คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF:1]Love Restaurant 3[The End]
Title: Love Restaurant
Author:WolF_BuNnY
Greet:สำหรับตอนนี้ก็เป็นตอนจบของ sf เรื่องนี้ ยังไงขอขอบคุณสำหรับการติดตามและทุกกำลังใจ เตรียมตัวติดตาม sf เรื่องใหม่ได้เลยครับ
3
“สวัสดีฮะ ไม่ทราบว่ากันกี่ท่านฮะ”วันนี้เป็นวันแรกที่ผมเริ่มเข้ามาทำงานผมทำตามที่พี่ซูโฮบอกทุกท่านทั้งยิ้ม ทั้งพูดเพราะ ทั้งเดินสวย ทุกอย่างล้วนทั้งผมแสแสร้งเอาทั้งนั้น ก็ใช่สิผมอยากทำงานร้านนี้ให้มันจบ ใช้หนี้ให้มันหมดๆจะได้หนีไปซักที
“แบคฮยอนโต๊ะ4 ขอบลูฮาวาย 3 ที่”
“แหม ขยันจังนะน้องยอลลี่”
“ก็แน่ล่ะ จะได้ใช้หนี้ให้มันหมดๆซักที ฮะ เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ”
“ก็ชื่อที่เข็มกลัดนายไง น้องยอลลี่”แบคฮยอนรีบชี้เข้าไปที่เข็มกลัดที่ถูดปักบนอกเสื้อของผม ผมรีบมองดู มันเขียนว่า “น้องยอลลี่” จริงๆด้วย พี่ซูโฮนะพี่ซูโฮแกล้งกันได้
“ช่างมันเถอะ รีบๆด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันไปรับออเดอร์โต๊ะนู่นก่อน”ว่าแล้วผมจึงรีบวิ่งออกไปรับออเดอร์ลูกค้าที่เพิ่งเข้ามาใหม่ทันที
“สวัสดีฮะ ไม่ทราบว่ามากันกี่ท่านฮะ”
“ก็เท่าที่เห็นนี่ล่ะครับคนสวย”ไอ้หน้าโหดบอกกับผม เชี่ยเอ้ย! นี่ถ้าไม่ใช่ลูกค้านะ ผมถีบปลิวออกนอกร้านแล้ว
“สรุป 7 ท่านนะฮะ นี่เมนูนะฮะ ไม่ทราบว่าจะรับอะไรบ้างฮะ”ผมรีบยื่นเมนูให้อย่างรวดเร็วจู่ๆไอ้หูกางก็ดันมาจับมือผมไว้ซะแน่น นี่ปล่อยนะเว้ย!
“รับเป็นน้องสาวคนสวยได้มั้ยล่ะจ้ะ ฮ่าๆๆ”ไอ้หน้าหนวดพูดออกมา ทั้งโต๊ะ หัวเราะกันดังครืน นี่ผมถามจริงๆเถอะมานั่งแซวคนหน้าเห่ยๆอย่างผมมันน่าสนุกตรงไหนมิทราบ
“ถ้าไม่สั่ง ผมไปล่ะนะฮะ”
“เดี๋ยวก่อนสิคนสวย ก่อนจะไปทิ้งหัวใจไว้ด้วยสิ ฮ่าๆๆ”เฮ้อ!ยังไม่เลิก เมื่อไหร่ผมจะได้ตีจากไอ้พวกนี้ซักทีนะ
“จะสั่งอะไรก็สั่งมาเถอะฮะ”ผมชักจะหมดความอดทนแล้วนะ เดี๋ยวบัดเจอจระเข้ฟาดหางใส่ซะนี่
“เอาเร็วๆรีบสั่งเว้ย!พวกเรา น้องยอลลี่จะวีนแล้วฮ่าๆๆ”เฮ้อ!ผมเกลียดไอ้ป้ายชื่อนี่จัง ดึงออกซะดีมั้ยเนี่ย
