คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : - Papa, Where is Mama - :: #4
- Papa, Where is Mama –
- #4 –
.
ระหว่าทาที่านยอลนั่อยู่บนรถันหรูอริส ร่าสู็บอและอธิบายเี่ยวับสัาที่านยอล้อเ็นรับรอว่าะยอมรับเื่อนไทั้หม อสีน้ำาลอ่อนถูเปิออ้วยฝีมืออานยอล มือเรียวึระาษแผ่นสีาวที่มีัวหนัสือมามายเ็มไปหม านยอลมอัวหนัสือแล้วแทบอ้วเยอะรุรัไปหม
นี่มันสัาเป็นเมียปลอมๆหรือสัาาบไันแน่ฟร่ะห๊ะ..
านยอลยมุมปาแหยะทันที โห้ยยย ถ้าะเยอะนานี้นะ แม่ ไม่อ่านมันแหละ เ็นๆไปเหอะ แ่เห็นว่าไ้เือนะแสนวอน็แม่ระโลุบู้มๆไปเลย ะิทำหอไร อ่านแล้วเวียนหัวะายไป
“อ่านสัาให้ี่อนนะแล้ว่อยเ็น” ริสหันมายิ้มให้เ็ผู้ายัวเล็ว่าเาที่เอาแ่ทำหน้าแปลๆ เมื่อเริ่มเปิออ่านสัา
“ผมอ่านเสร็แหละ..” านยอลล้วหาปาาในระเป๋าสะพาย้าหนัเา ล้วุ้ยหาแล้วหาอี็ไม่เอ แม่ นี่ระเป๋ารนาที่สามารถเลี้ยแมลสาบไ้เลยนะเนี่ย
“ปาาอยู่ไหนเนี่ยย” ผมุ้ยหยุหยิในระเป๋าใบให่ แ่ว้านหาเท่าไหร่็ไม่เอปาา บ้าริ เมื่อี้็โยนใส่ระเป๋ามาแล้วนะ
านยอลมวิ้วแน่น ในเมื่อหาในระเป๋าให่ไม่เอ มือเรียวึเริ่มหาามอระเป๋า่อ ห่วย! อีปาาทรยศ หายไปไหนว่ะเนี่ย หาไม่เอเว้ยยยย านยอลมุหัวเ้าไปส่อระเป๋าหนัอเาที่เ็มไป้วยเศษเปลือนม ลูอม ระาษเยอะแยะมามาย เอิ่มมม..ลูเอาปาามามั้ยเนี่ย
“ผมยืมนะ..” านยอลยยิ้มยิ่ฟันาวเรียสีสวย ่อนะึเอาปาาราาแพที่เหน็บอยู่ที่ระเป๋าเสื้อเิ้สีำสนิทอย่าถือวิสาสะ แ่ริส็ไม่ว่าอะไรนัวเล็ว่าสัน
“นายนีู่สใสีนะ” ริสบอ พลาเลี้ยวรถเ้าไปในโรเรียนอนุบาลที่เ็มไป้วยรถอผู้ปรอ
่าเหอะ..เลี้ยเ็มันะไปยาอะไร ุยันภาษาเียวัน ็เหมือนับเลี้ยหมานั่นแหละ หาอให้แๆเ้าปา บว่ำให้หลับ็บแหละ ริปร๊ะ??
ริสเปิประูลารถันหรู ่อนะนั่ยอลับพื้นห้าสีเียวอุ่ม ร่าเ็น้อยัวเล็็วิ่รูเ้ามาทันที านยอลลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา แม่ นี่ลูนเหรอว่ะ เิหัวปีท้ายปีไม่เว้นระยะเอาันเลยรึไ พร่อ บ้านมันผลิอสุิายสินะ านยอลปั้นหน้ายิ้มทันที ในเมื่อเรียนารแสมา มัน็้อใ้ใหุ้้ม่าสิรั..
