ข้ามภพมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1

พุทธศักราช 1883

“จากที่ข้ากับไอ้เบิ้มไปสืบมา ไอ้ท่านเจ้าเมืองมันต้องผ่านมาทางลุ่มแม่น้ำนี่ แล้วจากจำนวนคนที่ตามพวกมันมาก็มีมาแค่ไม่กี่สิบคน พวกมันคงมาแค่พักผ่อนไม่ได้เตรียมพร้อมว่าจะมีใครมาทำร้ายแน่ๆ”

“พวกเอ็งแน่ใจนะ ถ้าพลาดกูจะเอาพวกมึงถึงตายแน่ๆ” ชายหนุ่มผิวสีเข้มมองหน้าลูกน้องตัวเอง ในมือมีมีดสั้นของคู่กายของตัวเองซึ่งเอาออกมารูดเช็ดทำความสะอาดอยู่

“แน่ใจสิครับ พวกกระผมไม่กล้าเอาข่าวลวงมาบอกหัวหน้าหรอก” ไอ้แก้วหรือยกมือไหว้บอก

“เออก็ดี คราวนี้กูจะได้ล้างแค้นไอ้เจ้าเมืองสักที กุจะเอาเลือดของลูกกับเมียมันล้างเท้ากูต่อหน้ามัน แล้วค่อยส่งมันไปสู่สุขคติ” แลบลิ้นลิ้มลองความคมของมีดตัวเอง ตาคมโตเต็มไปด้วยความสนุก

“พวกกระผมก็อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆเหมือนกันขอรับ”

............................................................

            ร่างเล็กเดินมาตบบ่าร่างสูงโปร่งที่ยืนกำดาบในมือแน่น เขารู้ว่าอีกคนรู้สึกเช่นไร? ร่างสูงต้องมาเสียน้องสาวสุดที่รักกับเมียรักไปพร้อมๆกัน

“พี่สาบานไม่ว่ายังไงพี่ก็จะตามล่ามันให้มันมากราบหลุมศพการะเกดให้ได้” ชายหนุ่มพูดถึงชายชั่วที่มาหลอกน้องสาวตัวเองจนน้องสาวเสียใจฆ่าตัวตายซ้ำร้ายยังพาเมียของร่างสูงหนีไปอีก

“ริทได้ข่าวว่ามันหนีออกเขตพระนครไปแล้วนะพี่?”

“ต่อให้มันหนีไปยังโลกหน้า พี่ก็จะจับมันมาขอขมาเกด” ใบหน้าสวยกำหมัดแน่น

“แล้วพี่น้ำอินทร์ล่ะพี่รุจ พี่จะทำยังไง?” ถามถึงเมียสุดที่รักของร่างสูงที่หนีตามไอ้กระล่อนนั่นไป

“เรื่องนั้น......” ก้มหน้าเศร้า ปากสวยเม้มเป็นเส้นตรง

“อย่าเครียดมากเลยพี่รุจ เอางี้มะรืนนี้ริทกับที่บ้านจะไปเที่ยวป่ากัน พี่รุจไปกับริทสิจะได้พักผ่อนด้วย”

“ก็ได้....” ร่างสูงรับคำ

..

......

ปัจจุบัน

“แหมไอ้กันได้ข่าวว่าแกจะข้ามขั้นตอนฮันนีมูนก่อนแต่งงานเหรอวะ?” โตโน่โอบบ่าน้องชายสุดที่รัก

“ข้ามขั้นตอนอะไรไอ้พี่โน่ ริทเขาแค่อยากไปเที่ยวทะเลต่างหาก แถมไปแค่วันเดียวไม่ได้ค้างคืนสักหน่อยจะฮันนีมูนได้ยังไง? จะวี๊ดวิ้วป่ามป๊ามแค่คิดยังอดเลย” คนผิวเข้มทำหน้าเซงๆตอนพูด

“55555555+สมน้ำหน้าเมิงก็ใจอ่อนไปคบกับไอ้ริทมาตั้งแต่เรียนมหาลัยป่านนี้ยังไม่ได้แอ้มมันอีก”

“กันไม่ได้ใจอ่อน แต่กันให้เกียรติริทต่างหาก กันอยากให้คนรักของกันบริสุทธิ์ผุดผ่องจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน”

