คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : boys xxx1
โบนัส (เฮียโบว์)
อายุ21ปี
เรียนคณะ : วิศวกรรมศาตร์
"อย่ามาซ่ากับพี่ ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่"
บี่บี๋(อีผี่ผี)
อายุ18ปี
เรียนคณะ : นิเทศศาตร์
"กูไปซ่าบนหัวพ่อมึงเหรอ?"
มินนี่
อายุ18ปี
เรียนคณะ : วิศวกรรมศาสตร์
"รักและเคารพเฮียโบว์เสมอ"
จงแด
อายุ19ปี
เรียนคณะ : นิเทศศาตร์
"กระเทยควายแล้วไง กูสวยล่ะกัน"
ใครๆก็เรียกผมว่าเทพเจ้าแห่งปืน
ผมปลิดชีพทุกคนได้เสมอ ถ้าผมอยากทำ
และตอนนี้ผมจะยิงคุณ สงครามเริ่มขึ้นแล้วที่รัก
หยิบปืนของคุณขึ้นมาเร็ว.....
ตุ้บ เพล้ง โครมม
“เฮียโบนัสระวัง!” ผมหันไปด้านหลังเมื่อเพื่อนที่อยู่ตรงหน้าชี้ไปข้างหลังแล้วส่งเสียงเตือน
ผมเบี่ยงตัวหลบทางซ้ายทันทีเมื่อเห็นวัยรุ่นคนหนึ่งพยายามเอาขวดแก้วมาตีที่หัวของผม
ไอ้ขี้เหร่คนนั้นล้มหัวคะมำลงกับพื้นทันที
“อ๊ากกก!!” ผมเดินไปเหยียบมือหยาบด้วยรองเท้าผ้าใบราคาแพงทันที
ขยับหมวกแฟชั่นให้เข้าที่ก่อนจะคายหมากฝรั่งที่อยู่ในปากทิ้ง
“ใครส่งมึงมา” ผมถามไถ่คนที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
ซึ่งมันก็ได้แต่กัดปากด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ไรว่ะ!!กูหล่อนน่ะเว้ย! ทำไมไม่ตอบกู
มึงหยิ่งนักเหรอ ได้เดี๋ยวเฮียโบจัดให้
พึบบบ
“กูถามว่า
ใคร-ส่ง-มึง-มา”
เน้นให้มันฟังชัดๆและเอาปืนสีเงินกระบอกงามจ่อเข้าไปที่หัวของมันอย่างใจเย็นเด็กก็อย่างนี้แหละครับเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
สงสัยต้องหาอะไรอุดซักหน่อย อ่อดูเหมือนลูกปืนในกระบอกปืนของผมนี่มันพอดีกับรูหูมันซ่ะด้วยซิ
“9
8 7 6......” ผมนับเลขไปเรื่อยๆเพื่อให้ไอ้เด็กเวรนี่ได้มีโอกาสตัดสินใจ
ถามว่าอยากยิงไหม ตอบได้เลยว่าอยากมากแต่ก็ทำไม่ได้อ่ะครับ พอดีว่าเฮียโบเป็นคนดีน้องเขาอายุยังน้อย
เด็กต้องโตไปเป็นอนาคตของชาติน่ะครับ พูดแล้วจะหาว่าโกหก
“ผะ ผะ ผะ ผม ผม”
“เห้ยใจเย็นหน่อยดิ๊!!!”
แกร็กกก
“.....”
อ้าว อ้าว แล้วมึงไมไม่พูดต่อว่ะ
ผมมองไปทางไอ้ต้นเหตุอย่างหงุดหงิดกระเทยควายจงแดนี่เอง
เสือกไม่เข้าเรื่องเลยมึงนี่ ขวัญเอ๊ยขวัญมา ดูสิน้องเขาสั่นไปหมดแล้ว
ไอ้เด็กนี่แม่งเป็นตุ้ดแน่เลยผมแค่ชักกระบอกปืนเตรียมยิงแค่นี้ก็กลัวเป็นหมาหัวหดไปได้
ฮ่อยยย
“ไม่สวยอย่าเสือกอีจง” ผมว่าอีจงแดกระเทยหอยหลอดแล้วเก็บปืนเข้าไปเหน็บไว้ในกางเกงเหมือนที่พระเอกในหนังชอบทำ
แล้วยืนกอดอกมองไอ้เด็กน้อยตาดำๆด้วยความสงสาร
“.....”
“ตอบกูมา!!!!” จากที่เป็นเฮียโบใจดีก็เข้าสู่โหมดซาตานแล้วครับ
ผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบด้วยอารมณ์หงุดหงิด
ก่อนที่จะเดินไปหยิบไม้เบสบอลมาไว้ในมือ
“มะ ไม่” เด็กคนนั้นพูดพร้อมกับส่ายหน้ารัวๆ
ไอ้สงสารน่ะก็สงสารแต่ไอ้สะใจนี่สิมันดันมีมากกว่าน้องเขาเลือกเองน่ะผมไม่เกี่ยว
ตุ้บ
“โอ๊ยยยย!!!”
