คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter4
อนที่ 4
เ้าอวันที่สอที่นน่ารัะ้อไปมหาวิทยาลัย วันนี้นน่ารัมีเรียนอนบ่ายึไม่รีบนั นน่ารัทำิวัรประำวันามปิ แล้วลมาั้นล่าอบ้านเพื่อเรียมัวไปมหาลัย
“ว่าะื่นไ้นะ เ้าลูายนนี้นิ” นเป็นแม่เอ่ยทัเมื่อเห็นลูายอนเอเินลมาาั้นสอ ถึแม้ว่านน่ารัะไม่ใ่ลูริๆอนเอ แ่นเป็นแม่็รั รัมาเท่าที่แม่นนึะรัลูอนไ้
“รับ วันนี้มีเรียนบ่าย็เลยไม่รีบรับ ม๊าวันนี้ผมลับเย็นหน่อยนะรับ ว่าะแวะไปบ้านอยอล”นน่ารับอพลานั่ล ใส่ถุเท้าอน
“ไ้สิ ยัไ็อย่าลับึละัน” นเป็นแม่บอ้วยวามเป็นห่ว
“รับบบบบบ ไปนะรับ รัม๊านะ”นน่ารัหอมแ้มแม่อน 1 ฟอให่ๆ แล้วเินออาบ้านไป นน่ารัเินามทาไปเรื่อยๆ ็เอันรถทีูุ่้นาเสียริ พอนในรถเินลมาเท่านั้นแหละนน่ารั็ำไ้ทันทีว่ามันเป็นรถอใร ‘าแปะนนั้นอีแล้วเหรอ’
“ไป้วยันไหมล่ะ เี๋ยวันไปส่” นัวสูว่าเอ่ยถามึ้นเพื่อผูไมรี
“ไม่หรอรับ ไม่อยารบวน”นน่ารัอบส่ๆ แล้วเินผ่านไป
“ันบอว่าันะไปส่ ะไปีๆหรือ้อให้ันใ้ำลั หืมมมมม”นัวสูู่
“ผมะไปยัไมัน็เรื่ออผม ไม่เี่ยวับุสัหน่อย”นน่ารัอบอย่าอารม์เสีย
“มันะไม่เี่ยวับนายเลยถ้านายไม่ไปอ่อยน้อายัน นมันหลหัวปรัหัวปรำน่ะ” นัวสูพูพลายิ้มมุมปา
“ผมไปอ่อยอนไหนไม่ทราบ”นน่ารัถาม้วยวามสสัย
“เหอะ อย่ามาทำเป็นใสื่อเลย อยาไ้สมบัิอรอบรัวันนัวสั่น ิะเอาัวเ้าแลั้นเหรอ ถ้าอย่านั้นไปับันสิ ันให้นาย 3 เท่าาที่น้อันให้เลย”นัวสูพูอย่าูถู
“มันะมาไปแล้วนะรับ ผมไม่ิอะไรสปรแบบุหรอ”นน่ารัอบไป้วยอารม์ที่เริ่มเือ
“เหรอออออ ถ้าบริสุทธิ์ใ ั้น็ไปับันสิ”นัวสูยัไม่เลิเื้อเิ ึ่็ทำให้นน่ารัยอมึ้นรถไปับนัวสูอย่าโยี ึ่นัวสูรู้อยู่แ่ใว่าุหมายอารเินทารั้นี้ไม่ใ่มหาลัยอนน่ารัแน่นอน
อยอล Special
‘เมื่อไหร่มันะมาวะ’นหน้าหวานิในใ เ้ารอเพื่อนรัอเ้ามารึ่ั่วโมแล้วแ่็ไม่มีวี่แววว่านน่ารัะมาเลยสันิ ็ไหนบอให้รออยู่หน้าะไ แล้วนี่เ้ารอมานานแล้วนะ เมื่อไหร่ะมาสัที
“อ้าววว อยอล รอฮยอนอยู่เหรอ”นหล่อที่เินมาาะนเอถาม
‘แหม เรียันสนิทเหลือเินนะ หมั่นไส้โว้ยยยยยย’ นหน้าหวานิในใ