“ความคิดโบราณชะมัดยาก ไอ้ดึกดำบรรพ์” ตบหัวที่จัดทรงมาอย่างดีของไอ้น้องชายตัวดี

“นั่นไงไอ้ริทมาแล้ว...” ชี้ไปยังคนที่กำลังเดินมา ร่างผอมบางในชุดทักซิโด้สีขาวเข้ากับสีผิวตัวเอง ใบหน้าคมยิ้มอย่างพอใจ

“เป็นไงบ้าง?”ร่างเล็กถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจ

“ดูดี เพอร์เฟค น่ารักที่สุดอ่ะริท” โตโน่เบ้ปากมองคนชมแฟน

“กันก็หล่อเหมือนกันนะ” ชมคนผิวเข้มในชุดทักซิโด้เข้าคู่กันแต่ของอีกคนเป็นสีดำ

“อยู่แล้ว” คนโดนชมยิ้มเขินๆ

“โฮะ กุอยู่กับพวกเมิงมา5ปีจะมีสักวันไหมที่พวกเมิงไม่หวานใส่กันน่ะ ถามจริงตั้งแต่คบกันนี่เมิงเคยทะเลาะกันบ้างป่าววะ?”

“ไม่เคยอ่ะพี่โน่ ในเมื่อเราสองคนรักกันจะทะเลาะกันทำไม?”

“ไม่เคยผิดใจกันเลยหรือวะ?”

“ไม่อ่ะ กันกับริทนิสัยคล้ายกันอยู่ด้วยกันยิ่งสบายใจ”

“เหอะ หวานจนกุแทบเป็นมดเลยเมิง เอาเหอะรักกันก็ดีแล้ว นี่พวกเมิงลองชุดแต่งงานเสร็จจะไปไหนต่อเปล่า?”

“กันคงพาริทไปทานข้าวแล้วก็คงไปดูช่างว่าตกแต่งเรือนหอของเราสองคนถึงไหนแล้ว”

“งั้นเหรอ? งั้นกุนัดสาวๆไปเที่ยวดีกว่า”

“เด๋วคู่หมั้นพี่ พี่น้ำอินทร์ก็เคืองอีกหรอก” กันพูดดักทาง

“แค่คู่หมั้นทำตัวอย่างกับเป็นเจ้าของกูน่ารำคาญจะตาย อยากจะโกรธหรือเคืองก็ตามใจเหอะ” คนตาตี่พูดอย่างรำคาญเต็มที

“โอเครแล้วเจอกัน ขอบคุณพี่โน่นะที่เปนธุระจัดงานทั้งหมดให้กัน”

“เมิงเป็นน้องชายกู ถึงจะไม่แท้แต่กูก็รักเมิงเหมือนน้องแท้ๆกู เรื่องแค่นี้กูทำให้เมิงได้อยู่แล้ว”

“ขอบคุณจริงๆพี่โน่”

…………………………………………………………………………….

“รุจไม่ได้ตามมาหรือลูก?”  ปราณีถามหาหลานชายตัวเองที่กำลังอยู่ในช่วงโศกเศร้าจากหลายๆเรื่อง ริทส่ายหัวแทนคำตอบ

“ริทชวนมาแล้วฮะพี่รุจเขาขอดูก่อน ถ้าเขามาคงตามมาทีหลัง”

“แม่ล่ะสงสารตารุจจริงๆต้องมาเสียน้องสาว แถมเมียยังหนีไปกับไอ้ชายชู้ที่เป็นสาเหตุทำให้น้องสาวตัวเองตายอีก  ไอ้โจรนั่นก็ช่างใจร้ายไส้ระกำหลอกลวงได้แม้กระทั่งผู้หญิงที่รักมันหมดหัวใจอย่างหนูเกต”

“ฮะ”

ฮี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เคร้งงงงงงงง โจรป่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

            เสียงเอะอะด้านนอกทำให้ร่างเล็กชะโงกหน้าออกจากเกวียน  เหล่าชายแปลกหน้าจำนวนกว่า 20 คนกำลังต่อสู้กับกองกำลังทหารที่อารักขาพวกเขา

“โจรป่า ท่านพ่อกับท่านแม่รีบออกไปทางด้านหลังของเกวียนเร็วๆครับ” ร่างเล็กรีบเปิดประตูเล็กด้านหลังเกวียนให้บุพการีออกไปก่อน

            สายตาคมพยายามมองหาเป้าหมายของตน หลังจากที่ทหารที่ตามขบวนเจ้าเมืองถูกคนของเขาฆ่าจนไม่เหลือแล้วสักคน แต่ไอ้ตัวต้นเหตุกลับหายหัวไปทั้งครอบครัว

“รีบไปตามหาพวกมัน ใครเจอกูจะตบรางวัลให้ แต่ห้ามฆ่ามันเด็ดขาด กูจะฆ่ามันเอง” คนผิวเข้มประกาศกร้าว

............................................................................................................................................

