ตอนที่ 2 : 'Cinderella [ Hyoutei ] :: 1 ::
Cinderella
: Hyoutei :
1
“ปล่อยฉันนะ! นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉัน!! ฉันน่ะ... ฉันน่ะไม่ใช่ของเล่นที่นายอยากจะทำอะไรก็ได้นะ ฉันไม่ใช่ของเล่นของนาย”
“คุณลองพูดว่าไม่ใช่อีกครั้งสิ... อยากเห็นนรกมั้ยล่ะ”
“ทำไมกัน! หรือนี่คือตัวตนที่แท้จริงของนายกันแน่!”
“เออ นี่แหละตัวผมล่ะ! ที่ผ่านมาผมก็แค่สวมหน้ากากเจ้าชายที่แสนดีเข้าหาคุณ... บอกตรงๆแบบนี้พอใจรึยัง? ตัวตนจริงๆของผมก็คือไอ้เลวตรงหน้าคุณนี่แหละ”
.
“คัทๆๆๆ! คัทโว๊ย! ชิชิโดะ นอกจากหน้านายจะไม่ดูน่าสงสารแล้วยังกวนตีนอีกต่างหาก ทำหน้าน่าสงสารน่ะเป็นมั้ย? แยกแววตาระหว่างตัดพ้อกับหาเรื่องไม่เป็นรึไง หา!” อาโตเบะ เคโกะใช้บทละครในมือที่ถูกม้วนจนยับยู่ยี่ทุบไปที่หัวของเจ้าของใบหน้าซังกะตาย “นายก็ด้วย...โอโทริ! รับบทโฉดนะเว้ยแค่ตะโกนน่ะมันยังใช้ไม่ได้! กะอีแค่จับข้อมือชิชิโดะนายจะหน้าแดงทำแมวอะไรเนี่ย!”
“กัปตัน... ก็ผมไม่ใช่คุณโอชิทารินี่ครับ รายนั้นน่ะไม่ต้องแสดงหน้าก็ให้อยู่แล้ว ทำไมคุณไม่เลือกเขามาเล่นแทนผมอ่ะ”
โอโทริ โจทาโร่บ่นเสียงอ่อย ใบหน้าเหมือนลูกหมาหิวนมมองอ้อนไปทางเจ้าของที่ยืนหน้าบูดอยู่ข้างๆเหมือนจะขอความเห็นใจ
“ถ้าให้โอชิทาริเล่น... ชิชิโดะมันก็ไม่ยอม แถมนายยังจะเอาแต่ตอแยไม่เลิกน่ะสิ”
“แหม ทำมาพูดดีนะ อาโตเบะ” ชิชิโดะ เรียวย้อนเสียงสูง “จริงๆบทของโจทาโร่น่ะให้เจ้าหน้าม่อนั่นแสดงน่ะถูกแล้ว แต่นายแค่ไม่อยากถูกเสนอมารับบทนางเอกเจ้าน้ำตานี่ก็เท่านั้นแหละ เคราะห์มันเลยมาตกอยู่ที่ฉันนี่ไง!”
อาโตเบะสะอึก เบี่ยงสายตาหลบดื้อๆ “ไม่รู้โว๊ย! ชุดก็ตัดไปแล้ว บัตรก็ขายไปแล้ว รายชื่อคนแสดงก็ประกาศไปแล้ว...ยังไงพวกนายก็ต้องแสดงอยู่ดีนั่นแหละ”
นี่ถ้าแลบลิ้นปิดท้ายได้โดยไม่เสียภาพพจน์อาโตเบะคงทำไปแล้ว ตอนนี้ราชาแห่งเฮียวเทอยู่ในอารมณ์ฉันไม่รู้ ฉันไม่เกี่ยว หลังจากทำการมัดมือชกเพื่อนรักจนเสร็จสิ้น
ชิชิโดะเอ่ยรอดไรฟัน “อย่าให้ถึงตาฉันบ้างนะเว้ย”
“บ่นมากน่า! เอ้า ซ้อมต่อๆ...เร็วดิ”
คู่หูซิลเวอร์มองหน้ากันอย่างปลงตก ก่อนจะยอมวกกลับไปยังตำแหน่งกลางเวทีอันแสนอลังการอีกครั้ง โดยมีอาโตเบะยืนกำกับอยู่ไม่ห่างด้วยสีหน้าเหมือนเป็นพระเจ้า
แต่ว่านะ...