ตุ้บบ
“อ๊ากกก ลุง อย่าทำอะไรผมเลยพี่!!!”
ไอ้เด็กเวรร้องไห้ดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด
ดิ้นอย่างเดียวไม่พอปากมันยังหมาเรียกผมว่าลุงอีกอีเด็กเวรรรร
“มึงจะบอกกูได้หรือยัง” ถามมันจนกว่ามันจะตอบ
“ไม่ลุง!!ถ้าผมบอกผมก็ตายสิพี่ฮือออ” ดื้อด้านกับกูอีก
กูไม่ได้ใจดีกับเด็กทุกคนน่ะเว้ย
“เด็กๆปิดตาไว้” ผมสั่งเหล่าลูกน้อง
ซึ่งมันก็หันหลังไปแต่โดยดี คือกูสั่งให้ปิดตา?ช่างมันเถอะ หยิบปืนกระบอกสีเงินออกมาก่อนจะย่อตัวลงไปจ่อเข้าที่ขมับของเด็กตัวน้อยๆที่กำลังอยู่ในวัยเจริญเติบโต
ทำให้อารมณ์และฮอร์โมนมีการเปลี่ยนแปลงได้ง่าย ถุ้ยย! ซึ่งไอ้เด็กตรงหน้าก็พนมมือขึ้นมายกไหว้ผมทั้งน้ำตา
“งั้นมึงก็ไปอยู่เป็นเพื่อนน้องกูล่ะกันน่ะ”
ปั้ง!!!!
“เก็บไปเผา”
มองร่างอันไร้วิญญานของเด็กวัยรุ่นด้วยความน่าสงสาร
ผมยกบุหรี่ขึ้นมาสูบเพื่อระบายความเครียดหวังว่าควัญบุหรี่จะเป็นตัวช่วยให้ลืมเรื่องเก่าๆที่แก้ไม่มีวันจบซักที
“ครับ”
“เฮียโบมึงลืมอะไรไปหรือเปล่า”
ผมหันขวับไปทางรุ่นน้องชื่อมินนี่ที่เรียกผมด้วยความเคารพ?หรือเปล่าไม่รู้
อย่างคนนึกไม่ออก ลืมงั้นเหรอ ลืมอะไรว่ะ
“ลืมอะไร”
“ผมให้เฮียทายวันนี้วันอะไร เอ่ยย?” ยัง ยัง
ยังมีหน้ามากวนประสาทกูอีก ชีวิตนี้กูพยายามคิดมาเยอะแล้วมึงก็ยังเพิ่มให้กูคิดมาอีกหนึ่งคำถาม
อีเชี่_ยมึงเคยสงสารเฮียมึงบ้างไหมเนี่ย
แค่บอกกูมาว่าวันนี้เป็นวันอะไรก็จบแล้ว
“วันพ่อมึงตาย” ผมตอบมันไปแบบมั่วๆ
“ไม่”
“วันแม่มึงตายอ่ะ” ก็ยังคงตอบมั่วต่อไป
“แม่ผมยังไม่ตาย ไม่ถูก” มันทำหน้าเอือมๆ
“วันครบรอบมึงกับกูเป็นแฟนกันช้ะ” แกล้งตอบมันไป
“ถูก”
“เฮ้ยยย!!!” ร้องออกมาด้วยความตกใจ อีเฮี้_ยยยยยยยยคิดอะไรกับกูหรือเปล่าเนี่ยย คนหล่อกลุ้มก็อย่างนี้แหละครับคนมันเกิดมาหล่อ หญิง ชาย เก้ง กวางชอบมาติดตลอด
แต่ขอโทษน่ะครับที่เฮียเป็นพวก รักสนุก แต่ไม่ชอบผูกพันธุ์
“เฮียจะบ้าหรือเปล่าเนี่ยผมมีแฟนอยู่แล้ว
เฮียไม่ต้องเสือกอยากเป็นชู้กับผม” มันพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความรังเกียจเต็มประดา นี่มึงเคารพกูจริงๆใช่ไหมตอบ!
