ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ikon; warmbodies 「doubleb」

    ลำดับตอนที่ #1 : prologue

    • อัปเดตล่าสุด 25 ม.ค. 58


     

     

     

     

     

     

     

    Intro


    When I saw your face I fell in love. 

    It took a minute boy to steal my heart tonight.

     

     

     

     

    มีคำกล่าวที่ว่า


    พวกเราเกิดมาจากอดีต แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องจมอยู่กับมัน 


    หึ ได้แต่หัวเราะอยู่ในลำคอ คำพูดพวกนี้ใช้ไม่ได้กับเขาซักหน่อย


    คิมจีวอนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอายุสิบแปดปีมากี่รอบแล้ว ร่างกายของเขาซูบผอม เสียงครางอื้ออึงในลำคอและความเบื่อหน่ายฉายแววชัดอยู่บนสีหน้าของเขาเองก็ด้วย ร่างสูงมีใบหน้าที่อิดโรยเพราะเขาไม่เคยได้นอน อย่างมากก็แค่หลับตาลงเล็กน้อย ไม่มีแม้กระทั่งความฝันมาห้าร้อยกว่าปี จีวอนไม่มีความรู้สึก เขาไม่มีหัวใจและไร้สมอง 


    เขาเป็นแค่ซอมบี้ ใช่ ซอมบี้ที่กินสมองมนุษย์เป็นอาหาร มันอาจจะฟังดูโหดร้ายแต่ เฮ้ ความรู้สึกของจีวอนก็เหมือนตัวเองเป็นสิงโตกำลังจับเหยื่อในทีวีช่องสัตว์โลกน่ารัก ถ้าสิงโตปล่อยอาหารอันโอชะของมันไปแล้วใครจะรู้ว่าวันถัดมาสิงโตตัวนี้อาจจะหิวตาย มันคือความจริงที่น่าสะอิดสะเอียน ถึงชายหนุ่มจะรังเกียจตัวเองแต่พอท้องว่างเมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีทั้งร่างของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด รวมทั้งในปากตัวเองยังเคี้ยวสมองของเหยื่ออยู่เลย


    กิจวัตรประจำวันของจีวอนอย่างแรกเลยคือการนั่งคุยกับเจย์สัน เพื่อนสนิทที่รู้จักกันมานาน นานก่อนที่พวกมนุษย์จะคิดค้นโทรศัพท์มือถือซะอีก.. แม้ว่าจีวอนจะพูดไม่ได้ พวกเขาก็ยังสามารถสื่อสารกันผ่านเสียงครางต่ำในลำคอ อืม .. และการเดินอย่างไร้จุดหมายวนไปมาอยู่ในสนามบินที่ครั้งหนึ่งถูกจัดให้เป็นหนึ่งในสนามบินที่สวยที่สุดในเกาหลี เพียงแค่ตอนนี้ทิวทัศน์รอบๆกลายเป็นกองศพของมนุษย์ที่เผ่าพันธุ์เขาเขมือบซะหมดก็เป็นงานอดิเรกอีกอย่างของเขา


    ถึงมันจะดูปัญญาอ่อนไปหน่อย แต่วันทั้งวันของเขาก็มักจะหมดลงไปแค่นี้



    จีวอนเดินออกจากสนามบินไปทางเหนือกับเจย์สันและกลุ่มเพื่อน ซอมบี้ออกล่าเป็นกลุ่ม พวกเขาจำเป็นต้องรวมตัวกันเหมือนฝูงสิงโต ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย แหม ถึงเขาจะเป็นซอมบี้แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะตายไม่ได้นะ การระวังระหว่างหาอาหารก็คงดีกว่าการมีลูกซองเจาะเข้ากลางหัวแทนที่จะมีซากมนุษย์สำหรับปาร์ตี้อาหารเย็นแน่ๆ

     

     

    ร่างสูงแสยะยิ้มช้าๆเมื่อได้ยินเสียงกลุ่มมนุษย์ในห้องที่พวกเขากำลังเดินเข้าใกล้


    "ไอ้พวกศพนั่นน่ารังเกียจชะมัด ฉันไม่อยากจะเข้าใกล้พวกมันเลย!"


    "เงียบซะจุนฮเว ก่อนที่พวกนั้นจะโผล่พรวดมากินสมองนายตรงนี้"


    "ชิ ก็ฉันเกลียดพวกมันนี่ดงดง"


    "เลิกเรียกฉันอย่างงั้นซะ"


    ...น่ารังเกียจ...


