ตอนที่ 38 : + The Puppy ; [ Silver pair ]
The Puppy
Pairing : Otori Chotaro x Shishido Ryou
ทำไงดีนะ...
“โจทาโร่! อย่ามัวแต่เหม่อสิ... มองบอลให้ดี! เดี๋ยวมันก็กระแทกหน้านายหรอก ตั้งใจหน่อย!”
โอ๊ย คิดไม่ตก... ทำไงดีวะ
“โจทาโร่!! เลิกจ้องหน้าฉันแล้วมองบอลซะ!”
หรือว่า...ควรจะ...
ผลั๊วะ!!
“อ๊ากกก! เจ็บนะครับชิชิโดะซัง!!”
ชิชิโดะ เรียวเหยียดยิ้มสาสมใจ จ้องมองร่างสูงที่ทรุดลงไปนั่งกุมจมูกอยู่กับพื้นเยาะๆ ในเมื่อเตือนแล้วไม่ฟังก็ต้องใช้วิธีนี้แหละ! ไม่เจ็บให้มันรู้กันไปในเมื่อเขาเสิร์ฟโดยเล็งสันจมูกอีกฝ่ายไว้อย่างดี
เอาให้ดั้งหักไปเลย เจ้าหมาหน้าโง่!
“บอกให้ตั้งใจๆ มีสติหน่อยสิ... จ้องหน้าฉันแล้วคงจะทำให้เก่งขึ้นได้หรอกนะ”
“เจ็บอ่ะ!” โอโทริ โจทาโร่ยังไม่อยู่ในอารมณ์ที่พร้อมจะเจรจา ดวงตาคมเข้มฉายแววหงอย “ชิชิโดะซังใจร้ายที่สุดเลย พูดกับผมดีๆสิครับ พูดดีๆผมก็ฟังอยู่แล้วอ่ะ...”
“ก็นายไม่ฟังไงถึงต้องมานั่งกุมจมูกแบบนั้น”
ร่างบางโว๊ยกลับ คิ้วขมวดหากันแน่น เริ่มเขวหน่อยๆเมื่อพบว่าเจ้าหมาตัวโตมันยังโอเว่อร์แอ๊คติ้งไม่เลิก และยังไม่มีทีท่าจะกระเด้งตัวกลับขึ้นมายืน
“เฮ้ โจทาโร่... มันไม่ได้เจ็บขนาดนั้นหรอกน่า...”
เสียงเริ่มอ่อนลง เอ๊ะ... หรือเขาจะเล่นแรงไปจริงๆ?
ชิชิโดะกระโดดข้ามเน็ต ค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้โอโทริที่ยังคงก้มหน้าลงต่ำ ร่างกายสูงใหญ่ผิดกับคนวัยเดียวกันนั้นสั่นไหวเล็กน้อย นั่นเริ่มทำให้รุ่นพี่หนุ่มใจเสีย เฮ้ย! หรือดั้งมันจะหักจริงวะ ตายล่ะวา...
“โจทาโร่ นี่นาย... อะ!”
หมับ!
“ว่าแล้วว่าชิชิโดะซังต้องไม่ใจร้าย”
ชิชิโดะเบิกตาโพลงเมื่ออยู่ดีไม่ว่าดีไอ้เด็กบ้าที่เขานึกว่ามันกำลังจะร้องไห้กลับเงยหน้าขึ้นมาฉีกยิ้มเจิดจ้าใส่พร้อมมือหนาที่กระชากแขนเขาอย่างแรง คงจะหน้าคว่ำไปแล้วถ้าอีกฝ่ายไม่รวบเอวเอาไว้ คนห่วงเท่หอบหายใจหนักอย่างตั้งสติไม่ทัน หมวกที่สวมอยู่ก็หลุดหล่นไป
รู้ตัวอีกก็พบว่าใบหน้าหล่อเหลากำลังลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากประดับรอยยิ้มดี๊ด๊าที่ดูแล้วชวนให้ขัดใจอย่างถึงที่สุด นี่เขาเสียรู้มันอีกแล้วเรอะ!
“โจทาโร่!!” ร่างบางแทบคำราม โดยเฉพาะเมื่อมือหนาเอื้อมมาจิ้มๆที่แก้มเขาพร้อมทำหน้าเขินอาย “แกนะแก...!”
