คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 หวั่นไหว 30%
Chapter 3
อีกด้านหนึ่งบริเวณห้องครัวซึ่งซูจีเดินหลบมาเพื่อคุยโทรศัพท์
“แกโทรมาทำไมตอนนี้ยายจีอา ฉันกำลังจะทานข้าวกับคุณคยู แต่น่าโมโหนักที่เค้าดันพาหลานชายคุณแม่เค้ามาด้วย บ้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ ฉันคิดจะมอมเหล้าดึงเข้าห้องกับฉัน คงไม่สำเร็จแล้วแหละ บอกแม่ด้วยนะว่าไม่ต้องหวังอะไรมากนัก วันนี้ไม่สำเร็จวันหน้าต้องสำเร็จแน่ๆ อืมๆ ไม่ต้องโทรมาแล้วนะเดี๋ยวฉันโทรไปเอง”
หญิงสาวถอนหายใจเฮือก หมุนตัวเตรียมเดินกลับไปที่โต๊ะอาหารแต่ก็ต้องสะดุ้ง เพราะซองมินยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า
“เอ่อ ผมจะเข้าห้องน้ำต้องเดินไปทางไหนครับ” ซองมินเอ่ยถามด้วยหน้าตาสงสัย
“อ๋อ ทางซ้ายมือค่ะ”
ซูจีรู้สึกเสียววาบไปหมดคิดว่าซองมินคงได้ยินสิ่งที่เธอคุยโทรศัพท์กับน้องสาวหมดแล้วแน่ๆ แต่สีหน้าของซองมินดูบ่งบอกได้ว่าเค้าไม่ได้ยินอะไรอย่างแน่นอน ซองมินยิ้มให้เล็กน้อยแล้วเดินไปทางห้องน้ำ ซูจียิ้มให้แล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม
“คยูคะ ดื่มไวน์หน่อยนะคะ เรียกน้ำย่อยก่อนทานอาหาร” เธอรินไวน์ลงไปในแก้วของคยูฮยอนพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้
“ครับ แต่ผมดื่มไม่ค่อยเก่งนะครับ” คยูฮยอนยื่นแก้วเข้ามารับไวน์จากหญิงสาว พร้อมเอ่ยตอยโดยและส่งสายตาหวานเยิ้มกลับไปไม่แพ้กัน
“ไม่เมาหรอกค่ะ เชื่อซูจีเถอะค่ะ ถ้าเมาขับรถไม่ไหวก็นอนที่บ้านซูจีได้นะคะ” หญิงสาวไม่บอกเปล่าแต่เอื้อมมือไปลูบแผงอกของร่างสูงอีกด้วย คยูฮยอนยิ้มให้หญิงสาวที่เธอเอ่ยปากชวนให้เค้านอนค้างที่บ้านของเธอ ถ้าเค้านอนที่นี่จริง ซองมินต้องบอกคุณแม่ของเค้า คราวนี้เกิดเรื่องใหญ่แน่นอน
“ไม่รบกวนซูจีดีกว่าครับ ผมให้ซองมินขับกลับได้ครับ” คยูฮยอนดื่มไวน์ที่หญิงสาวรินให้จนหมดไปเป็นขวดที่สามขวด และดื่มต่ออีกจนหมดแก้ว ซูจีพยายามคิดหาทางให้ซองมินกลับบ้านไปก่อนแต่ก็หาทางไล่ไม่ได้เพราะซองมินไม่ยอมโดยมีข้อตอบโต้ได้ทุกครั้ง หญิงสาวจึงคิดจะทำให้ซองมินเมาไปด้วยอีกคน โดยพยายามคะยั้นคะยอให้ซองมินดื่มไวน์ทั้งทีเค้าก็ตอบไปแล้วว่าไม่เคยดื่ม แต่หญิงสาวก็ไม่ละความพยายาม
“คุณซองมินไม่ดื่มไวน์หน่อยเหรอคะ รสชาตินุ่มนะคะ สำหรับคนไม่เคยดื่มอย่างคุณต้องจิบทีละนิดนะคะเดี๋ยวเมาค่ะ แต่คุณเมาคุณนอนที่ห้องน้องสาวซูจีก็ได้นะคะ” หญิงสาวพยายามเกลี้ยงกล่อม
“ขอบคุณมากครับที่ช่วยแนะนำไวน์รสชาติดีเยี่ยมให้กับผม แต่ยังไงๆ ผมก็ดื่มไม่ได้จริงๆ ครับ และถึงแม้ว่าผมจะดื่มแล้วเมาเหมือนคุณคยูฮยอนอีกคน ไม่มีใครขับรถได้ คุณป้าก็ต้องส่งคนมาตามถึงที่นี่แน่นอนครับ”
