ตอนที่ 13 : 03 :: 'Magic Mirror [ Kenya X Shiraishi ] :: 3 ::
Magic Mirror
Pairing : Oxari Kenya X Shiraishi Kuranosuke
: 3 :
“คุราโนะสุเกะ... มีเพื่อนมาหาแหนะลูก!”
เสียงเรียกนั้นปลุกให้คนที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงนอนแสนนุ่มนั้นต้องขยับตัวน้อยๆ เปลือกตาบางกระพริบถี่ก่อนจะตะโกนถามไปอย่างงัวเงีย ซึ่งผิดจากนิสัยของเขาที่ไม่ชอบเสียงดังหนวกหู
“ใครครับ!”
“เคนยะจ๊ะ แม่ให้เขาขึ้นไปเลยนะ”
คำตอบที่ได้รับนั้นเล่นเอาชิราอิชิกระเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงทันที ก่อนมือจะคว้าเอานาฬิกาปลุกขึ้นมาดู
ตีห้าครึ่ง!?
ไอ้บ้านี่!!
ริมฝีปากบางขยับน้อยๆราวกับกำลังสาปแช่งคนที่มาปลุกเขาแต่เช้า และยังไม่ทันจะได้เปลี่ยนชุดไอ้คนไม่ดูเวลาก็โผล่พรวดเข้ามาทันที
“ชิราอิชิ แม่นายบอกให้ฉัน...”
ผู้มาใหม่ชะงักกึกเหมือนถูกดูดเสียงออกไป สิ่งเดียวที่อยู่ในสายตาคือไหล่ขาวที่โผล่พ้นออกมาจากชุดนอนตัวบาง ทว่าเมื่อรู้สึกตัวก็รีบย้อนกลับมาสบดวงตาสะลึมสะลือของอีกฝ่าย
“...ขึ้นมาได้เลย”
“ไอ้บ้า นายดูนาฬิกาบ้างรึเปล่าเนี่ย” ชิราอิชิหยิบหมอนขึ้นมาก่อนจะเขวี้ยงใส่ทันที “ฉันบอกแล้วไงว่าพ่อกับแม่จะออกไปข้างนอกตอนเก้าโมง นายค่อยมาตอนนั้นก็ได้นี่”
“ฉันกลัวว่าจะไม่ทันน่ะสิ ชั่วโมงเดียวนายจะแต่งตัวเสร็จเหรอ?”
ร่างสูงก้มลงเก็บหมอนที่ตกลงพื้นหลังจากปะทะเข้ากับหน้าเขาเป็นที่เรียบร้อย
“แล้วถ้าพ่อแม่ฉันเข้ามาเห็นเข้าล่ะ? ทีนี้ล่ะเป็นนายแทนแน่ๆที่ต้องรับเลี้ยงฉันไปชั่วชีวิต”
“เออน่า เลิกบ่นเหอะ” เคนยะพยายามบังคับสายตาให้ไม่ซุกซน “ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยไป”
“ฮะ?” คนถูกไล่ขมวดคิ้ว “เป็นบ้าอะไรอีก”
“ไปอาบน้ำแต่งตัวซะ! น้ำลายยืดเต็มคางแล้ว หยี! สกปรกชะมัด...นี่นายนอนน้ำลายยืดด้วยเหรอเนี่ย”
“ว่าไงนะ”
ชิราอิชิเบิกตาโพลง มือเรียวยกขึ้นลูบไล้ปลายคางของตัวเองทันทีแม้จะไม่พบว่ามันเหนียวหรือเปียกแต่เขาก็เป็นพวกรักสะอาดเข้าเส้นเลือดจึงไม่รอช้าที่จะเปิดตู้เสื้อผ้าคว้าเอาสิ่งจำเป็นแล้ววิ่งพรวดเข้าห้องน้ำไปในทันที
ร่างสูงที่มองตามหลุดยิ้มขำออกมา ก่อนจะเดินไปทรุดลงนั่งบนเตียงที่ยุบลงตามน้ำหนัก เขาถอนหายใจออกมาหน่อยๆ เริ่มรู้สึกแปลกจนอดย้ำกับตัวเองไม่ได้
ว่านั่น... คือเพื่อนสนิท
“เคนยะ!”
