คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : รักระยะไกล
วันแรกของการเปิดเทอมใหม่
วันแรกของการกลับมาเป็นนศพ.เต็มตัว
วันแรกของสัญญาห้าปีกับชีวิตธรรมดาไม่ใช่ “ริท เดอะสตาร์”
นี่ขนาดเริ่มต้นวันแรกเขายังรู้สึกใจหายอยู่เลย ถึงแม้เขาไม่ต้องปรับตัวอะไรใหม่ๆเพียงแค่กลับมาใช้ชีวิตแบบเก่าแบบนักศึกษาทั่วไป อยู่กับเพื่อนเดิมๆสังคมเดิมๆที่เคยอยู่แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆอาจเป็นเพราะเขายังปรับตัวไม่ทันหรือเพราะความคุ้นเคยของคนไกลทำให้เขารู้สึกใจหายกันแน่?
เขายอมรับว่าเวลาเพียงสองปีที่ผ่านมาของเขาเขามีความสุขมาก เขามีแฟนคลับเยอะแยะ ได้รู้จักผู้คนใหม่ๆมากมาย ได้เพื่อนและมิตรภาพจนล้น พอกลับมาเรียนแค่วันแรกเขากลับรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาผ่านมานั้นเป็นแค่เรื่องฝันไป ตอนนี้เขาต้องตื่นมารับความจริง.......ที่ว่า....เขาคือนักศึกษาแพทย์เรืองฤทธิ์ ไม่ใช่ ริท เดอะสตาร์
“เฮ้ยริทถ่ายรูปหน่อยดิ แฟนคลับของเมิงเรียกร้องกุมา” พอตเตอร์เตรียมตั้งไอโฟนถ่ายรูป ผมยิ้มขัน
“เออๆได้ๆ กุก้อคิดถึงแฟนคลับกุเหมือนกัน” ว่าแล้วก็แอคท่าให้เพื่อนถ่าย
พอมันถ่ายรูปเสร็จก็เลิกสนใจนายแบบทันที ชิ ไอ้เพื่อนเลว ว่ามันในใจเสร็จก็กินข้าวต่อก่อนจะได้ยินเสียงของสาวๆที่นั่งถัดจากผมไม่ไกลพุดถึงละครที่ผมคุ้นหูดี
“นี่ได้ดูลูกพี่ลูกน้องหรือเปล่า? โตโน่กับกันเล่นดีมาก ฉันละฮาตลอดเลย” ได้ยินเสียงชมเพื่อนกับพี่ชายคนสนิทก็แอบยิ้มยินดีกับทั้งสองคนไม่ได้
“แต่ฉันอยากให้มีริทเล่นด้วยจัง?” ผมฉีกยิ้มกว้างดีใจกว่าเดิม อย่างน้อยทุกคนก็ไม่ลืมผม อย่างว่าแหละเพราะเราสามคนคืออสรพิษ............
“ช่ายๆๆ เออได้ข่าวว่าริทกลับมาเรียนที่นี่แล้วแหละเธอ”.........(หุหุ ข่าวไวจังคนดังก็งี้//ริท)
“จริงไหมๆ ต๊ายอยากไปดูจังเลย”............(น้องครับ พี่คนนะครับไม่ใช่แพนด้า//ริท)
“อยากเห็นตัวจริงว่าจะเตี้ยแค่ไหน?”............พรืดดดดดดดด(ตกเก้าอี้)
“พี่ว่าตัวจริงของพี่ไม่ค่อยเตี้ยนะครับ” ทำเสียงเก็กหล่อเต็มที่แล้วพูด สามสาวที่ผมกำลังตกเป็นข่าว(เมาท์)รีบหันมามอง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดริท เดอะสตาร์” เสียงกรี๊ดทำให้หลายๆคนหันมามองอย่างว่าแหละคนมันหล่อเพอร์เฟคใครๆก็ให้ความสนใจ
“พี่ริท พี่กันหล่อมากไหมคะ? พี่โตโน่เท่ห์จัง”
“มีเบอร์พี่กันพี่โตโน่ไหมคะหนูขอหน่อย?”
