คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่3(จบบท) : คืนเข้าหอ (นิยายเล่มเล็ก)
ฝาิามผลานไ้ที่ แฟนเพ นรส นะะ
https://www.facebook.com/1980nok/
นิยาย เล่มเล็ ราาสบายระเป๋า เพีย 35 ฿ เท่านั้น ....
 |
|
 |
|
วนภาัารทำวามสะอาเียนอนให้เ้าอใบหน้าถมึทึ
ที่ีแ่ี้นิ้วสั่
หลัาาเธอลายอาารปวเหน็บ
เปรมหลีทาให้หิสาวไ้ัารับผ้าปูเียสะวึ้น
้วยารย้ายัวเอมานั่ออ อยเหลือบสายามอยัเ้าอี้บุนวมปลายเีย
ปล่อยให้หิสาวลาผ้าปูเียผืนให่ึ่เ็มไป้วยลีบุหลาบสีแส พับเ็บวาไว้ยับนั่ไม้ริมผนั
วนภาหันมาูวามเรียบร้อยอีรั้
เมื่อไม่เห็นเศษลีบุหลาบหล่น หิสาวเลยเินเลี่ยเ้าห้อน้ำ
เปรมเลิิ้วเ้มมอเียว้า้วยอารม์ที่ีึ้น...
“เิุเปรมพัผ่อนไ้ามสบายนะะ...”
วนภาทอเสียอ่อนใบอายหนุ่ม ่อนร่าระหในุเ้าสาวแสนสวย
นั้นะหายลับเ้าไปในห้อน้ำ เปรมมอ้วยสายาาโทษ
ประเี๋ยวเถอะะเอี...
วนภายืนมอภาพเบื้อหน้าผ่านระใส้วยสายายุ่ยา
เธอเหนื่อยมาทั้วัน อยาอาบน้ำเย็นๆให้ัวเอรู้สึสื่นึ้น
แ่ว่าะปลุเ้าสาว ว่าะเ็หน้า ทำวามสะอาเรื่อสำอา
เล่นเอาเหนื่อยแทบท้อใเลยทีเียว...
อนหิสาวเินออมาาห้อน้ำ
ินเวลาเือบสอั่วโม ห้อที่เปิไฟสว่าเหลือเพียวไฟรหัวเียเท่านั้น
และบนเียว้ามีร่าให่นอนแผ่หลาสบาย เธอไ้ยินเสียหายใเ้าออสม่ำเสมอ
เปรมหลับไปแล้วนั่นเอ...
วนภาเินมาหยุเท้ารปลายเีย
ลัเลใว่าืนนี้เธอะเอาอย่าไรับัวเอี
ึ้นไปนอนบนเียับเปรม หรือว่าะออไปนอนที่โฟาห้อรับแ้านนอ
รนั้น็ไม่เลว อย่าน้อยืนนี้เธอไม่้อทนนอนบนพื้นทั้เย็นและแ็ให้พรุ่นี้้อื่นมาเมื่อยเนื้อเมื่อยัว...
นาฬิาั้โว์บอเวลาใล้ะีสอ
อาารทั้เหนื่อย ทั้่ว อีทั้แสไฟให้วามสว่ายัมืสลัว
วนภาเลยไม่ทันสัเสีหน้าอนที่นเ้าใว่าเานอนหลับไปแล้ว ำลัหรี่ามอมายัเธออยู่...
เปรมมอ้วยสายาเ้าเล่ห์
ว่าแม่เ้าประุะเส็ออาห้อน้ำมาไ้ เล่นเอาเารอแทบเหือแห้...
แบบนี้มัน้อัหนัสัยสอย...
หิสาวยืนถอนหายใหนัทิ้ท้ายเมื่อัสินใ
ะเอาอย่าไรับนเอ ่อนเินวนมายั้าเีย หมายะหยิบหมอนหนุนศีรษะับผ้านวม
โยไม่ลืมส่้อนาว่ำให้นนอนหลับสบายหนึ่ที ้อหาหมั่นไส้
ในะำลัเรียมหมุนาย เอวเธอลับถูึ นหิสาวเล้มทับร่าหนา...
“อุ้ย!...”