ชิชิโดะ เรียวหมดอารมณ์แล้วจริงๆ เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในโหมดไม่เท่ห์อย่างถึงที่สุดและกำลังจะเป็นลม
“ปล่อยฉันนะ...” เขาเปล่งเสียงออกมาด้วยสีหน้าเซ็งจิต โดยที่ข้อมือมีมือหนาของโอโทริกุมอยู่ ให้ตาย! ไออุ่นจากเจ้าลูกหมานั้นมันทำให้รูปประโยคที่เขาต้องพูดแทบจะรวนไปหมด
จาก ‘ปล่อยฉันนะ’ แทบจะกลายเป็น ‘กอดกันนะ’ แบบพวกเทเลทับบี้ด้วยซ้ำไป
“นายไม่มีสิทธิมาทำแบบนี้...”
“ชิชิโดะ!! ไอ้บ้า ตั้งใจหน่อยดิ เมื่อกี้ทำหน้ากวนตีน...ตอนนี้เสือกมาทำหน้าสมยอม แล้วเรื่องมันจะไปต่อได้มั้ยเนี่ย! เอาใหม่เลย”
อาโตเบะเดินกราดเข้ามาพร้อมทั้งใช้บทละครตีหัวสองพระนางไปอีกคนละที
“เอาใหม่บ้านแกสิ!” คนไม่เท่ห์ฟิวส์ขาด “นี่มันเรื่องซินเดอเรลล่านะเฮ้ย! ฉันไม่ท้วงตั้งแต่แรกก็ดีเท่าไหร่แล้ว เจ้าชายที่ไหนมันจะโหดได้ขนาดนี้ เวอร์ชั่นซาดิสถ์รึไง แบบนี้มันไม่ใช่แก้บทแล้ว นี่มันเปลี่ยนตัวละครเองชัดๆ!”
คนเป็นผู้กำกับเผยอปากเหมือนจะเถียง ทว่าก็เงียบ ดวงตากระพริบปริบๆพยายามรวบรวมสติ
“บ่นมากน่า... ที่เราจะแสดงกันเป็นเรื่องหลังจากที่ซินเดอเรลล่าเข้ามาอยู่ในปราสาทกับเจ้าชายแล้วนะ มันก็ต้องแสดงให้เห็นถึงสัจธรรมจริงๆของชีวิตสิ มันไม่มีอะไรดีตั้งแต่ต้นจนจบหรอก”
“แถไปเรื่อย! นายคิดจะทำให้เด็กผู้หญิงฝันสลายกันรึไง บทพวกนี้มันเอาใจสาววัยรุ่นโรคจิตชัดๆเลย! ไอ้บทข่มเหงตบจูบเนี่ย... แถมยังให้ผู้ชายสองคนมาเล่นอีก ตาย ตาย อาโตเบะ! นายมันเพี้ยนจนกู่ไม่กลับแล้ว”
ด่าจบก็หอบแฮ่กทันที แผ่นอกบางสะท้านขึ้นลงโดยมีโอโทริคอยลูบแผ่นหลังปลอบประโลมเหมือนลูกหมาพยายามเอาใจเจ้านาย
อาโตเบะกลืนน้ำลาย “เฮ้ย ทำไมต้องจริงจังขนาดนั้...”
“ใครคิดบท?” ชิชิโดะแทรก ดวงตาขึงมองกัปตันชมรูปงามจอมหยิ่งของชมรมที่เริ่มลุกลี้ลุกลน “บอกมาเลย... ใครคิดบท!”
“...ฉันเองล่ะ”
เสียงทุ้มลึกดังขึ้น ก่อนร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาจะเดินเข้ามายิ้มๆโดยไม่ลืมเข้าไปประชิดร่างของอาโตเบะที่แข็งทื่อขึ้นมาฉับพลัน
ชิชิโดะทำหน้าประมาณ ‘กูว่าแล้ว’ ออกมา
เขาเบี่ยงสายตาไปยังอาโตเบะทันที “เพราะงี้สินะนายถึงไม่ยอมเล่นเองน่ะ”
บทโฉดขนาดนี้โอชิทาริมันก็แค่เอาตัวเองเป็นที่ตั้งแล้วใส่อารมณ์ลงไปก็เท่านั้นแหละ! พนันได้เลยว่าเรื่องจริงไอ้แว่นกระจกนี่ก็แค่อยากลวนลามอาโตเบะต่อหน้าคนดูนับร้อยนับพันก็เท่านั้น... แหงสิ มีแต่ได้นี่หว่า ทั้งกอด ทั้งกระชาก ไหนจะไอ้ฉากจูบปลอมๆนี่อีก
ไอ้เวรนี่กะจูบจริงชัวร์ป้าบ! เชื่อขนมกินได้เลยเหอะ
“อ้าว อาโตเบะ... ไหนว่าที่แสดงคู่กับฉันไม่ได้เพราะเจ็บขาไง”
ผู้กำกับรูปงามเหลียวมองเจ้าของคำถามที่ดวงตาวาววับนั้นอย่างไม่สบอารมณ์ “รู้ดีอยู่แก่ใจจะถามอีกทำไม”
“รู้ดีว่านายหนีเพราะกลัวถูกฉันปล้ำกลางเวทีน่ะนะ?”
