FICTION THE PRINCE OF TENNIS [YAOI]

ตอนที่ 16 : 'Snow White [ Shitenhouji ] :: 2 ::

Snow White

: xenhouji :

2

จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เคลียร์เรื่องฉากจูบอย่างที่คิดไว้...

ชิราอิชิถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอ่ย “แล้วเจ้าจะไปไหน”

“เจ้าหญิง... จงหนีไปให้ใกลที่สุดเท่าที่ท่านจะทำได้ อย่าได้ย้อนกลับไปที่วังอีก”

“เจ้าหมายความว่ายังไง”

“ลาก่อน เจ้าหญิงสโนไวท์” อิชิดะ งินค้อมตัวลงเล็กน้อย ก่อนจะยืดกายกลับขึ้นมาพร้อมยิ้มนิดๆ “...ฉันจำบทได้หมดแล้ว”

“ลองจำไม่ได้อีกสิฉันเชือดนายแน่” ไบเบิลหนุ่มแหวใส่ อารมณ์หงุดหงิดที่ถูกสะสมไว้มานานเริ่มมาลงกับคนตรงหน้า “บทมีอยู่สองประโยคทำมาเป็นจำนาน! ฉันบทเป็นหน้าๆห้านาทีก็จำหมดแล้ว”

จอมพลังหนุ่มหุบยิ้มหน้าสลดทันที “...งั้นนายก็เหมาะสมจะเป็นสโนไวท์ที่สุดแล้วล่ะ”

ชิราอิชิเหลือกตามองตามคนที่เดินคอตกจากไป ก่อนจะยีหัวตัวเองจนยุ่งเหยิง

หลังจากนั้นอารมณ์หงุดหงิดของเขาก็จางลงเมื่อแลเห็นสีหน้าของพวกตัวประกอบทั้งหลายที่จ้องบทในมือของตัวเองราวกับจะกลืนลงท้องหรือไม่ก็พยายามหาวิธีฝังมันลงไปในหัว... ไอ้พวกบ้านี่ก็ตลกดี

ชิราอิชินั่งมองคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย เวลานี้ไม่ค่อยมีใครมาสนใจเขานัก... อาจเป็นเพราะเขาจำบทได้ครบถ้วนแล้ว ส่วนใหญ่ที่เข้ามาหาก็จะเป็นมาขอซ้อมบทด้วยเล็กๆน้อยๆอย่างงินเมื่อครู่

“กระจกวิเศษเอ๋ย บอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี”

กัปตันหนุ่มหันไปทางเสียงเอื่อยๆนั่นก็พบเข้ากับร่างสูงของเคนยะที่ยืนพูดอยู่คนเดียวหน้ากระจก เท่านั้นแหละเสียงหัวเราะก็หลุดออกมาก๊ากใหญ่

เหมือนคนถูกขำจะรู้ตัว ใบหน้าหล่อเหลาหันขวับมามองทันทีด้วยแก้มที่ขึ้นสีจางๆ “ชิราอิชิ! ขำบ้าอะไรวะ”

“เปล๊า... เห็นนายขยันซ้อมแล้วก็คิดว่าเท่ดี อุ่บ!” มือเรียวยกขึ้นปิดปาก พยายามกลั้นเสียงหัวเราะ “บทนี้เข้ากับนายดีนะ เคนยะ...แค่ก!..”

“ไม่ต้องมาทำเป็นไอกลบเกลื่อนเลย!” สปีดสตาร์หนุ่มแทบจะคำรามออกมา ก่อนจะเขวี้ยงบทละครในมือลงพื้น ท่าทางฮึดฮัดขัดใจนั้นมากพอที่จะทำให้คนอื่นๆต้องหยุดพักการซ้อมแล้วเหลียวมามองด้วยความประหลาดใจ สายตาหลากหลายคู่คล้ายจะถามว่า ‘เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก’