“อือ” นหน้าหวานอบห้วนๆ
“ทำไมเย็นาัล่ะ ไม่อบันเหรอ หืมมมมม”นหล่อถามอย่าสสัย
‘็เออสิวะ ทำไมนาย้ออบอูฮยอน้วยนะ ทำไมนที่นายอบไม่เป็นัน’นหน้าหวานิอย่าน้อยใ ที่วามรัอนเอเริ่ม้น้วยารแอบอบนที่มาีบเพื่อนรัอนเอ
“็เปล่านิ นายมีอะไรที่ัน้อไม่อบ้วย”นหน้าหวานอบลับ
“ั้นแสว่านายอบันอ้ะิ โถ่ววววววว ที่นายเย็นาใส่ันเพราะลัวว่าันะรู้ใ่ไหมล่ะ”นหล่อพูอย่าล้อเล่น แ่หารู้ไม่ว่าอนนี้หัวใอนหน้าหวานสั่นไหวแ่ไหน ับประโยที่เ้าพูออมา
‘็ใ่น่ะสิ นบ้า นนิสัยไม่ี เลิทำให้ันรันายมาึ้นไ้แล้วนะ’นหน้าหวานิับนเอในใ
“ะบ้าเหรอ มีใรเยบอไหมว่านายมันหลัวเอมาเลยอ่ะ”นหน้าหวานอบวนๆ
“นายว่าันหล่อไหมล่ะ”นหล่อถามพลายื่นหน้าไปใล้ๆนหน้าหวาน
‘เอ่อออออ อย่ายื่นหน้ามาไ้ไหม -////- นายหล่อมาเลยนะรู้ัวไหม’
“ไม่เห็นะหล่อเลย” -/////- นหน้าหวานอบพลาถอยหลัหนี
“ิ !!! นี่นายเป็นนแรเลยนะที่บอว่าันไม่หล่อน่ะรู้ัวไหม แล้วทำไมหน้าแ ไม่สบายเหรอ ัวร้อนหรือเปล่า”นหล่อถามพร้อมันเอาหลัมือมาแนบับหน้าผาอนหน้าหวาน แล้วย้ายไปแ้ม้าย แล้วาม้วยแ้มวา ึ่เ้าไม่รู้เลยว่าสิ่ที่เ้าทำอยู่นี้ทำให้อีฝ่ายหลอมละลายออยู่รนี้ไ้เลยทีเียว
“....................” นหน้าหวานอยาะนอนายอยู่รนี้เพราะวามเิน -//////-
“็ไม่ร้อนนิ ทำไมหน้าแ เอ๊ะ หรือว่าเินัน” นหล่อถามวนๆ
“ห้ะ !!! ใรเินนาย ะบ้าเหรออออออ”นหน้าหวานอบพร้อมยมือีแนนหล่ออย่าแรและรัว
“โอ๊ยยยยยย หยุีนะ มันเ็บ”นหล่อพูพร้อมเอามือับแนอนหน้าหวานที่ำลัเมามันส์ับารีแนเ้าอยู่
“........................”นหน้าหวานำลัอึ้ที่นหล่อับแนอเ้าอยู่
“เ็บะมั”นหล่อพุ แ่มือยัับแนอนหน้าหวานอยู่อย่านั้น
“ปล่อยไ้แล้ว แล้วนี่เมื่อไหร่อูฮยอนะมานะ โทรหา็ไม่ิ”นหน้าหวานพูพร้อมเอามือออาพันธนาารานที่นเอแอบรั
“ฮยอนไม่มาหรือเปล่า”นหล่อาะเน
“มาสิ เมื่อั่วโมที่แล้วยัุยันอยู่เลยนะ”นหน้าหวานอบพลาัวลว่าะเิอะไรึ้นับอูฮยอนหรือเปล่า
“ฮยอนมีพี่ายนิ ลอโทรถามสิ”นหล่อออวามเห็น
“อื้ม” นหน้าหวานรีบ่อสายหาลูพี่ลูน้อออูฮยอนทันที
ู๊ ู๊ ู๊ เพียไม่นานปลายสาย็รับโทรศัพท์
