คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รักหนึ่งคำพิมพ์ไว้ในใจตลอดไป.....
หลังจากจบคอนเสิร์ตของตัวเอง อีเว้นท์สุดท้ายก็จบลงไปแล้ว ตอนนี้คนตัวเล็กเริ่มว่าง อ่านบทเรียนทบทวนเตรียมตัวไปเรียนต่อ อ่านจนหมดไม่มีไรทำ
“เอาวะเช็คข่าวซะหน่อย” ว่าแล้วก็พิมพ์ชื่อคนที่ต้องการหาข่าวซุบซิบบไปแอบส่องตามบ้านเดี่ยว บ้านคู่ เฟสบุ๊คและพันทิป
ข่าวต่างๆมากมายของอีกคนที่เขาเพิ่งจะมารู้เรื่องทำให้คนอ่านข่าวถึงกับกำมือแน่น
“ไอ้กันนนนนนนนนน!!!!”
“เป็นอะไรไปวะไอ้กัน?” โตโน่ถามน้องชายผิวเข้ม วันนี้เขามาประชุมเรื่องซิทคอมเรื่องใหม่ที่จะมาแทนเรื่องเก่าที่เพิ่งลาจอไป
“ไม่รู้ดิพี่ อยู่ๆก็รู้สึกหนาวสันหลังแปลกๆ” เอามือลูบหลังตัวเอง
โตโน่มองดูหลังของน้องชาย ว่างเปล่าไม่มีอะไร?
“ผีหลอกเมิงแล้วมั้ง?”
“ผีหลอกก็ดีสิพี่ ผมกลัวว่าคนกลัวผีจะหลอกผมมากกว่า?” โตโน่ยิ้มขันที่น้องชายตัวดีของเขาพูดถึงน้องชายอีกคนหนึ่ง
“กุว่าเมิงต่างหากหลอกมัน.......ถ้ามันเห็นกระแสเพลงใหม่เมิงกับข่าวเมิงน่ะเมิงตายแน่ไอ้กัน” พี่ชายตัวดีรีบขู่ คนฟังหน้าซีด
“พี่โน่ กันเย็นหลังวาบอีกแล้วว่ะ?”
วันที่ 6 เม.ย.
“ฮัลโหลไอ้กันวันนี้ตอนเย็นว่างไหม?” ถามเสียงเรียบ
“โหยวันนี้วันครบรอบ1ปีของเรากันต้องว่างซิครับริท” พูดเสียงร่าเริง แต่แอบเอะใจเสียงของอีกคน
“อืมดี เด๋วเจอกันที่คอนโด”
“ริททำไมพูดเสียงแข็งจัง เป็นอะไรหรือเปล่า?” ถามด้วยความเป็นห่วงปนกลัวคนตัวเล็กโกรธ
“เป็น เป็นมากด้วยแค่นี้นะ” คนผิวเข้มฟังไม่ทันรู้เรื่องดี คนตัวเล็กก็ตัดสายทิ้งไปแล้ว แถมโทรไปก็ไม่ยอมรับอีก
“กุตายแน่ ...........ไอ้กันเอ๊ย!!!”
ใช้กุญแจที่ยืมมาจากพี่ชายไขประตูห้องเข้าไป คนหน้าคมชะเง้อเข้าไปในห้องมองหาคนที่ตัวเองมาหา เห็นหัวเล็กโผล่พ้นโซฟาทำให้รู้ว่าเป้าหมายอยู่ตรงนั้น
แกล้งเข้าไปใกล้ๆเพื่อดูว่าร่างเล็กกำลังทำอะไร?........แต่............?
