เสน่ห์รัก แรงแค้น

ลำดับตอนที่ #3 : 1 คนที่ต้องเลือก ฉบับปรับปรุง

                    
                        

                                               
                                         1  คนที่ต้องเลือก   

            ชายหนุ่มที่นั่งหน้าเครียดอยู่บนโต๊ะทำงานเบนสายตามองใบหน้างามที่จ้องเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แค่เรื่องงานเรื่องเดียวก็เครียดจะตายอยู่แล้วแต่ต้องมาเครียดหนักกว่าเดิมเมื่อน้องสาวผู้เปรียบเสมือนดั่งแก้วตาดวงใจนำปัญหาเรื่องเดิมๆมาให้ ต่อให้เธอถามอีกสักกี่ครั้งเขาก็ยืนยั่นคำตอบเดิมว่า " ไม่เลือกใครทั้งนั้น " จะเลือกได้อย่างไรในเมื่อสิ่งที่ต้องเลือกมันสำคัญมากทั้งสองอย่าง

                " อย่ามางี่เง่าน๊าแซนด์ " ชายหนุ่มบอกอย่างเอี่ยมละอาพร้อมก้มลงอ่านเอกสารที่อ่านค้างบนโต๊ะทำงานต่อ

                " แซนด์ไม่ได้งี่เง่านะ ไม่รู้แหละ ยังไงๆพี่ซันต้องเลือก พี่จะเลือกใครระหว่างแซนด์กับยัยนั้น "  แซนด์หรือทรายแก้ว ชิราธรทราพงษ์ จ้องหน้า ซัน หรือ อาทิตยะ ชิราธรทราพงษ์ พี่ชายแท้ๆเพียงคนเดียวของเธอ เพื่อรอคำตอบ ใบหน้างามเง่างอนอย่างไม่ค่อยพอใจ

                " แซนด์! อย่าเรียกแก้วว่ายัยนั้น......" อาทิตยะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าทรายแก้วอย่างไม่ชอบใจนัก ไม่ชอบก็ไม่เห็นต้องหยาบคายกับคนอื่นอย่างนี้ เขาไม่เคยสอนน้องให้เป็นคนอย่างนี้

                " นี่! พี่ซันเลือกมันใช่ไหม "  นี่คงจะเป็นคำตอบของพี่ชายของเธอแน่ๆ  ทรายแก้วมองหน้าพี่ชายพร้อมน้ำตาที่ค่อยๆร่วงหล่นลงมา นี่เธอต้องโดนแย่งความรักจากพี่ชายอีกคนแล้วเหรอ พี่ชายไม่รักเธอแล้ว

                " มันไม่ใช่อย่างนั้นแซนด์.... มีเหตุผลหน่อยสิ พี่ไม่เลือกใครทั้งนั้น พูดไปแซนด์ก็ไม่ยอมเข้าใจอยู่ดี กลับบ้านไปก่อนนะ แล้วเราค่อยคุยกัน" อาทิตยะพูดอย่างละอา ชายหนุ่มไม่อยากเห็นน้ำตาของน้องสาวเลย มันทำให้เขารู้สึกผิดต่อน้องสาวที่ไม่สามารถทำตามใจของเธอได้เหมือนเดิม

                " นี่...พี่ซันไล่แซนด์เหรอ พี่ซันรักมันกว่าแซนด์ใช่ไหม "  ทรายแก้วร้องไห้หนักกว่าเดิมน้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย เธอไม่เคยต้องแบ่งความรักของพี่ชายใช้กับใคร ความรักที่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ต้องได้ แต่ทำไมทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอคนเดียวจะต้องมาเป็นของคนอื่นด้วย

                "พี่ซันไม่รักแซนด์แล้ว..."  ทรายแก้วมองหน้าอาทิตยะ ด้วยแววตาแสนเจ็บปวด  ทำไมนะ ทำไมทรายแก้วถึงชอบเอาน้ำตามาใช้กับเขาตลอดเลย รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่อยากเห็นมัน