“พี่ซิ่วหมินฮะ นี่ออเดอร์โต๊ะ 8”ผมยื่นไปออเดอร์ให้กับพี่ซิ่วหมินที่เป็นหัวหน้าฝ่ายครัวอย่างเหนื่อยอ่อน
“ไง แค่นี้เหนื่อยแล้วเหรอ ตอนแรกเห็นดีๆอยู่เลยนี่”
“ก็รำคาญลูกค้าโต๊ะ 8 น่ะสิฮะ น่าถีบชะมัดเลย”พอพูดแค่นั้นพี่ซิ่วหมินถึงกับตาโต
“เฮ้อ!พวกนั้นน่ะเป็นนักเลงคุมแถวนี้นี่นา ทำตัวดีๆนะชานยอล ไม่อย่างนั้นทางร้านเรามีปัญหาแน่ๆ”
“หานี่ผมต้องฝืนยิ้มให้ไอ้พวกนั้นเหรอฮะ”
“หรือนายอยากให้ร้านเราเจ๊งล่ะ”อืม ในใจก็อยากจะให้เจ๊งอยู่หรอกนะ ผมจะได้ไม่ต้องทำงานใช้หนี้ แต่พอนึกไปนึกมา นึกถึงชีวิตหลายๆชีวิตของพนักงานร้านนี้รวมถึงคุณคริสด้วย ถ้าร้านต้องปิดลงแล้วทุกคนจะไปอยู่ที่ไหนกันล่ะ
“ฮะ ผมจะพยายามแล้วกัน”
“ไปๆไปฝ่ายเครื่องดื่มแล้วไปยื่นออเดอร์นู้นไป”
“ฮะ”ผมรีบเดินออกจากฝ่ายครัว แล้วรีบยื่นออเดอร์ให้แบคฮยอนทันที จนอาหารทั้งหมดก็เสร็จ
“อาหารที่สั่งมาแล้วฮะ”ผมรีบวางอาหารทั้งหมดอย่างรวดเร็วแต่จู่ๆเอวของผมก็ถูกเกี่ยวให้ไปนั่งที่ตักของใครก็ไม่รู้
“เฮ้ย!ปล่อยผมนะฮะ”
“ไม่ปล่อยหรอกน้องออกจะสวยขนาดนี้ มานั่งในใจพี่ซักหน่อยไม่ได้เหรอจ้ะ หึๆ”ไอ้หน้าหนวดเริ่มซุกๆหน้าผมไปเรื่อย อึ๋ย..หนวดมันแทงคอผม สกปรกชะมัด
“น้องรับชั่วโมงล่ะเท่าไหร่ล่ะ พี่ให้ไม่อั้นเลย มาขึ้นสวรรค์กับพี่เถอะนะจ้ะคืนนี้ฮ่าๆๆ”มือสากของมันเริ่มลูบขึ้นมาจากเข่า จนจะถึงขาอ่อนผมอยู่แล้ว คะ..ใครก็ได้ช่วยผมด้วยเถอะ
“เฮ้ย!ใครวะ”พรวดด เสียงของไอ้หน้าหนวดโดนชกซะกระเด็น ผมหลับตาปี๋และไม่ทันได้มองด้วยว่าใครที่ช่วยผมไว้
“ทำไม ถึงยอมให้มันถูกเนื้อต้องตัวง่ายขนาดนี้ล่ะหะ”เสียงทุ้มนั้นกระซิบที่หูผมเบาๆเสียงนี้มันคุ้นจังแฮะ
“คุณคริส”
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วถอยไปก่อน”
“หนอยมึง...พระเอกนักใช่มั้ย อยากโดนดีนักได้”ไอ้หูกางและพวกที่เหลือเริ่มรุมคุณคริสจนคนในร้านเริ่มกรูกันเข้ามาดูเป็นเกาหลีมุง ตอนนี้คุณคริสกำลังถูกรุมผมควรทำยังไงดีเนี่ย
“เจ้านาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นชานยอล”เซฮุนที่เดินเข้ามาดูเหตุการณ์กำลังเห็นคุณคริสถูกรุมอยู่แล้วถามกับผม
“เอ่อ..คือ..”
