ตอนที่ 18 : 'Worry! Laugh! [ Shinji x Kamio ] :: 1 ::
Worry! Laugh!
Pairing : Ibu Shinji x Kamio Akira
: 1 :
“อะ...อ๊า ไม่...ไม่เอาแบบนี้”
“ตรงนี้... ก็รู้สึกไม่ใช่รึไง”
“ตะ...แต่..เบา เบาหน่อย...ฉันมะ...ไม่ไหว...”
ปิ๊บ!
“แอน! พี่บอกกี่รอบแล้วว่าให้เลิกดู!”
ทาจิบานะ คิปเปแทบจะคำรามออกมา สาบานได้ว่าเขาเป็นพี่ชายที่ใจเย็นที่สุดแล้วกับการยอมให้น้องสาวเพียงคนเดียวนั่งดูคลิปพวกนั้น...
คลิปร่วมรักของพวกวิปริต!
“โถ่ พี่คะ...” สาวน้อยลากเสียงยาวอย่างแสนเสียดาย เธอจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่พึ่งดับไปเมื่อครู่ด้วยฝีมือของคนข้างกายอย่างเซ็งๆ “รู้มั้ยว่าฉันเสียเวลาโหลดตั้งเท่าไหร่”
“แล้วใครใช้ให้เธอเสียเวลากับเรื่องพวกนี้กันล่ะ หา!”
“พี่อ่ะ แค่นี้ก็ต้องเสียงดังด้วย” ทาจิบานะ แอนเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาบ้าง เธอผุดลุกยืนเท้าเอวจ้องหน้าพี่ชายเขม็ง “ฉันก็แค่ดูเอาเรียนรู้ไม่ใช่สะสมประสบการณ์ พี่ก็รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง...ดูไปก็ไม่เสียหายนี่นา”
“เสียหาย!” คนเป็นพี่ชายแหวใส่ “แค่ได้ยินฉันยังจะอ้วกเลย เธอทนดูเข้าไปได้ยังไง”
“ถ้าฉันให้พี่ดูคลิปผู้หญิงสองคนเปลือยจูบกันพี่จะดูมั้ยล่ะ?”
“นั่นมัน...” ทาจิบานะอึกอัก หลบสายตา
“เห็นมั้ย” แอนไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายเบี่ยงประเด็น “พี่ก็อยากดูเหมือนกันนั่นแหละ แล้วเรื่องอะไรมาห้ามฉันเล่า”
“พี่เป็นผู้ชายนะแอน... ถ้าพี่ดูน่ะมันไม่แปลกหรอก แต่เธอมานั่งหมกมุ่นอยู่กับอะไรแบบนี้ใครรู้เข้าเขาจะพูดยังไงเธอคิดบ้างมั้ย”
“ใครจะมารู้ล่ะคะ นี่บ้านเรานะ” หญิงสาวย้อนเสียงขึ้นจมูก “พี่เป็นผู้ชายพี่ชอบดูผู้หญิง ฉันเป็นผู้หญิงชอบดูผู้ชายแล้วมันผิดตรงไหน? ตอบมาให้หายข้องใจหน่อยสิคะ”
ชายหนุ่มอ้าปากค้าง เขาไม่เข้าใจว่าตัวเองคลาดสายตาเลี้ยงน้องสาวผิดไปตอนไหนเธอถึงได้กลายเป็นคนบ้าคลั่งในรสนิยมผิดเพศของผู้ชายได้ขนาดนั้น
“เธอ...” เขากลืนน้ำลายอย่างสงบสติ “ดูของพรรค์นั้นแล้วไม่อ้วกบ้างเหรอ?”
“เหอะ” สาวเจ้าส่ายหน้ารัว “น่ารักออกจะตายไป”
“น่ารัก!?”