“พอเลย! เพราะซินเดอเรลล่าติดเรทแบบนี้ทำให้เสียลูกค้าเด็กๆไปด้วยเหตุผลที่ว่าต้องจำกัดอายุคนดู... ทั้งหมดมันก็เป็นเพราะนาย!”
“แหม แต่ฉันได้ข่าวมาว่าบัตรหมดภายในห้านาทีเลยไม่ใช่เหรอ ยิ่งตอนแรกข่าวแพร่ออกไปว่าฉันจะแสดงคู่กับนายสาวนี่กรี๊ดกันสนั่น แต่พอกลายเป็นเจ้าคู่นี้...” โอชิทาริเลิกคิ้วไปทาง ‘เจ้าคู่นี้’ “คนดูเขาก็แปลกใจกันนิดหน่อย ถึงกระแสจะไม่รุนแรงเท่าคู่เราแต่พวกเขาก็อยากดูกันอยู่ดี”
“คู่เราบ้าบออะไร อย่ามาพูดเองเออเองนักจะได้มั้ย หา!”
“นี่โอโทริ อยากให้ฉันใส่บทจูบลงไปอีกมั้ย?”
จอมเจ้าเล่ห์ไม่สนใจเสียงตวาดแว้ดๆของราชารูปงาม เขาหันไปทางโอโทริที่ยืนอยู่ข้างชิชิโดะแทน
เหมือนประกายตาของเจ้าหมาน้อยจะเปลี่ยนจากแสนซื่อเป็นมากเล่ห์
“จะดีเหรอฮะ...”
“จะเอามั้ยล่ะ?”
“เอาสิครั......โอ๊ยยย! เจ็บแล้ว เจ็บแล้วคร้าบบบ ชิชิโดะซังง ฮือ!”
แล้วเหตุการณ์วุ่นวายก็ยังดำเนินต่อไป...
+++++
“ไม่ๆๆ... บทตรงนี้ต้องแก้หน่อยนะ สโนว์ไวท์ต้องคว้าผลแอ๊ปเปิ้ลอาบยาพิษมาจากแม่มดก่อน แล้วก็เป็นฝ่ายหั่นครึ่งเอง และด้วยไอคิวสองร้อยอัพสโนว์ไวท์จึงเดาแผนการของแม่มดออกเลยส่งซีกที่ผสมยาพิษไปให้แม่มดกิน... สุดท้ายแม่มดก็เป็นฝ่ายตาย จบ!”