“รุ่นพี่! เงียบๆหน่อยไม่ได้รึไงครับ” ไซเซ็นแหวใส่ เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่กล้าจะออกปากด่าโอชิทาริ เคนยะ ไม่ใช่ว่าก้าวร้าวไม่เกรงใจแต่เป็นเพราะสนิทกันมากกว่าใคร และเวลานี้เขาเองก็รู้ดีว่าเคนยะกำลังหงุดหงิดเรื่องอะไร “ไปสงบสติอารมณ์ที่อื่นก่อนไป... นั่น! เอากัปตันไปด้วยแล้วไปให้พ้นๆเลย”

นิ้วเรียวชี้ไปยังกัปตันหนุ่มที่เลิกคิ้วเหวอๆทันที

เคนยะเงียบปากไป ตอนแรกเขาตั้งใจว่าจะโวยวายแต่สุดท้ายก็คิดว่าเข้าท่าดีจึงคว้าข้อมือของคนข้างกายแล้วออกแรงกระตุกเบาๆเป็นเชิงว่าให้เดินไปด้วยกัน

“เดี๋ยวก่อน”

เสียงนั้นเรียกให้สปีดสตาร์หนุ่มชะงักพร้อมถอนหายใจออกมาน้อยๆ ดวงตาเรียวคมตวัดมอง “อะไรอีกวะ จิโทเสะ”

“ฉันขอเอาชิราอิชิไปซ้อมด้วย” จิโทเสะยกยิ้มสบายๆ โบกบทละครที่ถืออยู่ไปมา “นายก็รู้ว่าเราสองคนมีฉากที่ต้องเข้าด้วยกันเยอะมากที่สุด”

เคนยะไม่มั่นใจว่าตัวเองกำลังถูกเย้ยด้วยประโยค ‘เราสองคน’ รึเปล่า แต่มือเขากำเป็นหมัดแน่นเพราะชักจะทนไม่ไหว

“น้อยๆหน่อย... สโนไวท์ต้องเข้าฉากกับแม่มดมากกว่าเจ้าชายซะอีก เป็นผู้กำกับซะเปล่าแค่นี้ไม่รู้รึไง”

รอยยิ้มเลือนหายไปจากริมฝีปากของผู้กำกับจำเป็น “เพราะเป็นผู้กำกับไงถึงได้รู้ว่าคนดูเขาอยากดูคู่พระนางของเรื่องมากกว่าคู่นางเอกกับตัวร้าย”

“นั่นมันความเห็นของนายแค่คนเดียวว่ะ” เสียงเข้มย้อนใส่ เรียวปากกระตุกยิ้มหยัน “หรือจะเถียง?”

จิโทเสะขมวดคิ้ว เห็นก็รู้ว่ากำลังพยายามใจเย็น

“กับแม่มดไว้ซ้อมทีหลังก็ได้”

“กับเจ้าชายเองก็ไว้ทีหลังได้เหมือนกัน”

“เคนยะ...”

ฝ่ายถูกเรียกกอดอก “ทำไม”

เปรี๊ยะ!

“มากไประหว่างสปาร์คกันเองล่ะ...”

ยูจิเอ่ยพลางถอนหายใจพลาง รู้สึกขำสีหน้าคนกลางอย่างชิราอิชิไม่น้อย... ท่าทางเหมือนอยากจะด่าแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ตัวชิราอิชิเองก็คงรู้ดีว่าถ้าเผลอพูดเข้าข้างใครไปตอนนี้คงไม่พ้นเป็นเรื่องใหญ่

เคนยะจ้องประสานตากับจิโทเสะไม่เลิก ถ้าเปรียบนัยน์ตาเป็นมีดป่านนี้คนเป็นผู้กำกับก็คงถูกเฉือนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยตายไปแล้ว

“อ้าวๆ ทะเลาะอะไรกันอยู่น่ะ”

“โอซามุจัง!”

วาตานาเบะ โอซามุขยับหมวกน้อยๆเป็นเชิงทักทาย ก่อนจะเหลือบมองไปยังสองคนที่เป็นเป้าสายตาอยู่ในขณะนี้ ปากขยับเคี้ยวไม้จิ้มฟันในปากเซ็งๆ

“ฉันกะไว้แล้วว่าสักวันพวกนายต้องเป็นแบบนี้” หนุ่มใหญ่งึมงำเสียงทุ้ม สีหน้าราวกับคนปลงโลก “...วัยรุ่นนี่เลือดร้อนกันซะจริงๆ”

“นี่ จะไม่ห้ามเลยรึไงครับ” ไซเซ็นถามเสียงดุ “รุ่นพี่บ้าๆพวกนั้นจะต่อยกันอยู่แล้ว”

“รสชาติชีวิตน่ะ ตามสบายเถอะ”

“โห!”