“เพราะมีคนแบบพี่นี่แหละสังคมเราถึงได้ไม่เปิดกว้างสักที”
“แล้วเธอต้องการอะไรจากสังคมกันหา!” ทาจิบานะแหวใส่ “คนเป็นเกย์เขายังไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร แล้วเธอเป็นผู้หญิงจะมาเรียกร้องเอาอะไร”
“พี่ไปรู้ได้ยังไงว่าพวกเขาไม่เดือดร้อน!” แอนไม่ยอมลงง่ายๆ เธอหรี่ดวงตากลมโตลง “ฉันว่าพูดเกลี้ยกล่อมยังไงพี่ก็คงไม่เปิดใจ เพราะงั้นลบภาพผู้ชายเล่นกล้ามตัวล่ำๆออกไปจากหัวเลยนะ”
“อะไรของเธอ”
ชายหนุ่มมองอย่างไม่ไว้ใจ
“ทีนี้นึกภาพของคุณฟูจิสิ”
“ยัยแอน!!”
“นึกหน้าคุณฟูจิเอาไว้นะ...” หญิงสาวแสร้งทำเสียงสั่นแหบพร่า “นึกภาพคุณฟูจิกำลังนอน... และถ้าเขาไม่สวมเสื้อ...”
“หยุดเลยโว้ยย!!”
“นั่นไง! หน้าแดงอ่ะ คิดตามอ่ะดิ”
“แอน!”
“เห็นป่ะ พี่ก็หวั่นไหว... ยอมรับมาเลย” แอนชี้หน้ากราด มุมปากยกยิ้ม “เดี๋ยวนี้หนุ่มสวยๆมีอยู่ถมเถไป ไม่มีใครเขามานั่งแคร์กันแล้ว ถ้าชอบก็คบกัน... ดีไม่ดีคบผู้ชายด้วยกันน่ะไม่เรื่องมากเหมือนผู้หญิงด้วยนะ”
ทาจิบานะหรี่ตามองคนที่กำลังด่าผู้หญิง
แอนจีบปากจีบคอ “ผู้หญิงน่ะทั้งน่ารำคาญน่าหมั่นไส้ เวลาเขาอยู่ด้วยกันสองคนก็ชอบอิจฉาบ้าบออะไรไม่รู้แล้วก็มากรี๊ดๆๆแง่งใส่ ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ”
“น้องสาวครับ... ไปอินกับอะไรมา”
“โทษที พอดีพึ่งอ่านนิยายวายมาน่ะ” แอนโบกมือปัดๆ “พี่ออกไปได้แล้ว ฉันจะดูต่อ”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ให้ดู! หรืออยากให้พี่ฟ้องแม่?”
“เฮ้ย!” หญิงสาวตาเหลือกทันที “อะไรอ่ะ แค่นี้เล่นถึงแม่เลยเหรอ”
“ฟ้องพ่อด้วย”
“ไอ้คนใจทราม!! ถ้าพ่อหัวใจวายไปพี่จะทำยังไง”
“เธอก็หยุดสิ เลิกสนใจไอ้ของพรรค์นี้ได้แล้ว”
“ความสุขฉันย่ะ” แอนแลบลิ้นใส่ ทำท่ากอดคอมพิวเตอร์ปกป้องเต็มที่ “พี่ไม่รู้เหรอว่าคนรอบตัวพี่เดี๋ยวนี้เขาก็รักกันเองหมดแล้ว”
ทาจิบานะลอบชะงักหน่อยๆ เลิกคิ้วพลางคิดว่ามันจะมาไม้ไหนอีก?
“หมายความว่าไง? ใครรักใคร”
“เอาง่ายๆเลยนะ... ชินจิกับคามิโอะคุงไง!”
กัปตันหนุ่มแห่งฟุโดมิเนะหันไปล้วงคอทำท่าอ้วกทันที เดือดร้อนถึงแอนที่เบ้หน้าอย่างขยะแขยง สาวเจ้าเขวี้ยงปากกาที่อยู่บนโต๊ะคอมฯใส่พี่ชาย
“สังคมเราจะหยุดอยู่กับที่เพราะคนอย่างพี่นี่แหละ!”
“ฉันถึงได้ถามไงว่าเธอต้องการอะไรจากสังคม หา!!”