    อา.. จีวอนครางเสียงต่ำในลำคอ เขารู้สึกขยะแขยงตัวเองมากพอแล้ว และพวกมนุษย์ไม่จำเป็นต้องเข้ามาเกลียดเขาเพิ่มหรอกน่า


    "พวกนายเลิกคุยเล่นกันซักที ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงพวกมันใกล้ๆนี้ รีบๆหยิบของที่จำเป็นซะ" 


    "ผมก็รีบอยู่น่า ไม่มีอะไรหรอกมั้ง พี่คงคิดไปเองน่ะฮันบิน"


    "ชู่.."


    เสียงในห้องเงียบไป เหมือนเช็คความปลอดภัย แต่ดูเหมือนจะสายไปหน่อยเพราะเจย์สันเอื้อมมือไปเปิดประตูเข้าหาเหยื่อในวันนี้แล้วเรียบร้อย พวกมนุกษย์ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ การปะทะกันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว จีวอนจู่โจมเข้าที่ชายร่างเล็กคนนึงจนล้มลง เขาขึ้นคร่อมแล้วกัดเข้าที่เส้นเลือดบริเวณข้อมือของเหยื่อ ของเหลวสีแดงสดทะลักออกมาพร้อมกับเสียงกรีดร้อง ไม่กี่อึดใจชายผู้น่าสงสารก็สิ้นชีวิต จีวอนไม่สนใจ เขายังฉีกร่างคนตัวเล็กข้างล่างเรื่อยๆ แล้วล้วงเข้าไปในกระโหลกเพื่อหยิบส่วนที่อร่อยที่สุดในร่างกายมนุษย์ออกมา


    สมอง


    ก้อนเนื้อสีขาวเปื้อนเลือดของเหยื่อไม่ได้มีแต่ความนุ่มอร่อย มันยังมีความทรงจำของเหยื่ออยู่ด้วย ราวกับจีวอนได้กลับมาฝันอีกครั้ง เขาเห็นภาพต่างๆเข้ามาในหัวของตัวเอง ความตื่นเต้นดีใจเมื่อชายร่างเล็กคนนี้ได้รับนาฬิกาสีขาวเรือนใหม่เป็นของขวัญวันเกิดจากคนรัก

     

     

    หอมหวาน

     

     

    จีวอนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ความรู้สึกนี้กลับมาทุกครั้งที่สมองนุ่มๆเละอยู่ในปากของเขา 


    ปัง!


    "แกทำอะไร!"


    "ฮึม ฮืออ ฮึมม" จีวอนครางในลำคอ เมื่อลูกกระสุนฝังเข้าที่ต้นคอ แม้จะไม่รู้สึกเจ็บแต่ชายหนุ่มก็เงยหน้าด้วยความรำคาญ หมายจะจู่โจมผู้ขัดขวางความสุขของเขา


    แต่การกระทำนั้นก็หยุดลง ตาคมเบิกกว้าง ร่างสูงหยุดหายใจไปพักนึง จีวอนพูดอะไรไม่บอก หัวสมองอื้อเหมือนจมน้ำ ถึงแม้ว่าปกติเขาจะทำได้แค่กระดิกเท้านั่งอยู่ในสนามบิน รู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองสูบฉีดยังไงไม่รู้ ทันทีที่ดวงตาคมสบเข้ากับแววตาแข็งกร้าวของอีกคน



    ...หัวใจของจีวอนก็เต้นแรงขึ้นอีกสเต็บนึง


     

     

     

    *แก้ไขคำผิด*

    Talks

    เป็นไง สั้นไหม.. อือ สั้นมาก 555555555555

    เป็นอินโทรของพี่บ็อบเราเนาะ เรื่องนี้เอามาจาก warmbodies นิดหน่อย

    จบตอนนี้ไปจะไม่เหมือนกับเรื่องนี้อีกเลย55555555555555

    พอดีเพิ่งดูหนังเรื่องนี้เมื่อวันก่อนค่ะ

    สนุกมากไหมอันนี้ไม่รู้ รู้แต่พระเอกหล๊อหล่อ.. (ไม่ใช่และ)

    555555555555555555555 ชิปคู่นี้นะ ดับเบิ้ลบี กับจุนฮยอกค่า

    ว่าแต่ อ่านแล้วช่วยเค้าเม้นหน่อยสิตัว พลีสนะพลีส T // T

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×