คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [ตอนที่1]เกะนินหน้าใหม่มาแล้ว
เช้าวันหนึ่ง แห่งแคว้นโคโนะฮะงาคุเระ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูเสียงดังน่าหนวกหูตั้งแต่เช้าดังขึ้น
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงเคาะประตูกลายเป็นเสียงทุบประตูทันที
"นารูโตะ ๆๆๆ เฮ้ย! นารูโตะตื่นๆๆๆ"
"รู้แล้วๆๆๆ"นารูโตะลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยสีหน้าที่งัวเงีย แล้วจึงเปิดประตู
ตรงหน้านารูโตะคือผู้หญิงหน้าตาน่ารักนัยย์ตาสีดำและผมสีดำมันขลิบที่ถูกรวบไว้ ท่าทีห้าวๆ
"ซาโตรุ"
"เออใช่ ฉันเองแหละ"
"นายมาปลุกทำไม"
"ฉันมาเตือนนายให้ไปทำภารกิจได้แล้วเฟ้ย"
"จริงด้วย วันนี้ฉันมีภารกิจที่ต้องไปทำกับครูคาคาชินี่หว่า"
"เออๆ รีบๆไปได้แล้ว ฉันมาบอกนายแค่นี้แหละ ฉันไปละ"แล้วซาโตรุก็วิ่งออกไป
ระหว่างทาง
"อรุณสวัสดิ์จ้าซาโตรุ" ซาโตรุหันไปตามเสียงเรียกใสๆ ก็พบเด็กสาวผมสีฟ้าน้ำทะเล นัยย์ตาสีเดียวกับเธอ จมูกเล็ก ปากเข้ารูป และใบหน้าที่อ่นโยน
"หวัดดี มิเอะ"
"จะรีบไปไหนตั้งแต่เช้าจ๊ะ"
"ฉันจะรีบไปกระทืบเจ้าชิโนะ เมื่อวานนี้มันแอบใส่แมลงไว้ในเสื้อโค้ตฉัน- -*"
"อ๋อจ้ะ"
"ว่าแต่มิเอะเถอะ วันนี้เธอไม่ไปอยู่กับฮินาตะหรือไง"
"ก็ว่จะไปอยู่ วันนี้ซากุระจังก็มีภารกิจด้วย^^"
"อืม งั้นฉันขอตัวก่อนนะ"
"จ้ะ"
"ซาโตรุไม่ใช่หรอ"เสียงเรียกผู้ชายคนหนึ่งทำให้ซาโตรุรีบวิ่งเข้าไป พร้อมตราประทับ(รอยเท้า)เข้าที่หน้าคนเรียกอย่างจัง
"เธอทำอะไรของเธอเนี่ย"
"หนวกหูเฟ้ยชิโนะ แกใช่ไหมที่แอบใส่แมลงไว้ในโค้ตของฉัน"
"ไม่รู้เรื่อง"
"อย่ามาไก๋ ไม่ใช่นายแล้วเป็นใครฟะ"
"เอ่อ....ซาโตรุจัง ฉันว่าใจเย็นๆก่อนดีกว่านะ"
"ฮินาตะอย่าห้ามฉันเลย ฉันจะฆ่ามัน"
"โวยวายอะไรกันฟะพวกนาย!!!!!"
"นายสิโวยวาย คิบะ" ซาโตรุรีบตะคอกกลับทันที
"อ้าว ซาโตรุ แมลงเมื่อวานเป็นยังไง น่ารักปะ 5555"
"แมลงเมื่อวานฝีมือนายงั้นหรอคิบะ"
"ก็ใช่ดิ เห็นเธอชอบอยู่กับชิโนะ นึกว่าจชอบแมลงเหมือนกัน"
"ชอบบ้านนายดิ ฉันเกือบจะหัวใจวายก็เพราะนายนั่นแหละ"
"อ้าวหรอ ไอ้ฉันก็นึกว่าเธอจะชอบซะอีก555555"
"แก!!!!!!!! คิบะ ตาย!!!!!!!"
"จะหาเรื่องเรอะ ได้!!!! มาเลย"
ซาโตรุพุ่งหมัดใส่หน้าคิบะ ส่วนคิบะทำท่าศอกกลับ
"แอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"เสียงร้องปริศนาดังขึ้น ไม่ใช่เสียงของซาโตรุและคิบะ แต่เป็นเสียงของ............
"นารูโตะ/นารูโตะ"เสียงซาโตรุและคิบะผสานกัน
"นี่พวกนายทำบ้าอะไรกันเนี่ย"
"ยัยซาโตรุหาเรื่องทะเลาะกับฉัน"
"ไม่จริง นายนั่นแหละหาเรื่องฉันก่อน"
"นา....นารุโตะคุง....เป็นอะ...ไรมากรึเปล่า"ฮินาตะรีบเข้าไปประคองนารูโตะเมื่อตั้งสติทัน
"ไม่เท่าไหร่หรอก"
"ยังไงก็ให้มิเอะจังรักษาก่อนเถอะนะ"
"แผลแค่นั้นไม่เป็นไรหรอกน่า ฮินาตะจังอย่าเพิ่งไปห่วงเลย" มิเอโกะพูดพลางหันมายิ้มเยาะ(เหตุผลที่ไม่รักษาเพราะมิเอโกะไม่ชอบนารูโตะ)
"แต่....ฉันว่า.....เราน่าจะ....เอ่อ....ปฐมพยาบาลก่อนะ"
"โฮ้ย ไม่เป็นไรหรอกน่าฮินาตะ ฉันออกจะแข็งแกร่ง โดนแค่นี้ไม่เป็นไรอยู่แล้ว"
"จ้ะ....จ้ะ"
"ว่าแต่....นายจะรีบไปไหนไม่ใช่หรอ"มิเอโกะพูด
"จ๊ากกกกกกก ฉันต้องไปทำภารกิจนี่หว่า สายแล้วๆๆๆๆๆๆ" แล้วนารูโตะก็รีบวิ่งออกไป
"(คนแบบนี้ฮินาตะชอบไปได้ยังไง)" (คิดในใจ)
"มิเอะจัง ไม่มีภารกิจหรอ" ฮินาตะถาม
"ไม่มีจ้ะ วันนี้ฉันว่างทั้งวัน แล้วซาโตรุจังไม่ขอโทษชิโนะคุงหน่อยหรอ"
"เออใช่ ขอโทษทีนะชิโนะ ฉันนึกว่านายเป็นคนแกล้ง"
"ช่างมันเถอะ เธอเห็นฉันเป็นคนแบบนั้นอยู่แล้วนี่นา"
"เฮ้ย นี่นายงอนหรอ ฉันขอโทษน่า ก็นายเป็นคนเดียวที่มีแมลงนี่นา ขอโทษแล้วกันนะ"
"อืม"
"งั้นฉันกับฮินาตะไปของหวานกินกันเถอะ"มิเอโพดขึ้น
"จ้ะ"
ไม่มีใครรู้ว่า เรื่องบังเอิญจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ จะกลายเป็นตัวต้นของคำว่า"สงคราม"
ความคิดเห็น