ร่างบางขมวดคิ้วจิ๊ปากขัดใจ ก่อนจะเดินไปคุ้ยๆอัลบั้มรูปถ่ายที่ซุกไว้ใต้เตียงนอน ทาจิบานะหรี่ตามองตาม...มีอัลบั้มรูปอยู่เยอะมาก กองรวมกันเป็นตั้งๆแถมยังมีกระดาษโน้ตแปะเอาไว้อีก ที่แอนหยิบมาเปิดดูตอนนี้หน้าปกมีโน้ตเขียนไว้ว่า ‘Fudomine’
แต่สาบานได้ว่าเมื่อกี้เขาเห็น ‘Seigaku’ ‘Hyoutei’ ‘Rikkai’ ผ่านๆตาไปด้วย...
ยัยแอน... พี่ละสายตาจากเธอไปตอนไหนกันแน่นะ...
“อ๊ะ นี่ไงๆ เจอแล้ว” แอนเงยหน้าขึ้นมายิ้มแล้วกวักมือเรียก ซึ่งพี่ชายอย่างเขาก็จำต้องเดินเข้าไปหาอย่างเสียไม่ได้พร้อมทรุดตัวลงนั่งข้างๆเธอ “ดูซะให้เต็มตานะคะ”
ทาจิบานะลากสายตามองเซ็งๆ รูปที่แอนส่งมาให้เป็นภาพที่ชินจิพึ่งล้างหน้าเสร็จโดยมีคามิโอะยื่นยิ้มอยู่ข้างๆ
“ก็แล้วยังไง...” เขาถามเสียงห้วน “เพื่อนกันยิ้มให้กันนี่ถูกเหมาว่าเป็นเกย์เลยเหรอ”
กัปตันหนุ่มแย้งแทนรุ่นน้องทั้งสอง
แอนแค่นเสียงเหอะ “พี่มองให้ลึกหน่อยสิ”
“ลึก?”
“ลึกลงไปในแววตาของคามิโอะคุง”
ทาจิบานะก้มลงจนหน้าแทบจะชิดกับภาพถ่าย เขาจ้องเขม็งไปที่ ‘ดวงตา’ ของคามิโอะ
“ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนี่...”
“ใช้ความรู้สึกสิ ความรู้สึก”
“รู้สึกบ้าอะไรเล่า!” สุดท้ายก็ทำท่าจะขยำรูปในมือทิ้งทว่าก็ถูกแอนฉวยกลับเอาไปก่อน
“พี่นี่! ไม่มีเซ้นส์เอาซะเลยอ่ะ” หญิงสาวตวาด ก่อนจะส่งรูปให้อีก “เอ้า ดูไปซะ... ดูไปเรื่อยๆเลยนะแล้วพี่จะเห็นว่าพวกเขาน่ะ ‘ชอบ’ กันอยู่”
...ชินจิก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้คามิโอะที่ถือหนังสือกองใหญ่อยู่จนแทบมิดหัว...
“พี่เห็นมั้ย! คนอย่างชินจิยอมลดตัวลงมาผูกเชือกรองเท้าให้เลยเชียวนะ เขาเคยทำแบบนี้กับคนอื่นที่ไหน”
“ก็เพราะว่าคามิโอะก้มลงผูกเองไม่ได้ไง ขืนปล่อยให้เขาเดินทั้งแบบนี้ก็สะดุดหน้าคว่ำกันพอดี”
...คามิโอะยิ้มกว้างพลางกอดเอวของชินจิที่กำลังปั่นจักรยาน...
“คู่รักชัดๆ!”
“ถ้าไม่เกาะเอวไว้ก็ล่วงสิเฮ้ย!!”
...ชินจิคีบเทมปุระในจานให้คามิโอะ...
“หวานจะตาย! เอาใจกันสุดๆ”
“ก็ชินจิมันไม่ชอบกิน”
...คามิโอะยืนด้วยท่าทางหอบๆ ใบหน้ามีเหงื่อเกาะแพรวพราวคาดว่าพึ่งแข่งเสร็จ ด้านหลังมีชินจิยืนมองอยู่ด้วยสายตานิ่งๆ...
