คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : I want you to be my
ท่ามลาสหน้าะลึอทุนในบ้าน. แอเลีน่าอยาะหายัวไปารนี้เสียริ
นบ้าเอ้ย
มาออะไรสถานาร์หน้าสิวหน้าวานแบบนี้ันเล่า หึย
“นะๆ นะรับ” อะไรือารเย่าแน อะไรือท่าทาเหมือนไบีเรียน ให้ายเถอะเธอเห็นหูับหาทิพย์อยู่บนัวเอ็เวิร์ล่ะ
“เป็นห่วเธอนะัวเล็”
“นี่ๆ แอเลีน่า อบรับเถอะ ันลุ้นไม่ไหวแล้ว” อลิที่ยืนำแนเสื้อบิไปบิมา เธอว่าเธอมีนเีนแทนไปไลแล้วล่ะ
แอเลีน่าหันไปมอฝ่ายสนับสนุนเอ็เวิร์ สีหน้าที่ลุ้นยิ่ว่าหวยออ
เอาไีว่ะ แ่มัน้อมี้อแม้ใ่ไหม
นล่ะรึ่ทาีว่า เธอ็เป็นลูมีพ่อมีแม่นะ ยัไม่ไ้เล่าเรื่ออะไรให้ที่บ้านฟัเลยสันิ สสัย้อหลับานนี้นั้นแหละ ถึไ้บอ
“ือเราว่ะ ถ้าสมมุิว่าเราอบล…”
“เธอลหรอ” ไม่ทันว่าบ เอ็เวิร์็ึเธอเ้าไปอมอหนา ผิวายออีฝ่ายมันเย็นามประสาเผ่าพันธุ์อเา
แ่อนนี้ทำไมมันรู้อุ่นไปทั่วใเธอเลยล่ะ
“อะ อืม” พยัหน้าอบรับอีนในอ้อมอ อย่าถามถึหน้าเธอเลย เพราะมันแไม่่าามะเือเทศนั
“แ่เรามี้อแม้นะ” แอเลีน่าผละออมาาอ้อมออุ่น
“อะไร็ไ้ทั้นั้น” เอ็เวิร์สบสายาอบลับไป
“ือ ะให้เรามาอยู่นี้เลย็ไม่ไ้แ่…”
“ทำไมล่ะ”
“ฟั่อนสิเธอ เรายัพูไม่บเลย” ทำหน้าหูลู่หานี้ ิว่าน่ารัเรอะ
ยอมรับแหละ เามันน่ารั
“่วันทร์ถึศุร์เราไม่ไ้มาที่นี้ แ่ถ้า่วเสาร์อาทิย์ไหนว่าเราะมา้า พอีเรา้อทำานอที่บ้าน้วยนะ”
“ไ้ แ่เธอ้อเราไปรับไปส่แทน ลไหม”
“อือ ล” รอยยิ้มว้าสใสาอีนทำเอาเาใสั่น
เาะไม่ยอมให้ใรเห็นหรอ
หว
หลัเหุาร์น่าอายมาหมาๆ ทั้สอนมาพัผ่อนันในห้อนอนอเอ็เวิร์
“นี่ มือนะหยุลูบไ้แล้วมั้” เธอล่ะเหนื่อยใ อะไระิเธอนานี้
“ไปส่เราที่บ้านไ้แล้วล่ะ นี่มันะ่ำแล้วเรา้อไปวารูป่อ”
“อืม” หน้ามุไหล่อีน
เพียะ
“พอเลย เราะลับแล้วไปส่้วย” แอเลีน่าลุึ้นยืน แล้วึเินลมารอที่หน้าบ้าน
“อ้าวะไปแล้วหรอ๊ะ”
“่ะ เอสเม่ พอีหนูยัมีารบ้านที่้อทำ้วย”
“นี่ นมไว้ทานเล่นนะ ันพึ่ทำเสร็เมื่อี้เลย” เอสเม่ยื่นุ้ี้ในวโหลมาให้
“อบุ่า หนูะินให้เรียบเลย” แอเลีน่าเอ่ย้วยน้ำเสียสใส
“๊ะ ฮาๆ” หมอาร์ไลน์เินามออมา้านหลัเอสเม่
