คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Reup : ร้ายกว่ามาเฟียก็เมียนี่ไง (2) (มีebookแล้ว)
“เฮอะ!...เือบไปแล้วไหมล่ะยายเม...”
เสียรำพันเอ่ยออมา้วยวามโล่อ หลัาร่าลมลึนอนแผ่หลาลบนเียว้าภายในห้อพัอนไ้สำเร็
ยามนึถึวินาที้อวิ่หนีนอเวิสอย่าไม่ิีวิ ทำเอาใสาวเ้นระทึไม่หาย
่าเป็นบุอเธอแท้ๆ ยัสามารถเร้นายหลบึ้นรถประำทาโยไม่มีสายาใรับไ้
ไม่อย่านั้น็ไม่รู้ะเป็นอย่าไร่อไป นเลวอย่าหมอนั่น ไม่มีทาปล่อยให้เธอนั่ลอยหน้าสบายใเิบ
โยไม่ิทำอะไรแน่นอน
มายาวีไ้แ่นึสาปส่ไอ้ัว้นเหุ
อให้มันอย่าไ้ายี ทำอะไรับใรไว้็อให้าบนั้นืนสนอมันเร็วๆ
ป่านนี้ำลันอนัิ้นัอาย
ถูเธอทั้ถีบทั้แะุสำัอย่านั้น ถ้าไม่ายานนี้ถึั้นสูพันธ์เลย็ว่าไ้
มายาวีมีสีหน้าีึ้นยามนึถึ่วเวลานั้น
“ีสมน้ำหน้า ราวหลัะไ้ไม่ิรัแนริอย่าเธอ”
ถอนหายใเสียัแล้วหลับาล้วยวามเหนื่อยล้าาาร้อใ้พลัานแรายทั้หมที่มี
่อนลมหายใะ่อยๆสม่ำเสมอ เมื่อหิสาวเ้าสู่นิทราลม
มารู้สึสึัวื่นอีที อนหิสาวเริ่มมีอาารล้ายนเป็นไ้
ปวระบมามเนื้อัวยามยับร่าแ่เพียเล็น้อย มันเ็บราวเธอถูเลาะระูมา...
“อู้ย...ทำไมถึไ้หนาวอย่านี้นะ”
นบ่นว่าหนาวนิ่วหน้า เริ่มมีอาารไ้าพิษระบมรุ่อนเร้น หิสาวุายเ้าหาผ้าห่มอุ่น
อร่าน้อยเพียหวัให้นเอนั้นลายวามหนาวเหน็บลบ้า
ทว่ามันอา่วยไ้เพียห่มาย ไม่ไ้ลายวามหนาวอย่าที่เธอ้อาร
มายาวีร้อรา อาารเริ่มทรุล
เธอไม่มีเรี่ยวแรพอ วบนเวลาเลยผ่านไปอีหลายั่วโม
วามร้อนในายเริ่มทวีสูมาึ้นเรื่อยๆ
ร่าบนเียเอาแ่นอนระสับระส่าย ริมฝีปาแห้นแระแห พึมพำหาไร้เสียใหลุรอออมาเป็นำ...
“แม่า...เมหนาว อเมหน่อยนะะ”
(สามารถิามเนื้อหาบับเ็มในรูปแบบ e-book ไ้แล้ววันนี้)
เมียรัอมาเฟีย
โย...มาศอุไร
ราาโหลื้อ - 139.-
ายหนุ่มผ่อนร่าอวบอิ่มเ็มไม้เ็มมือลนอนราบบนพื้นระเบื้อเย็นเียบ ่อนนเอนั้นทรุายหนาลามมาไม่ห่า มายาวีอสะท้านหวามไหวถึสิ่ำลัเิึ้น แม้อนแรปาะปิเสธว่าไม่้อารและถึั้นรัเีย ทว่าหัวใเธอลับโหยหา้อารมันมาเิมเ็มบาอย่า ึ่เธอไม่ล้าหาำอบ มายาวีหรุบเปลือาหลบสายาระหาย เวิสลูบเส้นผมอ่อนนุ่มปลอมประโลม
“ไม่้อลัวนะเม ันะไม่รุนแรับเธอ”
----------------------
เอาโปรโมั่นพิเศษมาฝา
นิยายุรัร้าย ลำับที่ 2 ราะนาร้าย (ภา่อนอเมียรัอมาฟีย)
ลพิเศษถึ 40%
าราาปิ 159.- ลเหลือเพีย 96.- เท่านั้น
(โปรโมั่นวันนี้ - 31/07/65)
ำโปรย...
ทับทิม้มมอสภาพัวเอ ร่าายอเธอเปลือยเปล่า ไร้ึ่อาภรปปิห่อหุ้ม อนนี้ัวเธอนอนล่อน้อนบนเียไม้แ็ระ้า มันถูวาเอาไว้รริมู้สภาพเ่า ไม่รู้ยัใ้านไ้อยู่หรือเปล่า เมื่อมอเลยไปยั้านนอ สิ่ที่เธอเห็นือ้นไม้สูให่ ำลัโยไหวไปามทิศทาลมูถมึทึ น่าเราม
และเมื่อ้มมอสภาพอนเอ้ำอีรั้ ทับทิม้อัริมฝีปา่มวามรู้สึสมเพเวทนาไว้อย่าสุฤทธิ์ เธอปล่อยให้น้ำาไหลพราโยไม่ิยมือป้ายมันทิ้ ปล่อยให้มันไหลเอะใบหน้าาม เธอไม่นึสนใอะไรทั้นั้นอี่อไปแล้ว ถ้าาย็อให้ายๆไปเลยะไ้ไม่ทรมาน...**************************
ู่!
เสียสาน้ำัู่่อนเสียระป๋อะหล่นระทบับพื้นพนัห้อเสียัโรมให่ ปลุนนอนหลับใหลให้สะุ้ัวื่น ทับทิมสะุ้เฮือ รีบลนลานถลนลืมาึ้นมา พร้อมส่เสียร้อรวรา เมื่อร่าายเปลือยเปล่าอเธอเปียโไป้วยน้ำ
เธอปาน้ำบนใบหน้าทิ้ ่อนปัหยน้ำออาร่า
และพอหิสาวแหนเยหน้าึ้นมอผู้ประทุษร้าย้วยหัวใเือาล ะะ่าให้หายเ็บใสัำ ทว่าสิ่ที่เธอเห็น ลับทำเอา้ออ้าปา้าสมอมึนอย่าเหนือวามาหมาย เมื่อไอ้โริใอำมหิที่มันับัวเธอมา ะเป็นนที่เธอไม่าิว่าเาะล้าทำอะไรแบบนี้ไ้
“ุรบิล”
ปล...อ่านัวอย่า่อนโหลื้อนะะ หาเิ้อผิพลาใไรท์้อออภัยไว้ ที่นี่้วย เนื้อหาไม่เหมาะับพวโลสวย อบุ่ะ...
ความคิดเห็น