“เค้าเรียกมองก่อนเผด็จศึก”
“บ้านเธอสิ! ก็แค่บังเอิญน่า”
“โอ๊ย! ฉันไม่คุยกับพี่แล้ว... เอามาเลยนะ”
แอนโวยลั่นก่อนจะคว้าเอารูปทั้งหมดกลับคืนแล้วเก็บใส่อัลบั้มเหมือนเดิม
“มองยังไงเขาก็คนรักกันชัดๆ พี่ไม่รู้หรอกว่ารูปพวกนี้น่ะขายได้ทีเป็นพันเลยนะ”
“เธอไปตามสโตรกพวกเขาอยู่ตลอดเลยรึไง ยัยน้องแอบจิต”
“ฉันแค่ตามเก็บข้อมูลเท่านั้นเอง”
“ข้อมูลอะไร เธอเก็บข้อมูลเป็นรูปคู่รึไง”
ทาจิบานะไม่หายข้องใจ เขากระชากอัลบั้ม ‘Fudomine’ ในมือน้องสาวมาเปิดดูอีกครั้งโดยคนเป็นน้องมองตามอย่างตกใจ
“เฮ้ย! พี่อย่าพึ่ง...”
มันไม่ใช่แค่รูปชินจิกับคามิโอะ...
แต่มีรูปเขาอยู่ด้วย
“นี่กระทั่งพี่เธอยังทำลง...”
“ก็พี่เป็นกัปตันมันเลยขายดีเป็นพิเศษ เอ๊ย! ไม่ใช่ๆ” แอนโบกไม้โบกมือ “น่าๆ พี่อยากดูรูปของพี่จิโทเสะมั้ยล่ะ? ของชิเท็นโฮจิฉันก็มี... อาทิตย์ก่อนฉันบุกไปโอซาก้าเลยเชียวนะได้รูปเจ๋งๆมาเพียบเลย”
หญิงสาวหยุดพูดแล้วมองตามพี่ชายที่ลุกไปพร้อมอัลบั้มในมือ เธอเลิกคิ้วนิดๆ
“นั่นพี่จะทำอะไร?”
“...เอาไปเผา”
“ฝันเถอะย่ะ!!!!”
+++++
“โมโมชิโระคุง โทษทีนะ... วันนี้ฉันคงไปหาไม่ได้แล้วล่ะ”
แอนบอกขอโทษอีกสองสามครั้งแล้วจึงกดวางพร้อมเก็บมือถือลงกระเป๋า ดวงตากลมโตเหลือบมองเป้าหมายหรือก็คือร่างสูงของอิบุ ชินจิที่ตอนนี้ยืนอยู่เพียงลำพัง และดูเหมือนเจ้าตัวกำลังบ่นงึมงำๆอยู่ด้วย
“ไว้ทีหลังดีกว่า ชินจินี่ยุยาก” หญิงสาวถอนหายใจ ก่อนจะเบี่ยงสายตาไปอีกทางพบเข้ากับคามิโอะ อากิระที่กำลังเดินผิวปากมาโดยมีหูฟังเสียบอยู่ที่หู “เอาคามิโอะคุงนี่แหละ!”
คิดได้ดังนั้นแอนก็วิ่งไปดักหน้าของคนที่กำลังเดินฟังไอพอดอย่างสบายใจอยู่ทันที ซึ่งคามิโอะถึงกับสะดุ้งโหยงเหลือกตามองอย่างตกใจ
“แอนจัง!” เขาปลดหูฟังออกข้างหนึ่ง “ทำไมมาอยู่แถวนี้ล่ะ วันนี้ไม่มีซ้อมนี่”
แอนรู้ว่าเขากำลังถามอ้อมๆว่าทำไมวันนี้เธอไม่ไปหา ‘แฟน’ อย่างโมโมชิโระ
“ฉันมีเรื่องสำคัญที่คิดว่าต้องบอกกับคามิโอะคุงน่ะสิ”
“เรื่องสำคัญ? บอกฉันเหรอ?”