สมาชิกในชมรมส่งสายตาเหยียดหยามให้กับโค้ชหนุ่มทันทีแต่เจ้าตัวก็ดูจะไม่สะทกสะท้าน หนำซ้ำยังทำเป็นยืนพักขาแคะหูเนือยๆ

“งั้นโอซามุจังโผล่หน้ามาทำไมอ่ะ"

สิ้นเสียงนั้นคนถูกถามลอบสะดุ้งหน่อยๆ โดนสายตาดูถูกนับร้อยไม่เจ็บเท่าประโยคตรงๆซื่อๆของคินทาโร่เลยจริงๆ ดีนะที่ยังเด็กอยู่ ขืนโตไปแล้วยังนิสัยตรงๆแบบนี้คงได้ถามเขาว่า ‘เสนอหน้ามาทำไม’ แทนแน่ๆ

โค้ชหนุ่มถอนหายใจหนัก เริ่มรู้สึกตัวเองแก่ลงเกินจะหงุดหงิด “เคนยะ... ญาตินายมาหา”

เจ้าของชื่อหันมามองพร้อมเบิกตากว้าง “ว่าไงนะ”

“ญาตินายน่ะ... ที่อยู่โตเกียวโรงเรียนเฮียวเท” โอซามุใจดีแจกแจงให้ฟัง “พาเพื่อนอีกคนมาด้วย... บ่นตั้งแต่ประตูทางเข้ามาจนถึงหน้าห้องชมรมเลย ไม่รู้อะไรนักหนา”

“ยูชิเหรอ” สปีดสตาร์หนุ่มพึมพำ ชำเลืองมองสีหน้าของชิราอิชิแล้วจึงสูดลมหายใจลึก “เออ! เอาเลย... ซ้อมกันไปซะให้พอนะคุณเจ้าหญิงเจ้าชาย รอแม่มดเคลียร์ธุระเสร็จก่อนเหอะ”

อย่างน้อยๆความคิดเขาตอนนี้ก็มีแค่ต้องกันไม่ให้ไอ้บ้ายูชิเห็นหน้าชิราอิชิ...

“เอ้าๆ แม่มดยอมแพ้หลีกทางซะแล้ว” โอซามุยิ้มนิดๆ ก่อนจะทำผายมือล้อเลียนเคนยะที่เดินปึงปังออกไป “เสด็จกลับมาด้วยล่ะครับ”

“รำคาญน่า!!”

+++++

“ห่างไกลความเจริญมาก! ถามจริงเหอะญาตินายมาเรียนอยู่โรงเรียนแบบนี้ได้ไงน่ะ... นี่ เขารับบริจาครึเปล่า? ฉันจะได้รื้อที่นี่ทิ้งแล้วสร้างใหม่ให้หมด”

“เบาเสียงหน่อยน่า”

“ทำไมล่ะหา! ฉันพูดความจริงนี่ อะไร? หรือนายจะคิดว่าฉันพูดเล่น... ได้นี่โอชิทาริ! ฉันจะโทรบอกให้เขามารื้อที่นี่ทิ้งเดี๋ยวนี้แหละ”

“นี่! นายรื้อที่นี่แล้วพวกเขาจะเรียนที่ไหนกันเล่า เลิกคิดอะไรตื้นๆซะที”

“กล้าว่าฉันเรอะ!!”