ตาคมมองสิ่งที่วางอยู่บนโต๊ะ นิตยสารดาราหลายเล่มแต่ละเล่มถูกเปิดภาพเขากับสาวๆ บทสัมภาษณ์ต่างๆนานา แอบมองไอแพดในมือของคนตัวเล็ก กำลังเปิดคลิปสัมภาษณ์เรื่องกระแสสาวๆของเขาอยู่
คนผิวเข้มได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก.........กุออกไปก่อนดีกว่าไหม? พอคิดได้ก็ค่อยๆถอยหลังเดินให้พ้นจากจุดๆนั้น
“กัน” เสียงเรียบนิ่งๆ ทำให้คนที่รู้ตัวว่าผิดสะดุ้งโหยง
“อะ...อะไรครับริท?” ถามกลับ.......ตายแน่ๆ
“ทำไมมาถึงแล้วไม่เข้ามานั่งด้วยกันล่ะ?” พูดซะดีแต่สายตานี่นิ่งเกินไปนะริทคร้าบบบบบบบบบ....กันกลัวแล้ว
“คือพอดีเห็นริทกำลังยุ่งๆ กันเลยไม่อยากกวนนะครับ” ฝืนยิ้ม
“ไม่ยุ่งหรอก มานั่งด้วยกันก่อนซิ” คนตัวเล็กพูดพลางตบเบาะให้อีกคนมานั่งข้างๆ
คนที่โดนอัญเชิญไปนั่งข้างๆยอมไปนั่งด้วยความหวาดระแวง............ร่างเล็กนิ่งแบบนี้มันน่ากลัวกว่าผีหลอกซะอีก
เฮ้อ!!!!
คนตัวเล็กถอนหายใจก่อนจะล้มตัวนอนเอาหัวหนุนตักคนผิวเข้มไว้ กันมองการกระทำของอีกฝ่ายอย่างเดาในอารมณ์ไม่ถูก......ตกลงริทไม่ได้โกรธกันหรอกเหรอ? อยากถามแต่ก็ไม่กล้า
“เหนื่อยจังเลยนะกับวงการบันเทิงเนี่ย?” ใบหน้าหวานพูดขึ้นมา “ไม่ว่าจะทำอะไร? พูดอะไร? ไปไหนกับใคร?ก็ล้วนแต่ทำให้เกิดข่าวต่างๆนาๆ ข่าวจริงบ้างไม่จริงบ้างแล้วแต่คนที่อยากป้ายสีเราว่าอยากให้เราเป็นแบบไหน? ส่วนเราก็ทำได้แค่อดทน”
“อืมเพราะมันคือโลกมายาไงริท?” มือเรียวลูบหัวคนบนตักเบาๆ
“ริทกลับไปเรียนหมอก็ดีเหมือนกัน ข่าวที่มันไม่จริงจะได้ลดน้อยลง สบายใจทั้งตัวริทแล้วก็แฟนคลับที่ยังรักริท” ตัวพ่อพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดทั้งหมดของร่างเล็ก
“แต่กันยังอยู่ตรงนี้ กันต้องอดทนนะ เข้มแข็งเข้าไว้ ทุกอย่างริทเข้าใจขอแค่กันยอมพูดทุกเรื่องกับริท ริทก็จะเชื่อกัน จำไว้นะว่ามีริทคนหนึ่งที่จะเข้าข้างกันเสมอ” มือเล็กลูบใบหน้าคมแผ่วเบา กันมองหน้าคนพูดความรู้สึกตื้นตันเต็มไปหมด
“กันโชคดีว่ะที่มีริท” ยิ้มบอกแต่น้ำตาคลอเบ้า...เขาโชคดีที่เลือกรักคนไม่ผิด
“55555+ไอ้เจ้าบ่าวขี้แย” แกล้งบีบจมูกโด่งของคนหน้าคมเบาๆ แล้วลุกขึ้นนั่งมองหน้าเจ้าบ่าวของตัวเอง
