อึ้งชวนฮา กับเรื่องจริง ที่ไม่น่าเป็นไปได้

ลำดับตอนที่ #2 : สมาคมจอมขี้เกียจ...

          


                 ถ้าใครมาฉายาพ่วงท้ายว่าขี้เกียจตัวเป็นขน  หรือว่าขี้เกียจจนสันหลังยาวก็อย่ามัวอับอาย     ขอให้แจ้งย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งในอิตาลี   เพราะนอกจากจะไม่มีใครมาคอยว่า  ยังจะได้รับการยกย่องว่าโคตะระเจ๋งมั่ก  มาก

                   แต่ต้องลงทะเบียนเข้าร่วมสมัชชาคนขี้เกียจแห่งชาติซะก่อนนะ   ซึ่งกลุ่มผู้ก่อตั้งอ้างว่า  การอยู่เปล่า ๆ โดยไม่หยิบจับอะไรเลย   นอกจากจะไม่เสียหายแล้วการคิดหาวิธีที่จะดำเนินชีวิตยังไงให้น้อยที่สุด   ยังเป็นการฝึกฝนสติปัญญาให้เฉียบแหลมอีกแน่ะ   ซึ่งเหล่าบรรดาสมาชิกชมรมนิยมความขี้เกียจ   ไปร่วมชุมนุมเพื่อประชุมกันในงานที่มีการจัดนิทรรศการแสดงความเกียจคร้านของมนุษยชาติในยุคต่าง ๆ   และโชว์สิ่งประดิษฐิ์ที่กินแรงน้อยที่สุด   ระยะเวลาการประชุมก็สั้นจุ๊ด  แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น  เพื่อฟังบัญญัติสิบประการ  “การเป็นคนขี้เกียจอย่างมีประสิทธิ์ภาพ”  เช่น  ถือว่าการออกแรงเป็นเรื่องของชาวบ้าน   และอย่าได้อาสาทำอะไรให้คนอื่นเด็ดขาด   เวลาที่เหลือส่วนใหญ่ก็เอาไว้พักผ่อนนอนกลางวันเพื่อเป็นการแสดงความขี้เกียจอย่างสมบูรณ์ แบบ

                   “ เฮ้อ....ถ้าขี้เกียจของจริงก็น่าจะนอนอยู่บ้าน   เพราะมาชุมนุมกันเดี๋ยวจะถูกเรียกว่าขยันจนเกินเหตุ”