คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : [SF:6] The Little Mermaid 1 30%
Tittle: The little mermaid
Author: Master_ChaFoo
Greet: การกลับมาในรอบสองปี ฮ่าๆๆๆ ดองมหากาฬ ขอประกาศข่าวร้ายเลยแล้วกันนะค้าบ คือ โปรเจค milky date ไรท์ได้ทำการแท้งไปแล้วเพราะคอมเครื่องเก่าได้ทำการไปสู่นิพพานเรียบร้อยเลย ทำให้เนื้อหาในโปรเจคหายไปหมด ขออภัยมา ณ ที่นี้ ขอความกรุณาปารองเท้าข้างซ้ายมาเพราะข้างขวาพึ่งได้มาเมื่อวาน ฮึกๆ เปิดเรื่องการกลับมาในรอบสองปีด้วย “The little mermaid” Enjoy to reading ครับผม
The Little Mermaid
รักแท้...ที่ต้องแลกมาด้วยความเสียสละ
เจ้าชายที่แสนดีคนนั้นจะ...รับรู้ถึงความรู้สึกผมมั้ยนะ?
ความรู้สึกที่ไม่ได้ยิน...แต่สัมผัสด้วยหัวใจ
“เร็วๆสิ ดีไลน์ เราจะไม่ทันแล้วนะ” ร่างโปร่ง ใบหน้าหวาน หากแต่มีท่อนล่างเป็นหางปลากำลังแหวกว่ายอย่างเร่งรีบก็วันนี้น่ะ วันเกิดครบ 17 ปี ของ “ปาร์คชานยอล” น่ะสิ จะได้เป็น “เงือกหนุ่ม” เต็มตัวก็วันนี้ล่ะ
“ก็เจ้านั่นล่ะชานยอล ข้าบอกอยู่ว่าไม่ต้องออกมาๆ เป็นไงล่ะ จะกลับทันพิธีรึเปล่าก็ไม่รู้” ดีไลน์ เจ้าปลาการ์ตูนตัวอ้วนกลม เพื่อนสนิทของชานยอลบ่นเจ้าให้
“เอาน่า ข้าก็แค่อยากจะลองว่ายขึ้นมาเหนือเขตที่ท่านพ่อห้ามบ้าง ข้าอยากจะลองมองแสงอาทิตย์เหนือผิวน้ำบ้าง” ว่าแล้วก็ทำตามอย่างใจคิด เจ้าชายเงือกน้อย เอ๊ะ! ไม่สิ เจ้าชายเงือกหนุ่ม รีบแหวกว่ายขึ้นไปทันที แต่ทว่า....
เหนือผิวน้ำกลับมีพายุรุนแรง ไม่สมดั่งที่ใจของเขาปรารถนา ตากลมกวาดสายตามองไปรอบๆก็พบเรือยอร์ชลำเล็กที่ใกล้จะจมสู่พื้นน้ำเต็มที บนเรือมีชายคนหนึ่งที่พยายามจะควบคุมตัวเรือแต่ก็เกินความสามารถของเขา ใครเล่า...จะสู่ความแปรปรวนของท้องทะเลได้ ร่างโปร่งมองชายผู้นั้นอยู่นานพลางเอียงคออย่างสงสัย นั่นคือ...มนุษย์ที่แม่เคยเล่าให้ฟังตอนเด็กใช่มั้ย..
มนุษย์...ที่มีสองขา ไม่ใช่มีหาง
มนุษย์...ที่เดินได้ และว่ายน้ำได้ด้วยสองขาของเขา
มนุษย์...ที่อยู่บนบกได้ แต่อยู่ในน้ำไม่ได้
ในขณะที่สมองกำลังคิด ชายคนดังกล่าวกลับร่วงลงสู่พื้นน้ำเสียแล้ว ร่างโปร่งใช้หางปลาของตนรีบแหวกว่ายไปช่วยชายคนนั้นทันที มือบางค่อยๆประคองร่างสูงชะลูดของชายคนดังกล่าวให้ปลอดภัย ชายตรงหน้า หล่อเหลือเกิน ใบหน้าคมเรียว จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาแทบจะคล้ายรูปกระจับ ชายคนนี้หยุดอัตราการเต้นของหัวใจชานยอลไปชั่วคราว อยากจะรู้เหลือเกิน หากดวงตาคู่นั้นลืมขึ้นมา คนตรงหน้าจะหล่อขึ้นขนาดไหน เขาไม่อาจจินตนาการได้จริงๆ
ก่อนที่จะได้คิดอะไรมากกว่านั้น ร่างโปร่งต้องรีบส่งชายผู้นั้นขึ้นฝั่งเพื่อให้ปลอดภัย เพราะคงไม่ดีหากมนุษย์จะหลับใหลอยู่ในท้องทะเลนานๆ ร่างโปร่งมาส่งชายตรงหน้าได้แค่ริมทะเล เพราะหากหางของเขาแห้ง อาจจะทำให้เขาตายได้
“คุณ...ไม่เป็นไรแล้วนะฮะ” ชานยอลพูดกับอากาศเพราะรู้ดีว่า ชายตรงหน้าคงไม่ตื่นขึ้นตอนนี้หรอก หวังว่าเขาคงจะได้เจอกับเขาอีก
“ชานยอลเร็วๆ พระอาทิตย์ใกล้ตกแล้ว เดี๋ยวพิธีจะเริ่มแล้ว” ดีไลน์เจ้าปลาการ์ตูน รีบเร่งให้ชานยอลรีบกลับสู่ท้องทะเลทันที
“อื้มๆจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”
“ชาน...ยอล...”
