถูกเปิดค้างเอาไว้โดยเลขาฯเมื่อครู่เบี่ยงเบนความสนใจของเค้าได้ในทันที ร่างบางของใครบางคนกำลังยิ้มร่าในมือถือซองเอกสารสีน้ำตาลให้แก่ชายร่างท้วมที่เค้าจำได้ว่าเป็นประธานในการจัดการประมูล เรียวปากได้รูปแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อใบหน้าหวานนั้นช่างคุ้นเคยและยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำ
“ คุณเลขาฯ ช่วยหาประวัติของตระกูลลี เจ้าของลีกรุ๊ปทั้งหมดให้ผมที” เสียงหวานเอ่ยตอบรับกลับมา ซีวอนเอนหลังลงกับพนังพิงเก้าอี้ทำงาน ดวงตาคมยังคงจับจ้องไปยังใบหน้าหวานไม่ละสายตา ผิวขาเนียนที่เค้าจำได้ดีว่ามันนุ่มแค่ไหน ดวงตาเรียวที่เค้าจำได้ดีว่ามันแสนจะยั่วยวน จมูกรั้นที่เค้าจำได้ว่าแสนจะเรียวสวย แก้มใสที่เค้าจำได้ว่ามันแสนจะเนียนเรียบ ริมฝีปากแดงที่เค้าจำได้ดีว่าเสียงที่เล็ดลอดออกมาหวานขนาดไหน และลำคอขาวที่ขึ้นสีได้ง่ายยิ่งกว่าใดๆ เค้าก็จำมันได้ดีเสียด้วยสิ่!!
“ กลับมาแล้วหรอ... ลีฮยอกแจ”
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
“ ท่านประธานคะ... มีดอกไม้ส่งมาถึงท่านประธานค่ะ” เลขาฯคนสวยเดินเข้ามาในห้องพลางหอบหิ้วช่อดอกแกลดิโอลัสช่อใหญ่ในอ้อมแขน คนฟังขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย แล้วจึงอ้าแขนรับช่อดอกไม้นั้นมาไว้ในอ้อมกอด มือเรียวจับกลีบดอกสีสวยนั้นอย่างเบามือ รอยยิ้มน้อยๆที่มุมปากแสดงถึงความพึงพอใจไม่มากก็น้อยกับดอกไม้ตรงหน้า
“ ใครส่งมา”
“ เอ่อ... คือมันดูจะเสียมารยาทหากเปิดการ์ดอ่านก่อน”
“ อือ ขอบใจมาก ไปทำงานอื่นเถอะ...” ร่างบางว่าพลางหยิบการ์ดที่แนบมากับช่อดอกไม้ช่อโต มือเรียวเปิดการ์ดออกพลางอ่านทุกตัวอักษรที่ถูกขีดเขียนลงบนกระดาษการ์ด ลานมือที่แสนจะคุ้นเคยทำให้เค้าต้องขมวดคิ้วอีกครั้ง แต่เมื่ออ่านข้อความทั้งหมดจบก็ต้องกลับกลายเป็นอยากจะรีบไปชกหน้าไอ้เจ้าของช่อดอกไม้นี่เสียจริง
‘ ยินดีด้วยสำหรับความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ที่ลีกรุ๊ปเพิ่งจะได้รับ
ผมคิดถึงคุณนะ ลี ฮยอกแจ...
อันที่จริง ผมคิดถึงคุณเวลาอยู่บนเตียงมากกว่า
ไว้เราคงได้เจอกันเร็วๆนี้
ชเว ซีวอน’
“ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ชเวซีวอน!!” ไม่ได้ด่าเปล่า มือเรียวจัดการเหวี่ยงช่อดอกไม้บนโต๊ะทำงานลงถังขยะอย่างไม่ใยดี ตามไปด้วยเศษการ์ดที่ถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ฮยอกแจทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ทำงานด้วยอารมณ์ที่แสนจะหงุดหงิดเป็นที่สุด
ให้มันได้อย่างนี้สิ่ ลีอยอกแจ
อย่าทำเป็นอ่อนแอไปหน่อยเลย
กับแค่ผู้ชายเฮงซวย อย่าไปเสียน้ำตาให้มันอีกเลย
ไอ้ผู้ชายที่ชื่อว่า ชเว ซีวอนนะ... ตัดใจไปซะ!!!