“ชิชิโดะซัง ทำไมน่ารักงี้อ่ะครับ แม่เลี้ยงมายังไงเนี่ย”
“อย่ามาลามปามนะโว๊ย!”
“ลามปามอะไร ผมแค่อยากรู้เคล็ดลับ... เผื่อไว้เรามีลูกด้วยกันผมจะได้เลี้ยงลูกให้ออกมาน่ารักเหมือนแม่”
“แม่แกสิวะ!! ปล่อยฉัน!”
“แหนะๆ ใครกันแน่ที่ลามปามอ่ะครับ”
ชิชิโดะหน้าแดงก่ำ รู้สึกเหมือนมีลมออกมาจากหูและจมูก โอโทริมองอาการนั้นอย่างชอบใจ ก้มลงมาไซร้หน้าไปมากับลำคอขาวเนียนของรุ่นพี่คนโปรด อารมณ์แบบหมาอ้อนเจ้านาย แต่เรื่องของเรื่องคือหมามันไม่ใช้ริมฝีปากดูดเม้มไงล่ะ...
“โจทาโร่!!!”
ร่างบางกรีดร้องลั่น ดิ้นไปมาอย่างแรง แต่น่าเสียดายที่แรงเหมือนจะสู้คนตัวโตกว่าไม่ได้ ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเหมือนถูกหยอกล้อ อ๊ากกก! โกรธจริงๆแล้วนะโว๊ย!
“โจทา...”
“เมื่อกี้อ่ะ ผมไม่มีสมาธิเลย... รู้มั้ยครับว่าทำไม?”
ชิชิโดะกลืนชื่ออีกฝ่ายกลับลงคอ จ้องมองดวงตาคมเข้มตรงหน้าอย่างคุกรุ่น อารมณ์ยังปรับตามไม่ทันเมื่ออยู่ดีๆโอโทริก็เปลี่ยนโหมดมาทำเคร่งขรึมจริงจัง
“ไม่อยากรู้โว๊ย”
“อยากรู้หน่อยสิครับ... เรื่องของชิชิโดะซังทั้งนั้น”
“ฉันทำไม!”
“ก็ผมน่ะ...” โอโทริยิ้มเอียงอาย ซึ่งคนมองมองว่ามันโคตรจะน่าตบ น่าหมั่นไส้ที่สุดในสามโลก “คิดถึงแต่อนาคตของผมกับชิชิโดะซัง กำลังคิดอยู่ว่าถ้าทำมากกว่าจูบ ชิชิโดะซังจะยอมมั้ยน้า...”
“โจทาโร่!!!”
ดวงตาระยิบระยับนั้นยิ่งทำให้คนที่ตกอยู่ในอ้อมแขนเลือดขึ้นหน้าจัด ทั้งเขินทั้งโกรธจนตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก โอโทริระเบิดเสียงหัวเราะลั่นอย่างชอบใจ
ง่า คนอะไรทำไมน่ารักแบบนี้วะครับ
น่ารักอ่ะ น่ารักอ่ะ น่ารักอ่ะ... อยากจะกอดแรงๆให้จมหายไปกับตัวเขาเลยจริงๆ! หมั่นเขี้ยวที่สุด
ตึง!!
“โอ๊ะ กัปตันมา...”
ชิชิโดะดีดตัวออกจากอ้อมกอดอีกฝ่ายทันที ซึ่งในคราวนี้ประสบผลสำเร็จเพราะโอโทริก็ยอมปล่อยโดยง่าย ร่างบางขึงตาใส่เป็นเชิงว่าฝากไว้ก่อนเถอะ แล้วจึงจัดการคว้าหมวกที่ตกอยู่กลับขึ้นมาสวม โดยครั้งนี้เลือกจะสวมฝั่งที่มีปีกหมวกไว้ด้านหน้า อาจเพราะรู้ดีว่าหน้าร้อนๆของตัวเองในเวลานี้มันคงไม่น่าดูนัก จึงหวังอาศัยเงาของหมวกช่วยบดบัง
ร่างสูงเพรียวของอาโตเบะ เคโกะเดินดุ่มๆเข้ามาในคอร์ท เสียงผลักประตูที่ไม่เบานักเรียกสายตาจากหลายๆคนได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะหน้าตาบูดบึ้งนั้นที่เรียกให้เหล่าสมาชิกกลืนน้ำลายลงคอเอือกอย่างผวา หวังเพียงอย่างเดียวว่าโอชิทาริ ยูชิจะไม่หาเรื่องมาสุมหัวพวกเขาอีก
ทะเลาะกันทีไร... พายุลงเมื่อไหร่...