“ขออีเมล์หรือพินบีบีพี่กันได้ไหมคะ?”
“พี่โตโน่หน้าใสมากใช้อะไรคะถึงหล่อ?”
“ฝากบอกพี่กันด้วยนะคะว่าคมเข้มบาดใจหนูมาก”
“โตโน่แสดงละครฮามากค่ะ พี่กันก็น่ารัก ฝากบอกว่าหนูจะตามผลงานพี่เขาด้วยนะคะ”
ผมได้แต่ยิ้มกับคำถามมากมายจากผู้คนที่มารายล้อมตัวผม.....หึหึ แต่ละคนชมอยู่ได้กับไอ้กากและอาเฮีย จะเกรงใจคนหน้าตาดีอย่างผมสักนิดก็ไม่มี
“ครับๆ เด๋วพี่จะบอกจะถามให้นะครับทุกคน” ยิ้มฝืนๆ......ใจเย็นไว้ริทเป็นคนดังต้องใจเย็น
“ค่าขอบคุณมากค่า” และแล้วกองทัพนักข่าวหลังจากได้คำตอบดีๆพอใจแล้วก็แยกย้ายกลับ...อ้าวไม่คิดสัมภาษณ์เรื่องของเขาบ้างเหรอ?TT^TT
“เอ่อ..พี่ริทคะ? คือหนู....?” สายตามองต้นเสียง ตายละยังเหลือตรงนี้อีกคน สงสัยคนนี้จะเป็นแฟนคลับตัวยงของเราถึงได้ยังอยู่คอยคุยกับเรา.....หึหึ ไอ้กันพี่โน่อย่าคิดนะว่าริทไม่มีคนสนใจ
“ว่ายังไงครับ จะขอลายเซ็นต์พี่เหรอ? ได้ๆเด๋วพี่เซ็นให้” ยิ้มบอกเพราะเห็นกระดาษกับปากกาในมือน้อยๆของแฟนคลับตัวยง
“คือกระดาษนี่หนูฝากไปให้พี่กันเซ็นต์ด้วยนะคะ หนูรักพี่กันมากค่ะ” ว่าแล้วแฟนคลับตัวยงก็ยื่นกระดาษยัดใส่มือแล้วก็วิ่งเขินๆออกไป
ผมรับกระดาษมาไว้ในมืออย่าง งงๆ.............หนอยยยยยยยยไอ้กากกกกกกกขนาดตัวเมิงอยู่ไกลยังตามมากากถึงถิ่นกุเลยเหรอเนี่ย?
“ไอ้กากกกกกกกกลับไปแกตาย!!!”
“พี่โน่ว่าวันนี้แอร์เย็นขึ้นป่ะ?” คนผิวเข้มรู้สึกร้อนๆหนาวๆพิกลเลยลองถามพี่ชาย
“กุร้อนจนจะเอาเครื่องในออกมาพัดแล้วนะไอ้กัน เมิงเย็นอะไรของเมิงวะ?” พี่ชายคนสนิทตอบแบบจริงใจ มือยังโบกพัดตลอดเวลานี่ขนาดอยู่ในห้องแอร์นะเนี่ย
“เหรอ สงสัยกันคิดไปเอง” ก้มหน้าก้มตาอ่านบทต่อ
โตโน่มองดูน้องชายผิวเข้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าวันนี้มันมีอาการแปลกๆเพราะอะไร? อาการร้อนๆหนาวๆใจคอไม่อยู่กับตัว ยิ่งเห็นสภาพที่มันมากองถ่ายเมื่อเช้ายิ่งรู้ว่าไอ้น้องชายตัวดำนี่มีเรื่องอะไรให้คิดอยู่แน่ๆ
“วันนี้ไอ้ริทเปิดเทอมวันแรกนี่หว่า?” แกล้งพูดลอยๆแต่ก็รู้ว่ามีคนแอบฟัง
