คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
Intro
บยอน แบคฮยอน เขาคือดวงดาวที่ตกลมาจากท้องฟ้า
และถ้าหากภายในเวลา 3 เดือน เขายังกลับไม่ได้
เขาจะต้องกลายเป็น ผุยผง
“ชานยอล” ร่างหนาหันไปตามเสียงเล็กๆ ที่เรียกเขาเมื่อกี้ แต่พอหันกลับไปก็ไม่มีใคร หรือบางทีเขาอาจจะหูแว่วก็ได้ ตาคมมองรอบๆ ตัวที่มีแต่สีขาวไปหมด เขาอยู่ที่ไหน? นี่คือคำถาม
“ชานยอล” และเป็นอีกครั้งทีเขาหันไปตามเสียงแต่ก็ไม่พบใคร นี่เขาจะบ้าตายแล้วนะ นอกจากจะได้ยินเสียงประหลาดๆ แล้วยังมาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
“ชานยอล” เมื่อสิ้นเสียงเขาก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของใครสักคนที่กำลังกอดเขาจากด้านหลัง พยายามที่จะหันไปมองแต่ตัวเขามันกลับแข็งทื่อไปหมด
“นายเป็นค....”
กริ๊งงงงงงงงงงงง
ร่างหนาสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยิ้นเสียงของนาฬิกาปลุก ‘ที่แท้ก็ฝัน’ เขาพึมพัมกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะลุกเดินเข้าไปอาบน้ำ โดยไม่สังเกตว่ามีใครอีกคนได้อยู่ในห้องนี้ด้วยเช่นกัน
ใช้เวลาไม่นานนักกับการอาบน้ำร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมชุดสบายๆ สำหรับการอยู่บ้านในช่วงปิดเทอมใหญ่ที่แสนหน้าเบื่อ มือหนาที่กำลังเช็ดผมต้องชะงักเพราะสายตาพลันไปเห็นใครอีกคนที่นั่งอยู่บนเตียงของเขา
“เฮ๊ย” เสียงตะโกนของชานยอลทำให้คนตัวเล็กกว่าถึงกับสะดุ้ง “นายเป็นใคร เข้ามาในห้องฉันทำไม ไม่ๆ นายเข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง”
“เราแบคฮยอน ...บยอนแบคฮยอนนะ เราก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่นี่ได้ยังไงเหมือนกัน พอเราลืมตาปุ้ปก็มาอยู่ที่นี่เลย” ชานยอลค่อยๆ เดินเข้ามาหาร่างเล็กกว่าที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงช้าๆ
“นายพูดอย่างกับนายหายตัวได้งั้นแหละ แต่ยังไงก็เถอะ ช่วยออกไปจากบ้านฉันด้วย” เขาพูดพลางดึงแบคฮยอนออกจากห้อง
“อย่าไล่เราเลยนะ เราไม่มีที่ไป…นะ” เสียงเล็กๆที่คุ้นๆหูพยายามบอกเขา
“ไม่ได้หรอก นายเป็นใครฉันก็ไม่รู้ ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ” ว่าจบก็ดันคนตัวเล็กออกจากบ้าน ก่อนจะปิดประตูพร้อมล็อคประตูกันคนตัวเล็กเข้ามา
“นี่...เราไม่มีที่ไปจริงๆนะ” พูดจบก็นั่งกอดเข่าตัวเองอยู่ที่หน้าประตูบ้านของคนตัวสูง
แกร๊ก
เสียงปลดล็อคประตูทำให้แบคฮยอนที่นั่งหงอยอยู่เด้งตัวลุกขึ้นอย่างทันควัน
“เข้ามาสิ” ว่าจบชานยอลก็รีบเดินเข้ามาในบ้าน ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะปล่อยไว้แบบนั้นแต่เพราะน้ำเสียงหงอยๆ ของแบคฮยอนทำให้เขาต้องใจอ่อน ยอมให้คนตัวเล็กเข้ามาในบ้านจนได้
“นั่งลงสิ” บอกคนตัวเล็กให้นั่งรอลงบนโซฟา ก่อนจะมองหน้าคนตัวเล็กเขม็ง
“นายมาจากไหน หนีออกจากบ้านมารึไง”
“ก็...ไม่เชิงนะ เรามาจากบนท้องฟ้า เราเป็นดวงดาว” เมื่อฟังคนตัวเล็กพูดจบก็ต้องเลิกคิ้วเพราะคำตอบแปลกๆ ของคนที่ชื่อว่าแบคฮยอน
“หน้าฉันตลกหรอแบคฮยอน นายหนีออกจากบ้านมาทำไม กลับไปที่บ้านนายเลยนะ”
“ไม่ เราพูดเรื่องจริงนะ เรามาจากท้องฟ้า เราเป็นดวงดาว เราหนีออกมา เราไม่อยากแต่งงาน” ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นายต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ “
“เราไม่ได้บ้านะ เราพูดเรื่องจริง” ชานยอลมองเด็กขี้โกหกที่ตอนนี้ยังโกหกไม่เลิกอีก แถมยังมาทำหน้าหงอยๆ ใส่เขาอีก คิดว่าเขาจะใจอ่อนรึไง หึ ไม่มีทาง
“ก็ได้” แล้วก็เหมือนเดิมเขาใจอ่อนเพราะใบหน้าหงอยๆนั่น
“ขอบคุณนะ นาย...ชื่ออะไรหรอ” เมื่อได้ยินคำตอบของคนตัวสูงแบคฮยอนก็ยิ้มออกมา
“ปาร์ค ชานยอล” ชานยอลตอบเสียงเนือยๆ
“ชานยอลใจดีจังเลย”
TALK!
ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค้า
ติได้ ถ้าสนุกช่วยกันสกรีมที่ #star_CB
ความคิดเห็น