“ใช่” สาวเจ้าย้ำ “เรื่องสำคัญ”
ชายหนุ่มกระพริบตาปริบๆ “เอ่อ...จะคุยตรงนี้เหรอ?”
“ตรงนี้นี่แหละ ฟังให้ดีล่ะ คามิโอะคุง” แอนสืบเท้ามาใกล้ พร้อมกระซิบกระซาบ “เธอน่ะ...กำลังชอบชินจิอยู่ รู้ตัวรึเปล่า”
“หาา!!... อุ๊บ!”
“เบาๆหน่อยสิ!”
คามิโอะเบิกตาโพลงก่อนจะยิ่งตกใจเมื่อหญิงสาวกระโดดปิดปากเขาแทบทันที
“ฉันจะปล่อยมือ... แล้วห้ามโวยวายนะ?” แอนกำชับ หรี่ตามองอย่างอันตราย
ร่างสูงเพรียวพยักหน้ารับถี่ๆ และเมื่อมือบางละออกไปเขาก็ถามทันที
“ที่พูดเมื่อกี้หมายความว่าไงน่ะ แอนจัง”
“เธอน่ะ...” นิ้วเรียวจิ้มแผ่นอกของชายหนุ่มแรงๆ พร้อมยกยิ้ม “กำลังชอบชินจิอยู่”
“ฉันอ่ะนะ!!”
“อืม ฉันสังเกตมาหลายวันแล้ว”
ยิ่งแอนพยักหน้าจริงจังเขาก็ยิ่งตกใจทำอะไรไม่ถูก นี่กูชอบมันตอนไหนวะ? ทำไมกูไม่รู้? หรือกูเมา? เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ
“ช่วงนี้สายตาของคามิโอะคุงน่ะมักมาหยุดอยู่ที่ชินจิเสมอ”
“จ...จริงดิ?”
คามิโอะย้อนถามอย่างผวา พยายามนึกตามทว่านึกยังไงก็ไม่สะกิดใจตามเลย
“ไม่ใช่แค่คามิโอะคุงหรอกนะ เธอลองสังเกตสายตาชินจิดูดีๆสิ...” แอนป้องปาก “เขามักจะแอบมองเธอเสมอเลยนะ”
“ก็เห็นมันมองแบบนั้นกับทุกคน”
“ชี่! กับ-เธอ-คน-เดียว” หญิงสาวส่ายนิ้วไปมา “เอางี้ถ้าคามิโอะคุงไม่เชื่อฉันนะ ฉันมีวิธีพิสูจน์”
“พิสูจน์...???”
+++++
คุณน้องยุมา... แรร์สุดๆกับฟิคฟุโดฯ (ฮาาา =.,=)
สองชั่วโมง 15 หน้าค่ะ... คึกมาจากไหนมิอาจทราบได้ =[]=!! เดี๋ยวลงให้รวดเดียวเลย มี 3 ตอนจบค่ะ
เรื่องนี้ไม่ได้หวานเว่อร์อะไรมากมายแต่เอาฮาซะส่วนใหญ่ (ฮามั้ย?) อยากเขียนฟิคสาววายมานานแล้ว มาลงที่น้องแอนแล้วกัน ชื่อเรื่องก็เป็นชื่อเพลงของเธอค่ะ J
รู้สึกอะไรแรร์ๆนี่จะเขียนไวมากไม่รู้เป็นบ้าอะไร -*- สโนไวท์รอสักนิดนะจ๊ะกำลังปั่นอยู่ กำลังเริ่มอ่านคู่ยุกกี้เรียวมะที่เคยเอามาลงไว้เมื่อนานแสนนานมาแล้วแต่ก็ยังไม่กล้ารีไรท์หมด (จะรีไรท์แต่ละเรื่องนี่ช้ำอย่างแรง T^T)
ตอนนี้สมุดจดฟิคเยินมาก =[]= พลอตอะไรไม่รู้ยั้วเยี้ยะไปหมด กร๊ากกก สงสัยต้องขึ้นเล่มใหม่ T.,T
