รักได้ไง?..นายคนนี้//ปัณณ์ธันวา..

ลำดับตอนที่ #3 : แต่งงานกันมะ?

วันนี้เปนวันครบรอบวันตายพ่อกับแม่ของเขาและไอ้ปัณณ์ ทุกปีจะมีการเลี้ยงพระที่บ้าน วันนี้สมาชิกในบ้านทุกคนจะหยุดงานเพื่อร่วมงานรำลึก

“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าพี่จะจากเราไปแล้วจะ10ปี” ธัญลดามองภาพบุคคลที่อยู่ในกรอบรูป

“ใช่ครับคุณอา แต่ในความรุสึกผมพ่อกับแม่ไม่ได้หายไปไหนเลย ท่านอยู่กับผมตลอดเวลา”ธันวามองรูปนิ่ง

ทางฝ่ายปัณณ์ก็นั่งดูรูปพ่อกับแม่ตัวเองเช่นกัน ตาคมเงยขึ้นสบตาตี่พอดี ก่อนที่จะเป็นคนตาตี่ที่เมินสายตาหนีไปก่อน

“ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ พี่ปัณณ์พี่ธันวาคุณแม่ตั้งโต๊ะเสร็จแล้ว”

“เฮ้อวันเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกินนะ จะ10ปีแล้วที่ปัณณ์กับธันวามาเป็นเหมือนลูกชายของอา” หมอตั้มเป็นคนทำลายความเงียบ

“นั่นสิคะ ดาเองยังนึกว่าเพิ่งผ่านไปแค่ไม่กี่วันเอง ยังจำวันที่พี่ๆเขาตอนท้องปัณณ์กับธันวาได้เลย”

คนที่เงียบอยู่สองคนเงยหน้าขึ้นมองอาตัวเอง

“ตอนท้องพวกผมมีอะไรหรือครับ” พูดพร้อมกัน

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะแค่เรื่องขำๆน่ะ”

“โธ่คุณแม่คะรีบบอกเถอะค่ะ พี่สองคนทำท่าอยากรู้อัดอั้นยิ่งกว่าคนท้องผูกอีก”

หันมาทำหน้าดุใส่น้องสาวพร้อมกันทั้งสองคน คนที่รู้ตัวว่าปากเสียยักไหล่แล้วหลบตาไปทางอื่น

“เอางี้อาเปนคนเล่าแล้วกัน พอดีแกสองคนเกิดใกล้ๆกัน ตอนนั้นพวกพ่อกับแม่ของพวกแกก็เลยบอกว่าถ้าลูกเกิดมาเป็นคนละเพศกันจะให้แต่งงานกันน่ะ แต่โชคร้ายพวกแกเป็นผู้ชายทั้งคู่”

“แต่งงานผมกับไอ้กระหังนี่น่ะเหรอ?” ชี้หน้าคนหน้าตี๋

“โห่ไอ้ปัณณ์ เมิงฟังให้ดีก่อนซิฟะแค่คิดเฉยๆถ้าคนละเพศถึงจะแต่งเว้ย หรือเมิงจะแปลงเพศมาแต่งกับกุวะ?”

“พี่ปัณณ์เปนผู้หญิงก็สวยดีนะคะ ตาหวานๆผิวสีแทนสเปคฝรั่งเลย” น้องสาวแกล้งแซว

“พี่ว่าทั้งฝรั่ง มังคุด ละมุด ลำไย ตามจีบเปนแถวแน่ๆ555+” สมทบกับน้องสาว

คนตาหวานคมทำหน้าเหวี่ยง ก่อนจะแกล้งชี้นิ้วไปที่คนหัวเราะเยาะแล้วมาชี้ที่แก้มตัวเอง คนตาตี่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร เลยหยุดหัวเราะ

“พี่เป็นผู้หญิงน่ะสวยแน่นอน แต่ถ้าไอ้กระหังนี่เปนผู้หญิงน่ะซิน่าตลกพิลึก” ประชดอีกฝ่าย

“ไม่จริงหรอกค่ะหมวยๆขาวสูงแบบนี้นางแบบชัวร์” คนตาตี่หันมายักคิ้วใส่คนประชด แล้วโอบไหล่น้องสาวเอาไว้แนวสนับสนุนวันนี้ดีจริงๆ

“แต่ที่จริงถึงจะเพศเดียวกัน ถ้าจะรักกันชอบกัน แต่งงานกันอาก็ไม่ว่านะจ๊ะ”

“คุณอา!!!” ประสานเสียงพร้อมกัน

“อ้าวก็อาเหนทะเลาะกันบ่อยๆนี่ อาก็อยากให้สองคนนี้รักกันก็แค่นั้น”

มองหน้ากัน คราวนี้หน้าคมยอมถอนออกไปก่อน

“ผมไปหาสาวในฝันผมดีกว่า?” ธันวาพูดลอยๆแล้วเดินไปข้างบ้าน ตาคมมองตาม

“ไม่ตามไปขัดพี่ธันวากับพี่จ๊ะจ๋าหรือคะพี่ปัณณ์?” กระซิบถาม

“ไม่ล่ะ ไม่มีอารมณ์ใครอยากทำอะไรก็ทำไป” เดินขึ้นห้องตัวเอง

“ไรแว๊ พี่ปัณณ์เป็นอะไรไป?”

          เดินขึ้นห้องตัวเองมา คนหน้าคมพยายามคิดเรื่องที่คุณอาของเขาพูด.....จะให้เขาแต่งงานกับไอ้กระล่อนนั่น คิดได้ยังไง? เขากับมันเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ แถมตัวมันก็สูงเท่าๆกับเขา ถ้าเขาจะมีแฟนเขาคงหาคนที่ตัวเล็ก น่ารัก น่าทะนุถนอมแบบจ๊ะจ๋าดีกว่า เก่งทุกอย่างแถมยังเป็นแม่ศรีเรือนอีก

.......ถ้าไอ้กระหังเป็นผู้หญิงคงเป็นแม่ผีเรือนมากกว่า.......