“เฮ้ย!ชักช้าจริง”เซฮุนถอดหูฟังดีเจออกแล้วฝากไว้ที่ผมก่อนที่จะช่วยตะลุมบอนด้วยอีกคน
‘ผวกก ผลัก ตุ่บ อ่า’(ขอเพิ่มซาวน์นิดนึงครับ)
ทำไงยังไงดีล่ะ 7 ต่อ 2 มีหวังคุณคริสกับเซฮุนได้นอนหยอดข้าวต้มที่โรงพยาบาลเพราะมีผมเป็นสาเหตุแน่ๆ จู่ๆวิธีในหนังที่มักจะใช้ได้ผลเสมอก็โผล่เข้ามาในหัวของผม
“ตำรวจมา ช่วยด้วยฮะ คุณตำรวจช่วยด้วย”ผมตะโกนไปปาวๆทั้งที่ ไม่มีตำรวจซักนาย
“เฮ้ย!ลูกพี่พ่อแม่งมาแล้วหนีเถอะ”ไอ้หูกางชักชวนลูกน้องวิ่งออกนอกร้านทันที
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง จำไว้อย่ามายุ่งกับนักเลงอย่างพวกกู”ไอ้หน้าหนวดพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะรีบวิ่งจากไป ผมรีบวิ่งเข้าไปดูคนที่บาดเจ็บอยู่ทันที
“คุณคริส”ผมรีบวิ่งเข้าไปประคองคุณคริสที่นอนจมกองเลือดอยู่ ส่วนเซฮุนที่ดูจะเจ็บน้อยกว่าก็ถูกแบคฮยอนที่เพิ่งจะเข้ามาประคองให้ยืนขึ้นไว้แล้ว
“คุณคริส คุณคริสฟื้นสิฮะ”ผมตบหน้าเบาๆเพื่อให้คุณคริสตื่น แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีการตอบสนองอะไรเลย จู่ๆน้ำตาผมมันก็ไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ นี่ผมเป็นคนผิดเอง ผมผิดที่ทำให้คุณคริสต้องมาเจ็บตัวเพราะผม เพราะผม...เพราะผมแท้ๆเลย
“คุณคริส...ฮึก...คุณคริส..ฟื้นสิฮะ...ฮือ...ผมรู้ว่าผมมันไม่ได้เรื่อง...ฮึก...ผมมันโง่...ฮึก...ผมมันโง่ที่ทำให้คุณคริสต้องเจ็บตัว...ฮือ..ฮือ”ผมร้องไห้ไปพูดไปอย่างอัดอั้นตันใจ ใช่สิ ผมมันผิดเองทุกอย่าง
“หึ ขี้แยไปได้น่า อะ..แค่กๆ”คุณคริสพูดออกมาพลางสำลักเลือด ไอ้คนบ้าเอ๊ย!คุณทำให้ผมเป็นห่วงนะรู้บ้างมั้ย
“ฮือ...คุณคริสฟื้นแล้ว..ฮึก...ไอ้คุณคริสบ้า”ผมยิ้มทั้งน้ำตาพลางดึงคุณคริสไปกอดไว้อย่างดีใจ ถ้าคุณเป็นอะไรไปทุกคนที่นี่เขาจะทำยังไงกันล่ะ
“นี่ๆกอดนานไปแล้ว เดี๋ยวเครื่องแบบนายก็เปื้อนเลือดหมดหรอก”
“ช่างมันสิฮะ ผมดีใจที่คุณคริสไม่เป็นอะไรแล้วมากกว่า”
“แล้วนี่เซฮุนนายเป็นอะไรมากมั้ย”
“อ่อ ไม่เป็นอะไรหรอกครับเจ้านาย แค่ถูกชกแค่หมัดเดียวเอง ทายาเดี๋ยวก็หาย”
“ฉันคิดไม่ผิดเลยนะเนี่ย ที่เอานักมวยเก่ามาเป็นพนักงานร้าน”เอ๋ เซฮุนเคยเป็นนักมวยมาก่อนเหรอ มิน่าล่ะ ลีลาต่อยเตะถึงแพรวพราวซะ
“มัวแต่ห่วงคนอื่นอยู่นั่นล่ะฮะ ผู้จัดการไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า”พี่ซูโฮว่าหลังจากที่เกณฑ์พวกเกาหลีมุงออกไปหมดแล้ว
“ไม่เอาล่ะ ฉันกลับไปทำแผลที่บ้านดีกว่า”
“ผมว่าไปเช็คที่โรงพยาบาลหน่อยก็ดีนะฮะ”แบคฮยอนค้านตามบ้าง
“ไม่ล่ะ ฉันว่าฉันกลับไปทำแผลที่บ้านน่ะดีแล้ว ซูโฮฝากดูร้านด้วยนะ ส่วนนายตัวการใหญ่ที่ทำให้ฉันเจ็บ ตามฉันกลับบ้านด้วย”
“อะไรล่ะฮะ ผมไปเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ”ก็นั่นน่ะสิ ถ้าคุณคริสเจ็บก็ทำแผลคนเดียวสิ ผมเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ
“ไม่ต้องพูดมากตามฉันมาได้แล้ว”จู่ๆคุณคริสก็ลากผมไปทางหลังร้านทันที โดยที่ผมไม่มีโอกาสได้ล่ำลาทุกคนเลย
.