“อย่าเพิ่งซิกัน ริทยังไม่พร้อม” ร่างเล็กเบี่ยงหน้าหลบ

“โธ่ริท กันแค่จูบเองนะยังไม่ได้ทำอะไรเลย? กันรู้หรอกว่ากันต้องอดทนเก็บเปรี้ยวไว้กินหวาน กันไม่ทำเกินเลยมากกว่าจูบหรอก”

“เชื่อได้ที่ไหนกันมือไวจะตาย ไม่สนแหละริทไปเล่นน้ำดีกว่า”

“ริทททททททททอ่ะ อีกไม่ถึงสัปดาห์เราสองคนจะแต่งงานกันแล้วนะ คบมาจะ2ปีไม่เชื่อใจกันอีกเหรอ น้อยใจว่ะ”

“555555+งอนไปเลยไม่ง้อด้วย” วิ่งลงไปที่ทะเล

คนผิวเข้มมองคนรักตัวเองอย่างรักใคร่

ตึ๊ดดดดดดดตื๊ดดๆๆๆๆๆ

“ครับฮัลโหล เออว่าไงพี่โน่ ช่ายๆกันมาซ้อมฮันนีมูนกับริท”

“กันรีบมานะ เร็วๆ” โบกมือเรียกอีกคนให้ลงมาในน้ำ

“เดี๊ยวแปบนะริท รอก่อนอย่าไปไกลนะ”

คนตัวเล็กว่ายออกไปไกลจากฝั่งเรื่อยๆจน........

“กันช่วยด้วยยยยย ขาเป็นตะคริว” พยายามตะโกนเรียกคนรัก แต่เพราะไกลจากฝั่งทำให้กันไม่ได้ยิน

............................................................................................

            ร่างเล็กพาพ่อกับแม่ตัวเองหนีเข้ามาในป่าเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงลำธารใหญ่ ตากลมโตมองซ้ายขวาพยายามหาทางข้าม จนพบต้นไม้ที่ล้มพาดลำธารไปอีกฝั่งพอดี ปากสวยยกขึ้นยิ้มอย่างดีใจ

“ข้ามลำธารนี่ไปเราก็คงรอดแล้วแหละครับ อีกฝั่งของลำธารน่าจะเป็นหมู่บ้านคน ทำใจดีๆไว้นะครับท่านพ่อท่านแม่” กอดร่างอวบของแม่ตัวเองให้กำลังใจ

“เฮ้ยยยยยยยยพวกมันอยู่นั่นจับพวกมันไว้!!!!!!!”

“รีบข้ามเร็วครับท่านพ่อท่านแม่” รีบตะโกนบอกพ่อกับแม่ของตัวเอง แต่ไม่ทันการณ์ เหล่าโจรป่ากลับมาถึงตัวคนเหล่านั้นก่อน

“ ปล่อยพวกข้านะไอ้เลว ไอ้โจรชั่ว” เรืองเดชพยายามต่อสู้กับคนที่มาจับเขาและภรรยาของตัวเอง

“ฤทธิ์เยอะนักนะมึง ไอ้แก่” คนผิวเข้มต่อยเข้าไปที่ท้องอวบอย่างแรง ร่างอ้วนใหญ่ของเรืองเดชถึงกับทรุด “เฮ้ยยยยยจับพวกมันมัดไว้”

“ไอ้เลว มึงทำแบบนี้ทำไม อยากได้สมบัติที่พวกกุเอาติดตัวมาก็เอาไป แต่ปล่อยพ่อกับแม่ของข้าซะ”

“ปากเก่งกล้าไม่เหมาะกับหน้าสวยๆเลยนะ”

“เฮ้ย จับพวกมันมาเรียงตัวมองหน้ากันเป็นครั้งสุดท้ายหน่อยซิ” เหล่าลูกน้องทำตามคำสั่ง  “เอาล่ะ กูจะไม่ฆ่าพวกมึงให้เจ็บหรอกไม่ต้องห่วง......แต่กูจะให้พวกมึงตายอย่างทรมานด้วยการทำร้ายยยหัวใจของพวกแกก่อน” กันเดินไปบอกต่อหน้าเรืองเดชและปราณี

“แกอย่าทำอะไรลูกฉันนะ!!!!”