                "มันไม่ใช่อยากนั้น....แซนด์กลับไปก่อนเถอะพี่ขอร้อง " อาทิตยะพูดอย่างเหนื่อยหน่าย ชายหนุ่มส่ายหน้าทันทีกับนิสัยที่ไม่ยอมฟังคนอื่น นิสัยที่ไม่เคยยอมแพ้ใครง่ายๆของน้องสาว เขาละเกลียดที่สุดเลยที่เห็นน้ำตาของเธอ น้ำตาที่ทำให้ชายหนุ่มต้องใจอ่อนให้กับน้องสาวตลอด ต้องยอมเธอทุกอย่างทุกเรื่อง

                " พี่ซันไม่ต้องไล่แซนด์หรอก แซนด์ไปแน่! แซนด์จะไม่มาให้พี่ซันเห็นหน้าอีก แซนด์จะไปจากที่นี่จะไม่อยู่กับพี่ซันแล้ว  แซนด์เกลียดพี่ซัน แซนด์ไม่รักพี่ซันแล้ว ฮือๆ "  หญิงสาวร่างบางที่ฟ้าประทานหน้าตาราวเทพธิดามาให้วิ่งออกจากห้องไปทันที เธอเกลียดที่สุดเกลียดพี่ซันที่สุด เกลียดที่พี่ชายเห็นคนอื่นดีกว่าเธอ เกลียดผู้หญิงคนนั้นเกลียดเหลือเกิน

                "แซนด์......." ชายหนุ่มร้องเรียกตามหลังร่างเล็กที่วิ่งออกไป แต่เธอก็สนใจที่จะหันกลับมามองเขาเลย ชายหนุ่มไม่รู้จะทำยังไง น้องสาวเพียงคนเดียวก็ไม่เข้าใจ ความรักของเขากับแก้วตาหญิงสาวที่เป็นดั่งหัวใจคงจะไม่ราบรื่นอีกต่อไป ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงที่จะให้น้องสาวยอมรับคนรักของตนได้สักที ตลอดเวลาที่เขากับแก้วตารักกันมามันเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ทรายแก้วมักจะคอยป่วนคนรักของตนอยู่ตลอดเวลา ตามไปราวีกับแก้วตาอีกหลายต่อหลายครั้ง ไม่ใช่ว่าเขาไม่รักเธอ เพราะรักเขาถึงทำอะไรไม่ได้เลย คนหนึ่งก็คนรักอีกคนก็น้องสาว ถ้าออกตัวแทนใครสักคนอีกคนก็จะหาว่าเขาเข้าข้างอีกคน ถึงแก้วตาเธอจะไม่เคยถือโทษโกรธเคืองทรายแก้วเลยก็ตาม ชายหนุ่มรู้ดีว่าคนรักของตนเองก็ไม่สบายใจที่ต้องยืนอยู่ในความวุ่นวาย ต่อให้ชายหนุ่มจะพยายามอธิบายหรือพูดอะไรให้น้องสาวฟัง เป็นอันต้องทะเลาะกันทุกที อย่างเช่นวันนี้   ชายหนุ่มมองรูปถ่ายของตนและน้องสาวที่ยืนกอดกันยิ้มให้กล้อง ก่อนที่จะเปิดลิ้นชักยิบเอารูปอีกใบออกมา รูปของหญิงสาวคนหนึ่งใบหน้าสาวหนาวราวนางในวรรคดีที่อยู่ในชุดสีขาวถือช่อทิวลิปพร้อมยิ้มหวานให้กล้อง

                "ผมต้องทำยังไงดีแก้ว แซนด์ถึงจะเข้าใจความรักของเราสองคน...แต่คุณไม่ต้องกังวนนะ ผมจะทำทุกวิธีทางให้แซนด์ยอมรับเราสองคนให้ได้ รอผมหน่อยนะแก้ว รออีกสักนิด พอแซนด์เข้าใจความรักของเรา ผมจะขอคุณแต่งงานรอผมก่อนนะแก้ว" ชายหนุ่มมองรูปหญิงคนรักที่มีใบหน้าสวยหวานราวนางในวรรคดีที่ยิ้มหวานให้กล้องอีกครั้งก่อนจะเก็บไว้ที่เดิม แล้วหันในสะสางงานที่ค้างคาบนโต๊ะทำงานต่อ