“ือ หมอาร์ไลน์ะ หนูอยาถามเรื่อ พวุโนแไม่ไ้เลยหรอะ”
“อืม ไม่เิหรอนะ แ่พอโนแมันเหมือนาเพรอะไรทำนอนั้น เราเลยัปัหาโยารไม่ไปโนมัน แ่เราไม่ไ้ที่เอโนแแล้วายอย่าับพวำนานแวมไพร์หรอนะ”
“อ่า พอเ้าใอยู่บ้า่ะ” หมอาร์ไลน์พยัหน้าอบ
ัหวะนั้นเอ็เวิร์เินออมา แอเลีน่าเลยเินึ้นรถ ่อนที่ทั้สอะ่อยๆออรถไปาบ้านัลเลน
อืม าที่เธอุยับหมอาร์ไลน์ แสว่ายัมีโอาสที่ัวเธอะปรุยาป้อันแให้ับพวเา
เอาเป็นยาเม็ น้ำ หรือทารีมี
แ่แบบรีมไม่ไ้ผลแบบร้อยเปอร์เน์ แบบเม็ูสะวที่สุแล้ว แ่ใ่ยาอะไรเป็น้นแบบนี้สิานหนัแน่
หาเรื่อใส่ัวอีแล้วแอเลีน่า ้อเียนหมายหาเรโหน่อยแล้วล่ะ
“เธอเป็นอะไรรึเปล่าูเียบๆนะ” เสียทุ้มาน้าๆทำให้เธอ้อออาวามิั่วราว
“เปล่าแ่ิเรื่อวารูปน่ะ” เธอส่ายหัวอบไป
“ไม่้อิมา เธอเ่อยู่แล้ว” มืออีฝ่ายมาโยหัวเธอไปมา
“อื้ม” อบอุ่นะมั
“เธอลับบ้านไ้แล้ว เอารถเราไปเถอะ เี๋ยวพรุ่นี้็มารับเรา” แอเลีน่าเปิประูลมาารถหันลับไปบออีน
“อืม ให้เธอเ้าบ้าน่อนเี๋ยวไป”
“เธอไม่้อห่วหรอ เราร่ายาถาป้อันไว้รอบบ้านแล้วล่ะ” แอเลีน่าบออีนให้สบายใ
“อย่าลืมล็อประูให้เรียบร้อยนะ”
“รับทราบ่ะ ุแฟน” พูบเธอ็ยัิ้วไปให้อีฝ่ายแบบูลๆ ่อนหันหลัเ้าบ้านไปอย่ารวเร็ว
หึๆ ให้ายเถอะเอ็เวิร์แล้วะไปไหนรอล่ะเนี่ย
แ่เาอทนเ่ะปล่อยอีนไป่อน
วิ่เล่นไล่ับับัวเล็สนุี
แ่อย่าให้วามอทนหมล
เาะย้ำอีฝ่ายไม่ให้เหลือเลยล่ะ :)
หลัแอเลีน่าเ็บรายละเอียอภาพเสร็ อนนี้เธอเินออาห้อน้ไปนั่ที่โ๊ะ หยิบเอาปาาับระาษึ้นมาเียนหมายหาุายเพื่อนเธอ
อืม ใวามสำัไม่มีอะไรมาหรอ แ่ถามหาัวยาสูรไหนบ้าที่ันแและเพิ่มอุหภูมิให้ร่าาย พร้อมเสริมเรื่อูแลผิวใหู้สุภาพี แล้ว็าไม่ไ้ือลูอมรสเลืออีสัสามวโหล เพราะูแล้วพวเอ็เวิร์าลูอมไปไม่ไ้แน่ๆ
ทำไมถึรู้นะหรอ อนเธอเินลมาาห้ออเอ็เวิร์เธอเห็น ทั้อลิ เสเปอร์ โราลี และเอ็มเม็์นั่แะห่อลูอมไม่ไ้หยุมือเลยนะสิ
ลับมาที่สูรปรุยาัน่อ แอเลีน่ารู้สูรปรุยาไม่ี่อย่า เธอมันถนั้านาถามาว่าและส่วนให่เธอ็ับู่ับเรโทำานวิาปรุยาบ่อยๆ
เานะนทำส่วนเธอนะนใ้ ุายเาสั่อะไร็้อทำเี๋ยวไม่ั้นเธอะโนอีฝ่ายินหัวเอา ิถึวันวานแล้วลๆัวเอะมั มาิอนนี้ือ เธอทนเรโมาไ้ยัไนะ