เสียงโหวกเหวกโวยวายนั้นดังพอที่เคนยะจะได้ยินในระยะร้อยเมตร เขาถึงกับกุมขมับเมื่อแลเห็นว่าโอชิทาริมากับใคร... ที่แท้ก็จอมเรื่องมากของเฮียวเท

ไม่น่าล่ะโอซามุถึงได้บอกว่าบ่นมาตลอดทาง

เมื่อเข้าไปในระยะที่ใกล้พอเขาก็กระแอมน้อยๆ “มาทำอะไรน่ะ ยูชิ”

“อ้าว มาแล้วเหรอ” โอชิทาริ ยูชิขยับยิ้มส่งให้ โดยไม่ลืมจะส่งสายตาขอโทษขอโพยให้ด้วยเมื่อเห็นว่าเคนยะเหลือบมองไปทางหนุ่มหน้าสวยที่นั่งไขว่ห้างอยู่ข้างๆ “อาโตเบะขอตามมาด้วยน่ะ”

“ฉันก็แค่อยากเห็นว่าพวกนายซ้อมกันยังไงก็เท่านั้นแหละ!”

“ฉันยังไม่ได้ถามอะไรสักคำ” เคนยะสวนกลับพร้อมขมวดคิ้วใส่ ไม่รู้ว่าญาติเขาทนคุยกับคนขี้โวยวายมาดมากแบบนี้ได้ยังไงตั้งนานสองนาน ไม่สิ ต้องถามว่าทนคบเป็นเพื่อนด้วยได้ยังไงมากกว่า “ตกลงมีอะไรรึเปล่า ยูชิ”

“ก็ตั้งใจจะมาดูจริงๆนั่นแหละ”

“แล้วทำไมไม่เข้าไปพร้อมกับโอซามุจังล่ะ?”

สปีดสตาร์หนุ่มถามอย่างแปลกใจ ทว่ายูชิส่งยิ้มเรี่ยๆมาให้ทันที

“ที่จริงแล้ว... เราไม่ค่อยอยากให้ใครเห็นหน้าน่ะ”

“ฮะ?” เคนยะหลุดเสียง ก่อนจะเลิกคิ้ว “ทำไม?”

“อาโตเบะอายเลยไม่กล้า...”

“ฉันแค่ไม่อยากให้คนอื่นแตกตื่น!” จอมหยิ่งแว้ดขัด ใบหน้าขึ้นสีนิดๆ “ฉันแค่อยากมาดูเงียบๆไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากมาย”

เท่านั้นแหละเคนยะถึงกับหัวเราะออกมา แต่เป็นเสียงหัวเราะที่เสียดแทงกันถึงใจ

“ขอโทษเถอะครับ คุณชาย” เขาทิ้งช่วง “ที่นี่ไม่ใช่เฮียวเท... ไม่มีใครเขามาโห่ร้องต้อนรับนายกันหรอก! สำคัญตัวผิดไปแล้ว คนอื่นเขาตั้งใจซ้อมกันเอาเป็นเอาตายจะมีใครบ้ามานั่งสนใจนายกัน บ้าป่ะ”

“อะ...ไอ้นี่” อาโตเบะ เคโกะกระพริบตาปริบๆ ชี้หน้าเจ้าถิ่นอย่างเอาเรื่อง “ไอ้... ไอ้...”

“ขอน่าเคนยะ...” ยูชิปรามเสียงหนัก ทว่าแววตาขึงขัง “อาโตเบะไม่ได้คิดอย่างที่พูดหรอก... ฉันตัดสินใจแล้ว เดี๋ยวเราจะเข้าไปพร้อมกันกับนายนั่นแหละ”

“โอชิทาริ!”

“มันเป็นแค่การแสดงนะ อาโตเบะ” อัจฉริยะหนุ่มจากเฮียวเทเหลียวมองราชารูปงามก่อนจะขยับยิ้มอ่อน “ไม่มีใครเขามาแซวเรื่องที่นายกับฉันขึ้นเตียงด้วยกันหรอก”

เคนยะคล้ายจะได้ยินเสียง ‘ฉ่า’ เพราะหน้าของอาโตเบะตอนนี้แดงเถือก เห็นแบบนั้นเขาเองก็หลุดยิ้มออกมาบ้าง คิดในใจว่าก็น่าเอ็นดูดีเหมือนกัน

ไม่น่าล่ะยูชิมันหลงนักหนา... ให้ท้ายซะ

“ชิ... นายน่ะ!” จอมหยิ่งหันมาตะคอกใส่เคนยะที่ยืนกอดอก “พาฉันเข้าไปสิ”

“ฉันไม่ใช่คนใช้นายนะ”

“นี่!”