..........แล้วทำไมเวลาเขาอยู่ใกล้มันเขาถึงได้อยากสัมผัสอยากแกล้ง อยากอยู่กับมันนักวะ?....ใช่เขาเกลียดมันเลยแกล้งทำไปเท่านั้นแค่อยากเห็นหน้าแดงๆของมันเท่านั้น

....ก็แค่แกล้งทำเท่านั้นเอง...

            คนตาตี่เดินหงุดหงิดออกจากข้างบ้านเมื่อคนที่ตัวเองต้องการมาหาไม่อยู่ก็ไม่รู้จะอยู่ทำไม? เหลือบมองขึ้นไปบนบ้านเห็นไอ้กามายืนรับแสงเพิ่มความดำก็อดหัวเราะขำไม่ได้

“เฮ้ยไอ้ปัณณ์เมิงกลัวตัวเมิงดำไม่พอหรือวะ?555555+” คนโดนแซวทำหน้าเหวี่ยงกลับ

“กุรอเมิงกางปีกติดกระด้งบินขึ้นมาหากุต่างหาก”

“ไอ้ถ่าน กวนตีนแล้วเมิง”ชี้หน้าคาดโทษ

“แล้วเมิงไม่ไปหาจ๊ะจ๋าแล้วหรือวะ ลืมไปจ๊ะจ๋าเขากลัวผีเลยไม่อยากให้กระหังเข้าบ้าน”

“ไอ้เชี่ยปัณณ์รอกุก่อนเด๋วกุจะขึ้นไปคิดบัญชีกับเมิง”

“5555+ให้กุส่งกระด้งลงไปให้มะจะได้บินขึ้นมาไวๆ”

“เออ..เฮ้ย....ไอ้สัดกุไปกระทืบเมิงแน่!!!”

มองคนที่วิ่งเข้ามาในบ้านแล้วอดหัวเราะไม่ได้.....สนุกดีแฮะเวลาได้เถียงได้ทะเลาะกับมันแบบนี้

“พี่ธันวาเป็นอะไรคะ?ทำไมรีบวิ่งมาเชียว?” ออมทักคนที่ทำหน้าเครียดจะรีบขึ้นห้อง

“จะไปกระทืบไอ้ปัณณ์”

“โฮะ..นึกว่าเรื่องอะไร?รักกันจริงพี่ชายออมคู่นี้......ถ้าแต่งงานกันลูกคงดก”

“ออม!!!”

“โธ่ออมแซวเล่นค่า อย่าหน้าแดงดิพี่ธันวา อ้าวนั่นพี่ปัณณ์ลงมาพอดี”

มองคนที่ยืนหน้าแดงข้างล่างด้วยท่าทางงงๆ แล้วไอ้ธันวาเป็นไรของมันฟะจะหลบตาเขาทำไม?

“กุรอเมิงมากระทืบกุตั้งนานจนกุต้องลงมาตามเนี่ย”

“พอดีออมรั้งไว้ก่อนน่ะค่ะ หุหุ”

“เฮ้ยไอ้ธันวาแกไม่สบายหรือเปล่า?  เหงื่อออกหน้าแดงเลย”

“เขินมั้งคะออมแซวเรื่องแต่งงานว่าถ้าพี่สองคนแต่งงานกันลูกคงดก” น้องสาวตัวดีตอบไปหัวเราะไป ยิ่งมองหน้าพี่ชายนักบินของเธอยิ่งชอบใจ

“อ่อเหรอ....แล้วตกลงเราจะมีลูกกันกี่คนดีฮะธันวา?” หันมาแกล้ง

“ไอ้สัดปัณณ์ กวนตีนกุแระ ไร้สาระทั้งพี่ทั้งน้อง”

“ว้าวๆๆๆๆ ออมจะมีหลานกี่คนดีน๊า”

“ออม!!!” ทำเสียงดุน้องสาว คนพูดแกล้งทำหน้าง้ำ

“โธ่เลิกล้อก็ได้......แต่ถ้าเป็นจริงก็ดีนะคะ........555555+ไปแระ” รีบวิ่งหนีก่อนจะโดนพี่ชายมะเหงกใส่

“55555555+ ตลกชะมัด”

“ไอ้นี่ก็ขำ ไร้สาระ เด๋วยัยออมกลับมากุจะแกล้งเอาให้ร้องไห้เลยคอยดู”

            คนผิวเข้มหยุดหัวเราะก่อนมองหน้าไอ้คนที่เขาแกล้ง

“ธันวา.....?”

“จะเรียกทำไม?”

“แต่งงานกันมะ?”




++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เขาไม่ได้ดู ลพลน.เลยอ่ะไม่ค่อยมีเวลา5555555+ ขอสารภาพตรงๆว่าตอนแรกจะปิดไหดองเรื่องนี้ไปเลย
แต่มีนักอ่านที่ตามอ่านและเม้นท์เพิ่มขึ้น แม้จะเพิ่มทีละนิดหน่อยแต่ก็ทำให้รู้ว่าหลายคนคิดถึงเรื่องนี้กัน...
เนื้อเรื่องเขาพยายามเอามาโยงเล็กน้อยกับที่ฉายจริงนะคะ ค่อยเป็นค่อยไปเนอะ^^

ใครอยากให้เขาแต่งต่อช่วยเม้นท์+และเสนอแนะให้เขาหน่อยนะคะ จะไปเม้นท์บอกในเพจของเขาก็ได้นะ
http://www.facebook.com/Suzank357?ref=hl