เคนยะสะดุ้งโหยงเมื่อชิราอิชิตะโกนเรียกเขามาจากในห้องน้ำ “ฮะ...มีอะไร!”
“ฉันลืมหยิบเสื้อเข้ามา นายเลือกมาสักตัวจากในตู้ซิ”
“หะ...หา” เขาเม้มปาก “เออๆๆ ได้ๆ เดี๋ยวหยิบให้”
สปีดสตาร์หนุ่มตรงดิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าของเจ้าของบ้าน ก่อนจะไล่นิ้วไปตามเสื้อยืดที่แขวนกันอยู่อย่างเป็นระเบียบของอีกฝ่ายแล้วตัดสินใจหยิบตัวสีเหลืองอ่อนขึ้นมา
ร่างสูงเดินไปยังประตูห้องน้ำแล้วยกมือขึ้นเคาะเบาๆ “เอามาให้แล้ว เปิดดิ”
“เปิดมาเลย ไม่ได้ล็อค”
เคนยะชะงักเผลอกลืนน้ำลายลงคอและจังหวะนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงซ่าของน้ำ ไม่ต้องคาดเดาก็รู้ได้ว่าชิราอิชิถอดเสื้อผ้าออกจนหมดและกำลังอาบน้ำอยู่
ใบหน้าหล่อเหลาส่ายไปมา
เพื่อน... ท่องไว้ว่าเพื่อน!
เขายกยิ้มเรี่ยๆก่อนจะเปิดเข้าไปในที่สุด
กลิ่นหอมอ่อนๆของสบู่ลอยมาแตะจมูก เคนยะไม่อาจห้ามสายตาของตัวเองได้อย่างที่ใจคิด เขามองไปยังเงาที่อยู่หลังม่านอาบน้ำพบว่าอีกฝ่ายกำลังเชิดหน้าขึ้นสูง สายตาของเขาไล่มองลงมาเรื่อยๆ...
ผอมกว่าที่คิด...ไหล่ก็เล็ก...เอวคอด
ช่วงขาเรียวสวย...
และ...สะโพกกลมกลึงได้รูป
“เฮ้ย!!”
เคนยะมือขึ้นปิดปาก ก่อนจะสบถออกมาเบาๆเมื่อรับรู้ได้ว่าตัวเองกำลังคิดอกุศลอย่างร้ายแรง และแน่นอนว่าเสียงร้องของเขามันดังมากพอที่จะทำให้คนที่อาบน้ำอยู่ต้องหยุดแล้วชะโงกหน้าออกมานอกม่านด้วยสายตาแปลกใจ
“อะไรของนายน่ะ เคนยะ”
“หา...ฮะ ฮะ? อะไร?”
เขามองใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนสนิทด้วยหัวใจที่เต้นถี่แรงเสียจนจะหลุดออกมาจากอก เส้นผมสีควันบุหรี่นั้นแนบลู่กับโครงหน้าเรียว ดวงตาคมสวยนั้นสะกดให้เขาไม่อาจถอนสายตาได้
รู้...
เคนยะรู้ดีว่าชิราอิชินั้นภูมิใจกับความหล่อเหลาของตัวเองมาก... รู้ด้วยว่าผู้หญิงกรี๊ดหมอนี่มากมาย มีหลายคนที่อาจหาญถึงขึ้นมาขอคบด้วย
แต่... ทำไม...
ไอ้หน้าหล่อๆของหนุ่มที่สาวกรี๊ดตรึมนั้นมันถึงได้ดูสวยสุดๆในสายตาของเขากันนะ
ไหนจะผิวขาวที่ขึ้นสีระเรื่อเพราะน้ำอุ่นนั่นอีก
ตาย...ตายแล้ว...
ตายแน่ๆ!!
“ฉันวางเสื้อไว้นี่นะ!”