“นอกจากจะไม่ขอร้องดีๆแล้วยังจะมาชี้หน้ากันอีก... เห็นยูชิขอหรอกนะฉันเลยไม่อยากจะว่ามาก จะมาก็มา”

ร่างสูงพลิกตัวเดินนำออกไปก่อนเรียกให้อาโตเบะที่มองตามนั้นถึงกับกลอกตาแค่นเสียงเหอะ

“นี่เหรอไม่อยากจะว่าของนาย!” ผู้นำทัพเฮียวเทแทบคลั่ง “ตั้งแต่เจอหน้ากันนายพูดดีๆกับฉันสักคำรึยัง! ไอ้งั่งเอ๊ย อย่าให้ตาฉันบ้างนะแก!!”

โอชิทาริ ยูชิได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ปล่อยให้อีกคนโวยวายเสียให้พอก่อนจะค่อยเดินตามเคนยะไป

+++++

“เฮ้ย! นั่นมัน... อาโตเบะ เคโกะนี่หว่า!”

“ใช่คนสวยๆที่เล่นเป็นซินเดอเรลล่าป่ะ! เฮ้ยย! มองใกล้ๆสวยมาก”

“ผิวขาวโคตร... อย่างกับผู้หญิงแหนะว่ะ”

“ไม่แปลกใจเลยที่พวกผู้หญิงกรี๊ดเฮียวเทกันนัก สวยชิบ!”

“พักกันก่อนเหอะ ฉันอยากไปทักอ่ะ”

“ฉันเองก็อยากไปดูใกล้ๆเหมือนกัน!”

เฮ~~~~~~

ทันทีที่ก้าวขาเข้ามาภายในโรงยิมที่พวกชิเท็นโฮจิใช้สำหรับฝึกซ้อม... อาโตเบะก็ก่นด่าสาปแช่งโอชิทาริ เคนยะทันทีในขณะที่ฝ่ายถูกสาปก็เหมือนจะรู้ตัว เขาหันมาด้วยใบหน้าเหยเกพร้อมผงกหัวเป็นเชิงขออโหสิ

ตอนนี้สมาชิกส่วนใหญ่ในชมรมทิ้งบทละครทิ้งหน้าที่วิ่งไปห้อมล้อมอาโตเบะ เคโกะราวกับอีกฝ่ายเนื้อตัวเคลือบด้วยทอง ซึ่งยังถือว่าจอมหยิ่งมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้างยอมส่งยิ้มให้

เคนยะมองขำๆ นึกว่าอีกฝ่ายจะตวาดแว้ดไล่ตะเพิดทุกคนไปแล้วซะอีก... เหมือนอย่างที่ด่าเขา

“ไง จะว่าเขาหลงตัวเองอีกมั้ย” ร่างสูงของเจ้าชายแห่งเฮียวเทเดินมาข้างกาย เคนยะล้วงกระเป๋ากางเกงพร้อมเหลือบมอง “อาโตเบะน่ะเป็นแบบนี้เสมอ... ทีเด็ดมันต่อจากนี้”

เป๊าะ!

เสียงดีดนิ้วที่คล้ายจะดังสะท้อนกลับไปมานั้นส่งผลให้ทุกคนปิดปากเงียบ

“โอเระซามะมาที่นี่เพื่อดูพวกนายซ้อม... กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง เข้าใจมั้ย? อ๋า!”

“เข้าใจครับ!”

โอซามุที่มองอยู่ผิวปากหวือพร้อมปรบมือให้ด้วยทีท่าที่ดูไม่ออกว่าจริงใจหรือล้อเลียน แต่ก็เรียกสายตาเอาเรื่องจากอาโตเบะได้ในทันที

“เตี๊ยมไว้ล่วงหน้ารึเปล่าเนี่ย” เคนยะที่มองอยู่อดทึ่งไม่ได้

“นายคิดว่าคนอย่างหมอนั่นจำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยรึไง”

“ยกยอถือหางกันจังนะ...”

