♥~รักวุ่นๆของยัยตัวยุ่งกะนายเพล์ยบอย~♥

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นๆ [ 100 % แล้วน้า ]

ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ
 “ คุณหนูมินจีคะ ตื่นได้แล้วค่ะ คุณหนู ๆ ”

โอ๊ยเสียงอะไรแต่เช้าเนี่ยคนจะหลับจะนอนง่วงจิงๆเลยเมื่อวานไม่น่านอนดึกเลย  =_=

“ คุณหนูตื่นรึยังค่ะ คุณหนูมินจี คุณหนูๆ ”

“ ตื่น...แล้วค่า~ ….แปปนะคะป้าฮัน”

“ ค่า ” ป้าฮันขานรับ

ฉันรีบเดินไปคว้าเสื้อคลุมแล้วเดินไปเปิดประตูหน้าห้อง ป้าฮันมีสีหน้าเร่งรีบมากเลย
“ มีอะไรรึเปล่าคะป้าฮัน ” ฉันถามป้าฮันด้วยความเป็นห่วง

“ คือนายท่านเรียกคุณหนูน่ะค่ะ คุณหนูรีบไปหานายท่านเถอะค่ะ เห็นท่านอารมณ์ไม่ค่อยดีด้วย ” ป้าฮันบอกด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลมาก

“ อ๋อ..ค่ะหรอคะ ” เฮ้อโดนพ่อจับได้เรื่องไรอีกล่ะเนี่ย เฮ้อ..

“ คุณหนูรีบไปเถอะค่ะ นายท่านรออยู่ที่ห้องหนังสือ ”

“ ค่ะๆ ”

แล้วฉันก้อรีบเดินไปยังห้องหนังสือ คราวนี้จะโดนเทศน์กี่นาทีเนี่ยเซ็งจิงๆๆเลย เดินบ่นไปบ่นมาก็ถึงหน้าห้องหนังสือซะแหละ ไม่กล้าเข้าไปอ่ะ ทำไงดี T^T จะโดนด่าไหมเนี่ย  ฉันยืนทำใจอยู่หน้าห้องนานสัก 10 นาทีได้

“ อะแฮ่ม! คุณลูกสาวจะยืนทำใจอีกนานไหมฮะ!! ” ฉันสะดุ้งเฮือกทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น

“ พะ..พ่อ ” ฉันอ้าปากค้างทันที

“ ยัยตัวยุ่ง ! พ่อบอกให้ป้าฮันไปเรียกตั้งนานแล้วทำไมไม่ยอมเข้าไปห๊า!! –O- ”

“ เฮือก -O-;; คะ..คือ ...ไมพ่อมายืนอยู่เนี่ยได้อ่ะค่ะพ่อต้องอยู่ในห้องไม่ใช่หรอ ” ฉันรีบเฉไฉไปเลยและเริ่มโบ้ยไปที่พ่อ 

“ เนี่ยหนูถึงว่าเคาะตั้งนานไมพ่อไม่ยอมเปิดประตู พ่อนั่นแหละที่ผิด หนูมาตั้งนานแล้วนะเนี่ย  ” 555+เย้! ไม่หน้าแตกแล้ว
ในที่สุดฉันก้อไม่ผิด หุหุหุ

“ยัยตัวแสบแกเห็นพ่อเป็นใครห๊า !!!–O- พ่อไม่โง่ให้แกหลอกได้ง่ายๆนะ ” พ่อตะโกนแล้วสบถชุดใหญ่

“โธ่แล้วพ่อจะตะโกนทำไมอ่ะเนี่ย...แล้วหนูพูดผิดรึไงพ่อไม่ได้อยุ่ในห้องจะรุ้ได้ไงว่าหนูเคาะประตูหรือไม่เคาะ ”

