คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF:2]Oh!Be Mine แฟนรับจ้าง 1
Title: Oh! Be mine แฟนรับจ้าง
Author: WolF_BuNnY
Greet:เพิ่มเรื่องที่ 2 ด้วยฟิคแนวถนัดของไรเตอร์เหมือนเดิมคือแนวน่ารักใสๆปนคอมเมดี้เล็กน้อยกับเรื่อง Oh! Be mine ฝากติดตามด้วยนะครับ
1
วันเกิดอาม่า วันรวมตัวครอบครัว...
วันนี้คือวันรวมตัวของครอบครัวชาวจีนที่มาอาศัยอยู่ที่เกาหลีอย่างผมและอีกหลายๆครอบครัว เนื่องจากพ่อของผมต้องมาดูแลธุรกิจไวน์องุ่นที่นี่ ผมและครอบครัวจึงต้องพากันย้ายมาอาศัยอยู่ที่นี่ ส่วนวันนี้ที่พวกเรามารวมตัวกันเพราะวันนี้เป็นเกิดของอาม่าของผม สมาชิกทุกคนในครอบครัวจึงต้องมากินข้าวร่วมกันกับอาม่า
“นี่ฮะอาม่า นี่เซฮุนหลานเขยในอนาคตของอาม่า”ลู่หานพูดแนะนำแฟนของมันอย่างชื่นชม ส่วนอาม่าเองก็ดูท่าทางจะมีความสุขมากๆ
“อีนี่ดูหล่อสมเป็นหลานเขยของอั้วจีงๆ”สำเนียงเกาหลีแปล่งๆของแกพูดออกมาอย่างชื่นบาน อาม่าของผมแกป่วยเป็นโรคหัวใจ เพิ่งจะออกมาจากโรงพยาบาลมาได้ไม่กี่เดือนก่อนเอง ผมมองลู่หานอย่างเซ็งๆในขณะที่ผมกำลังจะเอาข้าวเข้าปากเท่านั้นล่ะ จู่ๆอาม่าแกก็มาจ้องตาผมเขม็ง นี่ผีเข้าอาม่ารึยังไงกัน
“อาอู๋ฟาง เมื่อไหร่ลื้อจะมีเมีย เอ้ย!หลางสะใภ้มาแนะนำนำอั้วซักทีวะ”
“โห อาม่าครับจะรีบหาไปทำไมล่ะครับ ผู้หญิงน่ะหาเมื่อไหร่ก็ได้”
“ไม่เอาอั้วไม่ชอบผู้หญิงมันจู้จี้ขี้โวยวาย ลื้อต้องมีเมียเป็งผู้ชาย”โอ๊ย!ผมอยากจะโดดน้ำตายครับ ก็อาม่าผมแกเป็นพวกเกลียดผู้หญิงอย่างรุนแรง ทั้งครอบครัวผมเลยเป็นผู้ชายล้วนหมดไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ ผม น้องชาย หรือแม้กระทั่ง..อาม่า
“ก็นั่นล่ะครับอาม่า จะรีบไปทำไมล่ะ ขอผมทำงานเก็บเงินก่อนไม่ได้เหรอ”
“จะเก็บไปทำไมมากมายวะ ลื้อจะสามสิบอยู่แล้วนะโว้ย!บ้างานแบบนี้ผู้ชายที่หนายจะไปสงใจลื้อวะ”แกด่าผมพลางเอาตะเกียบชี้ปาวๆเฮ้อ!นี่ผมต้องตามใจแกใช่มั้ย
“โอเคๆครับ อาม่า เดี๋ยวขอเวลาผมหน่อยแล้วกัน”
“อาทิตย์หน้า อั้วอยากจะเห็งหลานสะใภ้ของอั้วอาทิตย์หน้า”
“เฮ้ย!อาม่าเร็วขนาดนั้นจะไปหาที่ไหนทัน”
“ไม่มีแต่ลื้อเป็นลูกชายคงโต ทำอะไรต้องทำตามคำสั่ง” แงๆๆแม่ช่วยผมด้วยครับ
.
.
.
.
.