“ฉันยังอดแปลกใจไม่ได้เลยที่นายไม่คลั่งอาโตเบะ” โอชิทาริ ยูชิยกยิ้มขัดกับแววตา “ที่จริงฉันก็กลัวอยู่นิดหน่อยเหมือนกันว่าถ้ายอมพามาด้วยแล้วนายจะยุ่มย่ามรึเปล่า”

เคนยะยิ้มหวานจัด “...ฉันไม่ใช่นาย”

“ก็ดี”

สปีดสตาร์หนุ่มมองร่างสูงเพรียวของราชาแห่งเฮียวเทด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาจ้องมองดวงตาคมสวยมีเสน่ห์นั่น จ้องมองรอยยิ้มเย้ยหยันนั่น จ้องมองอากัปกิริยาของคนคนนี้...

ยอมรับว่าเป็นผู้ชายที่สุดยอดจริงๆ แต่ถ้าเทียบกับชิราอิชิของเขา... ไอ้หมอนี่ก็งั้นๆ ไม่ถึงครึ่งของความเจ๋งของชิราอิชิหรอก

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ยุ่งกับคนของนายแน่” เคนยะเอ่ยนิ่งๆขณะหันมองยูชิที่เลิกคิ้วสูง

“พูดแบบนี้เหมือนระแวงฉันเลยนะ”

“หมายความว่าไง?”

“ก็เหมือน...” เสียงทุ้มต่ำเว้นช่วง “บอกกลายๆว่านายจะไม่ยุ่งกับอาโตเบะและฉันเองก็ห้ามไปยุ่งกับคนของนาย”

ไอ้นี่... เป็นพยาธิในท้องเขารึเปล่าวะ

เคนยะมองอึ้งๆ อันที่จริงเขาก็คิดแบบที่ยูชิพูดจริงๆนั่นแหละ

“คนของนาย...” นัยน์ตาของอัจฉริยะจากเฮียวเทเป็นประกายวาววับ “ใคร?”

“เรื่องไรจะบอกวะ”

“ให้ฉันเดาเองก็ได้” โอชิทาริ ยูชิไหวไหล่เหมือนไม่แคร์ ดวงตาเรียวคมกวาดมองไปรอบๆ “...ไม่อยู่ในนี้นี่”

“บอกว่าไม่รู้ก็จบแล้ว” สปีดสตาร์หนุ่มแค่นเสียงค่อนขอด “อย่ามาอวดฉลาดหน่อยเลย”

“ชิราอิชิ คุราโนะสุเกะ”

“...แก”

“ใช่ล่ะสิ” หนุ่มเฮียวเทจ้องมองดวงตาเบิกโพลงของญาติตัวเองอย่างสนุกสนาน “อย่ามาดูถูกคนผ่านร้อนผ่านหนาวมามากอย่างฉันสิ แค่มองหน้านายก็รู้แล้วว่าคิดอะไร นึกเหรอว่าจะปิดกันได้?”

“ไอ้...”

“คนที่นายจะสนิทด้วยก็น่าจะเป็นพวกตัวจริงด้วยกัน...” ยูชิเริ่มต้นแจกแจงอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงน่าหมั่นไส้ “รองกัปตันหัวตั้งนั่นตัดไปเลย คู่สยองนั่นก็ด้วย...อิชิดะ งินก็ไม่น่าจะใช่” เขาหยอดเสียงยิ้มๆ

เคนยะชูหมัดขึ้นสูง

“ไซเซ็นนั่นก็หุ่นเดียวกับนาย... เล่นด้วยยาก ก็คงไม่ใช่...จิโทเสะเองก็ยิ่งไม่ใช่ใหญ่เว้นแต่นายจะยอม ‘รับ’ น่ะนะ ซึ่งแค่คิดฉันก็คลื่นไส้แล้ว”

“ยูชิ!!”

“ทีนี้ก็เหลือโทยามะ คินทาโร่กับกัปตันของชิเท็นโฮจิ” คนถูกเรียกปรามๆไม่สนใจ “เด็กนั่นก็น่ารักดีแต่ไม่ใช่สเปคนายหรอก เพราะงั้นก็เหลือแค่... จะว่าไปฉันได้ยินสาวๆกรี๊ดถึงชิราอิชิอยู่บ่อยๆเหมือนกันนะว่าหล่ออย่างนั้นอย่างนี้ ฟูจิจากเซงาคุเองก็ชมใหญ่ ฉันเองก็เคยได้เห็นแค่จากที่ไกลๆ...”