“ นี่ไอ้คุณลูกแกอย่าลืมสิว่าห้องหนังสือน่ะมีทางเข้า 2 ทาง พ่อออกมาจากอีกทางแล้วเดินไปหาแกที่ห้องแต่ไม่เจอแกพ่อเลยเดินวกกลับมาดูแกเข้าใจมั้ย?? ”

“ อ๋อ..หรองั้นพ่อเรียกฉันมาทำไมล่ะ  ” ฉับรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่ฉันจะหน้าแตกไปมากกว่านี้

“….” พ่อไม่พูดอะไรแต่เดินเข้าไปในห้องหนังสือฉันจึงรีบเดินตามพ่อเข้าไป

“ พ่อตกลงมีเรื่องอะไรก้อรีบๆพูดมาสักทีสิ...เห็นป้าฮันบอกว่าพ่ออารมร์ไม่ค่อยดีด้วยมีไรหรอ -_-?? ” ฉันแกล้งถามด้วยหน้าตาใสซื่อหวังว่าพ่อคงไม่ได้จับได้ว่าฉันแอบหนีไปเที่ยวหรอกนะ -_-;;;;

“ แกจะไม่ให้พ่ออารมณ์เสียได้ไง ดูๆมันทำกับพ่อ -_-^^^ ” พ่อพูดด้วยหน้าตาน่ากลัวมากมายเลยแหละฉันแอบเหงื่อตกเลยนะเนี่ย

“ ละ..แล้วตกลงมันเรื่องอะไรอ่ะพ่อ ” หวังว่าคงจะไม่เกี่ยวกะหนูช่ายม่ะ

“ ก็ ไอ้พี่บ้าของแกน่ะสิ มันให้คนใช้ที่บ้านโทรมาบอกพ่อว่ามันอยู่บนเครื่องบินแล้วและกำลังจะถึงดอนเมือง ตอน 8.30 ”

“ ห๊า –O-  ฮยอง จะมาเมืองไทยหรอพ่อ !! ”

“ เอออ่ะสิไอ้พี่ชายตัวดีของแก คังมินโฮ มันกำลังจะมาเมืองไทย ” พ่อบ่นอีกแหละแต่ฉันดีใจจิงๆเลยฮยองจะมาเมืองไทยเย้ๆๆ !! ^_^

“ พ่อแล้วฮยองจะมาอยู่กับเรานานมั้ยอ่ะ ^^”

“ อยู่จนแกเบื่อเลยแหละ ”

“ หมายความว่าไงอ่ะพ่อ ”

“ ไอ้มินโฮมันบอกว่ามันจะย้ายมาเรียนต่อที่เมืองไทยเลยด้วยนะสิ  ”

“ ว้าว!! O_O จิงหรอเนี่ย ดีจังเย้ๆๆ …พ่อแล้วงี้แม่จะอยู่กับใครอ่ะ ”

“ แกนิ..แม่แกอ่ะเก่งซะขนาดนั้นอยู่ได้อยู่แล้ว..นี่พ่อกะว่าจะบินไปหาที่โซลวันนี้หลังจากรับพี่แกเนี่ยแหละ
ก็เลยรีบเรียกแกมาบอก ”

“ อ๋ออืม....เฮ้ย!! พ่อพี่จะมาตอน 8.30 ใช่ม่ะ นี่มัน 8 โมงแล้วนะจะทีนไหมเนี่ย ” ฉันรีบถามอย่างกระวนกระวาย

“ แล้วแกจะมัวมาถามฉันให้เสียเวลาทำไมเล่า แกก้อรีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะสิ ”

“ เออ...ช่ายจิงด้วยพ่องั้นเด๋วเจอกันข้างล่างนะ แปปนึง ” แล้วฉันก็วิ่งด้วยความไวยิ่งกว่าแสงกลับไปที่ห้องแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัว

แล้ววันนี้ฉันจะแต่งตัวไปรับพี่ยังไงดีละเนี่ยไม่ได้เจอพี่มาตั้ง 2-3 ปีพี่จะหล่อขึ้นมั้ยน้า อืม......เอางี้แหละกันแต่งงี้ดีกว่า  ฉันใส่เสื้อยืดสีขาวแขนยาวใส่เสื้อกล้ามสีชมพูทับ แล้วฉันก้อใส่กระโปรงสีขาวยาวเลยเข่านิดหน่อย ใส่คู่กับรองเท้าผ้าใบสีชมพู  อิอิอิ น่ารักใช้ได้เลยนะเนี่ย วันนี้ฉันม้วนผมเป็นลอนนิดหน่อย มันเข้าได้ดีกับผมสีน้ำตาลเข้มของฉันเลยล่ะ

“ คุณหนูค่ะเส้จรึยัง นายท่านให้มาตาม รถจะออกแล้วนะค่ะ ”ป้าฮันมาตามฉันอีกแล้ว

“ ค่า~~ เส้จแล้ว ” จากนั้นฉันรีบวิ่งด้วยความไวเร็วแสงเช่นเดิมลงบันไดและวิ่งไปที่รถ

“ ช้าจังนะยัยตัวยุ่ง ”

“ โธ่ พ่อสาวสวยอย่างหนูก้อต้องแต่งตัวนิดหน่อยสิ ”

“ เออๆ ....ออกรถได้แล้ว ” และเราก็มุ่งหน้าสู่ดอนเมือง

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[บรืนๆๆๆ]

“ เฮ้ย!! ไอ้ไนท์ แกขับช้าๆๆกว่านี้หน่อยได้มั้ยว่ะ น้องสาวแกไม่หนีไปไหนหรอกนะเว้ย  ยัยน้ำ ยังไม่ลงจากเครื่องเลยด้วยซ้ำแกจะรีบไปไหนว่ะ หรือแกนัดสาวไว้ที่ไหนอีก  แกว่างั้นป่ะอึนซอง ^^” เสียงบ่นจากชายที่มีผมสีแดงอมส้มและมีดวงตาสีน้ำตาลเอ่ยขึ้นเค้าเป็นคนที่ดูท่าทางอารมณ์ดีอยู่เสมอ

“ อืมคงงั้นมั้ง ” เสียงที่2 นี้ดังขึ้นจากชายผู้เงียบขรึมถามคำตอบคำแต่นั่นก็ถือเป็นสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์และมีเสน่ห์ของเค้าอย่างหนึ่ง  เค้ามีผมสีน้ำตาลและดวงตาสีดำที่ดูลึกลับน่าค้นหาเป็นดึงดูดเพศของตรงข้ามเสมอ

“ แล้วพวกแกจะบ่นไมว่ะ....รุ้ๆอยู่ว่าฉันมีนัดกับน้องกิ๊บต่อด้วยน้องเชอร์รี่แล้วก็น้องไวน์ฉันเลยรีบอยู่นี่ไง –O- ” ชายคนที่ถูกบ่นนั้นเถียงกลับไม่เถียงเปล่าแต่ยังเยียบคันเร่งเพิ่มอีกด้วย

“ เออ แล้วแต่แกเถอะ แต่แกควรที่จะเพลาๆลงบ้างนะไอ้ควงไม่เลือกหน้าเนี่ยเด๋วระวังจะมีเรื่องเข้าให้ ”

“ แกหุบปากไปเลยไอ้ริวจิ !!! ”

“ โถ่ไอ้เราก็อุตส่าห์เป็นห่วง ”

+++++++++++++++++++++++++++++++++


[ Talk ~ Minho ]

ตอนนี้ผมเพิ่งขึ้นเครื่องบินจากโซลไปเมืองไทยอีกไม่กี่ชม.เด๋วผมก็จะได้เจอหน้าน้องสาวสุดที่รักแล้ว ผมขอแม่ย้ายไปเรียนและอยุ่ที่เมืองไทยกับน้อง เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วที่แม่จะอนุญาต  แม่ตามใจผมเสมอแหละ ^^ ผมกะจะเซอร์ไพส์พ่อกับน้องเลยไม่ได้บอกไว้ก่อน ป่านนี้คนใช้ที่บ้านคงเพิ่งโทรไปบอกหลังจากที่ผมขึ้นเครื่องแล้วแหละ พ่อกับน้องจะตกใจแค่ไหนเนี่ย อยากรู้จัง ^-^ 

