สวัสดียามเช้าเก้าโมงแล้ว โอ้น้องแก้วตะวันสาดแสงมาแยงก้น
เกือบสิบโมงแล้วหนอให้เตรียมตน ต้องฝึกฝนวิชาน่าทดลอง
เพราะช่วงบ่ายน้องนางมีนัดบอร์ด แต่มาสายตลอดเลยน่านึกว่าเบี้ยว
เป็นอย่างนี้บ่อยเลยเชียว อีกครั้งเดียวพี่เชิญออกจากงาน
พอได้เวลา 5 โมงเย็น น้องเตรียมตัวพร้อมไม่ให้เวลากระเด็น
ไม่ต้องขู่ต้องเข็น เพราะเหมือนเป็นอัติโนมัติของการเลิกงาน
พอถึงบ้านน้องนางเริ่มวาดลวดลาย แม้ว่าร่างกายยังไม่พร้อม
น้องก็เริ่มซ้อมให้พร้อมพรัก เพียงจักต้องการออกไปนอกบ้าน
ถึงเวลานัดแล้วหนอ 5 ทุ่ม น้องยังไม่มาพี่กลุ้มใจกว่าตอนเช้า
เพราะว่าเค้านัดดูตัวสาวเจ้า โดยหนุ่มเนาเขามารอนาน
เที่ยงคืนแล้วเจ้ายังไม่มา เธออยู่ไหนหนาจึงไม่ติดต่อมา
พี่และเพื่อนรอน้องยาที่หน้าร้าน คอยประสานงานกับทางคนนัดให้สบายใจ
ตีหนึ่งแล้วที่รักยังไม่มา โอ้แก้วตาเจ้าหายไปไหนกัน
ปล่อยให้เพื่อนพี่ฝัน ตั้งแต่กลางวันจนยันเที่ยงคืน
เมื่อเริ่มเบื่อจึงเริ่มโทรศัพท์ บอกน้องกลับไม่ต้องมาอย่าเดินทาง
แต่น้องนางรับโทรศัพท์ที่โทรสะสาง เสียงน้องน้องช่างประหลาดคล้ายเพิ่มนอน
จึงเรียกถามความต่างๆ ว่าน้องนางหลับหรือไร
สาวเจ้าตอบมาทันใด กรูไม่ไปหรอดไอ้บ้านัดเจอที่หน้าร้านกาฬสินธิ์
เพราะยุพินนอนกทม.ไม่ตามกัน เรื่องทั้งหมดถึงบางอ้อในทันใด
เพื่อนเรานัดไว้ที่ร้านหน้ากาฬสินธิ์ โอ้ยุพินเข้าใจผิดสิ้นทั้งเพ
เพื่อต้องการแก้ตัวใหม่ นัดอีกที่ได้ไหนน้องนาง
พี่จักใหห้เดินทางมาที่ร้านอาหาร เพื่อเป็นการไถ่โทษที่หหลอกเธอ
เรื่องทั้งหมดเกิดจากความเข้าใขจผิด เหมือนมันติดกับดักที่ดักหมา
เรื่องทั้งหมดเลยไม่ได้ความ จึงไถ่ถามเรื่องราวที่เกิดมา
(กลอนเริ่มมั่วแล้ว..ฮิฮิ...ยังไงก็อ่นเล่นๆจะได้ไม่เครียด)
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น