คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [SF:4]Battle Fight 2
2
...เพราะครั้งแรกที่มอง ผมก็ตกหลุมรักเขาซะแล้ว...
สมองผมเออเร้อตั้งแต่เมื่อเช้าจนกลับมาถึงที่บ้าน วันนี้ผมกลับมาเร็วกว่าทุกวันซึ่งปกติแล้วผมต้องถึงบ้านเวลาประมาณสองทุ่ม เพราะเคลียเรื่องนักเรียนที่ฝ่าฝืนกฎ แต่วันนี้ผมกลับมาหกโมงเย็น ซึ่งห่างจากเวลาที่น้องชายผมกลับมาแค่ 30 นาที
“อ้าว พี่คริสทำไมกลับมาหัววันจังเลยฮะ”เขาชื่อพยอน แบคฮยอน เป็นน้องชายคนละพ่อกับผม แต่ผมกลับหวงน้องชายคนนี้มาก ใครมาจีบ ผมไล่ฆ่าหมดล่ะ
“มึนๆนิดหน่อยน่ะ พี่ขอไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวลงมากินข้าวด้วย”ผมว่าก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดไปอาบน้ำอาบท่า แต่จู่ๆใจของผมก็วกไปหาไอ้เด็กคนเมื่อเช้า เด็กปีหนึ่งทำตัวเกรียน แต่หน้าหวานชะมัด ตัวสูงผอม ทรงผมที่ผมเองก็ดูออกว่าไปยืดถาวรมา เพราะเห็นว่าน่ารักไอ้ผมเลยคิดจะแกล้งซักหน่อย ก็ดันเล่นไม่เข้าเรียนเองนี่นา แบบนี้มันก็เข้าทางผมสิครับ
ผมปล่อยให้สายน้ำไหลไปตามทางร่างกายของผม พลางลูบปากของตัวเองแล้วยิ้มอย่างสุขใจ หึ ก็มัวแต่ทำหน้าเอ๋อเด๋อด๋าอยู่นั่นนี่นา ช่วยไม่ได้ผมเลยจัดการจูบเข้าหมับนึงซะเลย ปากนุ่มๆเหมือนมาร์ชเมโล่นั้นทำเอาควบคุมสติแทบไม่อยู่สอดลิ้น แถมแลกอย่างเมามันส์อีก ไม่น่าเชื่อว่าเด็กคนจะตอบสนองผมดีขนาดนั้น จนไม่รู้ว่าเวลามันเลยไปถึงไหนแล้ว
“พี่คริสฮะ กับข้าวเสร็จแล้วล่ะฮะ ลงมาทานได้แล้ว”เสียงของแบคฮยอนที่โหวกเหวกโวยวายอยู่ที่ด้านล่างจึงทำให้ผมได้สติขึ้นมาจึงรีบอาบน้ำให้มันเสร็จ ถ้าผมจะตั้งหน้าจีบเด็กคนนั้นมันจะดีมั้ยนะ ผมเห็นเด็กนั่นคุยกับแบคฮยอนด้วยนี่คงต้องถาให้มันรู้เรื่อง
“แบค พี่มีเรื่องจะถาม”ผมว่าในทั้งๆที่เรานั่งกินข้าวกันอยู่สองพี่น้อง
“ฮะ พี่ก็ว่ามาสิ”
“คนที่นายคุยด้วยเมื่อเช้าน่ะ ใครเหรอ??”ถ้าว่าเป็นแฟนน้องชายผมคงดูหน้าตาน่าจะดูตกใจมากกว่านี้แต่นี้กลับยิ้มให้เฉยเลย