< จึก ๆ จึกๆ >

ใครมาจิ้มแขนผมเนี่ย ผมหันไปมองก็พบด็กผู้หญิงคนหนึ่งน่าจะเด็กกว่าผมสักปีได้ ผมจึงถามเธอไปว่า

“ อะไรครับ?? ”

“ ...  -_-??? ”
เธอทำท่างงนิดหน่อย...อ๋อ ผมเผลอไปพูดภาษาไทยเธอคงฟังภาษาไทยไม่ได้หรอกผมเลยรีบเปลี่ยนภาษาทันที

“ What ?? ”

“ Can you speak Thai ? ( คุณพูดภาษาไทยได้หรอ )” เธอถามผมกลับด้วยสีหน้าไม่ค่อยเชื่อ & งงๆ

“ Yes .... คุณก็พูดภาษาไทยได้หรอครับ ”

“ ค่ะ ”

“ เมื่อกี้คุณเรียกผมมีอะไรรึเปล่าครับ ”

“ คือคุณแลกที่กับฉันได้ไหมค่ะ ” เธอถามผมพร้อมเอียงคอเล็กน้อยย่ารักมากเลยแหละ ^^

“ อ๋อ..ได้ครับไม่มีปัญหา ^-^ ”

“ ขอบคุณค่ะ ^-^ ” เธอตอบผมเสียงใสแล้วเราก็เปลี่ยนที่นั่งกันสงสัยเธอคงอยากจะนั่งริมหน้าต่างสงสัยผมคงมองเธอนานไปหน่อย  เธอเลยหันมาถามผมว่า

“ มีอะไรรึเปล่าค่ะ ?? ”

“ อ๋อ..เปล่าครับ ” ผมตอบเธอแล้วทำเป็นเฉไฉอ่านหนังสือ แต่จะไม่ให้ผมมองเธอได้ยังไงล่ะเธอออกจะน่ารัก ผิวขาว  ตากลมโต จมูกโด่ง  ผมสีดำสนิทของเธอนั้นยาวประบ่า เธอถือเป็นคนที่น่ารักเลยที่เดียวล่ะ  ผมอยากชวนเธอคุยจัง แต่ไม่รุ้ทำไมไม่กล้า ทั้งๆที่ปกติผมจีบสาวเก่งจะตายแต่ทำไมกับเธอคนนี้ผมถึงประหม่าล่ะ =_=

< เงียบ >

ผมกับเธอไม่มีใครเปิดปากคุยกันเลยจนกระทั่งเครื่องบินใกล้ลงจอด ผมจึงตัดสินใจถามเธอไปว่า
“ เอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ ”

“ คะ.... อ๋อชื่อน้ำค่ะ ” เธอทำสีหน้างงเล็กน้อย แล้วเธอก็ถามผมต่อ “ แล้วคุณ ล่ะคะ ? ”

“ ผมชื่อ มินโฮ ครับ ” ผมตอบเธอด้วยความยินดีเต็มที่เลยแหละ

“ คุณเป็นคนเกาหลีหรอคะ ”

“ ครับ ”