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
เสียงโหวกเหวกโวยวายตามท้องถนนด้านนอกไม่ได้ทำให้ร่างบางที่กำลังจัดการเก็บกวาดร้านอาหารที่ตนทำงานอยู่หยุดมือเลย มือเรียวยังคงเก็บกวาดตามโต๊ะอาหารไปเรื่อยๆ อากาศเริ่มเย็นลงแล้วเมื่อพระอาทิตย์จากลาขอบฟ้าไป ร่างบางกระชับเสื้อกั๊กเครื่องแบบพนักงานที่สวมใส่อยู่ในเข้าที่มากกว่าเดิมเมื่อมันเริ่มที่จะเลื่อนลงไปตามไหล่ของตนเอง
“ ซองมินซัง... เดี๋ยวเลิกงานแล้วเราไปเดินเล่นกันมั๊ย” เสียงทุ้มอ่ยขึ้นหลังจากที่จัดการยกเก้าอี้ตัวสุดท้ายของร้านเก็บเข้าที่ รอยยิ้มหวานจากคนตรงหน้าที่ถูกส่งมาให้ดูเหมือนจะทำให้ผู้รับแทบจะหยุดหายใจ
ซองมินซัง... น่ารักสุดๆไปเลย >.<
“ ขอโทษทีนะยูยะคุง พอดีว่าวันนี้ฉันต้องรีบไปหาคยูฮยอน” เสียงหวานเอ่ยตอบกลับแต่มือเรียวก็ยังคงจัดการงานตรงหน้าของตัวเองต่อไป คนเอ่ยชวนเลยได้แต่มองตามเฉยๆ แน่ล่ะ... ซองมินคนตรงหน้าเค้ามีแฟนแล้ว แล้วแฟนที่ว่าก็คือ โจว คยูฮยอน คนที่เดินทางตามซองมินมาทีหลัง
“ งั้นซองมินก็กลับไปเถอะ อย่าให้คยูคุงคอยนานเลยนะ” พนักงานสาวอีกคนที่เดินเข้ามาทันได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะจัดการฉวยเอาไม้กวาดในมือของซองมินมาถือเอาไว้ซะเอง
“ ขอบคุณนะฮิคาริจัง” ว่าแล้วก็รีบย้ายตัวเองไปจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ซองมินใช้เวลาเพียงไม่นานในการเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดเครื่องแบบ ร่างบางเอ่ยลาทุกคนในร้านก่อนจะวิ่งออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว ซองมินใช้เวลาไม่นานในการพาตัวเองมาถึงที่นัดหมาย
“ เฮ้อ... อีกตั้ง 15 นาที รีบมาทำไมกันนะเรา” ว่าแล้วก็ยิ้มน้อยๆให้กับตัวเองเมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาเรือนยักษ์ที่อยู่ถนนฝั่งตรงข้าม ร่างบางพาตัวเองไปนั่งรอที่ม้านั่งตัวที่สามารถมองเห็นได้ชัดที่สุด มือเรียวกอบกุมกันเอาไว้แน่นเพื่อขับไล่ความหนาวที่เริ่มจะโจมตีเข้ามา เสื้อโค้ทตัวหนาดูเหมือนจะคลายความหนาวออกไปได้บ้าง
ซองมินยังคงนั่งรอ แม้ว่ามันจะเลยเวลานัดมาเกือบชั่วโมงครึ่งแล้วก็ตาม มือถือเครื่องบางถูกยกขึ้นเพื่อตรวจสอบดูสายโทรเข้า แต่ก็มีเพียงเบอร์ของยูยะเด็กที่ทำงานอยู่ด้วยกันโทรมาก็เท่านั้น ร่างบางเก็บมันลงในกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม มือบางยกขึ้นถูกกันเพื่อไล่ความหนาวอีกครั้งหลังจากที่พยายามอดทนอยู่นาน