านยอลเปิประูออมาารถันหรู ่อนะเินเ้าไปหาเ็น้อยทัสามน้วยรอยยิ้มนาฟ้า เ็หันมามอเาเป็นาเียวทันที แหนะ หวัีแม่มึสิ อีเ็เปร านยอลโน้มัวลมาเ็ๆอเา ที่หลัาวินาทีนี้่อไป เาือแม่อเ็พวนี้
“สวัสีรับลู..ำไ้มั้ยนี่ใรเอ๋ย?” านยอลถามเสียหวาน้วยท่าทีแสนอ่อนโยน
“ปะป๊าฟานฟาน..ไอ้หูาาโปนนี่ใรอ่ะ?” อีเ็เียว ใรเาะปาแมาว่าเือนะนิเทศอย่า้าห๊ะ! านยอลำหมัแน่น ัฟันพร้อมับยยิ้มหวานให้เ็ๆ่อ
“ำมะม๊าไม่ไ้เหรอรับ..” านยอลอ้าแนรอรับอ้อมออลูายทั้สามน
“ปะป๊าฟานฟาน..อุ้มหน่อย” านยอลยิ้มแหยะทันที อีเ็พวนี่นิ เี๋ยวเถอะ..ไหนบอว่าอยาไ้แม่ไว่ะ แล้วนี่ไแม่ แม่เนี่ยแม่ ยืนัวโ่อยู่เนี่ย ริสอุ้มเฮุนึ้นมาทันที
“ปะป๊า..นี่มะม๊าอเทาเทาริๆเหรอฮะ..” ไอ้เ็ัวเียวที่ว่าผมว่าหูาถามึ้น อ่อ..เอ็ื่อเทาเทาสินะ..
“รับ..ไหนบอว่าิถึมะม๊าไ ไม่อมะม๊าละ” ริสบอ ่อนะันหลัเล็ๆอเทาและอินเ้าไปหาานยอลที่ยินอยู่ใล้ๆ นี่ไอ้ำสอัวนี่ไ้แม่มันมาใ่มั้ย มืมิไร้แสสว่านานี้ เมียหมอนี่เป็นนิโลสินะ..
“มะม๊าริๆเหรอฮะ..” อินถามึ้นพร้อมับเยหน้าึ้นมอมะม๊าัวโย่อเา มือเล็ๆุมานยเสื้อนัศึษาอานยอลเอาไว้..
“ริสิรับ..” านยอลอบพร้อมรอยยิ้มนาฟ้า
“มะม๊าอิน..มะม๊า..” อินเบะปาทันที น้ำาใสๆไหลอาบแ้มเนียนอเ็น้อย วาลมยัเยหน้ามอมะม๊าอเา มะม๊าอิน มะม๊า..่ะ..มะม๊า...
านยอลเบิาว้าเมื่อเห็นน้ำาอเ็น้อยัวำมึ เหมือนที่ริสฮยอบอรึเปล่า ว่าลูๆอเาไม่เยเอหน้ามะม๊าเลยสัรั้ั้แ่เิมา พอไ้เห็นเลยมีปิริยาที่่าันออไป..านยอลวามือลบนหัวลมๆอเ็น้อยอินทีุ่หน้าลับาอานยอลไปแล้ว ริสมออิน้วยสายาเอ็นู
ลูๆิถึมะม๊าอพวเามาสินะ..
“ปะป๊าฟานฟาน..มะม๊าื่ออะไรหรอฮะ” เทาเทาึแนเสื้อนเป็นพ่อที่อุ้มเฮุนเอาไว้
“มะม๊าื่อานยอลรับ” ริสอบ่อนะยีผมนุ่มอเทาไปอย่าเอ็นู
“มะม๊ายอล..”
“านยอลรับ านยอล..” านยอลแ้ให้
“ยอลลล..” เทา็ยัพูเหมือนเิม ไอ้เ็พวนี่นิ..
“านยอลลลลล...”