“จบง่าวอะไรของนายเนี่ย! ชิราอิชิ” โทยามะ คินทาโร่สะดุ้งโหยง “แบบนั้นก็ไม่ใช่สโนว์ไวท์แล้ว ถ้าไม่กินแอ๊ปเปิ้ลอาบยาพิษจนไปนอนในโลงแก้วแล้วเจ้าชายจะมาเจอได้ไงเล่า”
“ก็แบบ... ตอนเอาศพแม่มดไปฝังบังเอิญเจอกันที่ป่า”
“ศพอะไร ฝังอะไร! ไม่ใช่นิยายรักฆาตรกรรมนะเฮ้ย”
“เลิกเถียงกันได้แล้วน่า” จิโทเสะ เซ็นริตรงเข้ามาแทรกกลาง ด้วยรูปร่างที่สูงกว่ามากโขทำให้ทั้งชิราอิชิและคินทาโร่ต้องแหงนหน้ามอง “บทของทางเราน่ะพักไว้ก่อนก็ได้... มาฟังข่าวใหม่กันก่อนดีกว่า”
“ข่าวใหม่เหรอ? อะไรๆ” เด็กหนุ่มปีหนึ่งดี๊ด๊าทันที “เกี่ยวกับโคชิมาเอะรึเปล่า”
“เสียใจด้วย... ข่าวนี้จากเฮียวเท”
จิโทเสะยิ้มกริ่ม ก่อนจะหันไปสบตากับโอชิทาริ เคนยะที่เดินเข้ามาสมทบ
“จำได้ใช่มั้ยที่อาทิตย์ก่อนพวกเราไปตกลงกันน่ะ โรงเรียนที่ได้แสดงก่อนเป็นเฮียวเท... อาโตเบะจัดซะอลังการเลย เห็นยูชิบอกว่างั้นนะ”
เรื่องที่ไปตกลงกันนั้นคือ...เหล่านักกีฬาชมรมเทนนิสของแต่ละโรงเรียนจะจัดงานแสดงกัน โดยใช้นิทานคลาสสิคมาเล่นเป็นละครเวที จริงๆก็ไม่ได้จำกัดให้เป็นคู่ชายชายหรอกนะ เสียแต่กฏมันออกมาว่าต้องเป็นคนในชมรมเท่านั้น...และคนในชมรมของทุกโรงเรียนมันก็มีแต่ผู้ชาย
กรรมจึงมาตกอยู่ทีพวกตัวผอมๆบางๆแทน
“ถ้าฉันจำไม่ผิด... อาโตเบะบอกว่าเลือกเรื่องซินเดอเรลล่าใช่มั้ย? ใครแสดงอ่ะ?”
ชิราอิชิ คุราโนะสุเกะถามอย่างสนใจ
เคนยะยิ้ม “เดาสิ”
“ถ้าญาตินายเป็นตัวหลัก ฉันเดาว่าคนเป็นนางเอกไม่มีทางใช่อาโตเบะ”
“ทำไมมีแต่คนพูดแบบนี้นะ” สปีดสตาร์คนเก่งเกาหัวขำๆ “เห็นเค้าลือว่าตอนแรกจะเป็นคู่ยูชิกับอาโตเบะนั่นแหละ แต่ไม่รู้ทำไม...เห็นว่าแค่อ่านบท อาโตเบะก็เจ็บขาขึ้นมากะทันหันทำให้ร่วมแสดงด้วยไม่ได้ต้องเปลี่ยนตัวละครยกเซ็ต”
ชิราอิชิตีหน้าเมื่อย “ทำโง่ไปได้ บทติดเรทน่ะสิ”
“เก่งนะเนี่ย” เคนยะขยี้กลุ่มผมสีควันบุหรี่ของกัปตันคนงาม “เพราะงี้เลยถูกจำกัดอายุคนดูน่ะ เด็กหญิงวัยใสถูกกำจัดออกหมดเลย”
“อ้าว แล้วแบบนี้ฉันจะดูได้มั้ยเนี่ย?” คินทาโร่วกนิ้วชี้เข้าหาตัวเองงงๆ พยายามไม่สนใจกับคู่มวยที่กำลังจะเกิดตรงหน้า (ชิราอิชิโกรธมากที่โดนเคนยะแหย่ ตอนนี้ผมของเขายุ่งเหมือนรังนก) “อะไรกันอ่ะ”
“อย่าห่วงเลยคินจัง” จิโทเสะกลั้นยิ้ม “สำหรับผู้ชายน่ะวัยไหนก็ได้ทั้งนั้น อีกอย่างนายจะพลาดได้ไง... งานสนุกๆแบบนี้เราต้องไปดูสิถึงจะมันส์”
“เคนยะ!!” ชิราอิชิแว้ดใส่เมื่อสองแขนถูกรวบติดกันโดยมือข้างเดียวของคนตัวสูง ในขณะที่หัวของเขาเริ่มถูกขยี้เล่นอีกแล้ว “หาเรื่องกันรึไง!”