‘สวัสีรับ มีอะไรรับ ผมโฮย่าว่าที่สามีอุอูเอรับ นี่ นายทำอะไรน่ะ เอาโทรศัพท์ันืนมานะ ’ เสียปลายสายที่แสวามวุ่นวายเียบหายไป
“พี่อูรับ ๆ” นหน้าหวานเอ่ยึ้นเมื่อเห็นว่าปลายสายเียบไปนาน
‘ห้ะ มีอะไรเหรออยอลลี่’ ปลายสายเอ่ยถาม้วยวามสนิทสนม
“อูฮยอนยัไม่มามหาลัยเลยรับ ไม่ทราบว่าวันนี้พี่ไ้ไปรับอูฮยอนที่บ้านหรือเปล่าฮะ”
‘เปล่านี่ อูฮยอนบอว่าวันนี้ะไปเอนะ มีอะไรหรือเปล่า’ปลายสายเอ่ยถาม้วยวามเป็นห่ว
“ไม่มีอะไรรับ สสัยอูฮยอนะไปเถลไถลที่ไหนมั้รับ”
‘อื้ม ั้นถ้ามีอะไรโทรมาหาพี่ไ้นะ’
“พี่อูแ่นี้นะรับ อ้อ อให้พี่รัับว่าที่สามีไปนานๆนะรับ 55555 บายรับ” ่อนวาสายนน่ารัเอ่ยแวพี่อเพื่อนรัไปสันิ ึ่ไม่รู้เลยว่าประโยเมื่อี้ทำให้ปลายสายหน้าร้อนผ่าว้วยวามเินมาแ่ไหน
“พี่เ้าไม่รู้อ้ะ” นหน้าหวานหันมาบอนหล่อที่ัวลไม่แพ้ัน
“ั้นนายไปเรียน่อน เ็บานไว้ให้ฮยอน้วยนะ เี๋ยวันไปหาเอ” นหล่อออวามเห็นึ่นหน้าหวาน็เห็น้วยเพราะไม่มีอะไรที่ทำไ้มาว่านี้แล้วล่ะ
ทา้านนหน้าหวานึ่หมสิไปั้แ่ึ้นรถมาับนัวสูแล้วล่ะ ึ่ลอทานัวสูยิ้มไปับรถไป เนื่อาลูนในำมือเ้าไ้ับัอเ้าะแล้วสิ
รถอนัวสูมุ่หน้าไปที่บ่อนย่าานเมือ พอรถเลี้ยวเ้านน่ารั็รู้สึัวพอี
“ุะพาผมไปไหนเนี่ย”นน่ารัถามพลาับหัวที่ำลัปวอนเอ
“ลูน้อผมมันิหนี้น่ะ”นัวสูอบ
“แล้วมันเี่ยวอะไรับผม”นน่ารัถาม้วยวามสสัย
“ัน็เลยเอานายมาัอใ้หนี้ให้ลูน้อันไ”นัวสูพูพลายิ้มเย้ยหยัน
“อย่าทำบ้าๆแบบนั้นนะ”นน่ารัรู้สึลัว
“ไม่ทันแล้วล่ะ นสวย”นัวสูพูพร้อมอรถแล้วระาแนนน่ารัอย่าแร ไม่ว่านน่ารัะัืนเท่าไหร่็ไม่สามารถสู้แรอนัวสูไ้เลย เมื่อระานน่ารัลารถไ้แล้ว นัวสู็ลานน่ารัเ้าไปในเนร
“ปล่อยผมนะ ผมเ็บ ปล่อย !!!! ผมบอให้ปล่อยไ” ถึนน่ารัะพูยัไ ็ไร้ึ่ำพูอนัวสู
‘พระเ้า ่วยผม้วย ่วยทำให้เ้าลับใ้วยเถิ’ นี่เป็นำร้ออทั้น้ำาอนน่ารั เพียำอเียวที่นน่ารัร้ออ่อนที่ะถูลาเ้าไปในเนร
มาแล้วับอนที่ 4 อนนี้ใรอยาบแปะ บไ้เลย
อนนี้ะหวานไปทามยอยอลสันิ เพื่อสาวมยอยอล 55555555
เป็นำลัใให้ัน้วยเน้อ เม้นท์เยอะๆนะ พลีสสสสสสสสสสสสสสส
ความคิดเห็น