คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
แอ๊ดดดดดด โครม /@&#!@%*(( ปัง!!!!!!!!!
“ลื้อเปงอาราย อาลิงลี่ ? ” หญิงวัย 60 ต้น ถามขึ้นเมื่อลูกสาวคนเล็ก ท่าทางหงุดหงิดฉุนเฉียว
“ม๊าอั๊วะ บอกลื๊อหลายครั้งแล้วว่าอย่าเรียกอั๊วะ อาลิงลี่ เรียกว่า ลิลลี่ ลิลลี่ อั๊วเป็นคนไม่ใช่ ลิง” ฮ่ายยยย...ลิลลี่ถอนหายใจเมื่อ แม่ที่เหลือเพียงคนเดียวของเค้ามักเรียกชื่อเค้าผิดเสมอ
“ก็อั๊วะ ออกเสียงได้ แบบนี้นี่ จะให้อั๊วะทำยังงาย?”
“อืม อืม แล้วแต่ลื๊อ งั้น”
“แล้วตกลง ลี้อเปงอารายจะบอกอั๊วะได้หรือ ยาง หา”
“ก็อาเฉียงน่ะสิ เพื่อนอั๊วะบอกว่า อีมีเมียน้อย ไอ้ที่อีชอบกินเหล้ากินเบียร์ เมาแล้วมาทะเลาะกับอั๊วะ อั๊วะก็เบื่อจะเต็มทนแระ นี่ยังมาทำร้ายจิตใจอั๊วะ มีเมียน้อยอีก อั๊วะว่า อั๊วะจะไม่ทนอีอีกต่อไปอีกแล้วนะม๊า”
“อ้าวแล้ว อาหลิง อาแซนนี่ล่ะลูกสาวลื้อสองคน ลื๊อจะเอาไปไว้ที่ไหน อีสองคนยังเด็กอยู่เลยนา อาลิงลี่ ลื๊อจะทำอะไร ก็ต้องคิกหน้าคิกหลังให้ลี ลี ตอนนั้นป๊าแกก็ห้าม ว่าอย่าคบหากับอี แล้วลื๊อฟังที่ไหน จะเอาอีทำผัวท่าเดียว แล้วตอนนี้ มาโวยวายว่า จะเลิก จะเลิก มังไม่สายไปหน่อยเหรอ ลื๊อเปงแม่คนแล้ว......”
“โอ้ยยยยยยยย.... ม๊า อั๊วะต้องการที่ปรึกษา ไม่ได้ได้ต้องการคนเทศนานะม๊า ไม่ให้กำลังใจอั๊วะ แถมยังบ่น บ่น บ่น อีก อั๊วะไปอาบน้ำนอนดีกว่า” ลิลลี่ เดินสะบัดก้นขึ้นไปบนห้องอย่างเสียอารมณ์หนักกว่าเก่า ปล่อยให้ผู้เป็นแม่บ่น พึมพำ ต่อไปคนเดียว
......................................................................................
“หมะมิ๊ ลื๊อ ยังไม่กลับบ้านเหรอ อาหลิง ?” อาเฉียงถามลูกสาวคนเล็ก เมื่อกลับถึงบ้านหลังจากปิดอู่รถยนต์ ธุรกิจกงสีเล็ก ๆ ของครอบครัว
“อั๊วะไม่รู้ป๊า สงสัยหมะมิ๊ ติดลูกค้า”
“ลูค้าอาราย นี่มันสี่ทุ่มครึ่งแล้ว ลูกค้าที่ไหนจะมาทำผมป่านนี้”
“ก็อั๊วะไม่รู้ป๊า อั๊วะก็แค่เดา”ลูกสาววัย 9 ขวบตอบแบบขอไปที เพราะสายตากำลังจ้องการ์ตูน อย่างตั้งใจ
อาเฉียงทำท่าจะเดินออกจากบ้าน
“ป๊า จะไปไหนนี่มันดึกแล้วนา” แซนนี่ หว่อง ลูกสาวคนโตวัย 14 เปิดเดินมาจากห้องนอนหลังจากอาบน้ำเพิ่งเสร็จ เอ่ยถาม
“อั๊วะก็จไปดริ้งค์ ให้พอชื่นใจ หลังจากอั๊วะเหนื่อยงานมาทั้งวันไง แล้วลื๊อทำการบ้านแล้วยัง”
“ไม่ต้องห่วงอั๊วะหรอกอั๊วะ ทำเสร็จแล้ว ห่วงแต่ป๊าแหล่ะ กินเข้าไปเหล้าเบียร์ มันดีตรงไหนเนี่ย”
“อาแซนนี่ นี่อั๊วะถามจริง ๆ ลื๊อเป็นแม่หรือเป็นลูกอั๊วะหา สอนอั๊วะอย่างกะอั๊วะเป็นลูกลื๊อ”
สาวน้อยยิ้มเขิน ๆ “ก็เป็นลูกป๊าแหล่ะ แต่อั๊วะรักป๊าไม่อยากให้ป๊ากินเหล้าเยอะ”
“โอเค ลา อั๊วะสัญญา ว่าจะไม่กินจนเมาหรอก” พูดเสร็จอาเฉียงก็ก้าวเดินออกจากบ้านไป ปล่อยให้ลูกสาวอยู่บ้านกันสองคนเหมือนเดิม
“ป่ะ อาหลิง เข้านอนกันเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปโรงเรียนสาย”
“เจเจ๊ อั๊วะขอดูอีกนิดนึงได้ไหม?”