“ฉันได้บัตรมาแล้วนะ” เคนยะยิ้มกว้างไม่สนใจตาวาวๆของคนถูกแกล้ง
จิโทเสะส่ายหัวหน่ายๆ ก่อนจะถาม “ญาตินายให้มาอีกล่ะสิ”
“แหงล่ะ บัตรแพงโคตรแบบนั้นฉันไม่มีปัญญาหามาให้พวกนายได้หมดหรอก... นี่ก็ได้แค่ไม่กี่ใบเท่านั้นเอง เห็นว่าบัตรขายดีจัด ยิ่งแถวหน้าๆนี่พวกริคไคกว้านซื้อไปเกือบหมด อย่างว่าแหละ...เห็นคนอื่นทุกข์จะไม่สุขได้ไงล่ะ”
“ไปดูแล้วก็อย่ามัวแต่ขำล่ะ” ชิราอิชิแทรก เมื่อเห็นว่าดิ้นไม่หลุดจึงหยุดเปลี่ยนเป็นถลึงตาแทน “ดูรายละเอียดโดยรอบด้วยเพราะโรงเรียนต่อไปที่ต้องแสดงคือชิเท็นโฮจิของพวกเรา”
+++++
ย้อนกลับมาที่เฮียวเท
ณ เวทีการแสดง
“ปล่อยเดี๋ยวนี้!! นายไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องตัวฉัน... คิดว่าตัวเองเป็นใครน่ะ หา!!”
“นั่นสิ ฉันเป็นใครกันนะ”
แค่เพียงสองประโยคนี้... เหล่านักแสดงทั้งหมดรวมถึงฝ่ายจัดฉากต่างเหลียวมองกันให้ควั่ก
ภาพที่เห็นคือร่างของอาโตเบะในอ้อมแขนของโอชิทาริ ใบหน้าสวยจัดนั้นขึ้นสีที่ไม่รู้ว่าเพราะเขินหรือโกรธ แม้หลายคนจะเดาว่าเป็นอย่างหลังแต่ก็มีไม่น้อยที่คิดว่าเป็นอย่างแรก
แต่จะยังไงก็แล้วแต่...
รูปประโยคมันก็คุ้นๆนะ เหมือนในบทที่คู่หูซิลเวอร์ต้องรับเคราะห์แสดงเลยนี่หว่า!
ชิชิโดะที่นั่งขัดสมาธิอยู่กับพื้นรายล้อมด้วยเหล่าสมาชิกตัวจริงถึงกับตบเข่าฉาด “นี่ไง! นี่ไงล่ะ! แหกตาดูสิว่าใครกันแน่ที่เหมาะสมจะเล่นมากกว่าฉันกับโจทาโร่! แทบจะไม่ต้องซ้อม...ส่งตัวไอ้สองคนนี้ขึ้นไปแสดงได้เลยด้วยซ้ำ ปากต่อปาก บทต่อบทเลยไง”
เมื่อซินเดอเรลล่ากลายเป็นสาวหยิ่งจองหอง ทำตัวดื้อรั้นปากไม่ตรงกับใจ...เมื่อเจ้าชายที่เคยแสนดีกลายเป็นคนโฉด ไร้มนุษยธรรม เอะอะจับปล้ำ
บทเถื่อนก็เหมาะกับคนเถื่อน!
นี่ไม่ใช่ซินเดอเรลล่าแล้ว! ไอ้บ้าโอชิทาริมันเอาชีวิตคู่ตัวเองมาตีแผ่ชัดๆ ชัดๆอ่ะ! ซินเดอเรลล่ามันแค่ชื่อบังหน้า เชื่อสิ เชื่อสิโว้ยยย!!
“อยากเจอดีรึไง!”
“คิดว่าทำได้ก็เอาสิ”
ยิ่งประโยคสนทนาหลุดลอดผ่านหูมามากเท่าไหร่ ชิชิโดะก็ยิ่งทำหน้าเหมือนอยากให้ทุกคนบรรลุถึงความจริงของซินเดอเรลล่าติดเรทเรื่องนี้
มุคาฮิ งาคุโตะถอนหายใจ “ก็รู้นะเรียวว่านายอยากบอกอะไร... แต่แหม ถึงยูชิมันจะร้ายที่เขียนบทสถ่อยแบบนั้นออกมา แต่อาโตเบะก็ฉลาดที่เตรียมการมัดมือชกพวกนายไว้แล้วเป็นอย่างดี ชุดอะไรก็ตัดหมดแล้ว โปสเตอร์ที่แปะไปทั่วก็เป็นรูปกับชื่อของพวกนาย”
“ฮ่าๆ” ชิชิโดะแค่นเสียงหน้าเครียด “อย่าพูดให้ขำหน่อยเลย ค่าชุดนั่นถึงจะแพงจนชวนขนลุกแต่คิดเหรอว่าสำหรับคุณชายอาโตเบะแล้วมันจะเป็นปัญหา? ทีอย่างนี้ล่ะมาทำตัวเห็นคุณค่าของเงิน...หมั่นไส้โว้ย”
“เออ ก็จริงแฮะ” มุคาฮิรับคำเก้อๆ “งั้น...อาโตเบะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ถึงขนาดนี้แล้วนายก็ยอมๆไปเหอะ โอโทริยังไม่เห็นบ่นเลย”
คนถูกพาดพิงมัวแต่จ้องมองสองหนุ่มที่ฟัดกันนัวเนียอยู่กลางเวทีด้วยสีหน้าตื่นตาตื่นใจ ไม่แพ้กับใครอีกหลายๆคนที่เดาให้มันปล้ำแล้วได้กันไปเลย
ชิชิโดะขมวดคิ้ว “โจทาโร่!”