“ะโย้ลลลลลลลล....” านยอลถอนหายใทันที บ้าริ ื่อานยอลที่แม่เาอุส่าไปถามฤาษีในป่าไฮยีน่าลับ้อเสียหายเพราะเ็ัวเียวนเียว
“ฮุนฮุนไม่อยาอมะม๊ายอลเหรอรับ” ริสถามเ็ัวเล็ที่ยัมอานยอลไม่ะพริบา านยอลส่รอยยิ้มนาฟ้าไปหนึ่ที แ่เฮุนลับหันหน้าหนี
“ไม่เอา..ฮุนลัวหูมะม๊า..” ริสำออมาทันที านยอลยู่ปา่อนะอุ้มอินที่ยัสะอื้นน้อยๆเินไปที่รถ ริสเอ็อุ้มเฮุนและูมือเทามาที่ยเ่นัน
านยอลนั่ล้าๆเบาะนับพร้อมับอุ้มอินไว้บนั เ็ัวเล็บลับออเาเหมือนิถึมา านยอลลูบผมนุ่มออินบาๆเพราะลัวอยู่เหมือนว่าถ้าใ้แรมาไปแล้วลูเาะอหัายะ่อน
“มะม๊ายอลฮะ..ทำไมมะม๊าเพิ่ลับมาละฮะ..” เฮุนถามึ้น านยอลหน้าเหวอ อะไรว่ะ ูลับมาอะไร ยัไ อารายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...
“มะม๊ายอลไปทำธุระที่่าประเทศนะรับฮุนฮุน..”
“อ่า..มะม๊ายอลเ่เหมือนปะป๊าฟานฟานเลยฮะ” เทายิ้มว้าพร้อมับอเฮุนเอาไว้พร้อมับถูแ้มไปมาอย่าน่ารั โอเ ไอ้เ็เียว ั้นะยอมยโทษที่เอ็ว่า้าหูาสอวิ
“เนอะๆ..มะม๊าสวย้วย..แ่สวยน้อยว่าลู่ลู่อฮุนฮุน ึ” เฮุนหน้าแึ้นทันทีที่ิถึลู่หาน ุอานสวยอเา
“มะม๊ายอละลับไปทำานที่อื่นอีมั้ยฮะ..” อินที่นอนบอานยอลอยู่นานถามึ้น
“มะม๊าไม่ไปไหนแล้วรับบ..” เรียนารแสมา็ริ แ่แมู่ไม่เยมีลูนะเว้ย ไม่เยเป็นเมียใร้วยไ แล้วนี่แม่มันอะไรันว่ะ สัส..
“รินะฮะ..”
“๊าบบบบบบบบบบ..” านยอลพูยานายาวนอินยยิ้มหวาน ่อนะหมแ้มุแม่ำเป็นเบาๆ
“มะม๊ายอลน่ารัที่สุเลยฮะ...” โห้ยยย เ็ำนี่เวลายิ้มเหมือนบเลย นี่แน่ใว่ามาาเื้อพ่อนเียวัน แม่ ลูไ้แม่มาล้วนๆ นอานเล็ทีู่หล่อเหมือนพ่อบ้า นอานั้นนี่แบบ มึะำไปไหนแว้...โอ๊ยยยยยยยยยย...เอันแ่ั่วโมเียวมันยัวุ่นวายนานี้..อลาออทันมั้ยว่ะ
45%
[บ้านปะป๊าฟานฟาน]
หลัาที่ริสอรถสนิทแล้วทั้รบรัวึพาันเินลารถันหรู โยที่อินยัอยู่ในอ้อมออานยอล อินเาะไหล่นเป็นแม่เอาไว้อย่าห่วแหน พร้อมับบหน้าลบนออุ่นๆอานยอล เทาและเฮุนถือระเป๋านัเรียนใบเล็อัวเอเินามนเป็นพ่ออย่าอี้ฝานเ้าไปในบ้าน ในมือให่ถือระเป๋านัเรียนออิน
“มะม๊ายอลลล..” เฮุนหยุเินแล้วหันลับมา พร้อมับมอุแม่ัวสูอเาอย่าเินอาย ไม่้อมาทำหน้าแบบนั้นเลยนะ เี๋ยวับแะเลย
“รับ..” นเป็นแม่ส่ยิ้มนาฟ้าให้ลูแสนรั..รัพร่อ...
“ับมือหน่อยไ้มั้ยฮะ..ฮุน..อยาับมือมะม๊ายอล” ผมพยัหย้ารับ ะอิแ่ับมือะอันทำไมเล่า านยอลเินามแรเ็น้อยเฮุนเ้าไปในบ้าน ริสที่ยืนรออยู่็หันมายิ้มให้านยอล..