ส่ายหัวไล่วามิไร้สาระเสร็ แอเลีน่าหยิบระาษใส่อหมาย่อนร่ายาถา ส่หมายโยรไปให้นปลายทา
อหมาย่อยๆลายร่าเป็นน่อนะทะยานบินผ่านหน้า่าออไป
สามวัน่อมาเหยี่ยวหัวาวัวหนึ่โบเ้ามาเาะรหน้า่าบ้านอแอเลีน่า สายาอเธอที่ำลัมอผ่านไปยัเหยี่ยวัวนั้น แอเลีน่าึรีบวาระเป๋าสะพายเธอลบนโฟา
้าวเท้าไปหา เหลือบาหมายที่ผูไว้ร้อเท้าอเหยี่ยวัวนี้
เสียระพือปีโวยวายนิๆัึ้น เธอบันเบาๆ ่อนยื่นมือไปแะหมายออาาพร้อมับระเป๋าใบเล็ใส่ลูอมอมัน แล้วหยิบบิสิให้เหยี่ยว มันทำท่าีใ ่อนะินเสร็แล้วบินาไป
ระหว่าที่ำลัแะหมายอ่านเธอะเท้าวามย้อนหลัสามวันที่ผ่านมาให้ฟั
ในเ้าวันรุ่ึ้นเอ็เวิร์มาเธอไปโรเรียน พอลารถนอื่นที่ยืนอยู่ มอเธอับเอ็เวิร์ เธอเห็นเบลล่ามออยู่ไลๆ เธอเลยไม่ไ้สนในถึอนพัลาวัน
ให้าย เธออยาะ้ามๆ่วเวลานี้ไปะ
เบลล่าเินมาหาเธอแบบโ้ๆเลย้วย้ำ อนเเรเธอ็ไม่อะไรหรอำถามมัน็แบบทั่วไปว่า ทำไมหล่อนถึไม่เห็นัวเธอับเอ็เวิร์เมื่อวานนี้
เาถู้วยนะว่าเธออยู่ับเอ็เวิร์ แ่มาั้ำถามอะไรใส่เธอ ในเมื่อเมื่อวานพวัลเลนหยุันทั้รอบรัว
แทเื่อมโยะเ่มา โยเ่ หึ
แ่เธอไม่ไ้ไม่พอใอะไรมานั เพราะเบลล่ายัไม่้ามเส้นวามอทนอเธอ
แอเลีน่าเลยอบอีฝ่ายไปว่าเมื่อวานเธอไม่สบายนิหน่อย แล้วึอัวเินาอีฝ่ายมา แ่ไม่ทันเินผ่าน มืออเบลล่า็ึแอเลีน่าไว้ พร้อมับประโยที่นฟัอย่าเธออยาถามมาว่า
หล่อน้อารอะไราัน
ือ แอเลีน่าเธออย่าไปยุ่ับพวัลเลนเลย เธอรู้มาาเพื่อนอเธอ พวเาอันราย
แถมเ้าหล่อนยัระิบ้วยนะว่า พวัลเลนอาเป็นพวูเลือเป็นอาหาร อย่าแวมไพร์เพราะเาเลื่อนที่เร็วมาอนมา่วยเธอ ผิวีัวเย็นเียบ
แอเลีน่าอยาะถามเหลือเินว่าเรื่อเรียนนี้สนใเท่าเรื่อผู้ายไหม
็ไม่นั้นแหละ
เธอเลยอบอีฝ่ายไปำๆว่า ะรับฟัไว้็แล้วัน
ึแนัวเอออามือเบลล่าแล้วเินออมา
แถมพอมานั่ที่โ๊ะับแนนี่ อิเ้มัน็ถามว่ายัยสาวอมทุ์นั้น ุยอะไรับแอเลีน่า
เลยอบอิเ้ไปว่า สสัยหวผู้ายที่แอบอบมั้ ูทรล่ะเลยันเธอไว้นะ
หลัานั้นนะเธอ็ไ้ฟัอิเ้มันบ่นับ่าเบลล่าสลับไปมานถึห้อเรียนวรรรรมเลย
สาบานับเมอร์ลินให้าเในหย่อนยานเลยว่า เธอะไม่เล่าเรื่อแบบนี้ให้อิเ้ฟัอีเ็า
แ่รั้เียว็ปวหัวะแย่แล้ว
พออนลับบ้านแอเลีน่าเลยเล่าให้เอ็เวิร์ฟั เพราะอนนั้นเายัไม่มาที่โรอาหาร เอ็เวิร์หัวเสียพอสมวร แถมพู้วยวามโมโหอีว่า เาอไป่าเธอให้บๆีไหม ทำเอาเธอหัวเราะออมา
เอ็เวิร์เอามือมาโยหัวแอเลีน่าให้หยุหัวเราะไ้แล้ว เลยบอไปว่า ทำอย่าับัวเอะ่าเบลล่าไ้อย่านั้นแหละ แ่เธอบออีฝ่ายไปว่าเมื่อถึราววนัวริๆเธอะลบวามทรำอีฝ่ายเอ
นึถึแล้ว็อยาะบ้าายเถอะเมอร์ลินหวัว่า ไม่มีเรื่ออะไรเี่ยวับเบลล่าให้เธอ้อัวลอีนะ ไม่ั้นเธอหมวามอทนแน่นอน
เธอเปิหมายมาอ่าน อืม น้ำยาเสริมวามแ็แร
น้ำยาที่้อใ้วิธีาพระอาทิย์อันนี้น่าสนใแหะ แนบมาับวิธีทำ ถัมาเป็นระเป๋า แอเลีน่าล้วไปหยิบอออมาเป็นวโหลใส่ลูอม อืมนี้เอาวัถุิบมาให้้วยแหะ หลัาเอาอทั้หมมาั้บนโ๊ะเรียบร้อย นัยน์าสวยวามอ้าวอบนโ๊ะอย่าละเอีย
ลูอมสามโหล เ็
วัถุิบปรุยา อื้มรบ
แอเลีน่าร่ายาถานอไปยัโรเรือนระ ่อนเินึ้นไปบนห้อนอนเพื่อทำภาระิส่วนัวแล้วึลมาทาน้าว
อนนี้แอเลีน่าำลั่วนอยู่ับหม้อปรุยาใบเ่ถึแม้เธอะไม่ไ้เเ่มามายแ่็พอไปวัไปวาไ้ (ือารว้าีเยี่ยมมา) เธอไม่ีัวเสมอเ่เินุายไปหรอ
หลัายืนนน้ำยาในหม้อมาสอั่วโมเธอ็ไ้น้ำยามาเรียบร้อย ้อเอามันไปาแนานถึสิบสี่วัน
เมอร์ลินเธอะเอาแาไหน่อน ีนะที่่วนี้เป็น่วไม่่อยมีฝนเท่าไรนั ยัพอที่ะถูไถไ้ สสัย้อร่ายาถาแสสว่าไว้ที่โมไฟลอะไ้ไม่เสียเทียว เผื่อวันไหนวันไ
่วสอสามอาทิย์ที่ผ่านมาน้ำยาเทัวไ้ีเยี่ยมไม่มีวามผิพลาอะไรเิึ้น วามริือเธอทำมันไว้เผื่อหลายหม้อ้วยัน
เธอลอทลอับเอ็เวิร์นั้นแหละ ัวน้ำยาาาราาร์อแอเลีน่าือมัน้ออยู่ไ้อย่าน้อยแปั่วโม ผลพวมาาาราแในทุๆวัน วันล่ะแปั่วโมเป๊ะๆไม่าไม่เิน ทำให้ประสิทธิภาพอัวยา็ะีเยี่ยมในวามิอเธออ่ะนะ
แ่พอหลัให้เอ็เวิร์ื่มไปสัราวๆเ็ถึแปนาที ร่าายอเอ็เวิร์มัน่อยๆอุ่นึ้นนเือบเท่าับอุหภูมิปิในร่าายมนุษย์ แสาร่าายที่ระยิบระยับราวับเพร่อยๆาหายล
เอ็เวิร์มอเธอ้วยสีหน้าะลึับประสิทธิภาพอัวยา เาึเธอเ้าไปออย่าแร เธอออบอีฝ่ายไป