“อ๋อ เพื่อนใหม่ห้องซีฮะ เขามาช่วยผมเก็บของที่หล่นน่ะ”ห้องซี?นั่นมันห้องพวกเด็กวิทย์ฉลาดเกินบ้านเกินเมืองนี่นา
“แล้วเขาชื่ออะไรล่ะ?”แล้วจู่ๆแบคฮยอนก็มองผมด้วยสายตาแปลกๆซะงั้น มันแปลกตรงไหนวะ ก็แค่อยากรู้ชื่อ
“อะแน่ พี่จะจีบเขาล่ะสิ”ไอ้น้องบ้า เล่นเอาผมสำลักข้าว ไม่ต้องรู้ทันซักเรื่องได้มั้ย
“เปล่า ก็เผื่อมันจะมาจีบนายไง พี่ก็ต้องทดสอบก่อนสิ ถ้าเกิดมันมาทำน้องพี่ร้องไห้จะทำยังไง”ผมทำห้าวเป้งผสมเพิ่มเข้าไปอีกเพื่อให้น้องเชื่อ
“ผมเชื่อพี่ตายล่ะ อย่ามาโกหกซะให้ยาก ไล่เขาวิ่งรอบสนามแล้วก็ไปจูบอยู่ในใต้ต้นไม้นั่น ทำไมผมจะไม่เห็นเล่า”เพล้ง!หมดกัน ภาพลักษณ์พี่ชายที่แสนดีของผม
“นะ..นายเห็นด้วยเหรอ?”เล่นเอาซะเหงื่อแตกพลั่กเลยไอ้น้องบ้า
“ก็เห็นสิ เขาเห็นกันทั้งตึกนั่นแหละฮะ เสียงพี่ตะโกนโหวกเหวกโวยวายจะตาย พอครูได้ยินก็ว่าจะลงไปด่าแต่พอเห็นว่าพี่เป็นกรรมการคุมกฎก็เลยไม่กล้า”ผมรู้สึกเหมือนหน้าตัวเองร้อนแปลกๆแฮะ นี่แสดงว่าหน้าผมกำลังแดงใช่มั้ย อือหือเห็นกันทั้งตึกเลย เวรล่ะผม ถ้าไอ้เด็กนั่นรู้ มันก็ต้องหลบหน้าผมน่ะสิ งือ ไม่เอานะ แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลย
“พี่ให้ผมช่วยมั้ยล่ะ”จู่ๆแบคฮยอนก็ยื่นข้อเสนอดีๆมาให้
“หืม?อะไร??”
“เขากำลังจีบผมนี่ แต่เดี๋ยวผมจะทำให้เขาชอบพี่เอง”
“นี่นายกำลังหมายความว่า นายจะเป็นพ่อสื่อให้พี่ถูกมั้ย”
“เยส! เอามั้ยล่ะ ถ้าพี่ไม่ให้ผมช่วยพี่ก็จีบตามสไตล์ของพี่เถอะ”เอิ่ม อยากสารภาพตามตรงนะ ว่าในชีวิตผมไม่เคยจีบใครมาก่อนเลย ทั้งชีวิตมีแต่คนวิ่งเข้าหา แต่นี่ผมต้องไปวิ่งไปหาเขาเหรอ โอ้ มายก็อดด
“โอเค ช่วยพี่หน่อยแล้วกัน”
“โอเคฮะ รับรองผมไม่ทำให้พี่ผิดหวังแน่นอน”
เช้าวันต่อมา.....
“เชี่ยเอ๊ย!จะเอาไปคืนยังไงวะเนี่ย”ยิ่งคิดก็ยิ่งอารมณ์ไอ้กรรมการคุมกฎส้นตีนอะไรนี่ ดันมาทำป้ายชื่อหลุดอีก แล้วผมจเอาไปคืนมันยังไงเนี่ย ถ้าเกิดเกรียนใส่แล้วไอ้นั่นจะจูบผมอีกล่ะ งือ ไม่เอานะเบ่เบ๋ อีไรเตอร์มึงเลิกแกล้งกูได้แล้ว(ยอลจ๋า ถ้ากูไม่แต่งแกล้งมึงแล้วจะมีคนอ่านมั้ยหา!!)