3 วันต่อมา.....
“ชานยอล ไข่มุกของพี่สวยรึเปล่า”
“......”
“ชานยอล กิ๊บติดผมของพี่สวยมั้ย”
“......”
“ชานยอล หวีผมให้พี่หน่อย”
“......”
“ชานยอล ช่วยหยิบสร้อยให้พี่หน่อยจ้ะ”
“......”
“ชานยอล เห็นตุ้มหูพี่มั้ย?”
“......”
“ชานยอล วันนี้ไปช้อปปิ้งกันเถอะ”
“......”
“ชานยอล!” พี่สาวทั้งหกของชานยอลตะโกนเรียก หลังจากที่ร่างโปร่งเหม่อเป็นเวลานานมากแล้ว
“ห้ะๆๆว่าไงครับ”
“ชานยอลๆเหม่ออะไรของเจ้า” ยูรา พี่สาวคนโตว่า พลางกอดอกมองน้องชาย
“ปะ...เปล่านี่ครับ”
“ตั้งแต่เมื่อวันเกิด เจ้าดูเหม่อแปลกๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า?” ชานมี พี่สาวคนสุดท้องว่าพลางลูบผมน้องชายอย่างสงสัย
“อ่อ ผมคิดว่าวันนี้ผมกับดีไลน์จะไปเล่นที่ไหนกันดี แหะๆ”
“ให้มันจริงเถอะ เอ..วันนี้ร้านค้าเวทมนตร์เปิดนี่นา ข้าไปดูน้ำหอมใหม่ดีกว่า” ยูจิน พี่สาวคนที่สองว่า
“ยูจิน! เจ้าก็รู้ว่าท่านพ่อห้ามเราไปที่นั่น หากไป เจ้าต้องมีสิ่งของที่นางต้องการไปแลกกับแม่มดทากนั่น” จีอึน พี่สาวคนที่ห้าว่า
“น่ากลัวจังเลย เจ้าอย่าไปเลยนะ ยูจิน” ยุนฮวา พี่สาวคนที่สี่ตอบ พลางทำท่ากลัวจนสั่น
“บ้าน่า ข้าก็แค่พูดเล่นๆเพียงเท่านั้นล่ะน่า”
“เดี๋ยวก่อนสิพี่ยูจิน คือ...ที่นั่นน่ะ มีอะไรบ้างเหรอครับ?” พอทันทีที่กล่าวจบ พี่สาวทั้งหกก็หันหน้ามามองชานยอลแทบจะทันที
“ชานยอล อย่าบอกนะว่าเจ้าจะไป” ยุนฮี พี่สาวคนที่สามว่า พลางจ้องหน้าน้องชายคนเล็กเขม็ง
“ผมก็แค่สงสัยนะฮะ ไม่มีอะไรซักหน่อย พี่ๆก็บอกนี่นาว่าน่ากลัวจะตาย ผมไม่ไปหรอก” เมื่อเห็นน้องชายพูดแบบนั้น พี่ๆจึงค่อยโล่งใจ เพราะรู้ดีว่า ชานยอลไม่ได้มีนิสัยชอบโกหก เขาก็เพียงแค่อยากรู้ตามประสาเท่านั้น
“ร้านค้าเวทมนตร์ตั้งอยู่ภายในถ้ำรัตติกาล ว่ากันว่าในถ้ำนั่นมืดมากจนมองไม่เห็นอะไร ภายในมีแม่มดทากเจ้าเล่ห์ที่สามารถดลบันดาลทุกสิ่งที่เจ้าปรารถนาให้เป็นจริงได้...” ชานมี พี่สาวคนเล็กว่าพลางลูบศีรษะของน้องชายเบาๆ ดวงตากลมของชานยอลทอแสงเป็นประกาย เมื่อคิดถึงฝัน...ฝันที่อยากจะมีขาอย่างมนุษย์ หากเขามีขา เขาคงจะขึ้นไปสู่พื้นดิน...เพื่อที่จะได้เจอกับชายคนนั้นอีกครั้ง
ความคิดเห็น