“กลับเฮียวเทไปเลย!”

เคนยะร้องลั่นเมื่อรับรู้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของญาติสนิท... ไอ้บ้านี่มันรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยว่าเขาชอบชิราอิชิ!

ทำมาเป็นทายงั้นงี้... จริงๆก็คิดมานานแล้วล่ะสิ!!

โอชิทาริ ยูชิไหวไหล่ “ฝัน... นายคิดว่าฉันขับรถหลังขดหลังแข็งแค่พาอาโตเบะมาอวดรึไง”

“เสียงดังโวยวายอะไรกันน่ะ”

“กัปตัน!”

สปีดสตาร์หนุ่มยกมือขึ้นกุมขมับ ถอนหายใจออกมายาวหมดปอด รู้สึกหงุดหงิดยิ่งกว่าตอนรู้ว่าต้องเล่นเป็นแม่มดอีกเมื่อได้ยินเสียงผิวปากหวือของคนข้างกาย

ชิราอิชิเดินกลับเข้ามาพร้อมจิโทเสะด้วยสีหน้าบึ้งตึง ทว่าเมื่อแลเห็นอาโตเบะที่ยืนกอดอกวางมาดอยู่นั้น...ริมฝีปากของไบเบิลหนุ่มก็ขยับเป็นรอยยิ้มกริ่มมากเสน่ห์ทันที

“ให้เกียรติมาเยือนถึงนี่เลยเหรอ อาโตเบะ เคโกะ”

“ฉันมองหานายอยู่เหมือนกัน”

“...ได้ฟังแบบนี้แล้วใจเต้นเลยล่ะ”

บทสนทนานั้นส่งผลให้เคนยะเหงื่อตก เออ... เขารู้ รู้ดีว่าชิราอิชิมันไม่ยอมเป็นฝ่ายรับง่ายๆหรอก แล้วก็เพราะแบบนั้นแหละเขาถึงได้อยากจะบ้า

“มองใกล้ๆนอกจากสวยแล้วยังจีบคนของฉันหน้าตาเฉยอีก...”

“อย่า... ขอร้องล่ะ ยูชิ... นายก็รู้ว่า...”

“ตัดใจซะเถอะ เคนยะ” ดวงตาหลังกรอบแว่นนั้นทอประกายระยับ “คนนี้... ฉันขอ”

“ยูชิ!!” เขาแทบจะคำรามยิ่งเมื่อญาติสนิทเดินทิ้งห่างไปโดยไม่หันกลับมามองก็ยิ่งเดือด “ได้ จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย”

สปีดสตาร์หนุ่มเหลือบมองไปยังราชาของเฮียวเท

ถึงจะรำคาญเสียงแว้ดๆนั่น...

แต่ก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะ ยูชิ

+++++

ง่วงมากกก TOT ฮืออ ด้วยความรักมาอัพให้แล้วจ้า!

อยากบอกว่าสะใจมาก พิมพ์ไปตาปรือๆรู้สึกตัวอีกทีอาโตเบะโผล่มาแล้ว =[]=! แบบ...ใส่ลงไปตอนไหนวะ 555+ แล้วก็เขียนไปมาเริ่มอยากให้ชิระดูเมะบ้างจะได้แมนๆ แต่ยังไงก็เถอะไหนๆชี่ก็มาด้วยแล้วนี่ =.,= เอาเป็นสงครามสลับคู่เลยแล้วกัน กร๊ากกก

ช่วงนี้ปิดเทอมจะพยายามลงให้อ่านได้เยอะที่สุดค่ะ J แบบเขียนอะไรได้จะรีบๆเอามาลง =[]= แล้วค่อยตามแก้ดองทีละเรื่อง (<น่าเกลียดดดด)