“ตั้งแต่กลับขอนแก่นนี่มันไม่ค่อยติดต่อหากุเลยน๊า หายไปเลย นี่ได้ข่าวว่ารับน้องรับน้องด้วยสงสัยกำลังเอ็นจอยอยู่ที่โน่นจนลืมพี่ชาย แต่อย่างว่าแหละกุไม่ใช่คนพิเศษมัน ยังไงมันคงอยากงุ๊งงิ๊งกับคนพิเศษมากกว่า”สายตาแกล้งเหล่ไปทางไอ้น้องชายตัวดี
“ไอ้กันไอ้ริทติดต่อเมิงมาป่ะ?” คนที่คิดจะแค่แซวเล่นๆแกล้งถามแต่ดันไปจี้ใจดำอีกคนเต็มๆ
“มันก็คงลืมกันเหมือนกันแหละพี่โน่เพราะกันไม่ใช่คนพิเศษของมัน ช่างเถอะกันไปซ้อมบทต่อดีกว่า”
“อ้าว เฮ้ยไอ้กัน” คนที่จะอำน้องชายเล่นๆกลายไปปาระเบิดนอยด์ใส่เต็มๆ
“ปากไม่ดีแล้วไงไอ้โน่” พึมพำกับตัวเองคนเดียว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาลองหาข่าวอัพเดทน้องชายตัวเตี้ยอีกคนว่าทำอะไรอยู่ทำไมไม่ส่งข่าวหาไอ้คนตัวดำบ้าง
ภาพรอยยิ้มที่สดใสของคนในรูปที่โดนถ่ายมาทำให้เขารู้ว่าตอนนี้ไอ้น้องชายของเขาอยู่ดีมีสุขเขาก็สบายใจ แต่อีกคนนี่สิ......หันไปมองคนตั้งใจ(เกินควร)ท่องบทแล้วก็ถอนหายใจ
เรื่องความรักเป็นเรื่องของคนสองคนให้มันจัดการกันเถิดไอ้โน่อย่าไปยุ่งกับมันสองตัวเลย....(ท่องเตือนตัวเอง)
ถ่ายละครจนดึกดื่นแถมพรุ่งนี้ยังมีถ่ายต่อตอนเช้าอีก แค่จะกลับก็แทบไม่มีแรงยังดีที่มีแฟนคลับที่น่ารักคอยให้กำลังใจอยู่ตลอดทำให้หายเหนื่อยเพราะทุกอย่างที่เขาทำก็เพื่อตอบแทนคนที่รักเขาเหล่านี้
ตอบแทนคนที่รักกัน............
มองโทรศัพท์ที่รูปร่างเหมือนเดิมไม่ได้แปลงร่างได้เหมือนทรานฟอร์มเมอร์(นั่นมันรถไม่ช่ายเหรอ//ไรเตอร์) จนบางทีอยากจะกราบไหว้มันให้โชว์เบอร์ใครบางคนแต่สุดท้ายแล้วก็มีแต่ความเงียบกับหน้าจอดำๆที่ไร้การติดต่อจากไอ้คนใจดำแถมยังตัวดำ
“เมิงไม่สนใจกุเลยใช่ไหมไอ้กาก” พูดกับโทรศัพท์ด้วยความน้อยใจ มือเรียวกำโทรศัพท์แนบไว้กับอก
..............ถ้าเมิงได้ยินเสียงหัวใจกุโทรหากุหน่อยนะไอ้ดำ?.....
มองบีบีที่ปกติจะมีการติดต่อจากใครบางคนเสมอ คอยมาโทรถามเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน คอยมาให้กำลังใจในยามเขาเหนื่อย.......แต่ตอนนี้มันก็เป็นแค่โทรศัพท์เครื่องหนึ่งที่ไม่ค่าอะไร?
“ใช่ซี้ กุไม่ใช่คนพิเศษของเมิงนี่ไอ้เตี้ย” พูดจบก็ยกมือถือขึ้นมาดู
............ถ้าเมิงคิดถึงกุล่ะก็โทรมาหากุหน่อยนะไอ้เป็ด?....