“ไงมึง โดนเฮียคริสจูบรู้สึกดีมั้ยวะ”ไอ้ไคที่เพิ่งโรงเรียนทักผมซะดัง ไอ้เชี่ยเอ๊ย!มึงรู้ได้ไงวะ
“มึงรู้ได้ไง”
“ก็คนเขาเห็นกันทั้งตึก ใครไม่รู้ก็โง่เต็มทน”
“เชี่ยเอ๊ย!กูต้องเสียเฟริ์สคิสของกูยังไม่พอแล้วนี่กูต้องอับอายคนทั้งตึกเลยเหรอวะ”
“อะไรนะ?มึงพูดว่าอะไรนะเมื่อกี้”ชิบหาย!ผมพูดว่าตัวเองเสียเฟริ์สให้ไอ้เฮียเวรนั่นนี่
“อะไร กูพูดอะไร”หน้าผมเริ่มแผ่แดงซ่านแล้วล่ะมั้ง น่าอายชะมัดเลย
“มึงเสียเฟริ์สคิสให้เฮียคริสแล้วใช่มั้ย ฮ่าๆๆน่าขำชิบเป๋ง”แล้วมันก็ลงไปกลิ้งในพื้น ณ บันดล ไอ้เชี่ย ไอ้เพื่อนเวร
“มึงจะขำอีกนานมั้ย”
“เออว่ะ กูขอโทษว่ะมึง แล้วมึงทำไมทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายแบบนั้นวะ”แล้วมันก็นั่งลงที่ที่นั่งประจำข้างผมทันที
“เฮียเขาทำไอ้นี่ตกไว้”แล้วผมก็ยื่นป้ายชื่อให้ไอ้ไคดู มันถึงทำตาถล่นแทบออกจากเบ้า
“เฮ้ย!เชี่ย รีบเอาไปคืนเลยมึง”
“ทำไมวะ”นั่นสิ ผมชักงงๆแล้วนะเนี่ย
“ก็กรรมการคุมกฎนักเรียนถ้าไม่มีป้ายชื่อบอกตำแหน่งแล้วล่ะก็ถึงขั้นโดนปลดเลยนะเว้ย!”
“แล้วทำไมมึงเพิ่งมาบอกกูวะ”ผมรีบวิ่งออกไปโดยที่ลืมไอ้ไคไปซะสนิทเลยว่า เฮียคริสอยู่ห้องไหน
“ไอ้เชี่ย มึงกลับมาทำไมเนี่ย”
“เฮียคริส แฮ่ก แฮ่ก อยู่ห้องไหนวะ”
“ปีสาม ห้องเอ โว้ย!ไปได้แล้วอีก 30 นาทีก็ตรวจอุปกรณ์กรรมการคุมกฎแล้ว”พอได้ยินดังนั้นผมก็รีบวิ่งไปทันที โดยที่ลืมไปเลยว่าตึกปีสามต้องวิ่งผ่านตึกปีสองไปอีกไกลมาก และผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ทำไมกันนะ
“มาป่วนอะไรหน้าตึกปีสามอีกล่ะ โดนไปทีแล้วยังไม่เข็ดอีกรึไง”เสียงทุ้มๆใหญ่นั้นผมจำได้ดีเสียงของเฮียคริส ไอ้กรรมการคุมกฎจอมสับเพร่าไง
“เฮีย เอ่อ.......”ผมจะทำไงดีล่ะ ออกท่าทางดีใจซะโอเว่อร์เลย ทำเก๊กเกรียนใส่ก่อนแล้วกัน
“ก็ไม่มีอะไร แค่มีคนสับเพร่าทำไอ้นี่ตกไว้ผมก็เลยเอามาคืนก็แค่นั้น”ผมตอบอย่างหยิ่งก่อนที่จะยื่นป้ายชื่อของเฮีย ดูท่าทางแกก็ดีใจมากรีบดึงเอาป้ายชื่อ แต่ทำไมต้องจับมือผมด้วยวะ เชี่ย หลอกแต๊ะอั๋งกูรึเปล่าเนี่ย
