ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลูกบอลใครวะ!!!!
1.…ลูกบอลใครวะ!!!!
วันนี้อากาศดีจังฉันลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าที่แสนสบายแต่ทำไมบ้านเงียบจังฉันหันไปดูนาฬิกาและต้องตกใจสุดเพราะตอนนี้เกือบจะแปดโมงแล้ว
“ทำไมไม่มีใครปลุกฉันเลยกะแล้วว่าบ้านทำไมเงียบทุกคนออกไปหมดแล้วแน่นเลย!!“
พอตั้งสติได้ฉันรีบแต่ตัวและวิ่งออกจากบ้านให้เริ่มที่สุดฉันมองดูนาฬิกา หา!!ตอนนี้อีกห้านาทีแปดโมง ฉันเริ่มทำใจเพราะว่ายังไงวันนี้ก็ต้องสายอีกแล้ว
และเแล้วก็ถึงเสียทีฉันเดินเข้าโรงเรียนไปตามทางของโรงเรียนซึ่งตอนนี้ปราศจากผู้คนทุกคนคงอยู่ในห้องเรียนกันหมดแล้ว และทันใดนั้น
ปิ๊ก !! ฉันหันมาดูว่าอะไรที่มากระทบหัวกระบานอันชาญฉลาดของฉันด้วยความโคตะระโมโหและมันก็คือ…ลูกบอลลูกกลมๆๆนี้นี่เอง
“ใครวะ!!”
ไม่มีใครตอบ มันต้องมาจากสนามฟุตบอลแน่ ฉันหยิบลูกบอลขึ้นมาเดินตรงไปยังสนามด้วยอารามณ์ที่ถึงจุดสูงสุด
“ใครมันเป็นคนเตะวะ!!!!!!”
ฉันตะโกนเส็รจก็กวาดสายตาไปทั้วเพื่อหาเป้าหมายและนั้นมีอยู่คนเดียวยืนอยู่กลางสนามมองมายังฉัน
“นายใช่ไหมที่เป็นคนเตะลูกบอลนี้!!“
“…..”
“ทำไมไม่ตอบวะ!”
“อ่าว…เธอคุยกับฉันหรอนึกว่าคุยกับเพื่อนฉัน“
“ไอ้บ้า เตะบอลจนบ้าเลยหรือไงวะก็ตรงนี้มีนายอยู่คนเดียว“
นายคนนั้นหันซ้ายหันขวาแล้วถามฉันว่า
“เพื่อนฉันไปไหนกันหมด“
“สงสัยนายคงเตะบอกจนบ้าไปแล้วจริงๆๆ\"
\"ก็ตั้งแต่ฉันมาถึงฉันก็เห็นนายยืนอยู่คนเดียว ทำไมจะโยนความผิดให้เพื่อนหรอ\"
\"แล้วทำไมฉันต้งโยนความผิดให้เพื่อนด้วย และจะบอกอะไรให้นะฉันไม่ได้เป็นคนเตะบอลลูกนี้ใส่เธอ\"
\"ไอ้ปากแข็ง! ถ้าไม่ได้เตะแล้วใครเตะวะ\"
\"ไม่รู้ ก็ฉันปากแข็งจนพูดไม่ได้ว่าใครเตะ\"
\"ไอ้เลว!!\"
\"เมื่อกี้เธอด่าใคร\"
\"ก็ด่าไอ้เลวสิวะ นอกจากบ้าแล้วปัญญาอ่อนด้วยหรือวะ\"
\"เธอ มันจะมาไปแล้วนะ นี้ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ\"
\"ทำไมเป็นรุ่นพี่แล้ววิเศษตรงไหน มีสามหูหรือไง\"
\"เธออยู่ห้องอะไร\"
\"ทำไมจะเอาไปแทงหวยหรอ\" แล้วฉันก็หันไปมองนาฬิกา
\"หา! นี่มันจะหมดคาบแรกแล้วนิ \" แล้วฉันก็วิ่งออกจากที่ตรงนั้น
แต่ก็ได้ยินนายคนนั้นตะโกนถามชื่อฉัน มันจะถามไปหาพระแสงอะไรวะ