“...”
“โจทาโร่!!!”
“ครับ!!” เจ้าหมาร้องลั่น ก่อนจะรีบหันมามอง “ครับๆๆ ว่าไงครับชิชิโดะซัง?”
“นี่...” อยู่ดีๆคนไม่เท่ห์ก็ขยับยิ้มเจ้าเล่ห์ โน้มตัวลงน้อยๆเล่นเอาเหล่าสมาชิกคนอื่นต้องโน้มตามอย่างช่วยไม่ได้ “พวกนายไม่อยากเห็นอาโตเบะหน้าเสียกันบ้างเหรอ?”
“อยากที่สุด” ตอบพร้อมเพรียงกันหมด
“ดีล่ะ” ชิชิโดะยิ้มกริ่ม “งั้นเรื่องก็ง่าย”
“คิดจะทำอะไรเหรอ” อาคุตางาวะ จิโร่ถามเสียงง่วง ทว่าสีหน้าสนอกสนใจเต็มเปี่ยม “ให้ฉันร่วมด้วยC อยากแกล้งอาโตเบะจังเลย”
“ทำลายชุด!”
“เฮ้ย” มุคาฮิสะดุ้งโหยง ก่อนจะบอก “ไอ้เรื่องทำลายชุดน่ะไม่เท่าไหร่ แล้วข่าวที่ประกาศออกไปแล้วล่ะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ฉันเตรียมมาดีน่า”
ดูเหมือนชิชิโดะเวลานี้ใครก็เอาไม่อยู่ คล้ายคนหน้ามืดที่จะอะไรก็ได้ทั้งนั้นขอแค่อย่ามายุ่งมาเบียดเบียนกับชีวิตฉันเป็นอันพอ
เขาคว้าโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูขึ้นมา ก่อนจะกดโทรออกรายล้อมด้วยสีหน้าลุ้นระทึกของเพื่อนร่วมทีม
“ฮัลโหล... ฉันชิชิโดะนะ มิสึกิใช่มั้ย? ฉันมีข่าวมาบอก เออ! เรื่องก็ประมาณนั้นแหละ...อ๋อ เหรอ นายก็จะมาดูเหรอ ขอบใจ! แต่นี่! ตอนนี้เปลี่ยนบทนิดหน่อย...คนที่จะแสดงแทนฉันกับโจทาโร่เป็นอาโตเบะกับโอชิทาริแหละ จริงๆ! เออ...ฉันก็เห็นว่านายเป็นเพื่อนไงเลยอยากบอก แล้วนี่อย่าเอาไปบอกต่อนะเดี๋ยวฉันโดนด่า โอเคๆ แค่นี้แหละ”
‘อย่าเอาไปบอกใคร’ คือความซึนของผู้พูดเท่านั้น เมื่อใจความจริงๆคือ ‘เอาไปเผยแพร่ซะ!’
“มิสึกิจากรูดอล์ฟเหรอ ว้าว ร้ายไม่เบานะ”
“ยัง... ยังไม่จบแค่นี้หรอก แค่เจ้ามิสึกิน่ะยังน้อยไป” ชิชิโดะหัวเราะราวกับคนบ้า ก่อนจะต่อไปที่อีกสาย คราวนี้เหล่าสมาชิกเริ่มไม่สนใจ ทว่าแค่ชื่อของปลายสายหลุดออกมาเท่านั้นแหละดวงตาของทุกคนก็เบิกโพลง
“ไง ยูคิมูระ... ฉันมีอะไรจะบอกล่ะ”
ยูคิมูระเรอะ!!?
ชิชิโดะมันอาฆาตอาโตเบะขนาดไหนแล้วเนี่ย!