เคนยะวิ่งพรวดออกนอกห้องน้ำไปทันที ทิ้งให้คนที่ถูกลอบสำรวจขมวดคิ้วอย่างงุนงงต่อไป
+++++
“ฉันว่านายเอาเดรสนี่ไปใส่เลยดีกว่า”
“ไม่เอาอ่ะ พ่อแม่ฉันยังอยู่เลยนะ”
เคนยะที่นั่งคร่อมเก้าอี้อยู่วางคางลงกับพนัก ทอดสายตามองชิราอิชิที่กำลังพันผ้าพันแผลที่มือซ้ายอยู่อย่างคล่องแคล่วแล้วจึงเอ่ย
“ตอนนายอาบน้ำแม่นายเข้ามา... เห็นบอกว่าเขาโทรมาเร่งเวลาเลยต้องรีบออกไปน่ะ พ่อนายก็ด้วย”
ร่างโปร่งชะงักมือ ก่อนจะเลิกคิ้ว “งั้นเหรอ”
“ทางสะดวกแล้วนะ รีบๆแต่งตัวให้เสร็จแล้วรีบไปกันเหอะ”
“...ก็ได้ๆ”
เคนยะไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองกำลังเป็นบ้าอะไร เขาเหมือนตาแก่หื่นกามเลย... หรือจะติดจากยูชิมา?
แต่จะอะไรก็ช่าง!
อยากเห็นอีก...
เป็นเพื่อนกัน... ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย
คิดเข้าข้างตัวเองเสร็จสรรพก็ลุกยืนแล้วหยิบเอาชุดเดรสสีมืดจากในตู้ยื่นส่งให้คนที่นั่งอยู่บนเตียง “เอ้า เปลี่ยนซะ”
“ตรงนี้เนี่ยนะ?”
“อายรึไง?” เคนยะแสร้งเลิกคิ้วสูงมองหยันๆ “หรือหุ่นนายมันน่าเกลียดจนไม่อยากให้ฉันเห็น”
“เออ! ตรงนี้ก็ตรงนี้สิ”
ชิราอิชิไม่ได้คิดอะไรให้มากความจึงหลวมตัวทำตามที่อีกฝ่ายต้องการในทันที เขาถอดเสื้อผ้าออกจนหมดเหลือเพียงบ๊อกเซอร์ติดตัว และไม่ได้เหลือบมองดวงตาของเพื่อนสนิทที่เริ่มมองสำรวจร่างกายของเขาอย่างจาบจ้วง
“แล้วมันใส่ยังไงเนี่ย” ไบเบิลหนุ่มอดจะครางออกมาไม่ได้ ก่อนจะสอดแขนเข้าไปแบบงกๆเงิ่นๆ “เคนยะ... มันเป็นสายเดี่ยวด้วยอ่ะ ให้ตาย! ฉันไม่มีหน้าอกนะ”
“เราถึงได้ซื้อมากันเมื่อวานไง”
เคนยะยิ้มกริ่มชูบราเซียในมือขึ้นสูง เล่นเอาคนมองหน้าม้าน
“ไอ้บ้า นายคงไม่ได้จะให้ฉันใส่ไอ้นั่นจริงๆหรอกนะ”
“ใส่จริงเลยล่ะ เอ้า เขยิบมาใกล้ๆซิ”
ชิราอิชิเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเคนยะอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนจะถูกจับพลิกตัวให้หันหลัง
“ทำไมอีกอ่ะ?”
“เออน่า เงียบเหอะ”
เคนยะปลดสายของชุดเดรสออกเผยให้เห็นแผ่นหลังขาวเนียน แล้วจึงจัดการใส่บราให้กับคนตรงหน้า เขาหยิบเอาฟองน้ำที่ซื้อกันไว้เมื่อวานมายัดด้วยความคล่องแคล่ว แล้วจึงจัดสายของชุดเดรสให้ใหม่พร้อมทั้งรูดซิปของชุดให้โดยไม่ลืมที่จะฉวยโอกาสใช้มืออีกข้างแตะเอวคอดของอีกฝ่าย
“เฮ้ย... ฉันบ้าจี้นะ อย่าจับ!”