วันนี้อากาศดีจังฉันลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าที่แสนสบายแต่ทำไมบ้านเงียบจังฉันหันไปดูนาฬิกาและต้องตกใจสุดเพราะตอนนี้เกือบจะแปดโมงแล้ว
“ทำไมไม่มีใครปลุกฉันเลยกะแล้วว่าบ้านทำไมเงียบทุกคนออกไปหมดแล้วแน่นเลย!!“
พอตั้งสติได้ฉันรีบแต่ตัวและวิ่งออกจากบ้านให้เริ่มที่สุดฉันมองดูนาฬิกา หา!!ตอนนี้อีกห้านาทีแปดโมง ฉันเริ่มทำใจเพราะว่ายังไงวันนี้ก็ต้องสายอีกแล้ว
และเแล้วก็ถึงเสียทีฉันเดินเข้าโรงเรียนไปตามทางของโรงเรียนซึ่งตอนนี้ปราศจากผู้คนทุกคนคงอยู่ในห้องเรียนกันหมดแล้ว และทันใดนั้น
ปิ๊ก !! ฉันหันมาดูว่าอะไรที่มากระทบหัวกระบานอันชาญฉลาดของฉันด้วยความโคตะระโมโหและมันก็คือ…ลูกบอลลูกกลมๆๆนี้นี่เอง
“ใครวะ!!”
ไม่มีใครตอบ มันต้องมาจากสนามฟุตบอลแน่ ฉันหยิบลูกบอลขึ้นมาเดินตรงไปยังสนามด้วยอารามณ์ที่ถึงจุดสูงสุด
“ใครมันเป็นคนเตะวะ!!!!!!”
ฉันตะโกนเส็รจก็กวาดสายตาไปทั้วเพื่อหาเป้าหมายและนั้นมีอยู่คนเดียวยืนอยู่กลางสนามมองมายังฉัน
“นายใช่ไหมที่เป็นคนเตะลูกบอลนี้!!“
“…..”
“ทำไมไม่ตอบวะ!”
“อ่าว…เธอคุยกับฉันหรอนึกว่าคุยกับเพื่อนฉัน“
“ไอ้บ้า เตะบอลจนบ้าเลยหรือไงวะก็ตรงนี้มีนายอยู่คนเดียว“
นายคนนั้นหันซ้ายหันขวาแล้วถามฉันว่า
“เพื่อนฉันไปไหนกันหมด“
“สงสัยนายคงเตะบอกจนบ้าไปแล้วจริงๆๆ\"
\"ก็ตั้งแต่ฉันมาถึงฉันก็เห็นนายยืนอยู่คนเดียว ทำไมจะโยนความผิดให้เพื่อนหรอ\"
\"แล้วทำไมฉันต้งโยนความผิดให้เพื่อนด้วย และจะบอกอะไรให้นะฉันไม่ได้เป็นคนเตะบอลลูกนี้ใส่เธอ\"
\"ไอ้ปากแข็ง! ถ้าไม่ได้เตะแล้วใครเตะวะ\"
\"ไม่รู้ ก็ฉันปากแข็งจนพูดไม่ได้ว่าใครเตะ\"
\"ไอ้เลว!!\"
\"เมื่อกี้เธอด่าใคร\"
\"ก็ด่าไอ้เลวสิวะ นอกจากบ้าแล้วปัญญาอ่อนด้วยหรือวะ\"
\"เธอ มันจะมาไปแล้วนะ นี้ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ\"
\"ทำไมเป็นรุ่นพี่แล้ววิเศษตรงไหน มีสามหูหรือไง\"
\"เธออยู่ห้องอะไร\"
\"ทำไมจะเอาไปแทงหวยหรอ\" แล้วฉันก็หันไปมองนาฬิกา
\"หา! นี่มันจะหมดคาบแรกแล้วนิ \" แล้วฉันก็วิ่งออกจากที่ตรงนั้น
แต่ก็ได้ยินนายคนนั้นตะโกนถามชื่อฉัน มันจะถามไปหาพระแสงอะไรวะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น