ซูจีแทบจะหุบยิ้มแต่ก็ฝืนอย่างแกนๆ ที่สุดจากนั้นเธอก็ไม่สนใจซองมินอีกเลย สนใจแต่คยูฮยอนเพียงคนเดียว หญิงสาวให้คยูฮยอนดื่มไวน์จนเมา ตัวเธอเองก็เมาพูดไปหัวเราะไป อาหารในจานพร่องไปนิดเดียวแต่ไวน์นี่สิหมดไปเกือบเป็นสิบ คยูฮยอนถึงกับฟุบคาโต๊ะ
“คุณซูจีครับ ผมต้องพาคุณคยูฮยอนกลับแล้วล่ะครับ คุณเองก็เมามากแล้วนะครับพอแค่นี้ก่อนนะครับ”
ซองมินประคอง คยูฮยอนออกมาที่รถ ซูจีไม่ยอมเธอดึงตัวคยูฮยอนไว้
“ไม่นะ คยูต้องนอนกับฉันที่นี่แกนั่นแหละไสหัวกลับไปซะ คนเขารักกันแส่มาขวางไม่เข้าเรื่อง” ซูจีตะโกนเสียงดังเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“ผมรู้ว่าคุณรักกัน” ซองมินพูดออกไปด้วยหัวใจที่เจ็บปวดรวดร้าว
“แต่ผมต้องทำตามหน้าที่ครับ”
ซองมินพยายามยัดคนเมาเข้าไปในรถ แล้วเมื่อจับพวงมาลัยรถได้ ซองมินก็ขับรถออกมาทันที ซองมินขับออกมาได้ซักพักจึงหยุดรถแล้วเอื้อมไปดึงสายรัดเข็มขัดให้คยูฮยอนที่หลับคอพับอยู่กับเบาะ
“ดื่มไวน์ตอนท้องว่างก็เมาเละแบบนี้แหละ ไม่รู้หรือไงว่าคุณซูจีคนสวยของคุณตั้งใจมอมเหล้าคุณน่ะคุณโจว คยูฮยอน” ซองมินพูดไปยิ้มไปกับอาการหลับไม่รู้เรื่องของคยูฮยอน
“หือ......เรียกฉันเหรอ”
คยูฮยอนยกแขนขึ้นกอดซองมินทันที ที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของเขา ซองมินตกใจกับการกระทำของคยูฮยอน ซองมินรีบแกะมือออกแล้วกลับมานั่งประจำที่คนขับรัดเข็มขัดให้ตัวเองแล้วก็ขับรถออกไป รู้สึกใจเต้นแรงและร้อนผ่าวไปทั้งหน้า เพราะนอกจากอ้อมแขนของคยูฮยอนจะกอดรอบเอวบางไว้ จมูกโด่งของคยูฮยอนยังฝังลงที่ซอกคอเนียนนุ่มของร่างบางอีกด้วย แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ซองมินหัวใจเต้นแรงได้อย่างไรกัน
“เมาแล้วยังจะมีฤทธิ์อีกทีหลังผมจะไม่ไปไหนกับคุณเด็ดขาด ผมจะเลิกตามคุณตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมเหนื่อยที่จะต้องไล่ตามคนที่เค้าไม่มี......” ร่างบางพูดแล้วหยุดอยู่แค่นั้น
และต่อประโยคด้วยเสียงที่เบาจนแม้แต่ตัวเองยังแทบไม่ได้ยิน ไม่มี "เราในหัวใจ”
ซองมินลอบมองคนเมา แล้วพูดกับเขาแต่เขาไม่รับรู้อะไรแล้ว นอกจากหลับ และไม่รู้สึกตัวว่าใครเป็นคนพยุงเขาขึ้นมานอนบนเตียงกว้างและไม่รู้ด้วยว่าที่นอนนุ่มนั้นไม่ใช่เตียงของเขา
********************************************************
มาลงเท่านี้ก่อนน๊าาาา ช่วงนี้งานรุมเร้า ไม่ค่อยว่างเลยค่ะ แต่จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะคะ
แต่แค่เห็นคอมเม้นท์จากรีดเดอร์ก็มีกำลังใจแล้วค่ะ
ขอบคุณมากๆ นะคะ
ความคิดเห็น