“แป๊บเดียวน่า”
ถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่เคนยะก็ทำอ้อยอิ่งจนชิราอิชิหลุดหัวเราะคิกคักออกมาเมื่อฝ่ามืออุ่นร้อนไล้ขึ้นลงอยู่ตรงเอวของเขา
“เสร็จแล้ว”
ร่างสูงจับคนที่ยังหัวเราะไม่เลิกให้หันกลับมา พร้อมผิวปากหวือ
“ใช้ได้... มองเผินๆโคตรเหมือนเลย”
“แล้วไงอีก?” ชิราอิชิเลิกคิ้ว “ฉันกลายเป็นกระเทยไปแล้ว”
“ใช้ผมจริงนายยังได้เลย” เคนยะบอกตามใจคิด เอาจริงๆคือชิราอิชิตอนนี้เหมือนผู้หญิงมาก ถึงจะเป็นผู้หญิงคัพเอก็เถอะ “แต่ใส่วิกหน่อยก็ไม่เสียหาย เอ้า ไปนั่ง...เดี๋ยวฉันจัดการให้”
หลังจากนั้นเคนยะก็วุ่นกับการจัดการให้เพื่อนสนิทออกมาเป็นสาวสวย ชิราอิชิที่ถูกแตะนั่นแตะนี่แรกๆก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจแต่ไปๆมาๆก็เลิกคิดแล้วยอมให้จับโดยง่าย
“โอเค เรียบร้อย”
เคนยะผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ รู้สึกเหงื่อตก... ผิวหมอนี่มันลื่นดีจริงๆให้ตาย! กลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยมาจากตัวก็เป็นกลิ่นเดียวกับสบู่ที่เขารู้สึกตอนเข้าไปในห้องน้ำ
“แปลกๆ...”
ร่างเพรียวเอ่ยลอยๆอย่างไม่ตรงกับใจ ไม่เลย...ไม่ได้ดูแปลกสักนิด เขาเกือบจะคิดว่าภาพสะท้อนตรงหน้าไม่ใช่ตัวเองแล้วด้วยซ้ำ
ที่เห็นอยู่คือผู้หญิงผมดำยาวเหยียดตรงในชุดเดรสสายเดี่ยวที่ให้ความรู้สึกน่ารักมากกว่าจะเรียกว่าเซ็กซี่ หรือบางทีอาจไม่เกี่ยวกับลักษณะชุดแต่เป็นเพราะหน้าอกเล็กเกินไป...
ชิราอิชิเอื้อมมือไปด้านหลังแตะตะขอของบราเล็กน้อย “อึดอัดชะมัด”
“ทนหน่อยน่า”
“ลองมาใส่ดูเองมั้ยล่ะ!” เสียงหวานแหวใส่ เขาเริ่มหงุดหงิดไอ้เสียงสบายๆของเคนยะขึ้นมาบ้างแล้ว หมอนี่ดูไม่เดือดร้อนอะไรสักอย่างในขณะที่เขาต้องถูกจับยัดนั่นใส่นี่จนเหนื่อย “แล้วไงอีก”
“เอาสร้อยไปใส่สักเส้นก็โอเคแล้ว”
“ส่งมาสิ”
“เขยิบมา... เดี๋ยวใส่ให้”
ชิราอิชิหรี่ตา แบมือยื่นไปตรงหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง “แค่สวมลงหัวมันจะยากอะไรนักหนา เอามา... เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
สปีดสตาร์หนุ่มรู้สึกคอแห้งขึ้นมาฉับพลันกับสายตากึ่งจับผิดของเพื่อนสนิท เขาจึงแสร้งหัวเราะแล้วโยนสร้อยให้กับคนตรงหน้า
“ทำไมต้องทำหน้าจริงจังแบบนั้นด้วยเล่า ฉันอุตส่าห์ลงทุนบริการเต็มที่เพราะเห็นว่านายยอมลำบากเพื่อฉัน”
“...งั้นเหรอ”
ร่างเพรียวไม่ต่อปากต่อคำด้วยอีก ตอนนี้สนใจแต่เพียงภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก ในขณะที่อีกคนเริ่มมองร่างผอมบางตรงหน้าด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
เมื่อรู้สึกตัวเคนยะถึงกับเบี่ยงสายตาเลี่ยงไปทางอื่น... รู้สึกถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่ผิดปกติ มันถี่แรงและกระตุ้นให้รู้สึกกระหายในอะไรบางอย่าง ยิ่งเมื่อครู่ที่เขามองลำคอขาวๆของเพื่อนสนิทก็เกิดความคิดชั่วร้าย... ถ้าทำให้เกิดรอยสีแดงขึ้นมาก็คงจะดูสวยกว่านี้
เอวนั่นด้วย...