                  ทรายแก้วที่เอาแต่ร้องไห้จนเจ้าของห้องไม่รู้จะทำยังไง เป็นอย่างนี้ทุกทีสินะ พี่น้องสองคนนี้ทะเลาะกันทีไรเป็นได้เดือนร้อนเธอทุกที  เดียร์ อริสรา ชุษาอินธร หญิงสาวที่มีรูปร่างสัดส่วนลงตัวแถมยังมีใบหน้าสวยหวานแบบลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส ที่มีใบหน้างามราวกับนางในเทพนิยายที่ใครเห็นเป็นต้องมองตาม หญิงสาวเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่ทรายแก้วไว้ใจ เธอกับทรายแก้วโตมาด้วยกัน เรียนด้วยกันมาตลอดตั้งแต่อนุบาล ตลอดเวลาที่ผ่านมาเวลาทรายแก้วไม่สบายใจหรือทะเลาะกับพี่ชายมักจะมาใช้ห้องของเธอเป็นที่สิงสถิต

                " แกจะร้องไห้ให้น้ำท่วมห้องฉันเลยเหรอไง"  เดียร์ หรือ อริสรา เอ่ยถามหลังจากนั่งมองเพื่อนรักมานาน

                " แกไม่มีทางเข้าใจฉันหรอก...แกไม่รู้อะไร พี่ซันเขาไล่ฉันออกมาเลยนะ ฮือๆ " หญิงสาวที่นอนซบหน้าร้องไห้กับหมอนบอกด้วยน้ำเสียงอู้อี้ไม่ได้ศัพท์ แต่ก็พอจะรับรู้ได้ว่าหญิงสาวร่างเล็กนี้ไม่ค่อยพอใจที่หญิงสาวเอ่ยถาม

                " แกพูดเว่อร์ไปอ่ะเปล่าไอ้แซนด์...พี่ซันเนี่ยนะจะกล้าไล่แกออกมา คิดไปเองล่ะสิ " อริสราไม่อยากจะเชื่อที่ทรายแก้วพูดเลย คนอย่างอาทิตยะเนี่ยนะจะกล้าไล่น้องสาวสุดที่รัก ออกจะรักและโอ๋กันซะขนาดนั้น

                " ใช่สิแกมันน้องรักพี่ซันนิ...แกก็ต้องเข้าข้างพี่ซันอยู่แล้ว...ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรแกก็ไม่เชื่อฉันหรอก " ทรายแก้วพูดก่อนจะเอาผ้ามาคุมโปร่งร้องไห้ต่อ อริสราส่ายหน้าอย่างละอากับนิสัยของพี่น้องคู่นี้ ชอบทะเลาะกันแล้วมาเดือดร้อนคนกลางอย่างเธอ

                " ฉันไม่ได้เข้าข้างพี่ซันสักหน่อย แกมันไม่มีเหตุผลไอ้แซนด์ แกน่าจะฟังพี่ซันซะบ้างนะ ไม่ใช้ไม่ชอบก็ไปอาระวาด ยังไงๆเขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่พี่ชายแกรัก แกจะหวงพี่ซันไปถึงไหน สักวันหนึ่งพี่ซันก็ต้องมีครอบครัวของตัวเอง แกไม่อยากให้พี่ชายแกมีความสุขเหรอ " อริสราพูดความจริง เธอไม่รู้หรอกนะว่าทำไมทรายแก้วถึงเกลียดคุณแก้วตาขนาดนั้น ทั้งๆที่คุณแก้วตาออกจะแสนดีและอ่อนหวานไม่มีพิษมีภัยอะไรสักหน่อย ออกจะน่ารัก เธอรู้ดีว่าทรายแก้วคงไม่ยอมอยู่เฉยๆเป็นแน่ และตอนนี้ก็คงจะมีแผนชั่วๆในสมองอยู่แน่ๆ

                " ไม่มีทาง "  ทรายแก้ว ลุกขึ้นนั่งทันทีที่อริสราพูดจบ ไม่มีทางที่หญิงสาวจะยอมให้พี่ชายกับแก้วตารักกัน เหตุผลนะเหรอ ไม่มีหรอก อาทิตยะจะต้องรักคนที่เธอเห็นชอบด้วยเท่านั้น

                "ฉันไม่ยอมเด็ดขาด  แกต้องช่วยฉันนะยัยเดียร์ " ทรายแก้วหันมามองอริสราอย่างมุ่งหวัง จนหญิงสาวร่างระหงถึงกับสำลักน้ำที่กำลังดื่มทันที ไม่น่าพูดจี้ใจดำ นางมารเลย งานเข้าจนได้