“กันไม่ได้ขี้แยสักหน่อย เจ้าสาวกันเข้มแข็งเกินไปต่างหาก” ผลักหน้าผากของคนตรงหน้า
“555555+ก็ต้องเข้มแข็งสิ เพราะไอ้คนกากชอบมีเรื่องสาวๆมาทำให้หวั่นใจตลอดนี่หน่า ที่ถ้าเป็นคนอื่นเมิงโดนทิ้งตั้งแต่ข่าวแรกแระ” คนตัวเล็กพูดอย่างหมั่นไส้
“อ้าวริท ไหงเมื่อกี้บอกเข้าใจเรื่องทั้งหมดไงว่าทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องมายาไงอ่ะ?........โหยมาทำให้ซึ้งนี่หว่า?” ตัวพ่อเถียงกลับ
“รู้น่ะรู้แต่กุแค่งอนที่เมิงไม่ยอมบอกอะไรกุบ้างเลย.....ปล่อยให้กุตกข่าว โชคดีนะเนี่ยกุใจแข็งไม่งั้นอ่านข่าวเมิงไปกุคงตกใจตาย”
“ก็กันเห็นว่าริทยุ่งๆนี่หน่า? เพิ่งผ่านคอนเสิร์ตมาแถมริทออกงานอีเว้นท์แทบทุกวันเลยไม่อยากบอกนี่” ง้อเอาใจทันที
คนตัวเล็กแกล้งมองค้อนๆ แต่ก็ยอมอ่อนใจ
“แล้วอีกอย่างเรื่องเพลงที่เมิงแต่งเองอ่ะ?”
“หืมทำไม?”
“ตกลงเมิงแต่งให้ใคร?” ตัวพ่อมองหน้าคนถาม เออแฮะนี่ขนาดอยากรู้ความจริงยังแกล้งฟอร์มเยอะอีก
“ให้ใครดีน๊า?” แกล้งไม่บอก
“เมิงจะบอกไม่บอกไอ้กัน?” คนที่อยากรู้ทนไม่ไหว
“ไม่บอก” ยังคงแกล้งกวนประสาท
“เออ ไม่บอกก็ไม่ต้องมาพูดกัน” เหวี่ยงเสร็จก็นั่งหันหลังใส่คนกาก
กันอมยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะหยิบกีตาร์ขี้นมาแล้วดีดเบาๆ
รู้ ฉันรู้ว่ามันผิด กับความคิด ที่มากเกินตัวที่มี
เธออยู่สูงดังดวงดาว คนธรรมดาอย่างฉันก็ทำได้แค่มอง
คนที่หันหลังอยู่หันมามองคนร้องเล็กน้อยเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ใบหน้าคมเงยขึ้นมายิ้มให้พอดี คนที่ยังอยู่ในอาการงอนแกล้งหันหน้ากลับแล้วเชิดคอขึ้น คนร้องเพลงแอบอมยิ้มเล็กน้อย
*แต่เธอรู้ไหม ว่าทุกครั้งที่เราได้อยู่ใกล้ชิดกัน
มันทำให้ใจฉันสั่น ... แต่ก็ไม่รู้จะพูดคำนั้นได้อย่างไร
ใส่อินเนอร์ไปเต็มๆ ........ริทรู้ไหมตั้งแต่กันได้เจอริทครั้งแรกกันรู้สึกอย่างไร?
ว่า (ก็) ฉันนั้นรักเธอ (เธอทำให้ฉันละเมอเพ้อถึงเธอทุกวัน)
อาจเป็นเพียงฝัน (แต่ฉันก็ยังแอบหวังให้มันเป็นจริง)
แต่สุดท้ายจะเป็นยังไง ดาวดวงนั้นจะไกลเพียงใด
ก็จะขอเอาเธอมาพิมพ์เก็บเอาไว้ ในใจฉัน...
คนฟังนั่งฟังด้วยใจจดจ่อ ชิ.......เพลงแม่งสื่อให้เข้าใจผิดจริงๆว่ามันแต่งให้ใคร?.....ตกลงมันแต่งให้กุหรือเปล่าวะ?