เม้นนะจ๊ะ นะจ๊ะ นะจ๊ะ แฮ่!!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ขำคามิโอะมากอ่ะ เอ้อ กูไปชอบมันตอนไหนว้าาา 5555555
มีด้วยหรอบุกไปโอซาก้า
เเต่ก็น้าทาจิบานะเพราะมีคนเเบบนายสังคมเค้าจึงไม่เปิดกว้าง
มันน่าอ้วกตรงไหน น่ารักจะตาย
อีกอย่างเค้าไม่เรียกเกย์มันดูน่าเกลียด
เค้าเรียก ''Yaoi''
พูดจาเเบบนี้สาววายเสียใจ
สาววายเจ็บปวด
เจ็บช้ำเป็นที่ซู้ดดดดดดดดด
Ps. ขายรูปให้ชั้นด้วยนะเเอนจังงงง
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 3 มีนาคม 2556 / 22:03
โอ้ว!!!หนูแอนเธอเป็นพวกของเราโดยแท้ เธอเจ๋งมาก ขายรูปให้ฉันมั่งเซ่!!!>O
อืม ... คู่นี้ไม่เคยคิดจะจิ้น (Again) ฮาาาาา
แต่รู้สึกชอบคามิโอะขึ้นมาตั้งแต่โดน โคฮารุ Lock On ! เนี่ยแหละ 5555
อิบุ ชินจิก็พูดไม่ค่อยจะรู้เรื่อง 5555
ปลื้มแอนจังมากกกกกกกกกค่ะ !!! ไซโคได้ทั้งคามิโอะ ทั้งชินจิ ทั้งคุณทาจิบานะ(?)
แล้วก็ไซโครีดเดอร์ด้วย เออออ เนี่ยแหละค่ะสาววาย 5555
แต่แอนจังเป็นนักว่าพวกเราเยอะ ถึงขั้นไปโอซาก้าเพื่อไปเก็บรูป 5555
ปลื้มแอนมากมายค่ะ >w<
คิปเป*ฟูจิ....ก็น่าสนนะคะ
แอร๊ยยยยยยยยย
รู้ใจสาวกวายเป็นที่สุด ^^
แต่ชักเริ่มหวั่นแทนโมโมะแฮะว่าจะโดนยุให้วายกับใครรึเปล่า
แอนเธอวายเรอะ! ฉันเพิ่งรู้!! ฮ่าๆๆ
ฮาพี่น้องคู่นี้จริงๆ
ของแรร์! รักคามิโอะ!!
เริ่ดมาก น้องแอนเธอแรงงงงงงงงงงง!!!!
คุณพี่นึกนานมั้ยเนี่ยว่าจะให้ชื่อใครขึ้นก่อน ชินจิหรืออากิระ
555+ ตอนยุยังนึกอยู่เลย จะเอาคู่ไหนได้ฟะนั่น
คุณพี่เจ๋งมากกกกก
*เจอ เก๋xคามิโอะเยอะเหมือนกันนะ ทำไมล่ะ???? ทำไมกัน
ให้ความมรู้สึกเหมือนตัวเองลงไปอยู่ใน fic เลย
ขำคามืโอะ นั้นสิ ทำไมไม่รู้แต่แอนจังรู้ 555
คิปเปชอบฟูจิ 555 (คู่นี้ก็น่าอ่านนะ )
เอาจริงหรอวะนั่น
คุณพี่ ตกใจค่อด
T T ทีหลังไม่ยุแล้วค่ะ โอยยยยย
เด๋วไปอ่านก่อง
เเอนจ๋า...เธอเมพ จับมือกันเลย!!!!!
ขำกลิ้งตอนที่เเอนบอกว่าจ้องก่อนเผด็จศึก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คามิโอะก็ขำ ทำไมกรูไม่รู้ หรือกรูเมา กรั่กๆๆๆๆๆๆ
//เเล่นไปอ่านตอนต่อไป เเละปูเสื่อรอสโนไวท์//