“มึงจะลีลาทำห่าอะไร ก็บอกกูมาสิ”
ผมเริ่มหงุดหงิดอีกแล้วทำเป็นลีลาเดี๋ยวกูก็เอาลูกปืนกรอกปากซะหรอก
“แค่นี้ก็จำไม่ วันเกิดตัวเองแท้ๆ”
อีมินนี่พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
แต่ก็จริงของมันวันนี้วันเกิดผมนี่หว่าทำไมผมจำไม่ได้ว่ะ
“อืม” ตอบมันอย่างไม่ใส่ใจ
“เจ๋กระเป๋าบอกให้ไปเจอกันที่ผับผับนี้ไม่มีชื่อ”
มันหันมาบอกผม
“ฮ่ะ? ผับอะไรน่ะ แล้วใครเป็นคนนัดกู” ผมถามอีมินนี่ด้วยความสงสัย
“เจ๋กระเป๋า นัดเจอที่ผับ ผับนี้ไม่มีชื่อ”
“ผับไม่มีชื่อแล้วกูจะไปถูกได้ไง”
ผมถามมันเพื่อความกระจ่างอีกครั้ง
“โชวโง่อีกแล้วไง ผับมันชื่อ ผับนี้ไม่มีชื่อ”
“......” อีเชี่ยยยยยยย
คนอะไรชื่อเฮียกระเป๋าตอนแม่มันคลอดออกมานี่มึงใช้กระเป๋าทำคลอดหรือไงกันสาดดด
แล้วชื่อผับ ผับเชี่ยอะไรชื่อผับไม่มีชื่อมึงขี้เกียจตั้งหรือไงสาดดด
บอกกูก็ได้กูจะตั้งให้
“เออ”
ผมตอบมันไปสั้นๆก่อนจะสูบควัญบุหรี่เป็นครั้งสุดท้ายทิ้งลงไปบนพื้นก่อนจะใช้รองเท้าผ้าใบขยี้จนมันดับไป
ผมเดินตรงไปยังรถซุปเปอร์ไบท์สีดำที่พ่อของผมเป็นคนซื้อให้ในวันเกิดปีที่แล้ว
พ่อของผมไม่เคยจะมาสนหรือใส่ใจอะไรผมหรอกขนาดสติชน้องผมตายตาแก่นั่นยังไม่มีความเสียใจเลย
ได้แต่เอาเวลาไปสุขสมกับเหล่าโสเภณีที่ตาแก่นั่นซื้อมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาดูโลก
บรื้นนนน
ตึก ตึก ตึก
“โชคดีแน่เลยกู” ตัดเพ้อออกมาเมื่อขับรถออกมาจากโกดังเก่าตาข้างซ้ายก็กระตุกขึ้น
เรื่องอย่างนี้จะหาว่างมงายก็ไม่ผิดน่ะ โบราณเขาว่ากันว่า ขวาร้าย ซ้ายดี
เอี๊ยดดดดดด
“เฮ้ยยยยย!!/เฮ้ยยย!!”
ตุ้บ
แต่ว่าขับรถออกมาได้ไม่นานก็มีอีเพิ้งที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งตัดหน้ารถคันงามอย่างรวดเร็ว
ผมรีบเหยียบเบรกอย่างรวดเร็วทันที
“เฮ้ย!!เป็นอะไรหรือเปล่า” ผมจอดรถแล้วเดินเข้าไปหาคนที่ล้มอยู่ที่ถนนทันที
ดูเหมือนเขาจะหลบได้ทันเลยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นผู้ชายซ่ะด้วยสิ
“มึงนั่นแหละเป็นอะไร ถึงได้ขับรถมาชนกู” อ้าว อ้าว
อีเพิ้งนี่แม่งหันมาด่าผมเฉยเลยครับ มันหันหน้ามาทางผมทันทีหน้าตาก็เหมือนผู้หญิง
แถมยังกวนตีนกูอีกน่ะมึง
“มึงนั่นแหละอีเพิ้งวิ่งมาตัดหน้ารถกูทำไม”
ผมถามมันกลับ
“ใครวิ่งตัดหน้ารถมึงอีตุ้ด กูกำลังจะข้ามถนน”
อีเพิ้งนี่มันเถียงผมกลับครับ แล้วมึงด่าใครด่าใครว่าเป็นอีตุ้ด กูแมนขนาดนี้
“มึงด่าใครตุ๊ด ห้ะอีขอทาน”
ผมดุ้นกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางน่ากลัวๆเอาสิว่ะวันนี้จะได้ต่อยกับผีอีเพิ้ง
ดูมันแต่งตัวเข้าสิกางเกงขาดๆเสื้อขาดๆทาไอไลน์เนอร์สีดำมึงคิดว่ามึงสวยเริศมากนักสิอย่างกับผีอีเพิ้ง
“ด่ามึงนั่นแหละอีเปรตวัดสุททัต แล้วมึงด่าใครขอทาน”
มันถามผมกลับ
“ด่ามึงนั่นแหละ คนอะไรแต่งตัวอย่างกับขอทาน”
“กูไปแต่งตัวแบบขอทานบนหัวพ่อมึงหรือไงล่ะ”
โหหหหหมึงด่ากูไปเถ๊อะกูด้าน ไม่สะเทือนผิวกูหรอกอีเพิ้ง
“ไปเลยไปอีเตี้ย รีบไป ก่อนที่กูจะอารมณ์เสีย”
“ไม่!! มึงสิต้องไป”
“.......” ผมหยิบปืนออกมาพร้อมกับชักปืน
แกร็กก
“กูไปก็ได้!!!”