บอกว่าจะไม่ยุ่งๆๆเรื่องของไอ้สองตัวนั่น แต่ด้วยความที่เป็นคนดีแบบพระรองเกาหลี(ส่วนใหญ่พระรองจะหล่อกว่าพระเอก)เลยต้องทำให้นางเอกเตี้ยจังมึง กับพระเอกดำจังแก คุยกันให้ได้เพราะเขารู้ว่าไอ้สองตัวแสบนั่นชอบมีทิฐิแบบแปลกๆต่อกันเสมอ ปากอย่างใจอย่างตลอดขนาดออกสื่อยังกัดกันออกสื่อทั้งที่ลับหลังมันหวานไม่เกรงใจเพื่อนๆพี่ๆ ถึงแม้จะเคยคิดหมั่นไส้พวกมันสองตัวแต่ก็ว่านะ พระรองอย่าง “หล่อจังกู”(^_^) ต้องช่วยพวกมันอยู่แล้น.....เด๋วซีรีย์ไม่จบ!!!
แต่อย่างว่าจะช่วยให้พระเอกนางเอกดีกันต้องวางแผนก่อน....อ๊ะๆๆๆผมลืมบอกไปพระรองหล่อจังกูแบบผมเรื่องนี้ไม่ได้ร่วมแย่งนางเอกด้วยนะครับ ผมเสียสละนางเอกเตี้ยจังมึงให้พระเอกแบบไม่ต้องขอผมก็จะให้เลยทีเดียว
คิดว่าแผนในหัวได้สักพักก็ต้องหาจุดเริ่มต้น ซึ่งก็คงไม่พ้นนางเอกแสนซื่อที่หลอกง่ายแถมยังชอบใจอ่อนกับไอ้พระเอกกากๆนั่นตลอด
“ฮัลโหล ว่าไงพี่โน่?” แอบเสียใจเล็กน้อยที่เบอร์ที่โทรเข้ามาไม่ใช่ใครอีกคน
“หายหัวไปเลยนะเมิง กุนึกว่าเมิงลืมพี่ชายสุดหล่ออย่างกุไปซะแล้ว”
“ลืมได้ไงพี่ แค่นึกถึงหน้าพี่ก้เหมือนได้กลิ่นปลาเค็มลอยมา”
“ไอ้เตี้ย ตอนนี้เท้ากุสะอาดหมดจรดไร้มลทินเหมือนหน้าตากุแล้วเว้ย” พูดอวดน้องชายก่อนจะเข้าแผน “เออไอ้ริทแกได้คุยกับไอ้กันป่าววะ? ช่วงนี้พี่เห็นมันอึมครึมแปลกๆกลัวมันจะมีปัญหาแบบคราวที่แล้วอีก” คนหล่อแกล้งทำเสียงบิ้วท์สถานการณ์
“จริงเหรอพี่โน่ ตอนนี้ริทไม่ได้คุยกับมันเลย มันไม่คุยกับพี่เหรอ?” นั่นไงบอกแล้ว...ว่านางเอกซีรีย์เรื่องนี้หลอกง่ายแถมใจอ่อน
“ไม่ว่ะ พี่ถามอะไรมันมันก็ยิ่งเงียบ บางทีพี่เห็นตามันบวมๆด้วยนะเว้ย”
“แต่ริทเช็คในเว็บบ้านมันก็ไม่เห็นแฟนคลับมันเป็นอะไรนี่ พี่โน่คิดมากไปปล่าว?” เอาละๆๆ นางเอกเริ่มฉลาดแระ แต่ก็ไม่สามารถฉลาดเกินพระรองหล่อๆแบบผม
“ริท พี่ถือว่าพี่เป็นพี่ชายมันนะเว้ย พี่รู้ว่าน้องพี่เป็นอะไรคนภายนอกอาจไม่สังเกตแต่ในฐานะพี่ชาย....” ทำเสียงจริงจังแต่ยังไม่ทันพุดจบปลายสายก็พูดแทรกมาก่อน
“เด๋วริทโทรหาไอ้กันก่อนนะพี่ ริทเป็นห่วงมัน แค่นี้นะ”
คนหล่อยิ้มจนตาปิด นั่นแหละที่เขาต้องการ เขารู้ว่าถ้าเขาพูดตรงๆให้มันโทรหากันพวกมันย่อมไม่มีทางทำ แต่ถ้าเอาเรื่องอื่นมาอ้างยังไง?.....คนรักกันก็ต้องเป็นห่วงกันธรรมดา?