คนที่ซวยก็หน้าเดิมๆทุกที
“พวกแก!” ราชาเปิดประเด็น ชี้นิ้วกราดไปรอบๆ “เหลาะแหละเป็นบ้า! นี่น่ะเหรอเฮียวเทของฉัน ทุเรศ!”
คำว่า ‘ทุเรศ’ นั้นช่างปวดร้าวในความรู้สึก
ต่างคนต่างก้มหน้านิ่ง มองรวมๆอาจดูเหมือนหวั่งเกรง แต่ถ้ามองดีๆจะพบว่าก้มหน้าไปแบบนั้นแหละ ยอมเขาหน่อย...ให้อาโตเบะโวยวายให้มันจบๆจะได้กลับไปซ้อมกันต่อ
“ซ้อมให้หนักกว่านี้สองเท่า... ไม่สิ! สามเท่า!! โดยเฉพาะพวกตัวจริง ถ้าไม่อยากถูกปลดก็ทำตัวให้มีคุณค่าหน่อย!! แล้วก็... ต่อจากนี้ไปคนในชมรมทุกคนห้ามมีคู่เดท!! ใครกล้าฝ่าฝืนแล้วโอเระซามะจับได้... พ่อจะเชือดให้”
เสียงเอ่ยรอดไรฟันนั้นเล่นเอาหนาวเยือก
แต่ละคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก มุคาฮิที่ยืนอยู่ตรงคอร์ทซึ่งห่างออกไปไม่มากนักเหลียวซ้ายแลขวาตื่นๆ ในขณะที่ข้างกายมีฮิโยชิยืนอยู่ ร่างสูงของหนุ่มรุ่นน้องพึมพำแผ่ว ‘อย่าทำตัวมีพิรุธสิครับ’ แน่ล่ะว่าไม่ได้ช่วยอะไรเลย คนตัวเล็กปีสามเหงื่อแตกพลั่กหนักกว่าเดิมอีก
ดูก็รู้ว่าคบกันอยู่...
ชิชิโดะเหลียวมองร่างสูงข้างกายบ้าง โอโทริมีสีหน้าเด๋อด๋าไปตามเรื่อง นี่คงกะจะทำตัวเนียนๆไหลไปตามน้ำล่ะสิ หึ ดีล่ะ... แกล้งฉันนักใช่มั้ยโจทาโร่ หึๆ...
“อาโตเบะ!”
เขาป้องปากเรียกเสียงดัง ทุกคนในชมรมหันขวับมามองเป็นตาเดียว นั่นเริ่มทำให้คนห่วงเท่รู้สึกประหม่านิดหน่อยจนต้องกระแอมเรียกความมั่นใจ
“มีปัญหารึไง ชิชิโดะ อ๋า!?”
“ไอ้หมอนี่...” ชิชิโดะเหยียดยิ้ม ชี้ไปทางโอโทริที่เบิกตากว้างขึ้นเหมือนพอจะเดาเรื่องได้ ปากก็ร้องพึมพำว่า ‘อย่านะครับ ชิชิโดะซัง... อย่าเชียวนะครับ...’ “มันคิดจะข้ามรุ่น”
อาโตเบะทำหน้าเหมือนเห็นกบบินได้ คือถ้าไม่อยู่ในอารมณ์หงุดหงิดคงจะด่ากลับเตลิดไปแล้วว่าโอโทริ โจทาโร่มันคิดอยากข้ามรุ่นมานานแสนนานจนชาวบ้านชาวช่องเขารู้กันจะหมดระแวกแล้ว!