< เงียบ >

บทสนทาของเธอกลับผมช่างสั้นนักเราไม่ได้คุยกันต่อเลย เธอเป็นคนไม่ค่อยพูดรึไงนะ พอเครื่องลงจอดเธอก็ลงจากเครื่องไปทันที  เฮ้อ จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่ได้ขอเบอร์กับอีเมล์ของเธอ เซงจิงๆๆ เธอกำลังจะเดินลงจากเครื่องไปแล้ว T^T  …..แต่แล้วสายตาที่แสนจะดีของผมก็เหลือบไปเห็น (   >_>) กระเป๋าสตางค์ของเธอตกอยุ่ที่เบาะผมรีบเก็บและตามเธอลงจากเครื่องไปแต่ว่าไม่ทันซะแล้วผมมองหาเธอไม่เจอ เฮ้อ... หวังว่าผมคงจะได้เจอกับเธออีกนะ  แต่ช่างเหอะผมรีบมองหาน้องสาวสุดที่รักและปะป๋าของผมจะดีกว่า

++++++++++++++++++++++++++++++

[ Talk ~ Minge & Magic ]

ด้วยความเร็วที่ลุงคนขับขับมาจึงทำให้ฉันและพ่ออยู่ที่ดอนเมือง  คนเยอะมากๆเลย หวังว่าเราคงจะหาพี่เจอนะ
ฉันอยากเจอหน้าพี่จะแย่แล้วเนี่ย ฉันเห้นพ่อดูมีสีหน้าเร่งรีบ จึงถามพ่อไปว่า

“ พ่อเป็นไรอ่ะ...ไมดูรีบจังเลย ” ช่ายๆตอนอยู่บนรถนะพ่อให้เร่งลุงให้แกขับเร็วแล้วเร็วอีก

“ นี่แกลืมไปแล้วหรอไงว่าเด๋ววันนี้พ่อก็ต้องขึ้นเครื่องไปหาแม่น่ะ ”

“ เออ...ช่ายจิงด้วยแล้งเครื่องขึ้นกี่โมงอ่ะพ่อ ”

“ อีก 15 นาที ”

“ ห๊า !! –O- แล้วไมพ่อไม่เข้าไปเล่า มายืนตรงนี้ทัมไม  ”

“ แล้วถ้าฉันไม่ช่วยแกหาไอ้มินโฮแกจะหาเจอมั้ย –O- ”

“ โถ่ พ่อหนูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ  หนูก็พอจำหน้าพี่ได้บ้างแหละถึงจะไม่ได้เจอกันสัก 2-3 ปีก็เหอะ ”

“ แกแน่ใจอ่ะ ”

“ ชัวร์..พ่อไปขึ้นเครื่องเหอะ ”

“ เออ...งั้นพ่อไปแหละ เดี๋ยวขากลับพ่อจะซื้อของฝากมาให้ ”

“ โอเค ”  แล้วพ่อก็เดินเข้าไปในทางผู้โดยสารขาออกฉันจึงเดินตามไปยืนรอพี่ทางผู้โดยสารเข้าประเทศ
แล้วพี่อยู่ไหนเนี่ยถึงจะบอกพ่อไปงั้นแต่ฉันจะรู้มั้ยว่าใช่พี่หรือเปล่า ทักผิดขึ้นมาหน้าก็แตกอีก เฮ้อ เซงๆๆ 

< ตุ้บ >

+++++++++++++++++
[ Talk ~ Knight ]

ตอนนี้พวกผมมาถึงสนามบินแล้ว คนเยอะมากเลยแต่มันก้อแหงอยู่แล้วล่ะใกล้เปิดเทอมแถมเป็นวันเสาร์คนก็ต้องกลับมาจากไปเที่ยวเยอะอยู่แล้ว  เซงๆๆๆ  แล้วงี้ผมจะหายัยน้ำเจอมั้ยเนี่ย ยัยน้องตัวแสบก็ดันไปเที่ยวโซลขาไปไปเองได้แต่ทีขากลับงี้ผมต้องมารับอีกครึ่งชั่วโมงก็ถึงเวลานัดแล้วด้วยเดี๋ยวผมก็ไปหาน้องกิ๊บเชอร์รี่น้องไวน์สายกันพอดี ผมรีบเดินจ้ำๆไปที่รอผู้โดยสารขาเข้าประเทศทันที