โห้ยยยย.. ไอ้บ้านี่็หล่อสัส..นี่ถ้าเป็นผู้หินะ แม่ะถอเสื้อผ้ารอพี่ปี้เลยนะเนี่ย..
“เย็นนี้อยาินอะไรรับเ็ๆ..” ริสย่อัวลถามเทาที่ยืนถือระเป๋า มือแสนอุ่นอริสวาลบนศีรษะอเทา่อนะออแรโยมันไปมา..
“ไม่รู้สิฮะ..ฮุนอยาินอะไร เทาเทา็ินอันนั้นฮะ”
“เฮุนอยาินอะไรรับ..” ริสยยิ้มให้ลูายนเล็ที่ไม่ยอมปล่อยมือานยอล ..ร่าบามอมืออัวเอที่ถูแว่ไปมา.. เี๋ยวนะ..มือูเป็นาิับิ้าเหรอแว่ัเลย...
เฮุนเยหน้าึ้นมอนเป็ยแม่หูาาโปนสูอย่าะเปรา็โ (ายาที่เฮุนอมอบใหุ้แม่อเา) วาลมะพริบปริบๆ ่อนะียิ้มหวานาหยี๋ใหุ้แม่อเา
“ฮุนอยาิน้าวฝีมือมะม๊ายอลฮะ..” ะ..เี๋ยวนะ..เมื่อี้ไอ้เ็ูึพูว่าไนะ.. อยาิน้าวฝีมือแม่ แล้วแม่มันใร..ูไ..ูเนี่ย.. โห้ยยย อยาะบ้าายนี่ั้แ่เินมาเ้ารัวนับรั้ไ้ แล้วถ้าถามว่าไปทำไม..เอิ่ม ะบอไว่ะ..ือแบบ แ่้มมาม่าหมายัไม่แเลย..ะเอาอะไรับทำับ้าวให้นิน..
เอ่อ..ฟัไม่ผิ ปาร์านยอล ทำับ้าวไม่เป็นเว้ย!
านยอลส่สายาอวาม่วยเหลือานที่ไ้ื่อว่าเป็นผัวที่ไม่เยแม้แ่ะรุล้ำอาาเายแนประูหลัอเา แ่สัมผัสไ้ว่าริสไม่เ้าใในวามหมายอ้อวามอวาม่วยเหลืออเา..
“ไปอาบน้ำัน่อนละันนะรับ เฮุน เทา อิน เี๋ยวพอถึเวลาอาหารเย็นมะม๊ายอละไปามเอ..” ้ะ..อีผัวา.... โห้ยยยย นี่ไม่เ้าใันรึไว่า ู ทำ อา หาร ไม่ เป็น ยัะเผือระเสือระสนใหู้ทำอี
“อิน..มาับปะป๊าฟานฟานนะรับ” ริสเินเ้ามาใล้นัวเล็ว่า ่อนถ้อนร่าลูายนลาที่ทำหน้า่วเหมือนไม่ไ้นอนมาแล้วเป็นปี านยอลพยายามส่สัานอวาม่วยเหลืออีรั้ แ่ริสลับยิ้มให้.. โห้ยยยยยย ไม่้อมายิ้มยั่วใหู้เลยอีผัวนอสมรส แม่... แล้ทำเป็นไม่รู้็พูมาเลย..
“มะม๊าทำไม่เป็นอ่ะรับ..ให้นอื่นทำให้แทนไ้มั้ยอ่า” านยอลบอึ้นมอเฮุนที่เบะปาทันทีที่ไ้ยิ้มว่ามะม๊ายอลอเาะไม่ทำออร่อยให้ิน
“มะม๊ายอล ไม่รัฮุนฮุนเหรอฮะ..” มุนี้อีแหละ มุเิมอเ็ๆที่มัะเอามาอ้าเวลาอยาไ้สิ่ที่้อาร..แล้วมีเหรอที่เาะยอม...หึ...
เอ่อ..ูยอม..สัส..
็เ็มันยืนหน้าออยู่เนี่ย..ไม่ยอม็โนหัเินิ..
“โอเรับ..ทำ็ทำ” เฮุนยยิ้มีใ่อนะเินบมือไปรอบๆานยอล โอ๊ยยย..หยุเินไ้แล้ว ูะอ้วแล้วเนี่ยยย..