“...แล้วไง”
ราชาหนุ่มกดเสียงถามอย่างเสียไม่ได้
“อ้าว ไหนบอกว่าห้ามมีคู่เดท... ไอ้หมอนี่มันจะจีบฉัน นายจัดการดิ”
“ชิชิโดะซัง!”
“ทำไม!”
“ไม่ได้จะจีบสักหน่อย... จีบสำเร็จไปแล้วต่างหาก”
โอโทริเบ้ปาก ทำเสียงเล็กเสียงน้อย เสียงผิวปากหวือดังขึ้นโดยรอบ ชิชิโดะตัวสั่นอีกครั้ง คราวนี้หน้าแดงจัดหนักกว่าเดิม
“อาโตเบะ! นายไม่คิดจะทำอะไรกับโจทาโร่หน่อยเลยรึไง”
“ฉันจะทำเป็นมองข้ามคู่นายไปแล้วกัน... สงสารลูกหมามัน เกิดขาดใจตายขึ้นมาจะกลายเป็นหมาบ้าเอา”
อาโตเบะโบกมือปัดๆ ท้ายประโยคพึมพำแผ่วลง จิ๊ปากอย่างนึกหงุดหงิด ทำไมจะไม่เคยคิด? เขาหมั่นไส้ไอ้คู่นี้บ่อยครั้งไปเวลาเห็นมันหวานใส่กันในขณะที่คู่เขาเองมีแต่แว้ดๆ ตบๆปล้ำๆจูบๆ ไม่พ้นวงจรอุบาท เคยเอาความหงุดหงิดไปลงด้วยโดยการจับสองคนแยกกัน... ผลลัพธ์ที่ได้คือโอโทริ โจทาโร่กลายเป็นผู้ชายที่มีนิสัยเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า กัดไม่เลือกหน้า เอะอะก็ทำลายข้าวของ ดวงตาก็ขวางโลก ไม่รู้ว่ามันเป็นหมาบ้าหรือหมาขาดยากันแน่ ที่แน่ๆไม่ขอเสี่ยงด้วยอีกแล้ว
เพลียว่ะ
“ฮิๆ” โอโทริเก้าท้ายทอย หัวเราะในลำคอเขินๆ
ชิชิโดะกัดฟันกรอด สะบัดตัวเดินไปทางอื่น “...น่ารำคาญ”
“ง่า ชิชิโดะซังคร้าบบบ อย่าหนีผมสิครับ”
“ไปให้พ้น!”
“ชิชิโดะซังคร้าบบบ”
“ไสหัวไปซะโว๊ยย!!”
.
.
.
.
.
“ท...ทำไงดีอ่ะฮิโยชิ อาโตเบะต้องแยกพวกเราแน่ๆเลยอ่ะ ฮิโยชิ ฮิโยชิ...”
“ใจเย็นๆครับ รุ่นพี่”
“ฉันไม่มีพิรุธอะไรเลยใช่มั้ย!? คนอื่นคงไม่รู้หรอกเนอะว่าเราคบกันอ่ะ...”
“ครับ ครับ... ไม่มีใครรู้หรอก ไม่มีพิรุธเลยครับ”
“เฮ้อ ค่อยโล่งอกหน่อย...”
“ไอ้คู่นั้นน่ะ! มุคาฮิ... ต่อจากนี้ไปสามอาทิตย์ห้ามนายจับคู่ซ้อมกับฮิโยชิอีก แล้วก็ถ้าเกิดไปต่อกันนอกรอบ...จับได้ฉันฆ่าแน่!! เข้าใจมั้ย!!?”
“...”
“ไม่เป็นไรหรอกครับรุ่นพี่... อย่าร้องไห้นะ...”
+++++
“ชิชิโดะซังงงง เย็นนี้ไปกินไอศกรีมด้วยกันมั้ยครับ? มีร้านเปิดใหม่ใกล้สถานี... เด็กผู้หญิงในห้องผมกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ เห็นว่าอร่อยนักหนา”
เสียงทุ้มนุ่มที่พึมพำตามหลังมาตลอดเวลานั้นเรียกให้ชิชิโดะขมวดคิ้วแทบเป็นปม พยายามสงบจิตสงบใจเอาไว้ เจ้าบ้านี่! ตามรุกตลอดแบบนี้ไม่คิดจะให้เขามีเวลาทบทวนความรู้สึกตัวเองบ้างเลยรึไงนะ ร้ายจริงๆให้ตาย... ถ้าโอโทริต้องการให้ในสมองเขามีแต่เรื่องของตัวเองล่ะก็ทำสำเร็จแล้ว
ชิชิโดะนึกอะไรแทบไม่ออก นอกจากหน้าตาหมาหงอยของคนที่เดิมตามต้อยๆ
“ไปมั้ยครับ? ไปนะไป... น้า ชิชิโดะซัง...”