“คริส แม่เข้าไปได้มั้ยลูก”แม่เคาะประตูพลางขอให้ผมเปิดประตูห้องให้ในขณะที่ผมกำลังนั่งเช็คบัญชีของโรงงานไวน์อยู่
“ก็ได้ครับแม่ ประตูไม่ได้ล็อค”ว่าแล้วแม่จึงเข้ามาพร้อมถืออัลบั้มรูปอะไรซักอย่างแล้วยื่นให้ผมทันที
“นี่ลูก ชอบคนไหนแล้วบอกแม่นะ”
“หมายความว่าไงครับแม่”ผมชักงงๆนะนี่ พอผมเปิดอัลบั้มรูปดูปรากฏว่ามันเป็นรูปเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักๆทั้งนั้นเลย
“ก็หมายความว่าแบบนี้ล่ะลูก แม่รู้ว่าลูกน่ะคงไม่มีเวลาไปคบกับใครภายในหนึ่งอาทิตย์ได้หรอก แม่ก็เลยไปหามาให้ลูกเลือกดูน่ะจ้ะ”
“ขอบคุณนะครับแม่ แต่ผมว่าผมเลือกทางของตัวเองดีกว่า”
“อะไรนะลูก”
“ผมรู้ครับว่าแม่เป็นห่วงผม แต่ผมว่าถ้าเด็กพวกนี้จะต้องมาแต่งงานกับผมโดยที่ผมเป็นใครก็ไม่รู้ ผมคิดว่ามันคงจะเหมือนการบังคับเขามากกว่านะครับ ผมไม่อยากให้ใครต้องมาลำบากใจเพราะผม”
“ถ้าลูกคิดอย่างนั้น แม่เองก็จะไม่คัดค้านลูก เพราะคริสของแม่โตแล้ว”ว่าแล้วแม่จึงหอมแก้มผมหนึ่งทีก่อนที่จะเดินไปที่ประตู
“รีบเข้านอนได้แล้วนะลูก อย่ามัวแต่โหมรีบหาสะใภ้มาแนะนำอาม่าด้วยนะจ้ะ อาอู๋ฟาน”แม่แซวผมหนึ่งดอกก่อนที่จะปิดประตูห้องออกไป เฮ้อ!ผมล่ะกลุ้มจริง ถ้าอาม่าแกไม่เอาแต่ใจแบบนี้มันก็คงจะดีอยู่หรอกน่า
.
.
.
.
.
พักเที่ยง....
การทำงานของลูกชายเจ้าของโรงไวน์อย่างผมหมดลงไปเพียงครึ่งวัน เหลืออีกครึ่งวันที่ผมจะต้องสะสางต่อให้จบ
“อี้ชิง สั่งจาจังมยอนมาส่งที่ห้องฉันด้วย”
(รับทราบครับ) ผมบอกกับเลขาของผมทางโทรศัพท์ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ผมจะสั่งอาหารให้มาส่งที่ห้อง เพราะผมมีงานมากมายต้องสะสางให้เสร็จ ผมบิดขี้เกียจสองสามทีก่อนที่จะเริ่มทำงานต่อแล้วค่อยกินข้าว
30 นาทีผ่านไป...
(คุณคริสครับ จาจังมยอนมาแล้วครับ)
“อืม ให้เขาเข้ามาได้”ผมวางสายไปก่อนที่จะเริ่มเช็คเอกสารฝ่ายการตลาดต่อ
“จาจังมยอนที่คุณสั่งมาส่งแล้วฮะ”เสียงทุ้มๆที่ฟังดูสดชื่นนั่นทำให้ผมต้องละสายตาจากงานขึ้นไปมองหน้าเจ้าของต้นเสียง เป็นเด็กหน้าตาน่ารักพอควรสวมหมวกแก็บ และชุดยูนิฟอร์มของร้านขายอาหาร กำลังยืนยิ้มแฉ่งให้ผม ผมเมินหนีเพราะไม่อยากจะไปเจอรอยยิ้มแบบนั้นอีก รอยยิ้ม...ที่เกือบจะสะกดใจผมไว้
“วางไว้ตรงนั้นล่ะ”ผมว่าก่อนที่จะก้มหน้าลงทำงานต่อ ผมรู้สึกว่าผมอ่านเอกสารงานไม่รู้เรื่องเลยแฮะ ไอ้เด็กบ้า!นายๆรีบๆวางแล้วรีบๆไปเถอะ
“ไอ้ตรงนั้นที่ว่ามันตรงไหนเหรอฮะ”เฮ้ย!กวนประสาทชิบเป๋งจะวางตรงไหนก็วางสิวะ ใจผมจะวายเพราะเต้นแรงเกินเหตุไปแล้วเนี่ย นายจะรู้ตัวบ้างมั้ยว่านายคือ รักแรกพบของผม (เสี่ยวว่ะเฮีย 5555+)
“อยากวางตรงไหนก็วางเถอะน่า เดี๋ยวฉันไปหยิบกินเอง”ผมว่าทั้งๆที่ก้มหน้าทำงานอย่างไม่รู้เรื่อง
“งั้นผมวางไว้ที่โต๊ะตรงนี้นะฮะ”ผมแอบเหล่ไปเห็นเด็กนั่นค่อยวางกล่องใส่จาจังมยอน โต๊ะรับแขกทันที
“ทั้งหมด 20,000 วอนฮะ”