เชื่อแล้วว่าชิราอิชิไม่ชอบกินเนื้อสัตว์และนิยมอาหารประเภทชีวจิต เขากล้าท้าว่าเอวของคนคนนี้เล็กกว่าผู้หญิงหลายคนด้วยซ้ำไป แค่สองมือโอบรอบก็น่าจะมิด
แล้วถ้าเกิดร่างขาวเนียนนั้นมานอนอยู่บนเตียงล่ะ บางที...
“เคนยะ!!”
“เฮ้ย!!?”
ฝ่ายถูกเรียกสะดุ้งโหยงเมื่อพบว่าคนที่อยู่ในห้วงความคิดของเขากำลังจ้องเขม็งมาด้วยสายตาอันตราย
“ยิ้มบ้าบออะไรอยู่ได้ เห็นแล้วสยอง” ชิราอิชิโวยวายทันที เขารู้สึกแปลกๆตั้งแต่ยืนหันหลังให้ไอ้บ้านี่แล้ว มันเหมือน... เหมือนกำลังถูกสำรวจ จนเขาต้องลอบมองภาพสะท้อนของเคนยะในกระจกและเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนสนิทดูน่ากลัวแปลกๆ แถมนัยน์ตาก็แฝงนัยที่ทำให้เขารู้สึกขนลุกขึ้นมา “คงไม่ได้เกิดติดใจฉันในสภาพนี้ขึ้นมานะ”
เคนยะเลื่อนสายตามองนิ่งๆ เขารู้ดีว่าชิราอิชิกำลังหยั่งเชิงด้วยการหยอกล้อเขา
ควบคุมอะไรไม่ได้สักอย่าง
กำลัง... ไม่เป็นตัวของตัวเอง
“เคนยะ...”
“ลองใส่ส้นสูงด้วยสิ นายยังไม่เคยใส่มันเดินเลยนี่”
“นาย... นายยังไม่ตอบคำถามฉัน”
“ถามว่า?”
เคนยะย้อนยิ้มๆพร้อมยักคิ้ว แน่นอนว่าท่าทีที่เริ่มกลับมาเป็นปกตินั้นเรียกให้ชิราอิชิหน้าม้านอย่างอับอาย รู้สึกราวกับกำลังถูกปั่นหัวเล่นโดยอีกฝ่าย
“ช่างเหอะ!”
ร่างโปร่งตัดสินใจบอกปัด แล้วจึงคว้าเอารองเท้าส้นสูงมาลองใส่เซ็งๆ
“อะ... เฮ้ยๆๆ”
“ระวังหน่อยสิ!”
เคนยะเอ่ยเสียงดุเมื่ออีกฝ่ายเดินเซไปเซมา เขาจึงคว้าเอาแขนข้างหนึ่งของชิราอิชิเอาไว้เป็นการช่วยพยุงโดยคนตัวเล็กเองก็ใช้เขาเป็นหลักยึดแทบทันที
“ถอด ฉันจะถอด! เอาไปโยนทิ้งเลย จะให้ฉันเดินได้ยังไงเนี่ย วะ...เหวอ!”
ก่อนหน้าจะคว่ำก็รู้สึกได้ว่าถูกโอบเอวเอาไว้ ชิราอิชิเหลียวมองคนที่อยู่ซ้อนทางด้านหลังทันที ความรู้สึกแปลกๆที่ชวนให้ตะขิดตะขวงใจตรงดิ่งมาตีแสกหน้าเขาอีกครั้ง
เคนยะเองก็ชะงัก ก่อนเมื่อรู้สึกตัวจะรีบผละออกห่างเหมือนต้องของร้อน ฝ่ายคนที่ไร้หลักยึดกะทันหันถึงกับตกใจถลาล้มไปบนเตียงนอน
และเวลานั้นเอง... ที่คนสองคนในห้องเริ่มรู้สึกหนาวเยือกที่หัวใจ
ชิราอิชิหันขวับมองคนตัวสูงตรงหน้าพร้อมถดกายหนีออกห่างแทบทันที ไม่สนด้วยซ้ำว่าชายกระโปรงจะเลิกขึ้นไปถึงไหนต่อไหน ในขณะที่ฝ่ายเคนยะเองก็ไม่ได้สนใจจะมองต้นขาขาวๆของเพื่อนสนิทอีกต่อไป ตอนนี้มีเพียงดวงตาสองคู่ที่ประสานเข้าหากันเงียบงัน
ไม่ได้เด็กไร้เดียงสา... ไม่ใช่คนไร้ประสบการณ์...
ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจ...
แต่เพราะเข้าใจดีนั่นแหละ...
ถึงได้ต่างกลัวใจตัวเอง
“เอ่อ...” ร่างเพรียวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เป็นฝ่ายหลุบตาหนีก่อน รู้สึกเหมือนหัวสมองกำลังเต้นตุบๆเพื่อประมวลสถานการณ์ “คือ...”
ไบเบิลหนุ่มอับจนคำพูด เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะทำยังไงกับความอึดอัดนี้ จะให้พูดออกไปยังไง? สายตาแปลกๆนั่นเขามั่นใจแล้วว่าเคนยะมันกำลังคิดอะไร เพราะเขาเองก็เป็นผู้ชาย
“ฉันเข้าใจว่าเราเป็นวัยรุ่น อยากมีอะไรกับเพื่อนน่ะไม่ใช่เรื่องเสียหายหรอก ฮ่าๆ”
...งั้นรึไง!
“ชิราอิชิ...” เสียงทุ้มเรียกลองเชิง เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทเงยหน้าขึ้นมาพยักหน้าถี่รัวรับทันทีก็ทำให้เขารู้สึกแย่ เพราะรู้ดีว่าทำให้อีกฝ่ายกลัวไปแล้ว
ร่างสูงปิดเปลือกตาลง สูดลมหายใจลึก “อนุญาตให้ตบหนึ่งที แล้วเราจะไม่พูดถึง...เรื่องเมื่อกี้อีก”
เพี้ยะ!!
“Ecstasy!”
+++++
จิโทเสะไม่คิดว่าเช้าวันอาทิตย์แบบนี้เขาต้องตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างเพื่อพามิยูกิไปหาหมอฟัน... ทั้งที่วันนี้คิดจะพักอยู่บ้านไม่ออกไปไหนแท้ๆ ทำไงได้...
ชอบกินขนมหวานแต่ไม่ยอมแปรงฟัน ผุทีเดียวสี่ซี่เล่นเอาเขามองหน้าหมอไม่ถูกเลย
“ไปก่อนก็ได้... ไว้บ่ายๆค่อยมารับ ท่าทางว่าอุดฟันเสร็จแล้วแม่หนูจะหลับต่อยาวเลยล่ะ”
หมอฟันที่มิยูกิรักษาด้วยเป็นประจำออกมาบอกยิ้มๆ จิโทเสะได้แต่พยักหน้าแล้วเดินจากออกมา ตอนนี้สมองเขากำลังคิดอย่างหนักว่าควรจะทำอะไรฆ่าเวลาก่อนดี
อยากเล่นหมากรุกที่สมาคม...แต่เช้าแบบนี้เห็นทีจะยังไม่มีคน ดีไม่ดีจะยังไม่เปิดให้บริการด้วยซ้ำ
นอกจากหมากรุกแล้วจิโทเสะก็นึกอย่างอื่นไม่ออกอีก จะกลับบ้านก็ไม่ได้...เพราะเขามั่นใจว่าถ้ากลับไปต้องเผลอหลับจนลืมออกมารับมิยูกิแน่ๆ
“จะว่าไป...”