การเดินทาง อาจทำให้เราต้องไกล
ไม่เสียใจที่ครั้งนึงเราได้พบกัน….. (*)
ถึงท่อนนี้คนที่งอนอยู่รู้ทันที่ที่คนร้องหมายถึงตัวเอง หันมายิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะบิดตัวเพราะอาการเขิน
บนโลกนี้จะมีดวงดาวกี่ร้อยล้านดวง
แต่ว่าฉันจะขอเอามา พิมพ์ไว้ในหัวใจ
และนั่นคือเธอผู้เดียวคนดีตลอดไป
หน้าคมยิ้มไปทั้งหน้า หวังว่าคนตัวเล็กจะเข้าใจเพลงที่เขาแต่ง
“เพราะไหมครับ?” ถามยิ้มๆ
“ก็เพราะดี.....แต่ไอ้คนแต่งสงสัยอ่านนิยายมากไปหน่อยเพ้อชะมัด” ด่าเขินๆ
“โหยยยยยยริท ชมดีๆก็ไม่ได้ นี่กันตั้งใจแต่งเพื่อเป็นเพลงครบรอบ1ปีของเราเลยนะเนี่ย?”
“จริงไหม?” คนตัวเล็กถามเน้น
“จริงที่สุด” ตัวพ่อยอมรับ “แล้วงานนี้กันจะได้รับรางวัลหรือเปล่าเนี่ย?”
“อะไร รางวัลอะไรไอ้กาก ทำกุคิดมากซะเยอะยังกล้ามาขอรับรางวัลอีกเหรอ?”
“งั้นกันไม่เอารางวัลก็ได้ แต่กันขอทวงมัดจำเข้าหอก่อนแล้วกัน” กดร่างเล็กลงกับโซฟา
“ไอ้กันอย่าเพิ่ง กุยังไม่พร้อม!!!”
“ยังไม่พร้อมอะไรริท กันให้เวลาริทมาตั้งปีหนึ่งแล้วนะที่สัญญาจะเข้าหอกับกันน่ะ ไม่รู้แหละวันนี้กันจะมาทวงสัญญา” ยังคงระดมจูบร่างเล็ก
“กุไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นนนนนนน” คนตัวเล็กรีบดันอีกฝ่ายออก กันมองหน้าริทไม่เข้าใจ
“ตรงนี้มันโจ่งแจ้งเกินไป เด๋วพี่โน่กลับมาจะเห็นเข้า” บอกอีกคนหน้าแดงๆ
กันยิ้มเข้าใจทุกอย่าง
“งั้นไปห้องของเรากันนะครับริท” พูดจบก็ช้อนร่างเล็กอุ้มเข้าเรือนหอของตัวเอง
อ๋อ!!!ลืมบอกไป ห้องนอนริทปกติจะไม่ล็อคประตูแต่เพราะวันนี้เป็นวันพิเศษ.............
กริ๊กกก
*********ต้องล็อคซะหน่อยเด๋วมีคนมาแอบดู***********
.....................................................................................................................................................
เริ่มแต่งทันที่ที่ฟังเพลงใหม่พี่กันจบ แบบว่ามันใช่เลยอ่ะ?................เพลงนี้มันฟินมากจริงๆ
ถึงกับตั้งกระทู้แล้วก็มีคนจิ้นเหมือนเราเยอะเลย อันนี้แอบปลื้มที่มีคนคิดแบบเราว่าเพลงนี้พี่เสือแต่งให้เป็ดน้อย
ยอมรับกระแสเพลงนี้เล่นเอาต่อมจิ้นกันริทฉัน นอยด์เล็กน้อย(ก็คนมันจิ้นอ่ะ?) แต่พอฟังปุ๊บ......อารมณ์กลับมา
พุ่งปรี๊ดดดดดดดดดดเลย5555555555+
แต่ไม่ว่าพี่กันแต่งให้ใคร เพลงนี้เพราะจริงๆ อย่าลืมดาวน์โหลดของแท้กันนะคะ (ช่วยขายของหน่อย)
ความคิดเห็น