“เก็บตังที่เลขาฯฉันได้เลย”ผมว่าทั้งๆที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปสบตาเด็กนั่น จะไปไหนก็รีบไปเถอะ
“อ่อฮะ งั้นผมไปนะฮะขอบคุณที่ใช้บริการฮะ”ผมแอบเหล่ไปเห็นเด็กกำลังจะเดินออกไป แต่เหมือนตาจะไปสะดุดเข้ากับอะไรซักอย่างจึงหยุดยืนอยู่ก่อน ก่อนที่จะยิ้มหน้าบานมาหาผม
“อะไรของนาย”ตุ่บๆตั่บๆ โอ้ย ผมเกลียดไอ้ก้อนเนื้อที่อยู่บนอกข้างซ้ายนี้จริงๆเลย
“พี่ชาย นี่พี่ชายยังไม่มีแฟนใช่มั้ยฮะ”ไอ้เด็กบ้ามาถามอะไรแบบนี้ล่ะ
“อืม ทำไม”
“พี่ชายจ้างผมเอามั้ย”
“อะไรของนายเนี่ย”ใช่สิจู่ๆจะให้ผมจ้างเด็กนั่นมาเป็นอะไรก็ไม่รู้
“ก็บอร์ดนั่นไง มันเขียนว่า อาทิตย์หน้าต้องหาแฟนพาไปหาอาม่า”เด็กนั่นชี้ไปที่บอร์ดเตือนความจำของผม เพล้ง!หมดกันชีวิตผม
“แล้วยังไง”
“พี่ชายจ้างผมมั้ยล่ะ”
“จ้างอะไร”
“เอ้า ก็จ้างเป็นแฟนไง”เดี๋ยวนี้วัยรุ่นสมัยนี้หารายได้พิเศษแบบนี้แล้วเหรอ ไม่ยักรู้แฮะ
“หมายความว่ายังไง”
“ก็แบบว่าถ้าพี่จ้างผม ผมก็จะเป็นแฟนหลอกๆของพี่ชายให้หนึ่งวันไง”อ้อ พอจะเข้าใจแล้วล่ะ แต่ผมก็นิ่งเงียบอย่างลังเล นี่ผมคิดดีแล้วเหรอที่จะจ้างเด็กนี่ ผมแอบปลื้มมันอยู่นี่ ถ้าจะให้เป็นแฟนหลอกๆกันมันจะดีเหรอ แล้วถ้าเกิดอาม่าอยากเห็นหน้าเด็กนี่อีกล่ะ
“อ้าว เงียบซะนานเลย เอาแบบนี้แล้วกัน ถ้าพี่สนใจติดต่อผมตามนามบัตรนี้เลยนะฮะ”ว่าแล้วเด็กนั่นจึงยื่นนามบัตรให้ผมก่อนที่จะเดินจากไป
“ผมไปล่ะนะฮะ”ทันทีที่เด็กนั่นเดินออกไปผมจึงอ่านนามบัตรนั่นออกเสียงเบาๆทันที
“บริการรับจ้างเป็นแฟน ชั่วโมงละ 10,000 วอน เหมาจ่ายทั้งวันวันละ 80,000 วอน(ไม่รวมค่าชาร์ตอื่นๆ)สนใจติดต่อ ปาร์ค ชานยอล(น้องยอลลี่) 010-xxxxxxx หึ ตลกชะมัดเลย ฮ่าๆๆๆ”จู่ๆผมก็ระเบิดหัวเราะออกมา ก็มันตลกจริงๆนี่นา
Chanyeol’s Part…
“ชิ อีตาบ้าเอ้ย!หัวเราะลั่นเชียวนะ”ผมพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆหลังจากที่เดินจากห้องแล้วยื่นนามบัตรงานพิเศษผมให้อีตาเสาไฟฟ้าแรงสูง ผมดูแว๊บแรกก็ดูรู้แล้วว่าอีตานี่น่ะแอบปิ๊งผม แต่ดูท่าทางพี่แกคงจะขี้อายเอามาๆถึงไม่กล้ามองหน้าผมเลย เฮ้อ!น่าเสียดาย แต่ว่าเพราะอีตานี่กำลังหาแฟนอยู่ และแถมอีตานี่ยังเป็นหนึ่งในสเป็คที่ผมวางไว้ด้วย ผมเลยถือโอกาส(แอบ)จีบซะเล็กน้อย หวังว่าอีตานี่คงจะไม่ซื่อขนาดน่าถีบหรอกนะ
Ps.มาอัพค่ำไปหน่อยขอโทษคร้าบบ พอดีว่าเพิ่งปั่นโครงงานส่งครูเสร็จ ก็เลยรีบปั่นเรื่องนี้ลงต่อเลย ความจริงแล้วพอร์ทมันป๊อปนึกออกตั้งแต่นั่งอยู่บนรถโรงเรียนแล้ว แต่เพิ่งจะได้มาอัพลงเพราะการบ้านถมคอป๊อป
Ps2.เม้นถึง 38 เมื่อไหร่ ป๊อปจะลงตอนที่ 2 ของ SF เรื่องนี้ให้นะครับ บอกตามตรงว่าป๊อปไม่ได้ใจร้าย ความจริงไม่ได้อยากจะทำแบบนี้กับรีดเดอร์เลย อยากมาอัพทุกวันให้รีดเดอร์ทุกคนได้อ่านกัน ป๊อปอุตส่าห์สนองนีดส์รีดเดอร์แล้ว รีดเดอร์สนองนีดส์ไรเตอร์ด้วยบ้างได้มั้ยครับ เพราะถ้าแต่งไปแล้วไม่มีคนเม้นป๊อปก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะแต่งทำไม
ความคิดเห็น