มือหนายกขึ้นกุมท้องพร้อมเบ้หน้า เขายังไม่ได้หาอะไรใส่ท้องสักอย่าง เพราะตื่นเช้านั่นแหละก็เลยหิวเร็วกว่าปกติ
“โอเค งั้นไปหาของกิน”
จิโทเสะพึมพำเบาๆ ทว่าขาที่กำลังก้าวเดินก็พลันหยุดชะงักเมื่อดวงตาเลื่อนเห็นป้ายชื่อถนนตรงหน้า
นี่มัน... เดินอีกนิดก็ถึงบ้านชิราอิชิแล้ว
เขาก้มลงดูนาฬิกาข้อมือสลับกับเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เริ่มมีแดดอ่อนๆ มันยังเช้าอยู่มากก็จริง...แต่ปลุกหน่อยก็น่าจะยอมตื่น ชิราอิชิไม่ใช่คนที่จะตื่นสายอยู่แล้ว
คิดดังนั้นจิโทเสะก็ขยับยิ้มแล้วเปลี่ยนทิศทางไปยังบ้านของเพื่อนสนิททันทีด้วยอารมณ์ที่เบิกบานกว่าเมื่อครู่เป็นเท่าตัว
+++++
แทบจะไม่มีอะไรคืบหน้า กร๊ากกกกก
แหม ตอนนี้เราเซอร์วิสเอาใจ (ตัวเอง) นักอ่านเต็มที่ *0* นานๆจะเจอคนกรี๊ดคู่นี้เหมือนกันไรท์เตอร์ดี๊ด๊าเหลือเกินค่ะ 555+
บอกตามตรงว่าแก้หลายรอบมาก! ไม่ถูกใจสักที... นี่ก็ยังรู้สึกขัดๆแต่ก็ตัดสินใจเอามาลง จะลงให้ตั้งแต่เมื่อเช้าก็ดันตื่นสาย (อีกแล้ว) ออกไปตะลอนๆข้างนอกกลับมาแก้ใหม่แล้วถึงลงนี่แหละค่ะ =[]=;
ชิระอาจดูผิดคาแรคหน่อย แต่ต้องเข้าใจว่าเธอ “ต้อง” เป็นเคะ (ฮา) จะให้แมนมากไปก็คงไม่ได้ อีกอย่างไรท์เตอร์คิดว่าเวลาอยู่กับเพื่อนสนิทนี่ชิราอิชิคงไม่ทำท่าหยิ่งใส่เหมือนอยู่กับพวกเซงาคุหรอก คงจะบ้าๆบอๆตามประสาเพื่อนกันมากกว่า (<น้ำขุ่นๆ)
เห็นโปสฯมั้ยค้าาา *0* ดูเอาไว้เลย นั่นแหละตัววุ่นวายหลักๆของฟิคเรื่องนี้ แฮ่!
ตอนนี้กำลังปั่นตอน 4 อย่างไวว่องค่ะ ได้มา 2 หน้าแล้ว (ปกติหนึ่งตอนของไรท์เตอร์จะ 5-7 เวิร์ดค่ะ) ถ้าคืนนี้เสร็จก็จะลงให้ตอนเช้า แต่ถ้าไม่เสร็จยังไง “อาจจะ” ลงคู่อื่นแทรกให้เป็นฟิคสั้นๆ ^^
ปล. ดีใจมากที่มีคนชอบคู่นี้ ไว้มาโฟ่วกันค่ะ *0*
#Oil – อ๊ายยย ขอบคุณมากๆนะคะ อ่านเม้นแล้วดีใจมากๆ >w< ไรท์เตอร์สู้ตายเลย
#Sushi_Burger – อ๊ายยยยย! ชอบศัพท์มาก.. ป๊ากับม๊า กรี๊ดดด 555+ ขอบคุณมากค่ะ ดีใจที่ชอบน้า >3<
#STORM_SURGE – อัพแล้วจ้า! >O< ขอบคุณสำหรับเม้นนะคะ ดีใจๆ ^O^
#Mirun – แฮ่! >w< ขอบคุณมากสำหรับเม้นนะคะ ดีใจมากๆที่ชอบคู่นี้เหมือนกัน >_<
#Yaoi ครองโลก - ดีใจที่ชอบนะคะ!! >O< เพราะไม่มีคนแต่งเนี่ยแหละเราเลยต้องเขียนเอง กร๊ากกก ขอบคุณสำหรับเม้นค่ะ J
#Toigo – อัพแล้วนะคะคุณน้อง วิ้วววว >_< ถึงจะเลทไปหน่อยก็เถอะ (ฮา)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ชอบมากตอนนี้ ><
สปีดฯ นายแอบคิดไม่ซื่อกับเพื่อนสนิทเหรอ??
สปีด...หื่นนะยะ =,.= ติดเชื้อ(?)อิชี่มาใช่ม้ายยยยยยยยย !!