วนภาหลุำอุทานใเมื่อร่าสาวอนนั้นถูึให้ล้มทับลบนายหนา
เปรมหัวเราะหึ พ่นลมหายใอุ่นึ่เือลิ่นแอลอฮอล์ลวหน้าหวาน
วาลำแนแ็แรว่ารัร่าหอมรุ่นไว้แน่นหนา
“ะไปไหน ทำไมไม่นอนบนเียนี้...”
“ิันะไปนอน้านอ ุเปรมนั่นแหละ
ิะทำอะไร...”
“อันแล้วเหรอ ที่ะไปนอน้านอ”
“เอ๊ะ!...ทำไมิัน้ออ ิันโพอที่ะัสินใทำอะไร
โยไม่้ออใรทั้นั้น”
“็เพราะันเป็นผัวอเธอไ
ผัวที่แปลว่าเป็น้าวีวิอเมีย...”
นประาศานะนเอียิ้มว้า
นัยน์าสีนิลพราวระยับ เปรมระับอ้อมแนอน ร่านุ่มนิ่มหอมรุ่นให้แนบหาลำัวมาึ้น
สัมผัสบาอย่าื่นระหน
วนภาถึลับอยารี๊ใส่หน้านื้อ้าน
ะิ้นหนี็ไม่ไ้ เมื่อเธอรับรู้บาสิ่ลาลำัวอเปรม มันำลัื่นัว
หรือเป็นเพราะเปรมำลัเมา นเมามัทำอะไรโยไร้สิยั้ิ
นั้นไม่ไ้าร์ ถ้าหาเิเาาสิึ้นมา ัวเธอะเือร้อน...
“ปล่อยิันเถอะ่ะ ไหนเราสอนลันแล้วไะ
ว่าะไม่มีวามสัมพันธ์เินเลย่อัน อีอย่า
ืนนี้ิัน็ทั้เหนื่อยและเพลียมา ิันอวามรุาุเปรม
ปล่อยให้ิันไ้นอนสบายๆเถอะนะะ ิันไม่มีแระสู้รบับุเปรมหรอืนนี้”
“็ไม่ไ้ิะทำอะไรสัหน่อย ิไปถึไหน...”
นไม่ิแสร้เียปลายมูผ่านแ้มนวล หยอเย้า
วนภารีบหลับาปี๋แล้วบใบหน้าลับอแร่
เธอไ้ยินเสียหัวใอเาเ้นโรมรามไม่่าานเอเลยสันิ
“นอนเถอะ ันเอ็เหนื่อยะแย่
เอาไว้พรุ่นี้่อยมาสู้ันใหม่”
“ันะไปนอนโฟา้านอ”
“นอนในนี้้วยันนั่นแหละ ห้ามเถีย ห้ามพยศ
ถ้าไม่อยาถูันำปล้ำ็นอนนิ่ๆ”
เปรมพูับทพร้อมันร่านุ่มนิ่มลนอนราบับพื้นเีย
วนภาไ้แ่อ้าปาพะาบไม่ล้าัืน ลัวนเอถูเาปล้ำ ลิ่นสาปสาวรบวนิใเปรมนมันเือบเลิเปิเปิ
ีที่ว่าเปรมไม่้อารหัหารน้ำใใร โยเพาะนที่ไ้ึ้นื่อว่าเป็นเมีย...
ายหนุ่มนอนะแ้าพลารวบเอาร่าหอมรุมาอไว้แนบาย
ไม่ยอมให้วนภายับหนี เาบัับให้หิสาวบใบหน้าลับหน้าอแร่นเอ
พาแนรัเอวบอบบาไว้ราวูหลามรัเหยื่อ
่อนหลับาพริ้ม้วยวามรู้สึแปลประหลารอ้าน้าย และ
นอนหลับสนิทในเวลาอันรวเร็ว...
วนภาเอ็เ่นัน
หิสาวเหนื่อยเินว่าะื้อรั้น เธอยอมนอนนิ่เป็นหมอน้าให้เปรมอ
แล้วหลับามายหนุ่ม้วยวามรู้สึันยุบยิบในหัวใ...
----------------------
ความคิดเห็น