+++++
สวัสดีค่ะ...
เอาเรื่องยาวใหม่มาลงแบบหน้าตาเฉย *0* วิ้ววว พลอตมันเข้าหัวกะทันหันก็เลยรีบเขียนน่ะค่ะ 555+ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าช่วงนี้เป็นอะไรกับละคร สั่งคัทหมดเลย >.,<
ก็อย่างที่อ่านๆไป เรื่องซินเดอเรลล่ารับบทโดยหนุ่มๆเฮียวเท (ซึ่งก็ลุ้นกันต่อว่าตกลงใครจะได้บทพระนางไปกันแน่ ฮา)
อย่างตอนท้ายที่สื่อถึงมิสึกินี่ก็เพราะเป็นอะไรที่แพร่ข่าวเร็วมาก แต่ก็นะ...แค่นั้นมันดูไม่สาแก่ใจชิชิโดะซังนี่นา แถมท้ายด้วยยุกกี้แล้วกัน =.,=
คงจะยาวประมาณสามตอนน่ะค่ะ หลังจากนี้จะเป็นของชิเท็นโฮจิ สโนว์ไวท์มรณะ 55+
ก็ไม่รู้จะถูกใจคนอ่านรึเปล่า แต่คนเขียนสนุกมือมากๆค่ะ บทแบบนี้เขียนแล้วมันส์จริงๆ
อ้อ แล้วก็... คงเห็นแล้วสินะคะว่าไรท์เตอร์ชอบชิราอิชิเคะค่ะ (ฮา)
แต่ก็ใช่ว่าจะเขียนคู่ชิระฟูจิไม่ได้นะ =.,=
เอาเป็นว่า... เจอกันตอนหน้าเน้อ (ไม่ว่าจะเป็นเรื่องนี้หรือคู่ชี่เก๋ก็ตาม >///< แอร๊ย)
เม้น + โหวด + แอด Fav.
รักลีดเดอร์ทุกคนค่ะ J
ปล. รีเควสคู่กันได้นะจ๊ะ แต่ขอเลี่ยง “เทะฟู” เพราะตอนนี้ไม่พีคอย่างแรง เขียนไม่ออกอ่ะค่ะ T^T ...แนะนำว่าเป็นคู่แรร์ดีกว่า ไรท์เตอร์ถนัดอะไรแปลกๆ (ไม่เชื่อลองไปอ่านเรื่องอื่นๆได้ 555+)
ปล 2. สำหรับลีดเดอร์ที่คุ้นเคยกันดี ไรท์เตอร์จำได้นะคะ ^^ ไว้เดี๋ยวจะเขียน SF ไปลงที่อีกบทความ ตอนนี้กำลังปั่นรีบอร์นกับโซซานอยู่ ไว้เจอกัน J
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
หม่ามี้เป็นโทราโข่งหรอคะ 555555555555
เค้าอ่านไปยิ้มไป จนแม่จะหาว่าบ้า ยิ้มอยู่คนเดียว
สนุกมากค่ะ ซินเดอเรล่า เวอร์ชั่น ตบจูบ
โอชิทาริ อาโตเบะ คู่นี้มันตบจูบ -,.-
ปวดท้อง...เมื่อยแก้ม....
อ่านแล้วอยากหัวเราะออกมาดังๆแต่มันทำไม่ได้เดี๋ยวคนหาว่าบ้า
เลยได้แต่นั่งยิ้มอยู่หน้าจอ>_<
อ่านตอนสุดท้ายแล้วก็ขึ้นมาอ่านตอนแรกๆ >_<
ขอเลือกอ่านบางตอนนะคะไรท์เตอร์ อิอิอิ บางคู่ยังไม่ค่อยจิ้น 555 ไม่ว่ากันน้าาา
พูดถึง Cinderella เลือกเรื่องได้ดีมากค่ะ เพราะมันฟังแล้วเป็น HYOUTEI สุดๆ เลย !!
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน 5555 เริ่มแรกก็โอ๊ยยย โดนนนนน
Silver Pair คือบอกตามตรงนะคะว่าเราไม่ค่อยจิ้นคู่นี้อ่ะ เพราะรู้สึกว่าแมนทั้งสองคน
แต่เพราะฟิคไรท์เตอร์มันน่ากรี๊ดเกิน อ่านได้ !!! ไม่มีปัญหา 5555
ปลาบปลื้มชิชิโดะซัง พ่อคนห่วงเท่ห์ หนุ่มซึนเดเระ !