แต่ดีแล้ว ชอบ =,.= ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(สรุปรีดเดอร์หื่นยิ่งกว่าสปีด+อิชี่ ก้ากกกกกกกกก)
ฮาตรงอนุญาตให้ตบมว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!
สปีดไบเบิลบันไซ เคนยะชิระบันซายยยยยยยยย
ปล.พึ่งสังเกตว่าชื่อ+นามสกุลทั้งสองคนเอามาเชื่อมกันได้ =..=
Ecstasy! ฮ่าๆๆ
จิโตเส๊ะะ อย่านะอย่า! อย่าไปเลย!
อยากรู้จังว่าจิโทเสะมาความจะแตกมั้ย คิคิ >ปล.ถ้ามีรูปด้วยก็คงจะดูไม่น้อย ชิราอิชิแต่งหญิง *o*
ชิราอิชิก็สวยมากๆๆ แต่คับเอ หรอ 555 น่าจะซื้อฟองน้ำมาคับ บี นะ จะได้ Sexy 5555 (แต่คนซื้ออาจเลือดกำเดาไหล 555)
แต่ฮาจริงๆนั้นแหละ ที่อนุญาตให้ตบ 55 เคะเรายังไม่ทิ้งลายเดิม Ecstasy จริงๆๆนั้นแหละ
ตัวกวนเยอะน่าดูเลย 55 แบบนี้อาจลำบากแล้วนะเคนยะ
จิโทเสะ นายอาจหาชิราอิชิไม่เจอนะ เจอแต่แฟนสาวของเคนยะในบ้านชิราอิชิ 5555
เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ
ชิราอิชิคุงก็คงจะน่ารักน่าหม่ำจริง เคี้ยกๆๆ
จิโทเซ๊ะะ!!! เปลี่ยนใจเดินกลับบ้านนายไปเถอะ
อย่าไปขัดจังหวะเคนยะกับชิราอิชิเลย
เดี๋ยวจะซวย = =
รอตอนสี่มาลงอย่างใจจดใจจ่อค่า >///<
ว้าว! มีทั้งไซเซ็นคุง จิโทเสะ แล้วก็คุณโค้ส *o* มาร่วมด้วย ท่าทางจะวุ่นซะแล้วสิคุณสปีดสตาร์ อิอิ ^v^ ต้องดูแลคุณกัปตันให้ดีๆน้าคุณเพื่อนสนิท (ที่เริ่มคิดไม่ซื่อ) >///<
รอตอนต่อไปนะคะไรท์เตอร์ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้จ้า ~^^
ส่วนตัวแล้วชอบ ดูเป็นโค้ทที่กวน
เคนยะน่ารักแฮะ ตระกูลนี้ เป็นกันหมด 55+
ถ้าว่างเมื่อไหร่จะโหลดชิเทนมิวมาดู อ้ากกกกก มิซูตะคุงง
เป็นเคนยะที่หล่อกว่าแคส A มากมาย
เอ๊ะนอกเรื่องรึเปล่า ??
ว่าแต่ชิระไม่ค่อยเป็นใจ(ไม่ยอมเสียตัว)เลยเนะเออ
ฮาอีกอะไรอีกค่ะ 555 > <
อยากอ่านอีกกกกกก อ๊าาาาา มาต่อเร็ววววว
-w-!! เหมือนตอนต่อไป ชิราอิชิ กับเคนยะ จะซวยแล้ว 555++
รักไรเตอร์เหมือนเดิม ชาบู ชาบู > <
เเม๊...ม๊าสวยขนาดนั้น ไม่ใช่ป๊าก็หื่นนนนน(หนูด้วย//โดนตบ)
เเต่ความคิดของเคนยะเป็นอะไรที่หื่นมาก ส่อเจตนาเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออย่างรุนเเรง อร๊ากกกก//ปิดตาชี้หน้า
ทว่า หื่นอยู่ดีๆ มาพรวดหัวโขกคอมตอนตบเเล้วEcstasyนี่เเหละ กร๊ากกกกกกกกกกกก
ปล.ไม่ใช่เคเ่ชอบค่ะ กรี๊ดเเตกน้ำตาไหลเลยเมื่อเห็น เเบบ เเรร์มาก
อ๊าพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพต่อไปนะค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา