ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 โลกใหม่ เมืองใหม่
"เมล แมออะไรอะ"
ฟูยุที่เห็นเพื่อนอนเอนิ่ไปเลยสสัย มันเป็นไรนิ?
เมโลี้ยืนนิ่แ่สายาลับมอไปยับริเวป่า แววาอเธอเิวามสสัยพอๆับเพื่อนอเธอที่ยืนอยู่้าๆ
"เมล ยืนเอ๋อนเห็ะึ้นแล้วนะ"
ฟูยุพูึ้นเพื่อพยายามเรียสิเพื่อนอเธอ
"อะ โทษที พอีเอนที่สวยมานะ เลยมอเพลินไปหน่อย"
เ็สาวไม่มี้อแ้ัวึไ้เเ่บอปัเพื่อนอเธอไป
"น นอะไรอะ"ฟูยุเอียอถามอย่าสสัย
"นฮูละมั้"
"นฮูมันออหาินอนนี้หรอวะ" ้วยวามสสัยและวามอยารู้อยาเห็น ฟูยุไ้ถาม่อไปเรื่อยๆ
"ไม่รู้สิ พวลูมีนเินไปรนู้นละ พวเรา็รีบามไปเถอะ"เ็สาวลุลี้ลุลนพร้อมรีบเินไป
"อะไรอมัน"้าาะมั เธอิพร้อมามเพื่อนไป
แ่ายปริศนายืนหลบอยู่หลั้นไม้ำลัมอพวเธอที่วิ่าไป
"พวเธอ้าั มัวทำอะไรนัหนาละ"ไพม่อนบ่นมาไ้สัพัพวเราึไ้เินมาถึทาเ้าหน้าเมือ Mondstadt นไ้
เมื่อเินเ้ามาในเมือ ลูมีนไ้นำทาพวเธอมาที่ออัศวิน เมื่อพวเธอเินทาเ้ามา็พบับหิสาวผมสีบลอน์ทรหาม้าับหิสาวอีนที่ใส่หมวเหมือนแม่ม พวเธอรู้ในทันทีว่าือีนับลิ่า
"อ้าวพวเธอลับมาแล้วหรอ แล้วสอนนั้นใรละ"
ีนไ้เอ่ยถามพร้อมมอไปทาเ็สาวทั้สอที่ยืนอยู่้านหลั
"ระหว่าทาลับมาาวิหารอ4วายุเรา็เอพวเธอระหว่าทานะ เรื่อมันยาวเี๋ยวเล่าให้ฟันะ"ไพม่อนล่าว
วิหารอวายุทั้4ั้นหรอแสว่าเนื้อเรื่ออนนี้ือ่ว้นอเมสินะ ทั้สอไ้ิแล้วมอหน้าัน
"ันอุยับนัเินทาพวเธอสอนออไปรอ้านอ่อนไ้รึเปล่า้ะ"
"ไ้่ะ"
"รับทราบบ่าาาา"
เ็สาวทั้สออบลับอย่าว่า่าย่อนะเินออมารอนัเินทาับไพม่อนที่หน้าออัศวิน
.
.
.
"เมโลี้ ฟูยู รอนานรึเปล่า" ไพม่อนลอยออมาถาม หนึ่นินนมอย่าอร่อยอีหนึ่เหมือนนอนรอพวเธอนหลับสนิทไปแล้ว
"นี้ พวเธออยู่ในที่ไม่รู้ัยัินนอนไ้สบายนานี้เลยหรอ!!"ไพม่อนโวยวายเสียัทำให้ฟูยุที่หลับอยู่ื่น
"อะไรอเธออะ"เมโลี้ที่หยุินแล้วมอมาทาไพม่อนไ้ถามึ้น
"ฮึ้ย ็แบ่ันินมั้สิ!!" ว่าบ็พุ่เ้าไปแย่นมับเมโลี้ทันที
"ไม่ นี้มันอๆันนะ!!!"
ทั้สอแย่ันไปแย่ันมาอย่าเอาเป็นเอาาย ฟูยุมอภาพนั้น้วยสายาสมเพ(?)
ไ้่าวว่าเธออยู่มอปลายแล้วนะ ฟูยุไ้เเ่ิในใพร้อมหันไปถามลูมีน
"ุยธุระเสร็แล้วหรอ"
"อืม พวเธอไ้ที่พัรึยัละ เอ่อ เรา้อห้ามสอนนั้นไหม"
"อนนี้ยัไม่มีหรอ ส่วนสอนนั้นปล่อยไปเถอะ เราเินไปุยไปีว่านะ" ว่าบฟูยุและนัเินทาสาวไ้เินออมาารนั้น ส่วนไพม่อนับเมโลี้พยายามามมาโยที่เถียันอยู่ลอ
ฟูยุที่เห็นเพื่อนอนเอนิ่ไปเลยสสัย มันเป็นไรนิ?
เมโลี้ยืนนิ่แ่สายาลับมอไปยับริเวป่า แววาอเธอเิวามสสัยพอๆับเพื่อนอเธอที่ยืนอยู่้าๆ
"เมล ยืนเอ๋อนเห็ะึ้นแล้วนะ"
ฟูยุพูึ้นเพื่อพยายามเรียสิเพื่อนอเธอ
"อะ โทษที พอีเอนที่สวยมานะ เลยมอเพลินไปหน่อย"
เ็สาวไม่มี้อแ้ัวึไ้เเ่บอปัเพื่อนอเธอไป
"น นอะไรอะ"ฟูยุเอียอถามอย่าสสัย
"นฮูละมั้"
"นฮูมันออหาินอนนี้หรอวะ" ้วยวามสสัยและวามอยารู้อยาเห็น ฟูยุไ้ถาม่อไปเรื่อยๆ
"ไม่รู้สิ พวลูมีนเินไปรนู้นละ พวเรา็รีบามไปเถอะ"เ็สาวลุลี้ลุลนพร้อมรีบเินไป
"อะไรอมัน"้าาะมั เธอิพร้อมามเพื่อนไป
แ่ายปริศนายืนหลบอยู่หลั้นไม้ำลัมอพวเธอที่วิ่าไป
"พวเธอ้าั มัวทำอะไรนัหนาละ"ไพม่อนบ่นมาไ้สัพัพวเราึไ้เินมาถึทาเ้าหน้าเมือ Mondstadt นไ้
เมื่อเินเ้ามาในเมือ ลูมีนไ้นำทาพวเธอมาที่ออัศวิน เมื่อพวเธอเินทาเ้ามา็พบับหิสาวผมสีบลอน์ทรหาม้าับหิสาวอีนที่ใส่หมวเหมือนแม่ม พวเธอรู้ในทันทีว่าือีนับลิ่า
"อ้าวพวเธอลับมาแล้วหรอ แล้วสอนนั้นใรละ"
ีนไ้เอ่ยถามพร้อมมอไปทาเ็สาวทั้สอที่ยืนอยู่้านหลั
"ระหว่าทาลับมาาวิหารอ4วายุเรา็เอพวเธอระหว่าทานะ เรื่อมันยาวเี๋ยวเล่าให้ฟันะ"ไพม่อนล่าว
วิหารอวายุทั้4ั้นหรอแสว่าเนื้อเรื่ออนนี้ือ่ว้นอเมสินะ ทั้สอไ้ิแล้วมอหน้าัน
"ันอุยับนัเินทาพวเธอสอนออไปรอ้านอ่อนไ้รึเปล่า้ะ"
"ไ้่ะ"
"รับทราบบ่าาาา"
เ็สาวทั้สออบลับอย่าว่า่าย่อนะเินออมารอนัเินทาับไพม่อนที่หน้าออัศวิน
.
.
.
"เมโลี้ ฟูยู รอนานรึเปล่า" ไพม่อนลอยออมาถาม หนึ่นินนมอย่าอร่อยอีหนึ่เหมือนนอนรอพวเธอนหลับสนิทไปแล้ว
"นี้ พวเธออยู่ในที่ไม่รู้ัยัินนอนไ้สบายนานี้เลยหรอ!!"ไพม่อนโวยวายเสียัทำให้ฟูยุที่หลับอยู่ื่น
"อะไรอเธออะ"เมโลี้ที่หยุินแล้วมอมาทาไพม่อนไ้ถามึ้น
"ฮึ้ย ็แบ่ันินมั้สิ!!" ว่าบ็พุ่เ้าไปแย่นมับเมโลี้ทันที
"ไม่ นี้มันอๆันนะ!!!"
ทั้สอแย่ันไปแย่ันมาอย่าเอาเป็นเอาาย ฟูยุมอภาพนั้น้วยสายาสมเพ(?)
ไ้่าวว่าเธออยู่มอปลายแล้วนะ ฟูยุไ้เเ่ิในใพร้อมหันไปถามลูมีน
"ุยธุระเสร็แล้วหรอ"
"อืม พวเธอไ้ที่พัรึยัละ เอ่อ เรา้อห้ามสอนนั้นไหม"
"อนนี้ยัไม่มีหรอ ส่วนสอนนั้นปล่อยไปเถอะ เราเินไปุยไปีว่านะ" ว่าบฟูยุและนัเินทาสาวไ้เินออมาารนั้น ส่วนไพม่อนับเมโลี้พยายามามมาโยที่เถียันอยู่ลอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น