“ั้นเราไปอาบน้ำันเลยนะรับ..ไปันเลย” ริสยยิ้มให้านยอลอีรั้ ่อนะูมือเฮุน เฮุน็ุมมือเทา ส่วนอินนั้นนเป็นพ่อยัอุ้มอยู่ใบหน้าเ็น้อยบลบนไหล่ว้า..
“มะม๊ายอลไม่้ออาบน้ำับเราเหรอฮะปะป๊าฟานฟาน..” อินถามึ้น้วยเสียอู้อี้ วาลมออินยัมอนเป็นแม่ที่ยัเาหัวเหมือนิเหาาเพื่อนที่โรเรียนออินมา..
“ไม่้อหรอรับ..วันนี้มะม๊ายอล้อทำอาหารเย็นให้เราทาน..เอาไว้วันหลั่อยอาบน้ำ้วยันนะรับ”
ห่วย..!!! นี่มันอะไรอเือนะนิเทศสุหล่อย่าเาว่ะ ทำไม้อมีผัว ทำไม้อมาเลี้ยลูนอื่นั้สามนว่ะ ทำไมว่ะ ทำไม..! โอ๊ยย อยาะบ้าาย แล้วนี่ะทำยัไ ะทำอะไรให้ลูับผัว(ปลอม)ินี ทำไม่เป็นสัอย่า เี๋ยวแม่ ทำ้าวิบผัิมิใส่ถุเท้าให้ินเลย แม่... ุผัวฟานฟาน็แม่ ใร้าแทนที่ะ่วย ลับส่เสริมทุอย่า..แล้วอาหารเย็นะทำยัไว่ะ..
“สวัสีะ..ป้าเหมยนะะ..มีอะไรให้ป้า่วยมั้ยะหนูยอล..” เี๋ยวนะป้า..ป้าเรียผมว่าอะไรนะ..
“......”
“หนูยอละให้ป้า่วยอะไรมั้ย่ะ..เป็นภรรยานีนอาะเหนื่อยหน่อยนะะ..” เี๋ยวป้า..เี๋ยว่อนนน ผมยัไม่ไ้บอป้าเลยนะว่าผมเป็นเมียเาน่ะ..
“เอิ่มม..ือผม..”
“แทนัวเอว่ายอลสิะ..เป็นสะใภ้้อมุ้มิ้นะะ..นบ้านนี้มีื่อเล่นน่ารัๆแบบนี้ทุน่ะ..”
“ือผม..เอ่อ..เอิ่มมม ยอล้อทำอาหารเย็นใหุ้อู๋อี้ฟาน....”
“นี่แน่ะ..” ป้าเหมยฟามือลบนแนานยอลเบาๆเป็นารัเือน..ป้า..ผมเ็บนะ ผิวผมมี่าแ่ไหนป้ารู้มั้ย..
“ห้ามเรียแบบนั้น่ะ..เรียฟานฟานสิ่ะ..” ป้า..ือบั่บ ะให้เรียผู้ายนนั้นแบบนั้นมัน็ระาปาไปป่ะ ัวเอื่อ ยอล ยัระาปาเลย..
“ยอล้อเรียมมื้อเย็นให้เ็ๆับฟานฟานนะรับ..ยอลทำไม่เป็น ถ้า..ยอลละอวาม่วยเหลือาป้าเหมยะไ้มั้ยรับ" านยอลถามึ้น ป้าเหมยยยิ้มแล้วพยัหน้า เยส.. หู้วววว อย่าน้อย็ไม่้อทำอาหารเอละวะ. ้ออบุป้าเหมย้วยารับไอ้เ็ัวเียวมาเ้นัมบ๊ะะแล้ว หึหึ
“มื้อเย็นแสนอร่อยพร้อมแล้วรับผม..” านยอลยยิ้มว้าพร้อมับปรบมือแสวามยินีับทุนที่ไม่้อินมื้อเย็นฝีมือเาริๆ..