ริทวางสายจากพี่ชายก็รีบโทรไปหาคนที่เป็นห่วง เขากลัวว่ามันจะเป็นอะไรไปมากกว่าจะมาคิดทิฐิบ้าบอว่าใครจะยอมแพ้โทรหากันก่อน
.......อยากจะขอเอาเธอมาพิมพ์เก็บเอาไว้
เสียงริงโทนคุ้นหูทำให้นิ้วเรียวรีบกดปุ่มรับ
“ฮัลโหล ไอ้กันเป็นไงบ้างเปล่ากุไม่อยู่ใกล้ๆอย่าเพิ่งร้องไห้นะเมิง กุไม่ว่างไปปลอบ” ปลายสายพูดรัว คนผิวเข้มงง
“เด๋วๆๆริท กันเป็นอะไร?ทำไมกันต้องร้องไห้”
“ก็พี่โน่บอกเมิงเสียใจเรื่องแฟนคลับอีกแล้ว เมิงอย่าคิดมากนะ” กันคิดตามคำพูดอีกคนแล้วพอจะเข้าใจ พี่ชายตัวดีของเขาคงไปหลอกให้มันโทรมาแน่ๆ
“ริทคือกันไม่ได้เป็นอะไร แฟนคลับไม่ได้ทำให้กันเสียใจ แต่แฟนครับต่างหากที่ทำกันคิดมาก” ตัวพ่อเล่นคำศัพท์ออกเสียง ร และ ล อย่างชัดเจน
“คิดมากเรื่องอะไร? กุทำอะไรให้เมิง เมิงต่างหากไม่สนใจกุ” คนที่โดนหลอกน้อยใจทันที
“เมิงต่างหาก ปกติโทรหากุแทบทุกวันแต่พอกลับไปก็ลืมกุ”
“ใครจะไปรู้บางทีตอนนี้กุโทรหาเมิงไปอาจไปรบกวนเมิงคุยกับสาวๆก็ได้”
“ริท”กันพูดชื่อเน้นๆเสียงเพราะเสียงอีกคนเริ่มสั่น
“ชิ กุเหมือนบ้าเลย กุรอโทรศัพท์จากเมิงทุกวันคิดว่าเมิงคงคิดถึงกุเมิงคงโทรหากุหากกุไม่โทรไป ฮึก แต่สุดท้ายเมิงก็ไม่สนใจกุ.........มีแต่กุที่ห่วงเมิงตลอด” พูดไปปาดน้ำตาไป เขาไม่อยากอ่อนแอ
กันฟังเหตุผลอีกฝ่ายก็อ่อนลง เขาก็เหมือนมันรู้สึกเหมือนกันแต่ไม่ยอมแสดงออกมาก่อน
“ช่วงที่เมิงไม่โทรมา กุก็เป็นเหมือนเมิง กุได้แต่คิดว่าที่เมิงไม่โทรหากุเพราะเมิงไม่คิดถึงกุแล้ว กุจะโทรไปหาก็ได้แต่กลัวว่าเมิงกำลังมีความสุขกับคนอื่นอยู่”
ร่างเล็กเปลี่ยนจากร้องไห้เป็นอมยิ้มน้อยๆ เขากับมันคิดเหมือนกัน
“จริงมั๊ย” ถามย้ำให้แน่ใจ
“ที่สุด” คำตอบที่ทำให้ยิ้มได้ทั้งสองฝ่าย
เรื่องราวต่างๆที่ไม่ได้คุยกันต่างถูกเล่าผ่านทางสายโทรศัพท์ ให้รับรู้กันสองคน ถึงแม้จะห่างไกลกันแต่ถ้ายังมีกันและกันอยู่แบบนี้ยังไง 5ปีมันก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นเอง
รักกันสุดริท รักริทเหมือนกัน.................รักริทรอริท
......................................................................................................................