“ขอบใจนะ”ว่าแล้วเฮียคริสก็ส่งยิ้มให้พลางขยี้หัวผมเบาๆ แต่ไม่รู้ทำไมนะหัวใจมันถึงเต้นแรงอย่างนี้มันเป็นผลหลังจากที่ผมวิ่งมารึเปล่า ทำไมใจมันถึงเต้นแบบนี้ แถมยังรู้สึกเหมือนตัวเองหน้าแดงอีกด้วย อีไรเตอร์ไหนเราตกลงกันแล้วไงว่าเรื่องจะให้ผมเมะไง(ถ้ามึงเมะแล้วเฮียจะเมะใส่ใครล่ะ อียอล)แต่พอนึกถึงเรื่อที่ไอ้ไคเคยพูดไว้ทันที
“แถมไอ้คนที่มึงชายตาน่ะ น้องเฮียคริสนะเว้ย!” ใช่!แบคฮยอนเป็นน้องเฮียคริสนี่นา ผมน่าจะขอความช่วยเหลืออะไรได้บ้างสิน่า
“เฮีย เฮียเดี๋ยวก่อนฮะเฮีย”ผมวิ่งตามจนที่ในที่สุดเฮียก็หยุดเดินเล้วหันหน้ามามองผม
“หืม?มีอะไร”
“เฮียเป็นพี่ของแบคฮยอนใช่มั้ย”
“อืม ทำไม”
“เฮียช่วยผมหน่อยสิ”
“ช่วยอะไรล่ะ”
“ช่วยเป็นพ่อสื่อให้ผมหน่อยสิ”
“หา??”ไวกว่าความคิด ภายในสามวินาที เฮียแกหาออกมาตาแทบถล่นออกจากเบ้า
“ทำไมครับ เฮียจะไม่ช่วยผมเหรอ??”ผมทำตาหวานเหมือนลูกแมวเอียงคออย่างน่ารักถาม หึ ใครโดนวิชานี้ไป ไม่มีใครทนไหวหรอกน่า
“ไม่!”ตะโกนใส่หน้าปฏิเสธคำขาดใส่ผมไม่พอ ยังคว้าผมไปกอดไว้อีก เฮ้ย!มึงจะอะไรหนักหนากับกูวะ ไม่อยากช่วยก็บอกกูตรงๆสิ มากอดกูทำม้ายย!!
“ถ้าไม่อยากช่วยก็บอกตรงๆสิ จะมากอดทำไมเล่า”ผมโวยวายใส่และชกหน้าไปทีนึงให้หายแค้น ผมรู้ดีนะว่าหมัดของผมมันเบาบางมาก จนแทบเทียบได้กับกับหมัดของนางเอกละครน้ำเน่าหลังข่าว แต่ตอนนี้ผมโมโหนี่นา จะมากอดกันทำไมก็ไม่รู้ คิดอะไรกับผมรึเปล่าเนี่ย
แต่มาคิดๆไปแล้ว ผมจะโกรธทำไมวะ ทั้งๆที่หัวใจมันเต้นแรงขนาดนี้ แถมยังรู้สึกร้อนๆหน้าชิบเป๋ง ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองหน้าแดงเพราะโมโห แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกโกรธซักนิดล่ะ แถมมันยัง...รู้สึกดีมากๆอีกต่างหาก
(ไปถามความเห็นเฮียคริสกันบ้างค้าบ)
“ถ้าไม่อยากช่วยก็บอกตรงๆสิ จะมากอดทำไมเล่า”ไอ้เด็กบ้าตรงหน้าชกผมหนึ่งทีก็ที่จะรีบวิ่ง(แบบเต่าคลาน)หนีไป แรงชกที่ไม่ได้ทำให้ผมสะเทือนเลยซักนิดกับประโยคที่ผมก็เดาออกว่าเขินอย่างรุนแรง ทำให้ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองหลงรักไอ้เด็กบ้านี่เพิ่มขึ้น หึ ริจะมาขอจีบน้องผมเหรอ ข้ามศพผมไปก่อนเถอะ(ข้ามศพหรือให้ผมสอยไปก่อนกันแน่??)