ช่วงนี้มันหนาวจริงๆ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ T^T ลีดเดอร์ทุกคนเองก็ระวังเป็นหวัดนะ ไรท์เตอร์ถึกอยู่แล้วแค่นี้สบายมาก (ฮา) แบบว่าชอบหนาวๆ

ตอบเม้นนะจ๊ะ

#Toigo – มันชินมืออ่ะคุณน้อง >.,< เขียนทีไรเคะมีแต่ตัวโวยวาย (ฮา) เพราะชอบเก๋กับชิระมั้งคะเลยรวบยอดนิสัยเหมือนกันดื้อๆ (?) ยังไงตอนนี้ก็เอามาเจอกันแล้วน่าจะเห็นถึงความแตกต่าง กร๊ากก เดี๋ยวจะรีบปั่นมาลงให้เยอะๆเลย *ระวังด้วยเหมือนกันนะ หนาวจริงๆ T.,T

#STORM_SURGE – สงสัยจะอยากจูบจริง ฮี่ๆ จริงๆอยากหาคู่ให้จิโทเสะเหมือนกันนะเพราะทำใจเขียนให้ชิระชอบไม่ได้ =.,= จะเลือกไซเซ็นน้องแกก็แมนไปทำใจไม่ได้อีก -0-! โรงเรียนต่อไปริคไคค่า ถึงตาพวกยุกกี้แล้ว... ส่งอาโตเบะมาเคะแตกแล้วนะจ๊ะ อ๊ายยย >///< อากาศหนาวรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

#Sushi_Burger – อ๊ายยย รูปใหญ่มาก *///* ชอบค่ะชอบ ฮี่ๆ ใช่ม้า ตระกูลโอชิทาริเค้าแรง (ฮา) ชิระจะดื้อทุกเรื่องจนกว่าจะหมดมุกแล้วหันมาเขียนดราม่า =.,= ส่วนมากถ้าเขียนแบบดราม่ามันต้องใช้ภาษารุนแรงซึ่งไม่ถนัดมากๆ (กร๊ากกก) ถัดจากชิเท็นจะเป็นริคไคนะจ๊ะ ^O^ ช่วงนี้หนาวมากระวังเป็นหวัดนะ!

#Mirun – แม่มดสโนไวท์ เฮ่ >O< ชอบจังเลยที่บอกว่าสมเป็นญาติชี่ กร๊ากๆ ชี่กลายเป็นตัวแทนความม่อไปแล้ว =.,= อิมเมจนายมาได้แค่นี้สินะ (ฮา) จิโทเสะต้องแอบหวังอยู่แล้วเพราะชิระน่าฮัก *0* ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะจ๊ะ ฮึดเลย! ^O^b รักษาสุขภาพเหมือนกันนะ ไรท์เตอร์เป็นก็เป็นห่วง >w<

#Zeran – เจ้าหญิงนิทราจะเป็นริคไคค่ะ =.,= ถัดจากชิเท็นนี่แหละ... รู้สึกริคไคมีคนรอเยอะ ฮี่ๆ >.,< เพราะยุกกี้สวยแน่ๆเลย (ไม่ใช่ละ) ชิระน่ารักเนอะ >///< พอเป็นสโนไวท์แล้วรู้สึกรักเจ้าหญิงผมสั้นนี่ขึ้นมานิดหน่อยเลย (ปกติหมั่นไส้มากวันๆเอาแต่ร้องเพลง =.,=) รักษาสุขภาพด้วยเหมือนกันนะจ๊ะ! มันหนาวจริงๆนั่นแหละ

#Mirana_Shidori – อัพแล้วจ้า! แม่มดสโนไวท์บันไซ! กร๊ากกก ถัดจากชิเท็นก็ริคไคแล้วจ้า ยุกกี้โผล่แล้ว วิ๊ดวิ้วววว อยากเขียนคู่ 28 จะตายแล้วเหมือนกัน =.,= แต่ตอนนี้ยังคิดพลอตไม่ออก (ฮา) คือคิดไว้คร่าวๆแต่ยังไม่ได้เริ่มเลย เพราะตอนนี้กำลังมันส์กับพวกสโนไวท์วุ่นวายนี่ >w< อากาศหนาวแล้วระวังเป็นหวัดด้วยนะคะ ^^