พิเศษ
“แหมๆๆๆ หน้าบานเป็นจานทรูเลยนะเมิง” คนโก้แกล้งแซวน้องชายที่เดินยิ้มจนเห็นหลุมดำมาแต่ไกล
“กันคุยกับริทแล้วพี่โน่”ยิ้มบอกพี่ชาย
“ก็ดีแล้วไง คุยกันก็ดีแล้วพี่ได้สบายใจ”
“กันขอบคุณพี่มากที่ไปหลอกไอ้ริทให้โทรหากัน” คนผิวเข้มตั้งท่าจะยกมือขอบคุณ
“โอ๊ะๆๆไม่ต้องกันๆๆ” โตโน่รีบห้ามทันที กันมองงงเล็กน้อย
“ทำไมละพี่โน่?”
“ทุกอย่างที่พี่ทำไปมันเป็นหน้าที่พระรองเกาหลี พี่ไม่อาจเปลี่ยนบทได้ถ้าอยากจะขอบคุณเมิงไปขอบคุณซีรีย์เกาหลีที่ทำให้เมิงมีวันนี้ได้” พูดด้วยสายตามุ่งมั่นแถมยังโอบบ่าน้องชายให้มันผ่านหน้าต่าง(ดูอะไรของมันวะ?)
“พี่โน่?” เรียกให้พี่ชายสติกลับมา
“ว่าไงกัน?” หันมาตามเสียงเรียก
“ในฐานะที่ผมเป็นคนดูละคร ผมแนะนำให้พี่ไปโรงบาลบ้าว่ะ?”
“อ้าว ไอ้กันไอ้น้องเวร พี่แกเป็นพระรองนะเว้ยไม่ใช่คนบ้า คนบ้าที่ไหนหล่อแบบกู”
“5555+ แต่อย่างไงก็เหอะ กันดีใจที่กันมีพี่ชายแบบพี่ถึงแม้พี่จะบ้า”
“พี่ก็ดีใจที่มีน้องชายแบบเอ็งกับไอ้ริทเว้ย ถึงแม้เอ็งจะดำส่วนไอ้ริทจะเตี้ยแต่ก็เป็นน้องชายที่น่ารักของพี่” แกล้งตบไหล่เบาๆ
“เอ่อ...พี่โน่กับพี่กันมาสวีทอะไรกันแถวนี้คะ เด๋วพลอยแอบถ่ายรูปไปให้เพื่อนเขาจิ้นเลยนะ” น้องสาวคนใหม่หันมาพูดแซว
“จิ้น เจิ้นอะไรพลอยพี่กับพี่โน่นี่นะหน้าจิ้นตรงไหน?” กันพูดแล้วทำหน้าแหยงๆใส่พี่ชายตัวเอง
โตโน่มองน้องชายที่เพิ่งบอกน่ารักเมื่อตะกี้นี้แล้วรุสึกหมั่นไส้ทันที
“แหม ไอ้กันจิ้นกับพี่แล้วแหยงต้องจิ้นกับอีกคนป่ะถึงจะชอบน่ะ” กันรีบหันไปถลึงตาใส่ไอ้พี่ชายตัวดี ดูก็รู้ว่ามันล้อเขา
“อะพลอยรู้แล้ว” อยู่ๆน้องสาวก็ตบโซฟาดังฉาด กันกับโตโน่รีบหันมองทันที
“รู้ๆอะไรพลอย” ถามแบบลนๆ
“ถ้าจะจิ้นต้องมีพี่ริทอีกคน อสรพิษต้องจิ้นทั้งทีมใช่ไหมคะ? จะแค่โน่กัน โน่ริทหรือกันริทไม่ได้ เพราะทั้งสามคนรักกันมาก” น้องสาวสรุปความคิด
กันกับโตโน่มองหน้ากันก่อนหันไปยิ้มกับคำพูดน้องสาวตัวแสบ
“ใช่ก็ใช่จ้ะ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฟิคนี้ไม่มีสาระอะไรนอกจากคำว่า "คิดถึง" สองแสบมากๆ
(ใครรอเรื่องยาว พลิกล็อคหัวใจ รอก่อนนะเด๋วมาต่อให้อีกไม่นานจ้า)
ความคิดเห็น