“ก็ไปกับเด็กผู้หญิงห้องนายซะสิ”
“อะไร มีงอนด้วยเหรอครับ”
“งอนบ้านนาย!”
“ก็ประชดแบบนี้ไงเค้าเรียกว่างอน”
แขนถูกดึงรั้งเอาไว้ ร่างบางหันไปมองอย่างเสียไม่ได้ สิ่งแรกที่เห็นทำให้หน้าแทบมืดคือรอยยิ้มอ่อนหวานของรุ่นน้องตัวสูง ดวงตาเชื่อมละลายนั้นแทบเอาสติหลุดหาย ชิชิโดะรู้สึกตาพร่าจึงรีบกระพริบตาถี่ๆหวังเรียกสติกลับมา
“โอ่เอ๊ ผมรักชิชิโดะซังที่สุด... ไม่ไปกับคนอื่นหรอกครับ”
“ฉันน้อยใจนายตอนไหนไม่ทราบ! ปลอบแบบนี้ไม่ได้อยากจะฟังเลย”
พยายามสะบัดแขนออก ทว่าอีกฝ่ายก็เปลี่ยนเป็นมาควงแขนเขาแทนอย่างหน้าด้านๆ ชิชิโดะเบิกตามองร่างสูงที่โน้มหน้ามาคลอเคลียกับต้นคอเขาด้วยความรู้สึกยากเกินบรรยาย แทะนิดเล็มหน่อย! นี่กลายเป็นพวกบ้ากามแบบโอชิทาริไปตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย!?
“ชิชิโดะซังอ่า ตัวหอมจัง...”
“โจทาโร่” เสียงห้าวที่เริ่มจะแหบพร่าปรามแผ่ว รู้สึกปวดหัวขึ้นมาตงิดๆ “ให้ฉันพักบ้างเหอะ อะไรของนายก็ไม่รู้ ฉันเหนื่อยแล้วนะ”
“ก็ปล่อยผมทำตามใจชอบสิครับ ชิชิโดะซังก็ปล่อยตัวไปตามสบายๆเลย”
“ใช่สิ รู้ตัวอีกทีฉันคงไปโผล่อยู่บนเตียงนาย”
“หงะ... รู้ทันตลอด”
“แสดงว่าคิดแบบนี้จริงๆใช่มั้ย!? ...ลามก”
“กับชิชิโดะซังคนเดียวเท่านั้นแหละครับ”
เออ เอาเลยนะ หยอดเข้าไป ทำให้ฉันเขินยิ่งกว่านี้อีกสิ
เชิญตามสบายเลย...
แล้วหลังจากนั้น
...ก็ช่วยรับผิดชอบความรู้สึกของฉันด้วยล่ะ เจ้าหมาโง่
ชิชิโดะเหยียดยิ้มเหมือนจะปลงตก โอโทริมองรอยยิ้มนั้นพร้อมเลิกคิ้วสูง หากทว่าวินาทีต่อมาที่รุ่นพี่หนุ่มอ้าปากพูดเท่านั้นแหละ ดวงตาเรียวคมของเจ้าหมาก็พราวระยับ อารมณ์ประมาณว่าไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต
“นายเลี้ยงนะ... ฉันชอบรสอะไรคงรู้ใช่มั้ย”
“ชิชิโดะซัง!”
“อะไรอีก”
ร่างบางเกาแก้ม เลี่ยงสายตาไปทางอื่น ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มแผ่วแว่วมา
“...ผมอาจจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่ว่า... รักจริงๆนะครับ”
“เออน่า”
เจ้าหมาโง่เอ๊ย
โง่จริงๆ...