เอ็เวิร์ลายอ้อมอล่อนพูอบุเธอ้ำไปมา สายาอเาที่เ็ทไป้วยวามอบุทำเอาแอเลีน่าเอ็นูไม่น้อย เธอเลยหอมแ้มอีฝ่าย้วยวามับไว แ่เอ็โเวิร์ไวว่าเธอ เาับหน้าเธฮให้อยู่นิ่ๆ่อน้มลหอมแ้มเธอทั้้ายและวาไปหลายที้วยวามหมั่นเี้ยว หึยยย
พอหลัาารทลอใ้น้ำยาไ้ผลเอ็เวิร์็อ้าับเธอ เธอพยัหน้ารับไปเพราะะรอูผลลัพธ์ว่าะอยู่ไ้ถึแปั่วโมไหม มีอาารแทร้อนรึเปล่าาน้ำยา
และว่าะไ้สูรที่สมบูร์นานี้ือเธอปวหัวับสรรพุยามามาย แถมมีุายเป็นนบอและ่วยแ้ไปัหา เธอเทน้ำยาไปหลายหม้อมาๆ พอเห็นผลลัพธ์ที่พอใ
วามีใที่ทำบาอย่าสำเร็ ใมันเลยฟูไปหม
แอเลีน่าเอาไปให้รอบรัวัลเลน พวเายิ้มอบุเธอไม่เลิ ทั้เอสเม่ อลิและโราลีที่เ้ามาอเธอไม่ยอมปล่อย
นี้หวอย่าเอ็เวิร์็ึเธอออาอ้อมออุ่นๆลุ่มให่ออมา วแนแ็แร่อเธออย่าไม่ยอม
ฮาๆ เาทำัวเป็นเ็ๆไปไ้
พอหลัานั้นทุนในบ้าน็วนันออไปเที่ยวในเมือันอย่าึั
แอเลีน่าวาสายามอไปยัพวเาทุน
รอยยิ้มน่ะเหมาะับพวเาที่สุแล้ว
หลัาที่ทุนเริ่มปรับัวับารใ้น้ำยาไปบ้าแล้วอีอาทิย์หนึ่แอเลีน่า็ทำแบบเม็มาให้พวเา เพราะะไ้พพาสะว
ปัุบัน วันนี้เอ็เวิร์มาส่เธอลับบ้านอีามเย พวเราทัู้่ับรถผ่านบ้านหลัหนึ่ มีรถำรวอเรียรายอยู่สามสี่ัน
เอ็เวิร์เลยอ พวเราทัู้่เินเ้าไปูเห็นหมอาร์ไลน์เินอมาาบ้านหลันั้น เามอมาแล้วพยัหน้าให้พวเรา
“าร์ไลน์บอว่าฝีมือพวแวมไพร์”
“อย่าบอนะว่าพวนั้นมาแล้ว” เธอลืมเรื่อนี้ไปเสียสนิท เพราะหมัวแ่ยุ่ับารทำน้ำยานั้นแหละเลยหลลืมมันไป
“พวเรารีบลับบ้านันเถอะ”
ไม่นานนั็ับรถมาถึบ้านอแอเลีน่า
“เธอไปอยู่ับเราีว่า เราเป็นห่ว”
“เธอไม่้อห่วนะ หลัาที่เราลับาไปลาสเวัสแล้วเราะย้ายไปอยู่ับเธอ”
“สัานะ”
“อื้ม สัา” ว่าแล้วนัวเล็ว่าเา็ยื่นนิ้ว้อยออมา สัลัษ์อารรัษาสัา เายื่นนิ้ว้อยัวเอออมาเี่ยวอบ
“อืม ั้นเธอเ้าบ้านเถอะ”
แอเลีน่าพยัหน้าอบเา อ่นอีฝ่ายะเินเ้ามาหา
พร้อมับ ุ๊บ ลมาที่ปาเาเบาๆ่อนรีบวิ่ไป
ให้าย เาว้าอีนไม่ทัน
ไม่น่าสะั้นเลย
น่าับมาสอนริๆ
ราวหน้านะ มันสมวรเป็น ูบ ไ้แล้ว
ร่าสูเอาไว้ในใ่อนที่ะึ้นรถแล้วับออไป เพราะพรุ่นี้เา้อไปส่อีฝ่ายที่สนามบินไปสะสาานที่ลาสเวัส
สวัสี่า อนนี้็ะเลี่ยนหน่อย นแ่อย่าไรท์็อิานะ
เพล Green tea & honey : Dane amar ่ะ ฟาไปฟั้วยน้า
ความคิดเห็น