“ เฮ้ย!! ไอ้ไนท์แกจะรีบเดินไปไหนว่ะ  ” เสียงไอ้ริวจิดังขึ้นจากทางด้านหลัง

“ แกก็รู้คำตอบอยู่แล้วจะถามไมว่ะช่วยกันมองหายัยน้ำเร็วๆเข้า  ” ไอ้ริวจิมันก็บ้ารู้ๆอยุ่ว่าผมรีบทำไมยังถามอีกเป็นเพราะมันนั่นแหละทำให้ผมมาช้ามัวแต่รอมันตั้งนาน -_-^^ แต่ชั่งเหอะผมยังพอยกโทษให้มันได้ถ้าผมไปเจอพวกน้องกิ๊บทัน ^-^ แต่ถ้าไม่ทันผมก็ต้องไปตามง้อยัยพวกนั้นอีกนะสิ  T^T  แต่ยังไงตอนนี้ต้องรีบหายัยน้ำให้เจอก่อนแล้วยัยน้ำอยู่ไหนล่ะหว่า -_-???

“ ไอ้ไนท์แกอย่าทำหน้าหลากหลายอารมร์ดิว่ะ ฉันยังไม่อยากมีเพื่อนเป็นบ้านะเว้ย  ^O^ ” ถ้าผมจะฆ่าเพื่อนที่ว่าตัวเองบ้าจะผิดไหมนะ มันกวนจิงๆๆไอ้ด่าๆทางอ้อมแล้วยิ้มๆเนี่ยน่าเตะสักป๊าป ผมทำเป็นไม่สนใจมันเดินหายัยน้ำต่อไปแต่แล้วเพราะความรีบของผม ผมจึงไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้าให้

< ตุ๊บ >

ท่าทางผมจะชนเธอแรงนะเธอล้มลงไปเลยแต่ก่อนที่ผมจะช่วยเธอเสียงใสๆของเธอที่บ่งบอกถึงว่าเธออารมณ์เสียไม่ใช่น้อยก็ดังขึ้น

“ นี่นายชนคนอื่นแล้วยังไม่มาช่วยแถมไม่ขอโทษอีก เป็นสุภาพบุรุษรึเปล่าเนี่ย ใช่ไม่ได้เลยจิงๆๆ  ” เธอบ่นออกมาพร้อมกับสบถๆ แต่ผมได้ฟังเธอพูดหรอกผมมัวแต่มองหน้าเธอต่างหาก  หน้าตาของเธอน่ารักมากๆเลยแหละผมที่เป็นลอนสีน้ำตาลเข้มของเธอรับได้ดีกับรูปหน้าไข่เรียวยาว ตาสีดำกลมโต จมูกโด่ง ผิวขาว แต่ถ้าให้นำหน้าตาเธอมา บวก ลบ คูณ หารกับสิ่งที่เธอพ่นๆๆ ออกมามันเท่ากับศูนย์เลยแหละ พอเธอบ่นเสร็จผมเห็นเธอหอบด้วยเหนื่อยล่ะสิท่า ^^

“ นี่นายฉันด่านายไปไม่รู้สึกอะไรเลยรึไงยังมายิ้มอีกบ้าป่ะเนี่ย  -_-^^ ” เธอเริ่มจะบ่นผมอีกพร้อมกับยืนขึ้นมา  ผมคงจะปล่อยให้เธอว่าผมฝ่ายเดียวไม่ได้แล้วล่ะสิ

“ นี่....คุณผมไม่ได้เดินชนคุณนะคุณนั่นแหละเดินชนผมเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ แล้วยังมาว่าคนอื่นอีก ” ยังไงผมก็ขอเถียงไว้ก่อนแหละผิดไม่ผิดไม่รู้แล้ว เรื่องไรจะยอมโดนด่า