เรื่องแค่นี้น่ะ... รู้อยู่แล้วน่า
+++++
กลับมาแล้วววววว TwT//
หลังจากหายหน้าไปนาน โผล่มาตอนแรกกับคู่ซิลเวอร์จ้า J
ตอนนี้กลับมาบ้าอีกแล้ว อารมณ์ไหนไม่รู้ อยากเขียนก็เลยเขียนค่ะ ฮา...
ตอนนี้ค่อนข้างไร้สาระ เพราะตัวคนเขียนอยู่ในโหมดไร้สาระค่ะ =O=; เอาเป็นว่าอ่านกันยิ้มๆให้หายคิดถึงก่อนแล้วกันนะคะ คิดถึงนักอ่านทุกคนเลยยยย >___< กอดๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ทำไมหมาโจขี้อ้อนถึงเพียงนี้ เด็กนี่มันร้าย 55555 หนักกว่าหมาโจก็เบะเนี่ยแหละ พาลนี่หว่า โอ๊ยขำ
ชอบมากอ่ะ!!!!?>\\\<
ทั้งยิ้ม ทั้งหัวเราะจนหุบไม่อยู่แล้ว > <
หมาอ้อนนนน อ้อนนนนเข้าไปปปป ฮือออ หมั่นไส้มันนนนนนน
ฮือออ ชิชิโดะซังน่ารัก Vv
อิจฉาหมาาาาาาาาาาาา
เขียนเก่งมากเลยค่ะ เราชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ เลยยยยย
รอติดต่อผลงานนะคะ ^^
แต่ชอบซิลเวอร์อันนี้จังแฮะ ทุกทีเฉยๆกับคู่นี้มากกกกกกก
อ่านแล้วอร้างงงงงง
ทำไมเบะมันแรดขนาดนั้นน่อ อ้าวไม่ใช่ละ ผิดคอนเสป
หิหิ หมาโจน่ารักกกกกกกกก
(ปล. กวางตามมาเม้นต์ถึงที่เลยทีเดียว^0^ รู้นะว่าเราคือใคร 3 )
อ๊ากกกกกกกกก ไรท์เตอร์อัพฟิค
แล้วยังอัพคู่ ซิลแพร์อีก อร๊ายยยย เค้าเมนคู่นี้ >.<
หวานมากๆ เฮียวเทน่ารักทั้งโรงเรียนเล๊ยยยยยยยยยยยยยยย
สงสารเห็ดกบเบาๆ โอเระซามะประสบปัญหาครอบครัว(กะสามีแว้นกระจก) แล้วมาลงกะฮิโยชิกะกั๊คคุง T^T
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ส่งนังชี่ไปจัดการมัน - - !!!
รักไรท์เตอร์ค่ะ ตอนนี้หนุกมากกกก
เป็นกำลังใจให้นะค่ะไรท์เตอร์
ปล นั่นสินะแม่ของชิชิโดะซังเลี้ยงมายังไงนะลูกถึงได้โมเอ้ขนาดนี้ //เคลิ้มม 55555
ชอบบ :)))
อ่านแล้วขำอยู่คนเดียว หน้าแดงกับทุกฉากที่หมาโจอ้อนเรียวซัง > <
ปล. ขำมุคาฮิจริงๆที่โดนโอเระซามะสั่งห้ามซ้อมด้วยกัน
ปล. ต่อมา เป็นกำลังใจให้แต่งต่อนะคะ
อยากให้ไรเตอร์แต่งคู่ฟูจิกับชิราอิชิจังเลยค่ะ =w= จิ้นกระเจิงน่าดู
หมาโจแกจะน่ารักเกินไปแล้ว!!!!!!!!!!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด //โดนตบผั๊วะข้อหาโวยวายรบกวนชาวบ้าน -*-//