อีหมาแคระตะโกนใส่ผมก่อนจะเดินจากผมไปด้วยความรวดเร็ว
ผมเหน็บปืนไว้ที่เดิมพร้อมกับแกะหมากผรั่งมาเคี้ยวเพื่อระบายความหงุดหงิด
โคร้มมม!!!
“ฝากไว้ก่อนเถอะอีตุ้ด!!!!” ผมหันไปตามเสียงของอีเพิ้งที่อยู่ข้างหลังก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อรถซุปเปอร์ไบท์ที่เพิ่งได้มาเมื่อปีที่แล้วล้มคว่ำลงกับพื้นอย่างไม่มีชิ้นดีมองหาตัวต้นเหตุที่วิ่งตุบตุบอย่างกับหมาอ้วนหนีไปอย่างทำอะไรไม่ได้
“อย่าให้เจออีกทีน่ะมึง
กูจะเอาของดียัดปากซ่ะให้หายซ่าไม่กล้าไปด่าใครอีก”
PATS BE
“ว่าไงอีมินนี่มึงเรียกกูมามีอะไร”
ผมถามเพื่อนสนิทของผมด้วยความหงุดหงิด หงุดหงิดอะไรน่ะเหรอก็หงุดหงิดอีตุ้ดฮาร์นั่นแหละ
คนอะไรขับรถชนคนอื่นแล้วยังจะมาด่าคนอื่นอีก พูดแล้วก็อยากกระโดดเตะปากมัน
แม่งทำฟอมร์เอาปืนออกมาขู่กูไม่กลัวหรอกเว้ย
ผมรู้น่ะว่าแม่งถ้ายิงออกมามันคงเป็นไฟแช็กปืนเหมือนในหนังสารแนเห็นผีที่ผมดูอ่ะ
“วันนี้วันเกิดหัวหน้ากูเลยว่าจะชวนมึงไปเลี้ยงด้วย
ไหนๆพรุ่งนี้ก็วันเกิดมึง” อีมินนี่อธิบายอย่างเริศๆ
“ไม่อ่ะ ทุกๆปีก็ไม่เห็นไปเลี้ยง” ผมว่าอย่างไม่ใส่ใจ
ก็จริงอย่างที่ผมว่าตั้งแต่อายุห้าขวบแล้วต่อจากนั้นมาผมก็ไม่เคยจัดงานวันเกิดอีกเลย
ก็อย่างว่าคนจนคงทำอะไร หรือจัดอะไรตามใจชอบไม่ได้
ต้องรู้จักประหยัดเงินเพราะมีภาระอีกมากมายที่ต้องใช้จ่าย
สำหรับเด็กวัยรุ่นคนอื่นๆมันอาจจะทำได้ง่ายแต่สำหรับเด็กไม่มีพ่อแม่อย่างผมมันลำบากมากกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท
เพราะฉะนั้นผมไม่มีทางเสียมันไปเพื่อไอ้งานไร้สาระนี่แน่นอน
“ไปหน่อยน่า คล่อนคลายไง น่าน่ะ” มันอ้อนผม
“ไม่!”
“น้าาาาาาาาา” อีมินนี่กระเทยควายทำตากระพริบถี่ๆทำตัวแอ๊บแบ๊วน่ารักอ้อนผมให้ไปงานวันเกิดหัวหน้ามันอย่างไม่อายฟ้าอายดิน
ถ้าเป็นคนอื่นเห็นคงเรียกได้ว่ามันน่ารัก น่าทะนุดถนอมแต่สำหรับผมผมคิดว่ามัน
ทุเรศ สิ้นดี
“เออ!ก็ได้ว่ะ ไปก็ไป” ตอบมันไปอย่างปลงๆ
“พูดง่ายแบบนี้ก็จบ”
ตึก ตึก ตึก
อยู่ดีๆตาข้างขวาผมก็กระตุกขึ้นมา
จะหาว่าเชื่อเรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้ก็ได้น่ะ อย่างที่โบราณเขาว่า ขวาร้ายซ้ายดี
แต่สำหรับผมผมเชื่อว่าขวาดี ซ้ายร้าย
ผมคงจะโชคดีแน่ๆเลย
จริงๆน่ะ
.......
มาแล้วค่ะกับตอนแรก
เป็นยังไงบ้างก็คอมเมนต์
ให้กำลังใจบ้างน้อวววววว์
ความคิดเห็น