.
.
.
.
“นี่ๆพี่ว่านะ คุณคริสต้องตกหลุมรักน้องยอลลี่ของเราแน่ๆเลย”ซูโฮเปิดฉากนินทาเจ้านายทันทีที่คริสกับชานยอลได้พากันออกไปแล้ว
“พี่เพิ่งรู้เหรอฮะ ผมเห็นตั้งแต่แรกนู้นแล้ว ปกติถ้าเด็กไม่มีเงินจ่ายเฮียแกจับส่งตำรวจอย่างเดียวอยู่แล้วฮะ แล้วอีกอย่างถ้าเด็กในร้านลวนลามเฮียแกก็ให้พี่เซฮุนจัดการตลอด แต่นี่เฮียแกดันออกหน้าเองซะหน้าแหกขนาดนั้นนี่”
“เออใช่ๆจริงด้วยสิ พี่ไม่ยักสังเกต นี่นายคิดเหมือนพวกเรามั้ยเซฮุน”
“ผมคิดว่าการนินทาเจ้านายมันไม่ใช่เรื่องที่ควรสำหรับลูกน้องอย่างเรานะครับ”ว่าแล้วเซฮุนจึงรีบเดินเข้าไปที่หลังร้านหายามาทานแก้ฟกช้ำทันที
Chanyeol’s Part…
“นี่คุณคริสฮะ เรื่องอะไรผมต้องมาที่นี่ด้วยล่ะ”ผมทั้งยื้อทั้งฉุดเพื่อไม่ให้ไปที่บ้านของคุณคริส
“ก็นายเป็นตัวการที่ทำให้ฉันเจ็บตัวเพราะฉะนั้นนายต้องรับผิดชอบ”ในที่สุดคุณคริสก็ลากผมมาถึงห้อง เป็นคอนโดเองเหรอนึกว่าเป็นบ้านซะอีก
“ก็คุณคริสเองก็รู้ว่าเซฮุนเป็นนักมวยมาก่อน ก็น่าจะเรื่องเซฮุนมาจัดการสิฮะ ทำไมต้องเข้ามาช่วยผมคนเดียวด้วย”ผมพูดไปทั้งๆที่โมโห แต่เหมือนหน้าคุณคริสจะแดงขึ้นมาแปลกๆแฮะ
“เฮ้อ!กล่องปฐมพยาบาลอยู่ไหนฮะ”
“อะ..เอ่อ..อยู่ที่ตู้ยาน่ะ”ว่าแล้วผมจึงเดินไปหยิบกล่องยาโดยไม่คิดอะไร ยังไงผมเองก็เป็นคนก่อเรื่องนี้ ทางเดียวที่ผมจะรับผิดชอบได้ก็มีแค่นี้ล่ะนะ
“นาย จะทำอะไรน่ะ”คุณคริสทักผมขึ้นมาในขณะที่ผมกำลังเอาสำลีชุบแอลกฮอล์
“ทำแผลไงฮะ”
“วางซะ ฉันทำเองได้”
“ไม่ได้หรอกฮะ”
“ฉันบอกให้วาง”
“ไม่หรอกฮะ ยังไงผมเองก็เป็นก่อเรื่องนี้เอง ถ้ามีทางไหนที่จะพอให้ผมได้ชดใช้ทางผิด ก็ขอให้ผมได้ทำเถอะนะฮะ”คุณคริสไม่พูดอะไรอีกแล้ว ผมจึงค่อยวางสำลีชุบแอลกฮอล์หมาดๆไปแตะที่ปลายปากของคุณคริสเบาๆ
“โอ๊ย!เบาๆหน่อยสิ มือหนักชะมัดเลย”
“นี่คุณคริสฮะ ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะฮะ จะได้มืออ่อนมือเบาน่ะ”
“ถึงนายไม่ใช่ก็ใกล้เคียงล่ะน่า”