ริสยยิ้มอ่อนโยน ่อนะอุ้มเ้าัวแสบทั้สามึ้นไปนั่บนเ้าอี้บนโ๊ะรับประทานประำบ้าน ริสนั่รหัวโ๊ะาม้วย้านวามือมีานยอลนั่อยู่ ร้าานยอลเป็นที่นั่ออินและเฮุน ส่วนเทานั่อยู่้าๆานยอล.. เอิ่มมม..อีเ็เียวมันมอผมไม่วาาเลย ทำไม อะไร มีปัหาอะไรับแม่เอ็รึไ..
“เอาละ..เริ่มทานไ้เลยรับ..ทาน้าๆนะเ็ๆ” ริสบอ่อนะยยิ้มให้านยอล แ่านยอลลับยิ้มแหยะใส่แล้วยู่ปาอย่าน่ารั.. านยอลหันไปสนใอาหารบนโ๊ะ่อ อุ๊ะ..น่าินแหะ..ั้นอแร็(แ)หน่อยละัน..านยอลเอื้อมไปัเนื้อผัอสทันที
“มะม๊ายอล..เทาเทาออันนั้นหน่อย..” เอิ่มม..นี่อูนะ ไอ้เียว.. านยอลหันไปมอหน้าเทา่อนะส่ยิ้มนาฟ้าไปให้..เอาไปเลยแม่ อยาแ็ัแม่ให้ล้นานไปเลย!
“มะม๊าัให้ฮุน้วยิ..” นเียวไม่พอ..
“มะม๊ายอลัให้ินั๊วะ..” สามนเลย..เออ..เอาที่พวเอ็พอใเลย..
“มะม๊า..ฮุนะินอันนั้น...”
“มะม๊า...เทาเทาแะอันนี้ไม่ไ้อ่า....
“มะม๊า..ินไม่ินผัเอาออให้หน่อย....” เยอะไปแหละ..
“มะม๊าะโย้ลลลลลลลลลลลลลลลลล...” พอ ไ้ ยั..
“มะม๊า..ๆๆๆๆๆ..ๆๆ.ๆๆ....”
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...!!!!!!!!!!!
ะเรียหาพระแสพระรรสวรร์วิหารห่าราอะไรนัหนาว่ะห๊ะ!! แม่นะเว้ย ไม่ใ่ทาสเรียแล้ว้อทำให้ทุอย่านี้่าันเลยเถอะ.. อลาออเลย อนนี้เลยยย... า! ยอล! อ! ลา! ออ! เว้ย! เห้ย!
[ห้อนอนปะป๊าฟานฟานแอร์เย็นมว๊า]
ามนั้นเลยรับผม..ห้อนี้แม่แอร์เย็นไปไหน..ยิ่พอ้อมาอยู่ในห้อนอนับผู้ายที่เพิ่ะลายเป็นสามีเมื่อเที่ยแล้วนี่บั่บ... อยาะบ้าาย มันรู้สึแปลๆที่้ออยู่ับผู้ายหล่อลาให้ห้อนอนแบบบนี้ ผมนั่อยู่บนเียหฟุนุ่มๆลาห้อนอนที่มีผู้ายหล่อโรเฟอร์เฟเินไปมา เห้ย หยุเินไ้ยั เวียนหัวเว้ย!
“หยุเินไ้รึยัรับ..ผมเวียนหัวะแย่แล้ว..” านยอลออมอนัวสูว่าเินไปหยิบเสื้อเิ๊อเาออาาู้เสื้อผ้าสีำสนิท
“ันแ่หาอใ้ที่พอะให้นายใ้ไ้..แล้วพรุ่นี้่อยพานายไปเอาอที่บ้านละันนะ โอเมั้ย” อี้ฟานยื่นเสื้อนอนและาเนอนอเาให้านยอลที่ยัทำหน้าเอ๋อใส่ เห็นแล้วมันน่ารัะมั ริสวามือลบนศีรษะลมอานยอล่อนะโยหัวลมมนอย่าหมั่นเี้ยว
“อย่าเล่นหัวผมนะ..” านยอลมวิ้ว แ่ริสลับยยิ้มออมา..
“ทำไมะเล่นไม่ไ้หื้ม? นายเป็นภรรยาันนะานยอล” านยอลยิ้มแหยะมอนัวสูที่ส่ยิ้มแสนอ่อนโยนมาให้อีแล้ว อีแล้ว.. ใรสั่ใรสอนให้ยิ้มแบบนี้ให้นอื่นมิทราบ.. อยาให้านยอลพลีายเลยมั้ย..