ชอบมากๆ เลยค่ะ เพิ่งจะเคยเข้ามาอ่านฟิคขจองไรเตอร์เป็นครั้งแรก (ประเดิมเรื่องแรกเลยกับคู่ซิลเวอร์แพร์.........และก็ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ!!!!!!!!! แบบ...อ่านแล้วนั่งบ้านั่งอมยิ้มตามอยู่หน้าจอคอมอ่ะ!! ไม่ไหวแล้ววววววววว หมาโจ.....หมาโจๆๆๆๆๆ น่ารักเกิ๊น!!!!!! >///< :: แดดิ้น)
ชอบฉากทุกฉากที่หมาโจอ้อนชิโด้มากเลยอ่ะ แบบมันดูเป็นธรรมชาติ น่ารักมากๆ พอนั่งอ่านแล้วนึกภาพตามนี่มันเป็นอะไรที่ใช่เลยอ่ะ!! ไม่เลี่ยนไป แต่ออกแนวน่ารักน่าชังมากกว่า สามารถทำให้คนอ่านนั่งบิดไปบิดมาได้เป็นอะไรที่แบบว่าน่ารักมากๆ เลยค่ะ!!!! (สรุปที่จะบอกมาทั้งหมดก็คือชอบคู่นี้นั่นแหละ - -)
เป็นคู่ซิลเวอร์แพร์ที่ชอบมากๆ ในเรื่องเจ้าชายเทนนิส (รองลงมาก็เป็นทุกเรื่องที่มีน้องเหมียวคิคุเป็นเคะนั่นแหละค่าาาาา!! ^ ^)
อยากอ่านอีกจังเลยเรื่องน่ารักๆ ของคู่หมาน้อยกับเจ้าของซึนๆ เนี่ย!!!!!!!
น่ารักมากๆๆๆ (ว่างๆ ก็แต่งคู่นี้อีกนะคะ ชอบค่ะ 555+)
อิอิ
คู่นี้หวานกันจริงๆเลยค่าาา อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้าเลย
อยากอ่านสโนวไวท์ค่าาา เรียวงะอาโตเบะด้วยยย > <
(ที่จริงพี่เนี่ยแหละไร้สาระ ไม่ใช่ฟิกซีหรอก)
ก่อนจะพูดถึงซิลเวอร์แพร์คู่เด่นของฟิกนี้ ขอไว้อาลัยให้เห็ดกบสองวิ *ยืนไว้อาลัย*
มาถึงก็โดนแยกเฉย ดูๆไปแล้วก็น่าสงสาร เพราะโอเระซามะแท้ๆ 5555555
แหม่...โอเระซามะนี่นะ คู่ตัวเองระหองระแหง (?) แล้วพาลนี่หว่า ก๊ากกก *เผ่นอย่างไว*
ทำอะไรไม่ได้เลยมาลงคนอื่นแทน จะว่าไปก็น่าเห็นใจอยู่นะ อืมม
มาถึงน้องหมากับคนไม่เท่บ้าง น้องหมานี่หยอดตลอดอ่ะ ฮื้มม
แบบหวานซะ...โอ๊ย โดนหยอดขนาดนี้ชิโด้ก็ชิโด้เหอะ มันก็มีอ่อนยวบเหมือนกันแหละวะ !
(จะบอกว่าอีเนี่ย ! อ่อนยวบไปแล้ววว *ฮ่า*)
"...ผมอาจจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่ว่า...รักจริงๆนะครับ"
ใครจะไปรำคาญแกลงห๊ะเจ้าหมาติดเจ้าของ ! เล่นหวานซะขนาดนี้ฆ่ากันเหอะ !! *สกรีม*
เอจีแพร์น่ารักที่สุด ! ไม่มีใครเหมาะกับชิโด้เท่าหมาโจอีกแล้วแหละ !
แต่น้องหมา...น่ากลัวไปเปล่า ห่างจากชิโด้ปุ๊บเปลี่ยนนิสัยปั๊บ
เสพติดชิโด้ไปแล้วเหรอหื้มม ? (ชิโด้ : ฉันไม่ใช่ยาบ้านะโว๊ย !)
*โดนตบ*
จำได้ว่านานมากที่ไม่ได้เข้ามาหน้าบทความนี้ พอเห็นรายชื่ออัพปุ๊บ รีบกดเข้ามาปั๊บ !