“จับมันกดน้ำเลย เร็วเข้า!!!!” ร่างคมเร่งสั่งลูกน้องคนสนิทของตัวเองให้กดร่างเล็กให้จมน้ำ

“ฆ่าข้าเลยซิ จะทรมานข้าทำไม?” ริทตะโกนใส่หน้าคม พยายามฝืนไหล่ไม่ให้โดนกดน้ำ

“ใครว่าข้าทรมานเจ้า ข้าทรมานบิดากับมารดาของเจ้าต่างหาก ได้เห็นลูกชายสุดที่รักค่อยๆตายต่อหน้าแบบนี้ดีใจไหมท่านเจ้าเมือง?”

“ไอ้กัน ไอ้โจรถ่อย ข้าจะให้ทหารตามจับเอ็ง”

“หึ งั้นให้เร็วนะเพราะถ้าช้ากว่านี้สักหนึ่งโมงยาม ท่านอาจเปนผีไปบอกทหารพวกนั้น....เอ้าพวกมึงมองอะไรจับไอ้นี่กดน้ำซิวะให้พ่อแม่มันได้ดู”

อื้มมมมมมมมมมมม!!!!! แค่กๆๆ อ้มมมมมมม

“ปล่อยลูกข้านะ ไอ้โจรบ้า” ร่างอวบของภริยาเจ้าเมืองปรี่มาจะมาช่วยลูกชายสุดที่รักตัวเอง แต่กลับโดนปลายแหลมของดาบแทงทะลุร่าง

“ปราณี!!!!!!//แม่!!!!!”

“ข้าบอกให้นั่งดูอยู่เฉยๆไม่รู้จักเชื่อฟัง หึ” นิ้วเรียวรีดเลือดที่ติดดาบของตัวเองแล้วขยี้ลงเสื้อของศพ

“แก......มึงมันชั่วข้าขอแช่งแกไอ้เลว” หน้าหวานตะโกนใส่

“คนที่ชั่วน่ะพ่อกับแม่ของแกต่างหาก ข้าจะบอกให้เจ้ารับรู้ก่อนตายนะว่าพ่อแกน่ะฆ่าพ่อกับแม่ของข้าเพื่อยึดตำแหน่งเจ้าเมือง แกเองได้เสวยสุขยันโตก็ด้วยสมบัติของข้า.........”

“ไม่จริง มึงโกหก คำพูดหลอกลวงของโจรใครจะไปเชื่อ”

เพี๊ยะ!!!!!

มือใหญ่ฟาดแก้มใสอีกคนเต็มแรง ปากเล็กเลือดกบปาก

“พวกเมิงจะหยุดทำไม? จับมันกดน้ำต่อสิ”

“ฮัลโหลพี่โน่ ตกลงนี่พี่จะมาไหมนี่ อะไรนะ ถึงที่นี่แล้ว555555555+ เออๆกันอยู่ตรงหน้าร้าน..” ใบหน้าคมหันไปมองชื่อร้าน ก่อนมองกลับไปที่ทะเล ร่างเล็กของคนรักตัวเองที่บอกจะไปเล่นน้ำกลับไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว

“พี่โน่ เด๋วกันโทรหาใหม่นะ ริทหายไป”

....กันช่วยริทด้วยริทยังไม่อยากตาย

....ใครก็ได้ช่วยข้าด้วยข้ายังไม่อยากตาย

...........ใครก็ได้ช่วยข้า//ฉัน ที

แว๊บบบบบบบบ!!!!!!!


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ว่าไง? งงกันหรือเปล่าคะ ข้ามภพกันไปข้ามภพกันมา555555555+ แต่งเองงงเอง

หลังจากนี้ไรท์เตอร์จะว่างยาว ดีใจกันไหมเอ่ยยยยยยยยย จะมาอัพบ่อยๆค่ะสัญญา

หลายคำถามมีคนถามมา ไรท์เป็นกันริททำไมถึงมีคู่รุจโน่ด้วยทุกเรื่อง?   ตอบคือ  ไรท์ชอบพี่รุจมากกกก555555+ และเวลาอ่านการ์ตูนจะชอบอ่านพวกเมะหน้าสวย กับพวกเคะนิสัยห่ามๆ โชคร้ายก็เลยมาหล่นตุ๊บใส่ที่เฮียโน่ เพราะห่ามได้ใจเจ้มากกก555555555+