“พูี้เนี่ย เี๋ยวับเลย..” านยอลพูิล อี้ฟานหัวเราะำับำพูอเ็ัวเล็
“ไปอาบน้ำเถอะ..ันเรียมน้ำให้แล้ว..”
“ไม่้อเรียมน้ำให้ผม็ไ้ มันูวุ่นวายเินไปนะรับ..”
.
.
.
“เรื่อแ่นี้เอ..สามีทำให้ภรรยาไ้อยู่แล้วรับ..”
เร้.....!!!
นี่ถ้าเป็นสาวน้อยวัยบเพาะนะป่านนี้แ้ผ้านอนรอบนเียให้ย่มไปแล้ว..แ่มันไม่ใ่สำหรับานยอล เพราะอะไรนะเหรอ ๊า... เพราะานยอลือเือนะที่ะยอมเสียบริสุทธิ์ับานาร่าปาร์นูน่าเท่านั้น..เพราะะนั้นไอ้เิไม่ไ้แประูหลัูหรอ.. แ่ผัวปลอมๆอย่าเยอะ..
านยอลยู่ปา่อนะลุาเีย ร่าบาเินเ้าไปในห้อน้ำที่มเทียนหอมุอยู่วาไว้้าๆอ่าน้ำที่บรรุน้ำไว้พอีแถมน้ำยัอุ่นพอี้วย านยอลยยิ้มหวาน นี่อี้ฟานฮยอะเอาใส่ในอื่นเ่นานี้เลยเหรอ?..แล้วทำไมถึไม่มีเมียละ.. านยอลทิ้ำถามไว้้าหลั แล้วอาบน้ำำระร่าายไ้สัที ่วะายห่าแล้ว..
านยอลออมาาห้อน้ำ ร่าายอเาสวมใส่เสื้อผ้าออี้ฟานทีู่ให่ยัไไม่รู้พออยู่บนัวเา ริสบเียนุ่มเบาๆบอให้อีนเินมานั่้าๆ านยอลเินมานั่้าๆริสหยิบผ้านหนูผืนเล็ที่เาเรียมไว้ ผ้าผืนเล็วาลบนผมุ่มเม็หยน้ำ านยอลเบิาว้า..
“นั่นิ่ๆสิ..” อี้ฟานบอ่อนะ่อยๆยีผมุ่มเม็หยาน้ำเบาๆ เอิ่ม..เี๋ยวนะ..ทำแบบนี้้อารอะไร ้อารอะไราานยอลรับไอ้เิ
“ผมเ็เอ็ไ้รับ” านยอลเบี่ยัวหนีร่าสู..แ่อี้ฟานลับรั้อีนเ้ามาหาแล้วยีผมเปียุ่ม่อ
“อย่าื้อสิรับ..อย่าให้พี่้อใ้ำลันะานยอล”
“โห้ยยย..ู่ัแหละ..ผมไม่ใ่ลูายพี่นะ ไม่้อูแลนานี้็ไ้มั๋..” านยอล้อนรหน้าที่เอาแ่ยิ้ม ะยิ้มอีนานมั้ย ถอเลยมั้ย ถ้าะอ่อยนานี้อ่ะนะ
“็ไม่ไ้บอว่าเป็นลูนี่...” ยิ้มอีแหละ ยิ้มหวานใส่อีแหละ..โห้ยยยยยยยย..อ่อยสัส
“อย่าบอนะว่าผมเป็นภรรยาพี่อีอ่ะ อย่าหยอ ผมอละ..”
“แล้วมันริป่ะละ..”
“นายเป็นภรรยาอัน”
“ ....านยอลเป็นภรรยาออู๋อี้ฟาน”
“ บมั้ยรับ..”
บป่ะละ..เออี้ฟานหยอเ้าไป ๊า..
รออน่อไปัน้วยนะรับผม...ุิุิ..
อบุท่าผู้ให่ใีที่เ้ามาอ่าน มาเม้นเน้อ..
อย่าลืม สรีมในทวินะ เี๋ยวะเ้าไปส่อ #Papafanfan
ความคิดเห็น