ไรท์เตอร์บรรยายได้เห็นภาพจริงๆ อ่ะค่ะ แล้วก็ขำมากๆ ด้วย คือฮาตลอดทั้งเรื่อง
ชอบประโยคที่บอกว่าอาโตเบะยืนกำกับด้วยสีหน้าเหมือนเป็นพระเจ้า อืม ! มันคือโอเรซามะจริงเนี่ยแหละ !! ฮาาา
นางซินติดเรท กับ ฆาตกรรมในนิทานสโนว์ไวท์ !
ไม่ชินกับ Shiraishi เคะนะคะ แต่ก็ยังอ่านได้อยู่ 5555 หมั่นไส้คนหล่อ(หมั่นไส้ที่ชนะฟูจิ =_=^)
ไม่รู้ทำไม แต่อ่านแล้วชอบจิโทเสะ >_< !!
แว้บไปอ่านตอนสองและ !!!
ไรท์เตอร์ไฟท์โตะนะค่้าาาาาา
น่ารัก ~ >< แอบมีชิราอิชิที่รักเราด้วย (ของแก?? 555)
ชิชิโดะซังเล่นแร๊งงงงงงงงงงงงงงส์
กรี๊ดดกับคู่แถมชิเท็นมากค่ะ ><
สู้ๆค่ะ : )
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮาค้าง : ]
55. ชักอยากดูแฮะ ซินเดอเรล่าเวอร์ชั่นนี้
อาโตเบะ..กลัวถูกปล้ำกกลางเวที ฮ่าๆๆ
ชิชิโดะเล่นแรงส์ค่ะ!!
แต่งได้สนุกมากๆ ^^
ฮาเเตก ไม่ไหวเเล้ว ชิชิโดะซัง อันเเรกยังพอว่า คนที่สองนี่เล่นเเรงมาก!!!!!!!
ชี่นี่ก็ เเหม...พูดไม่ออก มันม่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออ!!!!!!
ปล.เเอบนั่งกรี๊ดคู่เเถมจากชิเท็น เคนยะชิระบันซ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชิชิโดะ ดูท่าจะอาฆาตอย่างรุนแรงง
งานนี้เฮียอาโตเบะไม่รอดแน่
อ่านแล้วอยากอ่านสโนไวท์ต่อจังเลย หุหุ
หรือว่านี่ฉันโรคจิตไปแล้วนิ? 555555 ++
ริคไคต่อนะคะ ขอรีเควส
เริ่ดค่ะเริ่ด เจ๊เกิดแน่ 5555+ คั่นไว้เลยค่ะ ID นี้
แป๊ก~!!!โดนลูกเทนนิสกลางกะบานหัวเลยอ่ะ เจ็บนะเว้ย
ยุกกี้!!! หม่าม้ายุกกี้ของมาม่อน!!!!
นี่ไม่ใช่หม่าม้าเค้าอ่ะ ม่ายช่ายยยยยย!!!!!!!!!!!!!
หม่าม้าเค้าต้องอ่อนโยนสิ ม่ายจริงใช่มั้ย ใครก็ได้บอกที อ๊ากกกก!!! (บ้าไปละ - -)
ลองมาอ่านอีกที ติดใจ ชิชิชิ ไรเตอร์อัพเร็วๆสิ อยากอ่าน
ชั่วขึ้นจริงๆแหละมารุอิ...(เอี้ยวหลบลูกสักหลาดอย่างเฉียวฉิว ไปหมุนอยู่ตรงกำแพง ระยะห่างไม่เกิน2มิล!! อ๊าคคคค!เผ่น)
จะย้ายมาสาธิตริคไคเหรอ
ยูคิมุระ...จะจับเรียวมะหรอเนี่ย...อิอิ
แล้วฟูจิจะยอมปล่อยมาหรอ...
เซชุนจะทำไงอะ
เดี่ยวเจ้าเปี๊ยกก้อยอมเองแหละ 555+++
(ยอมอ่อนข้อ)
อยากอ่านต่อแล้วค่ะ
อยากอ่านฉากสวีทท
แล้วพวกเวงาคุจะว่าไงล่ะเนี่ย
ฮุฮุ
มาอัพเหอะนะค่ะ
วันนี้ขออีกตอนได้ไหมอ่า
ชอบมากๆเลยคู่นี้หาอ่านมานานมากแล้วค่ะ
ชอบเรียวมะ ><