ผมจัดการกอดไปหนึ่งทีเอาให้หายคิดถึงกับการหายไปในหนึ่งคืนของเขา ก็เลยโดนเด็กนั่นต่อยเลย แต่ขอโทษเห็นตัวสูงๆแบบนั้นแต่แรงมีเท่าลูกหมาเองล่ะมั้ง
“เฮ้ย!คริส เมื่อกี้มึงสวีทกับใครอยู่วะ”เพื่อนตัวสูงตาดำเหมือนแพนด้า เดินเข้ามากอดคอผมไว้ทันที ไอ้คนนี้มันชื่อเถา ผมซี้กับมันที่สุดเลยล่ะ
“อะไรมึง ไม่มี กูสวีทกับใครที่ไหนล่ะ”
“ส้นตีน เมื่อกี้กูยังเห็นอยู่ทนโท่”
“เออๆกูบอกมึงก็ได้วะ มึงจำเด็กที่กูจูบจนเป็นเรื่องฮือฮาทั้งตึกเด็กปีหนึ่งได้มั้ย”
“อ๋อ น้องชานยอล เด็กห้องซีสายวิทย์”
“มึงรู้จักเขาด้วยเหรอวะ”พูดแบบนี้ผมล่ะถึงกับหูผึ่ง ช่วยไม่ได้ก็แบคฮยอนไม่ยอมบอกชื่อเขากับผมเองนี่นา
“เปล่าหรอก เด็กปีหนึ่งเขารู้จักกันทั้งนั้นแหละ ว่ามึงไปแอบดูดปากกับใคร เขาก็เลยไปตามสืบ กูก็เลยพอจะรู้เรื่องบ้าง”
“โห ไอ้เพื่อนเชี่ยเนี่ย สมแล้วที่เป็นเพื่อนกับกู”
“เฮ้ย!มึงจะชมหรือจะด่ามึงเอาให้แน่ เดี๋ยวบั๊ดกูกังฟูใส่เลยนี่”
“เฮ้ยๆโทษทีว่ะเพื่อน”ผมว่าก่อนที่จะกอดคอกันเข้าห้องเรียนเพื่อเข้าเรียนในคาบแรกของวันนี้ หึ ปาร์ค ชานยอล นายไม่มีโอกาสจะได้จีบแบคฮยอนหรอก เพราะฉันนี่ล่ะที่จะจีบนาย หึหึ
“เอางี้มั้ยล่ะ กูมีรุ่นน้องคนหนึ่งที่อยู่ห้องซีเป็นน้องรหัสกูเอง เดี๋ยวกูจะช่วยให้มันช่วยเป็นพ่อสื่อให้มึงกับน้องชานยอลให้”
“เฮ้ย!มึงพูดจริงเหรอวะ”
“เออ สิวะ มึงกับกูเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วล่ะ เรื่องแค่นี้ทำไมกูจะไม่ช่วย”
“เออว่ะ ขอบใจเว้ยเพื่อน!”หึหึ มีแต่คนช่วยฉันแบบนี้นายคงหนีไปไหนไม่รอดเพราะขนาดแบคฮยอนเองเขาก็ยังจะช่วยฉันเลย จำไว้นะชานยอล สำหรับฟิคทุกเรื่องของอิเตี้ยวู้ฟ กูคริสต้องเมะเท่านั้น 55555+
Ps.ความจริงว่าจะเอามาลงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ว่าเมื่อวานเน็ตเจ๊ง แถมไรเตอร์ต้องไปซ้อมโคฟก็เลยไม่ได้ลงให้ สำหรับวันนี้ก็ขอเอาลงให้ก่อนไปนะครับ เดี๋ยวก็ไปซ้อมโคฟต่อแล้วล่ะ หวังว่าคงจะถูกใจคนอ่าน(ล่ะมั้ง)
Ps2.กำลังใจดีแล้วเจอกันค้าบ ^^
ความคิดเห็น