                " แฮ่กๆ มันเกี่ยวอะไรกับฉันเล่า พี่แกนะ ไม่เอาด้วยหรอกเดี๋ยวพี่ซันพาลมาโกรธฉันอีกคน " อริสรา ส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย เรื่องอะไรจะไปทำลายชีวิตคนอื่น อีกอย่างคนที่เธอจะต้องทำดันเป็นพี่ชายที่แสนดีของเธออีก

                " เราก็อย่าให้พี่ซันรู้สิ รับรองพี่ซันไม่มีทางรู้ ถ้าฉันไม่พูด แกไม่บอก " ทรายแก้วมองหน้าอริสราอย่างคนคิดแผนร้าย แล้วยิ้มออกมาอย่างนางร้ายในละครยังไงยังงั้น ทำเอาหญิงสาวอีกคนนึกกลัวแทนคนรักของพี่ชายเพื่อน

                " นอนๆไปเลยแก ฉันล่ะเบื่อแกจริงๆ จะเอาอะไรไหมจะไปข้างนอก หรือว่าแกจะไปด้วย "  ถ้าขืนยังพูดเรื่องนี้อยู่อีกเธอคงได้ปวดสมองแน่ๆ

                " ไม่ไปอ่ะ....เบื่อ...ฉันรอแกอยู่นี่แหละ....ไม่มีอารมณ์ใช่ตังค์ " ร่างบางสัดส่วนเย้ายวนพูดแล้วก็ล้มตัวลงนอนอย่างเดิม ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเจ้าของห้องจะอยู่หรือจะไป

                อริสรามองดูทรายแก้วอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องนอนมา เธอละรู้สึกสงสารอาทิตยะจริงๆ ไม่รู้ว่าปานนี้อาทิตยะจะเป็นยังไงบ้าง เธอไม่เข้าใจทรายแก้วจริงๆ ทั้งๆที่แก้วตาออกจะแสนดีและรักอาทิตยะขนาดนั้นทำไม่ถึงไม่อยากให้สองคนนั้นรักกัน เธอเองก็คงจะพูดหรือช่วยอะไรอาทิตยะไม่ได้มาก เพราะเธอเป็นคนกลางระหว่างสองพี่น้องคงจะพูดหรือเข้าข้างใครไม่ได้

                "ฮัลโหล...พี่ซันเหรอคะ กลางวันนี้ว่างหรือเปล่าคะ งั้นเจอกันที่เดิมนะคะ เดียร์มีเรื่องอยากคุยกับพี่ซันซะหน่อย ค่ะๆ แล้วเจอกันค่ะพี่ซัน" อริสราวางสายอาทิตยะแล้วก็ยิบกระเป๋าสะพายกับกุญแจรถคู่ใจขึ้นมาจากโซฟาก่อนจะเดินออกจากห้องไป

          ที่ร้านอาหารใต้โรงแรมหรูอย่างโรงแรมชิราธร ซึ่งเป็นสถานที่นัดพบระหว่างอาทิตยะและอริสรา ทั้งสองคนมาถึงก่อนเวลานัดเพียงไม่กี่นาที ก่อนที่จะสั่งอาหารมารองท้องกัน

                " ยัยแซนด์ไปหาเดียร์ใช่ไหม..." อาทิตยะพูดอย่างรู้ทันน้องสาวของตัวเอง คงจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้หญิงสาวตรงหน้าเขาฟังหมดแล้ว หญิงสาวร่างบางคนนี้ถึงได้มาหาเขาถึงที่

                " ค่ะ...ตอนนี้แซนด์อยู่ที่คอนโดเดียร์ " อริสราไม่คิดจะโกหกชายหนุ่มตรงหน้าเลย เพราะชายหนุ่มตรงหน้านี้เปรียบเสมือนพี่ชายแท้ๆของเธอ

                " คงเล่าให้เดียร์ฟังหมดแล้ว...พี่ไม่มีอะไรจะแก้ตัวหรอกนะเดียร์ แซนด์เขาไม่ยอมฟังอะไรเลย ยิ่งพูดก็ยิ่งทะเลาะกัน " อาทิตยะถึงกลับกินข้าวไม่ลงทันทีที่พูดถึงปัญหาของตนและน้องสาว ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับแสดงดีหน้าเป็นกังวนกับปัญหาที่ยังหาทางออกไม่เจอนี้