“อะไรนะฮะ”
“เปล่า”อย่าคิดว่าผมไม่ได้ยินนะว่ามาด่าผมว่าน่าเหมือนผู้หญิงน่ะ แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรจนกระทั่งถึงขั้นตอนสุดท้ายที่ผมจะต้องเอาพลาสเตอร์แปะที่หางคิ้วของคุณคริสที่เลือดมันเคยซิบออกมา
“เสร็จแล้วฮะ”
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไรฮะ ก็ตอบแทนที่คุณคริสช่วยผมไว้ไง”
“นายอยากรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงเข้าไปช่วยนายโดยที่ไม่ได้คิดหน้าคิดหลังอะไร”จู่ๆคุณคริสก็เพ่งเล็งสายตาที่จริงจังเอามากๆมาที่ผม อย่าทำแบบนี้สิ มันน่ากลัวชะมัดเลย
“ก็แล้วแต่คุณคริสเถอะฮะ อยากจะบอกก็บอก ถ้าไม่อยากบอกก็....อุ๊บ!”ก่อนที่ผมจะได้พูดให้มันจบประโยค ปากของคุณคริสก็เข้ามาทาบทามที่ปากของผม ผมยังรู้สึกได้ถึงกลิ่นเลือดที่ติดอยู่ที่มุมปากของคุณคริสอยู่ มันไม่มีการรุกล้ำใดๆแต่ก็มีแต่ความอบอุ่นและจริงใจที่ส่งผ่านจากเขามาสู่ผม มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆของผมอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกสิ
“นายรู้แล้วใช่มั้ย”
“ผมไม่ชอบให้ใครมาใช้ภาษากายแบบนี้นะฮะ ผมมันโง่ ถ้าจะบอกก็บอกมาตรงๆเลย ผมไม่เข้าใจ”จู่ๆคุณคริสก็เขยิบตัวเข้ามาใกล้ผม ช้อนตัวของผมไปไว้ที่ตักของเขา ไอ้คุณคริสบ้าเอ๊ย!มาทำอะไรแบบนี้ล่ะ ผมเขินนะ
“ฉันชอบนาย นายคบกับฉันได้มั้ย”เสียงทุ้มกระซิบเบาๆที่หูของผมอย่างอบอุ่น แต่มันกลับทำผมขนลุกซู่ไปถึงแผ่นหลัง
“แล้วคุณคริสอยากให้ผมตอบว่ายังไงล่ะฮะ”
“ใจของนาย ฉันบังคับได้ด้วยเหรอ”
“ก็ได้อยู่แล้วสิฮะ ก็ในเมื่อคุณคริสเป็นเจ้าของหัวใจดวงนี่แล้วนี่”ว่าจบผมก็ดึงคุณคริสเขาไปจูบทันที
...แม้ผู้ชายคนนี้จะดูเย็นชาในสายตาของใครก็ช่าง แต่สำหรับผมผมว่าเขาดูอบอุ่นที่สุดแล้วล่ะ...
…The End…
ตอนจบป่วงมากๆ 555555+ สนุกมั้ยเป็นยังไงบ้างอย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจนะครับ
ความคิดเห็น