“ นี่นายหาว่าฉันเดินชนนายงั้นหรอ !!! –O-^^  นายนั่นแหละเดินชนแล้วยังไม่ขอโทษ

”เธอแหกปากตะโกนเลยแหละแล้วคนก็เริ่มจะมองแล้วด้วย

“ แล้วคุณจะตะโกนทำไมล่ะ อยากเรียกร้องความสนใจมากนักรึไง คนมองกันหมดแหละเนี่ย  ”

“ หะ..ห๊า -///- ” เธอมองซ้ายมองขวาทำหน้าเลิ่กลั่กใหญ่เลย เธอหน้าแดงด้วย น่ารักจิงๆๆ

“ หึหึ ^-^ ”

“ นายไม่ต้องมาหัวเราะฉันเลยนะ  //-O-//  ยังไงฉันก็ไม่ยอมยังไงนายก็ต้องขอโทษฉันก่อน ”

“ ขอโทษ งั้นหรอ ฝันไปเหอะ ”

“ เฮ้ !!ไนท์ –O- อยู่นี่ๆเองหาตั้งนาน อ้าวแล้วเนี่ยทำไรอยู่เนี่ย จีบสาวหรอ ” ไอ้ริวจิมันวิ่งหน้าตั้งมาแต่ไกลเลยแหละ

“ แกถามมาได้นะไอ้ริวจิฉันเนี่ยนะจะจีบยัยปากหมาเนี่ย  ”

“ นะ..นายกล้าว่าฉันปากหมาเรอะ!!!! –O-^^^^^  ”

“ ถ้าฉันไม่ได้ว่าเธอแล้วว่าใครห่ะ  ” เธอทำหน้าตาแบบโกรธจนลมออกหูเลยแหละ 5555+ ตลกดี

“ อย่าครับ อย่าครับ อย่าทะเลาะกันเลยมีไรกันค่อยพูดกันนะครับน้องสาวคนสาว ^^ ” ไอ้ริวจิอีกแหละเห็นสาวหน้าตาดีหน่อยเป็นไม่ได้

“ ใครน้องแกไม่ทราบย่ะ  ไอ้หน้าหม้อ –O-  แกไม่ต้องมายุ่งเลย  ” ท่าทางยัยนั่นจะด่าไม่เลือกแล้วนะเนี่ยแต่ดูหน้าไอ้ริวจิมันก่อนมันอึ้งละสิโฮะๆๆหน้ามันค่อยๆๆเปลี่ยนไป

“....^O^  >>>>   ^-^  >>>>  -_- ”

“ แล้วดูผมนายน่ะประสาทป่ะ คิดไงเนี่ยย้อมเป็นสีแดง นึกว่าเท่ตายรึไง –O- ”

“....-_-^  >>>>  -_-^^  >>>>  -_-^^^ ” ผมว่าผมต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่ไอ้ริวจิมันจะอดมนไม่ไหวแล้วแหละ

“ นี่เธอตกลงจะเองไงกันแน่ พวกฉันรีบนะ ” ผมถามข้อต่อรองกับเธอทันที

“ นายพูดยังกับฉันไม่รีบงั้นแหละ นายต้องขอโทษฉันมาเดี๋ยวนี้!! ”

“ นี่เธอดูปากฉันดีๆนะ   ไม่ – มี – ทาง  ”

“ งั้นฉันก็ไม่ยอม  ”

“ ขอโทษ ”  สาบานได้นั่นไม่ใช่เสียงผม

“ ฉัน...ขอโทษแทนเพื่อนฉันแหละกัน ไอ้ไนท์ ริวไปกันได้แล้ว ” OoO
ไอ้อึนซองมันยอมขอโทษแทนผมงั้นหรอมันพูดเส้จมันก็เดินไปเฉยเลยผมเลยรีบลากไอ้ริวจิตามมันไป

“ ถือว่าครั้งนี้นายโชคดีนะที่เพื่อนนายยอมขอโทษแทน ” ก่อนผมไปเธอยังไม่วายขู่ผมอีก

+++++++++++++++++++++++++

[ Talk ~ Minge & Magic ]

