(Yaoi)Escape หลบไม่ได้น่ะครับที่รัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

“ฮอท ภาพ หมอก เย็นนี้พวกมึงว่างป่ะ” น้องเล็กที่สุดในกลุ่มถาม ชื่อของมันคือ ซินท์ ถามว่าทำไมถึงเรียกว่าน้องเล็กก็มันตัวเล็กและขี้แยไง แต่ขอบอกไว้ก่อนนะถึงจะขี้แยแต่ตอนโมโหนี่โคตรโหดเลย บ้านมันทำธุรกิจอะไรไม่รู้เยอะแยะแต่หลักๆคือ ผับหน้าตามันก็ ตี๋ ขาว คือถ้าไม่ใช่เพื่อนแล้วล่ะก็...

“ว่างสิ” ผม

“ก็ว่างนะ” ภาพ เป็นคนที่ตั้งใจเรียน มาเรียนแต่เช้า ใส่แว่น หรือเด็กเนิร์ดนั่นเอง มันตัวสูงที่สุดในกลุ่มซึ่งผมอิจฉามันมากบอกตามตรง แต่ลึกถึงลึกผมคิดว่ามันไม่ชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่

“ว่าง” หมอก เป็นคนที่เงียบถึงเงียบมากแถมเวลาคุยด้วยจะเสียงเบาจนคนอื่นต้องบอกให้พูดดังๆ นอกจากนิสัยที่เงียบของมันแล้วโดยรวมนิสัยใช้ได้เลยคบด้วยแล้วไม่ผิดหวัง

“เออๆไปผับกัน” ซินท์

“ผับมึงเหรอ” ภาพ

“เออ” ซินท์

“ดีว่ะ กูชอบผับของมึงโคตรเลยของแดกฟรี” ภาพ

“แล้วเจอกัน” น้องเล็ก

“เคร” หมอก

“......” ผม ภาพ และหมอก เคยไปเที่ยวที่ผับของไอ้ซินท์แล้วติดใจก็นะบริการดี กินฟรี

                หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน คุณคงคิดใช่ไหมล่ะว่าผมเป็นคนแบบไหน เนิร์ดมั้ย ตลกเหรอ บอกเลยว่า ไม่ ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเวลาที่คนอื่นไม่พูดด้วยหรือเมินซึ่งมันทำให้ผมงอน(ยอมรับก็ได้ว่าขี้งอน ขี้น้อยใจ) แล้วก็โมโหอะไรง่ายแต่หายเร็วนะขอบอก ลูกคนเดียวก็งี้แหละ แม่ผมชอบบอกว่าผมดื้อซึ่งผมคิดเท่าไหร่ก็ไม่เห็นเหมือนที่แม่บอกเลยสักนิด ที่บ้านผมทำธุรกิจเกี่ยวกับห้างเรียกได้ว่ามีเงินพอใช้กันเลยทีเดียว(มันไม่เรียกว่าพอใช้แล้วแหละ : ไรท์) เกือบลืมแล้ว! ที่ผมชื่อ ‘ฮอท’ ไม่ใช่ว่าแม่หรือพ่อชอบกินฮอทดอกหรอกแต่ชื่อของผมมันมาจาก ‘ฮอทที่แปลว่าร้อน’ จนผมแอบคิดไม่ได้ว่าแม่ผมคงร้อนมากจนตั้งชื่อลูกออกมาอย่างนั้น

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คอมเมนท์คือกำลังใจ