“ อ้าวซองมิน... มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ” เสียงของใครบางคนที่ทำให้ซองมินต้องนั่งรอนานเกือบ 2 ชั่วโมงจนจะแข็งตายเอ่ยขึ้นจากตรงหน้า ใบหน้าหวานเงยขึ้นมาช้าๆพลางจ้องลึกลงไปในดวงตาของคนตรงหน้า
“ ก็... คยูบอกว่าวันนี้เราจะไปเดทกันไม่ใช่หรอ”
“ หือ... จำไม่เห็นได้เลยซองมิน แล้วอีกอย่างเราคบกันมาตั้ง 3 ปีแล้วนะ หมดเวลาของการเดทสำหรับเราแล้วล่ะ” รอยยิ้มหวานถูกส่งมาให้ แต่มันกลับทำให้ซองมินนึกอย่างจะเดินเข้าไปเตะปากเจ้าของรอยยิ้มนั่นเหลือเกิน
“ คยู... เราไม่ใช่ตัวตลกนะ” ว่าแล้วก็หันหลังเดินกลับออกไปทันทีโดยไม่คิดที่จะเหลียวหลังกลับไปมองคนที่กำลังร้องเรียกอยู่ฝั่งตรงข้ามแม้แต่น้อย มือบางถูกยกขึ้นปาดน้ำตาให้พ้นใบหน้าและดวงตาเพราะมันกำลังพร่ามัวจนทำให้เค้าเริ่มจะมองเห็นทางได้เลือนรางเต็มที เสียงสะอึกสะอื้นถูกกลั้นเอาไว้เพื่อไม่ให้เล็กลอดออกมาจากมือบางที่ยกขึ้นไปปิดปากเอาไว้
หนาวก็หนาว... เหนื่อยก็เหนื่อย...
ต้องไปอดทนรอคอยคนที่บอกว่า จำไม่ได้
ลี ซองมินกำลังเบื่อเรื่องแบบนี้เต็มทนแล้ว
3 ปีที่คบกัน ใช่สิ่... มันเป็นสิ่งที่ดี เป็นความรู้สึกที่วิเศษที่สุดเลย
แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดเท่าที่เค้าเคยเจอมา
หรือว่าความรักของเรา มันเก่าไปแล้วจริงๆ
โจว คยูฮยอน... มันเป็นอย่างงั้นใช่มั๊ย...
To Be Con...
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
เอาอินโทรมาลงๆๆๆแล้วค่ะ
เปิดมาก็วอนฮยอกให้รู้ว่าคนแต่งยังไงก็แต่งวอนฮยอกไม่ได้หายไป (เหมือนเรื่องที่แล้ว -*-)
เปิดเรื่องมาก็ไม่ชอบหน้ากันซะแล้วสำหรับคู่นี้
ส่วนคู่อื่นๆก็จะค่อยๆตามมานะคะ
คยูมินออกมานิดหน่อย (และนิดหน่อยจริงๆค่ะ ^^+)
ออกมาก็เป็นความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างจะแย่ แหะๆๆ(สาวกคยูมินอย่าเพิ่งเหวี่ยงเค้านะ)
พิมพ์ผิดก็ต้องขอโทษด้วยนะ
ยังไงก็ฝากติชมแล้วก็ติดตามกันด้วยนะคะ
ปล. ตอนนี้ไรท์เตอร์รักคนมีเจ้าของค่ะ ฮ่าๆๆ พี่เคน ธีรเดช กร๊า กกกกก
ขอไรท์เตอร์แว๊บไปดูสูตรเสน่หาซักครู่ แล้วจะรีบปั่นตอนหนึ่งให้เสร็จค่ะ แหะๆๆ ^^
ความคิดเห็น