ตอนที่ 1 : ไม่มีเหตุผล
“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันคือแอล ชื่อเต็มๆของฉันชื่อ ริวซากิ อากิระ”
ไลท์มองคนตรงหน้า ร่างขาวซีดผอมกระหร่องอย่างกับคนติดยา แม้หมอนี่จะสูงกว่าเขาแต่เพราะถ้ายืนหลังค่อมทำให้เขากับคนตรงหน้าตัวเท่ากัน
“ผมชื่อ ไลท์ ยางามิ ยินดีที่ได้รู้จัก” ยื่นมือไปจับมือขาวที่เหมือนจะมีแต่กระดูก ตาสวยมองไปที่ตาดำสนิทที่เบิกโพล่งกับรอยคล้ำใต้ตา ร่างผอมกระชากตัวเขาจนจมูกโด่งของเขาชนจมูกอีกฝ่ายเบาๆ
“นายคือคิระซินะ ยางามิคุง”
.............................................................................................
จากการแนะนำตัวที่ไม่น่าประทับใจกันวันนั้น จนถึงวันนี้ เขาได้แทรกตัวเข้ามาทำงานเปนคู่หูกับไอ้อัฉริยะบ้าบอคนนี้ในการสืบหาคิระ ซึ่งก็คือตัวเขาเอง แต่แค่นั้นยังไม่พอกับเรื่องเลวร้าย เขาเองยังต้องถูกกักบริเวณโดยการล่ามโซ่ไว้กับแอลตลอดเวลา ซึ่งวันนี้แม้จะเป็นวันแรกแต่เขาก็แทบจะบ้า วันทั้งวันเขาต้องแอบมองแล้วถอดหายใจวันละหลายรอบเมื่อมองไอ้ผิวเผือกนี่ เขาพยายามบอกตัวเองให้ทนกับความเปนตัวของตัวเองเกินไปของริวซากิหรือแอล ทั้งท่านั่ง การกินของหวาน การพูดการจา การไขคดีที่เฉียบคม การเอาแต่ใจแบบเด็กๆ หลายๆอย่างที่เขามองมันทำให้เขาหงุดหงิดใจทุกครั้งไม่รู้ทำไม?
“ไลท์คุงนี่หน้าตาดีจังเลยนะ คงป๊อบมากใช่ไหม?” มาแระไอ้การพูดการจาแบบไม่เกรงใจใครแบบที่แอลชอบทำมาตลอด สงสัยอะไรก็ถาม พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากพุด
“ก็พอมีบ้างแหละ”
“เคยจูบบ่อยไหม?”
“บ่อย”
“แล้วเซ็กซ์ล่ะ?”
“บางครั้ง”
“งั้นเหรอ?” นั่งกรอกตาดำโตเงียบๆ จนคนมองหงุดหงิด
“นายอยากรู้เรื่องอะไร ถามเรื่องแบบนี้กับฉันทำไม?” เลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งหันหน้าเข้าหาแอล แอลเหมือนเด็กตัวเองถามได้ถามดีแต่พอใครถามจะไม่ค่อยตอบ เอาแต่ใช้ตาโตๆนั่นมองคนถาม เหมือนอย่างที่ทำตอนนี้
“อย่ามามอง มีอะไรทำไมถึงอยากรู้”ชักหงุดหงิด
ริวซากิมองคนตรงหน้าแปบหนึ่งก่อนจะดึงกระชากโซ่ที่คล้องแขนไลท์เข้ามา ปากหนาที่ยังมีรสไอติมทาบลงไปที่ปากนุ่มของอีกฝ่าย ตาคู่สวยเบิกกว้าง ความเย็นและความหวานของไอติมถูกผลักดันให้เขาต้องชิมและกลืนมันลงไป ลิ้นอีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามาในปากเขาแล้วชอนไชเหมือนกำลังหาความหวานของไอติมที่ตัวเองเปนคนบังคับให้เขาชิม
ผัวะ!!!!
ร่างผอมเซไปตามแรงชก ไลท์รีบขยี้ปากตัวเอง เขาเคยจูบก็จริงแต่ไม่เคยกับผู้ชาย และถึงแม้เขาคิดจะจูบผู้ชายขึ้นมาคนนั้นต้องไม่ใช่แอลแน่นอน
“นายเปนบ้าอะไรน่ะ!!!”
นิ้วผอมจับปากตัวเองปากเขาแตกเลยแฮะ
“ผมอยากเรียนรู้ว่าจูบเปนยังไง?ก็แค่นั้น”
“มาเรียนรู้กับฉันนายบ้าหรือเปล่าแอล ฉันเปนผู้ชายนะเว้ย!!!”
“แล้วทำไมผู้ชายด้วยกันจูบไม่ได้ล่ะ แค่เรียนรู้สอนกันนี่นะ ไม่เหนแปลกเลย”
ไลท์กุมขมับ ไอ้อัฉริยะนี่มันสติหลุดของแท้ สมองมันไม่มีคำว่ากฎของธรรมชาติหรือไง?
“ผู้ชายเขาไม่จูบกันหลอกเว้ย มีแต่พวกเป็นเกย์ที่จูบกัน ฉันไม่ใช่เกย์ถ้านายอยากเรียนรู้ก็ให้ลูกน้องนายส่งผู้หญิงมาสอนซิ”
คนใต้ตาคล้ำมองคนพูดนิ่งๆ
“ตอนนี้ฉันโดนล่ามโซ่อยู่กับนาย”
“ก็ถอดโซ่แล้วนายก็ไปทำธุระเรียนรู้ของนายซิ”
“ไม่ได้ เด๋วนายหนี นายเป็นผู้ต้องสงสัยที่ฉันต้องคอยติดตาม”
ไลท์กัดฟันกรอด หงุดหงิดๆๆๆๆๆแค่ฟังมันพูด แค่มองหน้าก็หงุดหงิด
“งั้นก็เรื่องของนาย” กระแทกตัวบนเก้าอี้แล้วหยิบหนังสือมาอ่าน
“ไลท์” ได้ยินแต่ขี้เกียจสนใจ
“ไลท์ๆๆๆๆๆ” เรียกซ้ำหลายรอบทำไมวะ?
“ไลท์คุงๆๆๆๆๆ”
“มีอะไรก็ว่ามา!!!” หันมาตวาด แต่แทบชะงักหน้าไม่ทันเพราะคนเรียกจ่อหน้ามาซะติด
“มะ..มีอะไร?” เบี่ยงหน้าหลบ
“ไอ้นี่ฉันตั้งจะให้ทำยังไงอ่ะ?”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วิ๊ดวิ้วววววววววว ในที่สุดก็ได้สนองตัณหาตัวเอง แต่งฟิคคู่โปรดในดวงใจอีกคู่สักที
แต่งYaoi ครั้งแรกยังไงฝากตัวด้วยนะค๊าาาาาาาาาาา^^
#จะให้ไลท์ช่วยยังไงล่ะเนี่ยย
จะติดตามค่ะ