พี่รอฟิกซีทุกฟิกเลย 5555 แต่ไม่ได้เร่งหรอกนะ ถ้าไม่มีเวลาก็ไม่เป็นไรหรอก รอได้เสมอ ~
อยากอ่านเมจิคมิเรอร์ต่อ *-* อยากอ่านคู่ปู่ซีจี ร้อยหกสิบเก้าด้วย หุหุ -..-
สุดท้ายละ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้นะ ! 555555
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 20 มีนาคม 2555 / 20:16
โอ๊ยยยยยย อิหมาทำตัวน่าหมั่นไส้อ้ะ! หวานเกิน! อ้อนเกิน! ชิชิโดะซังตบมันเลยค่ะ! ตบจูบได้ดิฉันไม่แคร์!! (อ้าวเฮ้ย...)
สารภาพว่าอ่านตอนนี้แล้วพีคเก๋สุดที่รักม้าก *หัวเราะ* โอ๊ย เก๋ขา เก๋น่ารักเกินไปแล้ว อิวูล์ฟแทบดิ้นตายกับประโยค "เพลีย" ของพี่แก มันเห็นภาพม้ากกกกกกกกกก (เค้าก็เพลีย อิหมาเอ๊ยยยยย ขนาดราชินีเธอยังเพลีย จะนับอะไรกับชิชิโดะซังเนี่ย! กร๊าก)
และที่สำคัญ ฮิโยชิหล่ออ้ะ! กั๊คจะทำตัวน่ารักโมเอ้สาวน้อยเกินไปแล้วน้าาาาาา ♥
(เอ๊ะ ดิฉันดูพีคผิดคู่ผิดคนเนอะ 555+ แต่เค้าก็รักชิชิโดะซังเสมอนะคะ อั๊ยยะ ♥)
น่ารักมากมายกับคู่นี้ค่า
แต่งอีกนะคะ รักคู่นี้เช่นกัน>w<
กลับมาพร้อมกับคู่หวานตลอดชาติเเบบนี้ทำร้ายคนอ่านไปหน่อยมั้ยคะพี่ซีขาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!
///นอนตายเเบบไม่เสียดายชีวิต///
หมาโจมันน่ารว๊อกม๊ากอ๊ะ!!!!!!!(ทำท่าเเบบมาดามมด)
ชิชิโดะซังก็ อ่ะเเหม...เเม่โคโนมิเค้าเลี้ยงมาน่ารว๊อกอยุ่เเล้ว!!!//เเร็คฟาด
คู่เห็ดกบนี่ก็น่าหยิกเหมือนเคย เเหม...น้องกั๊คอ้ะะะ!!!
ส่วนเเม่เก๋...นี่เเม่เก๋เเพ้หมาบ้าสินะคะ กร๊ากกกกกกกกกกก
เเล้วอีกอย่างค่ะเเม่เก๋ กบบินได้นี่มันเป็นยังไงคะ หนูเห็นเเต่กบตีลังกาได้!//วิ่งหนี
อูย...สุดท้าย เราเห็นเมนหลักเเล้วปลื้มม๊ากเลยฮร่ะ!!!!!!!!!!!!!!
///โบกธงชิระซังเคะอย่างเอาเป็นเอาตาย
อาโตเบะพาล
คู่นี้น่ารักกันจัง
หมาโจขี้อ้อน น่ารักที่สุดเลย อ่านไปเขินไป >///<
อาโตเบะก็ทะเลาะกับโอชิทาริมาเช่นเคย คู่นี้ทะเลาะกันบ่อยจริ๊ง
โอโทริทำเขินมาก ชิชิโดะซึนน่ารัก -/////-
อ่านแล้วขำ ยิ้มคนเดียว บ้ามาก ฮ่าๆๆ
เรารออ่านอยู่น้า ยังไงก็มาอัพเร็วๆแล้วกัน อยากอ่านมากๆ <3
พี่มองว่า
คิดถึงไรท์เตอร์มากนะคะ // กอดด
รอมาอัพต่อเรื่อยๆล่ะ คู่ซิลเวอร์แพร์แบบ อ๊ายยย ><
มันน่ารักอ่ะ ฮ่าๆๆ
ปล. ย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆ อยากอ่านโปรเจคละครเวทีต่อค่ะ แล้วก็คู่เรียวงะอาโตเบะด้วย
คู่ชี่เก๋ก็ได้ อยากให้ไรท์เตอร์แต่งต่อจัง :D