    โอ๊ย !! ฉันอยากจะบ้าตายไมต้องเจอคนอย่างอีตานั่นว่ะ กวนประสาทชิป ชนคนล้มแล้วยังมีหน้ามาหาว่าฉันไปชนอีก ช่วยก็ไม่ช่วย ขอโทษก็ไม่ขอโทษ ยังมาด่ากันอีก  แถมยังมีไอ้คนหัวแดงนั่นอีก คิดไงว่ะย้อมสีนั้นมาแสบตาจะตายถ้าจะบ้าทั่งคู่ โว้ยๆๆๆๆอารมณ์เสีย -_-^^^  ทั้งที่วันนี้จะได้เจอฮยองแท้ๆแต่กลับต้องมาเจอไอ้คนประสาทกลับพวกนั้นด้วย  ฉันเดินหาฮยองไปพร้อมกับบ่นไป

( หมับ )
ฟึ่บๆๆ
งงละสิเสียงอะไร
ก็มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รุ้ล่ะสิมาจับไหล่ฉันฉันเลยบิดแขนล็อคคอมันซะ  แต่พระเจ้าไม่เข้าข้างฉันมันสูงอ่ะฉันเลยล็อคคอมันได้ไม่ถนัดแต่ก่อนที่ฉันจะจัดการมันมากไปกว่านี้มันก็ได้พูดขึ้นมาว่า

“ ยัยตัวเล็กไม่ได้เจอกันนานนะ ฝีมือพัฒนาขึ้นนี่แต่เสียดายที่เตี้ยไปนะ ^O^ ”

“ ฮยอง!!!! –O- ว้าวดีใจจังได้เจอฮยองสักทีหาตั้งนานรู้ไหม ^O^ ” ฉันกระโดดกอดคอฮยองทันที  “ฮยอง หล่อขึ้นรู้ป่าวเนี่ย ผมทรงนี้ก็เท่ระเบิดไปเลย  ” ฉันไม่ได้ยอนะ แต่ฮยองหล่อขึ้นจิงๆหล่อขึ้นจนฉันแทบจำไม่ได้เลยแหละ

“ ยัยตัวเล็กก็น่ารักขึ้นรู้ไหม  ผมยาวขึ้นตั้งเยอะนะเนี่ย ^-^ ”

“ ฮยองเราไปเที่ยวกันก่อนแล้วค่อยกลับบ้านนะ  ”

“ ไว้วันหลังนะยัยตัวเล็ก เด๋วพุ่งนี้เราค่อยไปเที่ยวกัน วันนี้ของฮยองกลับไปนอนพักที่บ้านก่อนนะ ”

“ อืม....ก้อได้ T^T ” ฮยองไม่ยอมพาฉันไปเที่ยวอ่ะ

“ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิเด๋วไม่สวยนะ ฮยองสัญญาเด๋วพุ่งนี้จะไปเที่ยวด้วย ok. นะ ^O^ ” ฮยองบอกพร้อมกับดึงแก้มฉันไปมาเหมือนกับตุ๊กตายาง =_=

“ อืม...ก็ได้ แต่สัญญาแล้วต้องเกี่ยวก้อยกันก่อน ” ฉันพูดพร้อมกับชูนิ้วก้อย ^-^d

“ จ้า...สัญญา ^O^ d ” แล้วฮยองก็เกี่ยวก้อยกับฉัน

“ งั้นกลับบ้านกันเถอะ ฮยอง! ^O^ ”

    ฉันหวังว่าการที่ฉันได้เจอฮยองในวันนี้มันจะลบเรื่องอันอัปมงคลในวันนี้ออกไปได้บ้าง

++++++++++++++++++++++

ครบ  100 % แล้วเจอกันใหม่พุ่งนี้ในตอน 2 นะ-3-
ช่วยโพสกันด้วยนะนะนะนะนะ  ^-^