ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ○ ♀ ลิขิตรักจากฝากฟ้า ○ ♀

    ลำดับตอนที่ #6 : ความรู้สึกที่แปลก

    • อัปเดตล่าสุด 15 มี.ค. 49


    วันแรกของการเรียนใครคิดว่าดีเสมอไป  ฉันในวันนี้ต้องมาเจอเรื่องมากมาย แต่เรื่องที่เจอบางเรื่องในวันนี้มันก็ดีแฮะ เจอกับเพื่อนเก่าที่แสนดี ไหนจะเพื่อนใหม่สุดแสนน่ารัก  ฉันกำลังเดินทางกลับบ้านที่สองข้างทางกำลังมีคนเดินสวนทางกันไปมา อย่างเร่งรีบเพื่อที่จะกลับบ้านไปหาครอบครัวตัวฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่เร่งรีบเช่นกัน เพราะตอนนี้ฉันเมื่อยไปหมดแล้ว อยากกลับไปบ้านอาบน้ำนอนเต็มที่  ฉันเพิ่งแยกกับไอเกียร์ที่สถานีรถไฟฟ้าแห่งหนึ่งตะกี้นี้เอง   ฉันเดินไปเรื่อย ๆ และพยายามเร่งความเร็วพอสมควรเพื่อให้ไปถึงบ้านฉันให้เร็วที่สุด เพราะตอนนี้ดุท่าทางบรรยากาศชักจะไม่ดี ท้องฟ้าครึ้มมาแต่ไกล แต่ฉันก็ไม่ทันจิง ๆ ไม่นานฝนก็ตกลงมา

                                                           ซู่ -  -   -  -  - - - - - -  - - - - - -  - - - - -  - - - - - -  - - -

    "มาตกไรตอนนี้วะเนี่ยะ กลับบ้านก่อนก็ไม่ได้" ฉันรีบวิ่งเข้าหาที่หลบแถวนั้น ฉันไม่ทันมองว่าในนั้นมีใครอยู่

    ยึ๋ย ๆ    จึ๊ก ๆ     โชะ  เชะ โชะ เชะ   (ถ้าไม่บอกว่านี่คือสียงโทรศัพท์จะเชื่อกันไหม)

    "ฮโหล อยู่ไหน ๆ ถึงบ้านยังวะ ฉันถึงแล้วนะแก" เสียงปลายสายอันสุดแสนน่ารัก ไอเกียร์นั่นเอง

    "อยู่สยามอยู่เลยหวะ เดินเพลินไปหน่อย แหะๆ"

    "อ่าว เฮ้ยฉันบอกกแล้วไงมาบ้านฉันก่อน เดินมาแปปเดียวก็ถึง เดี๋ยวออกไปรับนะมีไรสนุกๆให้ทำด้วย"

    ตู๊ด ๆ   

    "อะไร สนุก ๆ ไอนี่ชอบทำให้ค้างคา" ฉันบ่มพึมพำกับตัวเอง

                  ร่มสีใส  เห็นไฟวับ ๆ อยู่ในนั่นกระสือปะวะนี่  เฮ้ยไม่ใช่นี่หว่า ไอเกียร์นั่นเองผู้คนที่กำลังหลบฝนอยู่ต่างมองคนที่อยู่ในร่ม  ไม่มองก็แปลกและเดินกลางร่มดูดบุหรี่  ยังจะมีอารมณ์สุนทรี เมื่อไอเกียร์มาถึงมันก็มองเข้าไปข้างในแบบแปลก ๆ 

    "มีไรหรอ มองไรอะเกียร์" ฉันมองเข้าไปเหมือนมัน

    "ไม่มีไรอะ ฉันแค่มองว่ามันมีอะไรบางอย่างคุ้นมากเลยหวะ"

    "บอกให้เลิกได้แล้วไง ไอดูดบุหรี่เนี่ยะ ผู้หญิงนะเค้ามองกันไม่ดีหรอกนะ"

    "เออหนะ สักวันฉันเลิกแน่"

    "ว่าแต่ บอกมีไรให้ทำสนุก มันคือไรอะ"

    "บ้านฟ้าอยู่ไกลป่าวหละ เดี๋ยวฉันไปส่ง"

    "ไม่ไกลหรอก อีกนิดก็ถึง"

    "งั้นไป" มันพูดพร้อมลากฉัน วิ่งไปท่ามกลางสายฝน นางเอกดี ๆ นี่เอง

                 อีกด้านหนึ่ง      ที่หลบฝนตอนแรก

    "สองคนนั้นไม่เห็นพวกเราหรอวะ" ชายหนุ่มหน้าตาดี สูง หล่อ ขาว คิ้วเข้ม เขาคือ

     

    แซม  คือ ผู้ชายที่เพียบพร้อมซะทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นฐานะทางบ้าน หน้าตา  การเรียน เขามีดีกรีเป็นถึงนักกีฬา  และนักดนตรีประจำโรงเรียน เค้าหลงรักฟ้าในความเป็นตัวของตัวเองของฟ้า  หลงรักตั้งแต่แรกพบและมีความรู้สึกผูกพันกับเธออย่างบอกไม่ถูก  แซมมีเพื่อนที่รักกันมาตั้งแต่สมัยประถมนั้นคือ.

    มาส  คือ หนุ่มไทยแท้ที่มีความเงียบขรึมละน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก แต่เค้าก็มีอะไรที่เหมือนกับแซมทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นหน้าตาที่ละม้ายคล้ายกันมาก จนมีคนจำผิดหลายรอบ  เค้าหลงรักเกียร์ มาสหลงรักเกียร์ที่เกียร์ดูแปลกที่ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เค้าจึงคิดว่าจะทำให้เธอเปลี่ยนเพราะเค้าให้ได้.

    "คงไม่เห็นหรอก ถ้าเห็นยัยสองคนนั้นก็ต้องตกใจแล้วสิ" มาสพูดพร้อมเช็ดกระจกไปด้วย พวกเค้ากำลังทำงานพิเศษ หลังจากเลิกเรียนกันอยู่

    "อยากให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ หวะ ไอมาส" แซมบอกกับมาส

    "อื้ม อยากให้ถึงเหมือนกัน" มาสตอบด้วยน้ำเสียงแฟงความผิดปกติ ทำให้แซมรู้ทันว่ามาสกำลังคิดอะไรอยู่

                     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×