“ไม่ได้ นี่มันดึกแล้ว”
แล้วอาหลิงก็ต้องเดินตามพี่สาวเข้าห้องนอนไป ถึงแม้จะอยากดูการ์ตูนต่อ อาหลิงไม่ค่อยดื้อกับพี่สาวของเธอนัก เพราะเธอเองรู้ก้รู้ดีว่า ป๊ากับม๊า ไม่ค่อยจะลงรอยกัน ทิ้งให้เธออยู่กับพี่สาวเสมอ
................................................................
เพล้งงงงงง!!!!!!!!!!!
“เจ่เจ้ เสียงอะไรอ่ะ” อาหลิงตกใจตื่นเมื่อได้ยินเสียงดัง อยู่ข้างนอก
“เงียบ ๆๆ” แซนนี่ จุ๊ปากเบา ๆ และเกินตรงไปที่ประตู แง้มประตูออกนิด ๆ ซึ่งจริง ๆ แล้วแซนนี่ เห็นเหตุการณ์ แบบนี้มาตลอด 2-3 ปีให้หลังมา
“เจ่เจ้ เสียงอะไร?”
“ลื๊อนอนต่อเหอะน่า เสียงแมวมันไล่กันทำของหล่นแตกน่ะ” อาหลิงฟังเช่นนั้นก็นอนต่ออย่างง่ายดาย เพราะปกติ อาหลิงก็เป็นเด็กขี้เซาอยู่แล้ว แต่แซนนี่ ไม่สามารถหลับได้ลง เพราะห่วงแม่ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากแอบดูเงียบ ๆ
“ทำไมลื๊อกลับบ้านดึกป่านนี้หา อาลิลลี่ ลื๊อไปหาชู้ลื๊อมาใช่ไหม?”
“ชู้เช้ออะไร อย่ามาคิดสกปรกกับอั๊วะนะ อ๋อ หนอยยยย มาหาเรื่องว่าอั๊วะไปหาชู้ แล้วลื๊อล่ะ เห็นมีคนเห็นลื๊อคุยกะผู้หญิงกระหนุงกระหนิง นังนั่นมันชู้ลื๊อใช่มะ”
“นี่ลื๊ออย่ามาโยนขี้ให้อั๊วนา อั๊วะบอกลื๊อกี่ครั้งแล้ว ว่าผู้หญิงที่ลื๊อมักจะคิดเอาเป็นตุเป็นตะว่า ชู้อั๊วะ เค้าเป็นลูกค้าอั๊วะ จะให้อั๊วะพูดหมา ๆ กับลูกค้าได้เหรอ จะเอาเงินเค้าก็ต้องพูดกับเค้าดีดีสิ”
“แล้วทำไมต้องคุยกันที่ร้านกาแฟด้วย คุยกันให้จบที่อู่ไม่ได้หรือไง”
“อ้าวก็ลูกค้า เค้าเป็นลูกค้าประจำ เค้าทำธุรกิจรถให้เช่า รถทุกคันถ้ามีปัญหา เค้าก็เอามาซ่อมที่อู่อั๊วะเสมอ ๆๆ แล้วทำไมอั๊วะจะเลี้ยงกาแฟตอบแทนลูกค้าอั๊วะมั่งไม่ได้”
“เอ้อ ตอนนี้ ลื๊อไม่ยอมรับอย่าให้อั๊วะจับได้คาหนังคาเขา อั๊วะฟ้องหย่ากับลื๊กแน่ ๆๆ”
“ลื๊ออย่า คิดไปไกลเลย แหม่อั๊วะถามว่าทำไมกลับเอาจนป่านนี้ เลี้ยวเข้าหาเรื่องอั๊วะซะยาว ตกลงลื๊อไปไหนมา ลูกค้าร้านทำผมลื๊อ มันเยอะแยะขนาดกลับบ้านดึกเอาจนป่านนี้เลยเหรอ?”
“ก็เหมือนลื๊อไง พาลุกค้าไปกินกาแฟมาเหมือนกัน”
“เอออ ลื๊อมันยอกย้อนเก่ง จับไม่ได้ไล่ไม่ทันไม่มียอมรับ วันไหนอั๊วะจับได้ อั๊วะจะไม่เอาไว้ทั้งลื๊อทั้งชู้คอยดู”แล้วอาเฉียงก็เดินสะเปะสะปะเข้าห้องนอนโดยที่ไม่อาบน้ำเหมือนเดิม ส่วนอาลิลลี่ ก็เดินออกจากบ้าน สตาร์ตเครื่องรถดังกระหึ่มเหยียบสุดคันเร่งออกจากบ้านไปเหมือนกัน และคงจะมีที่เดียวที่เธอจะไปก็คือ บ้านแม่
............................................................................................................
ความคิดเห็น