รักนี้ร้ายเท่าไหร่?

ลำดับตอนที่ #1 : intro

 

“ริททำใจดีๆเอาไว้ ริทอย่าเป็นอะไรนะริท” ร่างโปร่งประคองร่างคนรักของตัวเองที่โดนรถของน้องชายต่างสายเลือดชน

“ป้าอิ่มเรียกรถพยาบาลเร็วเข้า” หญิงวัยกลางคนรีบตะโกนบอกคนใช้ในบ้านให้โทรตาม มืออูมพยายามช่วยลูกชายประคองร่างที่เต็มไปด้วยเลือด

“เปน อารายมากไหมน่ะ อึก” คนขับเดินเซลงจากรถตัวเองมาดูเหตุการณ์ชลมุนหน้ารถเขา คนหน้าสวยรีบหันไปมองคนพูด

“คุณเมาแล้วขับรถได้ยังไง!!!” ผละจากร่างคนรักแล้วไปกระชากคอเสื้อของคนเมา

“เฮ้ย!!อะไรวะ แฟนแกวิ่งไม่ดูรถฉันต่างหาก” ยิ่งฟังคนพูดรุจยิ่งเหลืออดง้างหมัดจะชกหน้า

“อย่านะรุจ คุณโตโน่เขาไม่ได้ตั้งใจ อย่าทำอะไรเขา” หญิงกลางคนรีบเข้าไปช่วยลูกชายไม่แท้ของตัวเองไม่ให้โดนทำร้าย

“แม่ ยังจะเข้าข้างมั....” คนโกรธปรับอารมณ์ลง หมัดถูกยกลงข้างลำตัว ตาสวยมองหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างหลังแม่ตัวเอง

มันเป็นใบหน้าของคนที่ไม่รู้จักคำว่า “สำนึกผิด”             

..........................................................................................................................

“ที่นี่ที่ไหน? แล้วเขาเป็นใครมาอยู่ที่นี่ได้ไง?” 

ร่างเล็กยืนนิ่งตอนนี้เขาเดินอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ทางที่มืดมิดไม่มีใครเลยซักคนเดียว ร่างเล็กพยายามเดินหาแสงไฟเพื่อจะช่วยให้อุ่นใจขึ้นบ้าง

“มีคนเดินอยู่ตรงนั้นด้วย” มองเห็นเงาคน คนที่เดินมานานดีใจรีบวิ่งไปทักแต่………

“ขอโท........ษครั.....บ”  ร่างเล็กมองคนอึ้งๆ เพราะมือที่แตะคนที่เขาทักกลับไม่โดนคนนั้นเลยซักนิด

 “ทำไม?” ร่างเล็กลองสังเกตตัวเอง ตัวของเขาทำไมดูโปร่งแสงแบบนี้

“เขาไม่มีตัวตน......”

            ในขณะที่เขากำลังยืนสับสน แสงไฟจากรถคันหนึ่งก็สาดส่องมาทางเขา ดวงตากลมหวานหรี่ตาลงแล้วฝืนมองไปยังแสงที่ส่องมา

“จะยืนตรงนั้นอีกนานไหม? เกะกะถนนหรือจะให้ฉันเก็บแกไปเลี้ยง” ใบหน้าคมชะโงกออกมา

........ไอ้เด็กนี่มองเห็นเขาเหรอ? 

“น้องมองเห็นพี่เหรอ?” ตะโกนถามออกไป แต่ดุเหมือนอีกคนจะไม่ได้ยิน ร่างเล็กก้มหน้า ก่อนจะเห็นลูกสุนัขอยู่ข้างๆเขา

            เด็กผิวเข้มเดินลงมาจากรถคันหรูของตัวเอง ก่อนจะตรงมาที่ลูกหมาที่นั่งอยู่

“บ้านแกอยู่ไหนเนี่ย? ทำไมแกมาอยู่นี่ตัวเดียว?”  คนตัวเล็กมองดูคนพยายามคุยกับหมาแล้วอมยิ้มขำ.....หมามันคงตอบได้หรอกนะ ไอ้หนู

ใบหน้าคมหันซ้ายหันขวาไร้วี่แววของคนที่จะเป็นเจ้าของไอ้หมาตัวสีขาว

“ไปอยู่กับฉันก็ได้นะ ไปอยู่เป็นเพื่อนกัน”

แม้จะรู้ว่าอีกคนพูดกับหมาแต่สำหรับคนที่ไม่มีที่ไปแบบเขามันก็เหมือนคำชวนเขาด้วยเหมือนกัน

“มาดิ ขึ้นรถ” คนผิวเข้มเปิดประตูรถกว้าง เจ้าหมาตัวขาวรีบกระโดดไปนั่งข้างในอย่างรู้งาน

“เอาวะไปด้วยก็ได้” คนตัวเล็กพูดเหมือนตัดสินใจให้ตัวเอง เขาไม่อยากอยู่ที่นี่คนเดียวเหมือนกัน


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หลายคนคงจะงงว่าคล้ายกับเรื่อง "ล็อคหัวใจนายตัวร้าย"ที่เคยลงไว้แล้ว 2 ตอนในบล็อกเก่า อยากบอกว่าไม่ต้องงงค่ะมันคือเรื่องเดียวกัน แต่เปลี่ยนชื่อเรื่องกับพล็อตเรื่องใหม่ โดยเรื่องนี้ให้พี่รุจกับเฮียเป็นพี่น้องคนละสายเลือดกัน ส่วนคู่กันริทยังเหมือนเดิมคือเป็นวิญญาณความจำเสื่อมกับคุณหนูเช่นเดิมค่ะ

บางคนอาจงงเวลาเขาโพลสใน ดด.นะ ตอนนี้เขาเปลี่ยนจาก

ตุ๊กตาดินเผา เป็น suzank357 แล้วนะคะ