                "เดียร์เข้าใจพี่ซันนะคะ เดียร์เองก็พยายามจะพูดกับซนด์ แต่แซนด์ก็ไม่ยอมฟังเดียร์ เดียร์เองก็ไม่รู้จะช่วยพี่ซันยังไง ตอนที่แซนด์ไปหาเดียร์ แซนด์เอาแต่ร้องไห้ " อริสราเล่าทุกอย่างให้อาทิตยะฟังตามที่ทรายแก้วบอกไม่มีตัดต่อหรือใส่ไฟแต่อย่างใด

                " แซนด์บอกเดียร์ว่าพี่ซันไล่มัน..." อริสราพูดไปขำไป หญิงสาวเองก็รู้ดีว่าชายหนุ่มตรงหน้านี้เป็นคนยังไง

                " พี่ไม่ได้ไล่ พี่แค่บอกให้แซนด์กลับไปก่อน " อาทิตยะรีบแก้ต่างให้ตัวเอง ก็เขาไม่ได้ไล่จริงๆ แค่บอกเฉยๆ ก็คิดอยู่แล้วละว่าน้องสาวตัวแสบจะไปเล่าให้เพื่อนฟังอย่างนี้

                " เดียร์ก็ไม่เชื่อที่แซนด์พูดเท่าไรหรอกคะ เดียร์รู้ว่าพี่ซันเป็นคนยังไง รู้ว่าพี่ซันรักแซนด์แค่ไหน แล้วก็รู้ด้วยว่าพี่ซันรักคุณแก้วตามากเหมือนกัน " อริสราพูดอย่างจริงจังมองหน้าอาทิตยะอย่างจริงใจและเห็นใจ ถ้าพอจะช่วยได้หญิงสาวก็พร้อมที่จะช่วยพี่ชายที่แสนดีคนนี้เสมอ

                " พี่เลือกใครไม่ได้หรอกเดียร์ จะให้พี่เลือกใครคนใดหนึ่งพี่เลือกไม่ได้ แซนด์เป็นน้องสาวคนเดียวที่พี่มี ส่วนแก้ว พี่ก็รักเธอมาก พี่ไม่อยากเสียเธอไป พี่อยู่ไม่ได้หรอกถ้าขาดใครคนใดคนหนึ่ง " อาทิตยะพูดความรู้สึกที่มีออกมาจนหมด ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า

                "น่าน้อยใจจริงๆ...รักแต่ยัยแซนด์ ไม่รักเดียร์แล้วเหรอ " อริสราแกล้งพูดให้ตลก เผื่อว่าจะทำให้อาทิตยะรู้สึกดีขึ้น

                " มันน่าจริงๆนะเราเนี้ย..." อาทิตยะเอี่ยมมือไปขยี้ผมของอริสราเหมือนที่เคยทำมาตลอดตั้งเด็กด้วยความเอ็นดู ถ้าน้องสาวเข้าใจเขาเหมือนหญิงสาวตรงหน้าก็คงจะดี อริสราคอยให้กำลังใจและคอยปลอมใจอยู่ข้างเขาเสมอ เธอก็เปรียบเสมือนน้องสาวเขาอีกคนที่เขาก็รักมากพอๆกับทรายแก้ว

                " พี่ซันอ่ะ...ผมเสียทรงหมดแล้ว " อริสราแกล้งทำหน้างอ พร้อมใช้มือจัดทรงผมให้เข้าที่ไปด้วย

                " เดียร์รู้ดีว่าพี่นะรักเราแค่ไหน....ต่อให้พี่เลือกใครในสามคนพี่เลือกไม่ได้หรอก เดียร์เองก็เปรียบเสมือนน้องสาวแท้ๆของพี่ ถ้าเราสามคนยืนอยู่บนหน้าผาสูง แล้วพี่ต้องเลือกว่าจะช่วยใคร พี่จะไม่ช่วยใครสักคน แต่พี่เลือกที่จะกระโดดลงไปตายกับเราสามคน เพราะทั้งสามคนมีความสำคัญกับพี่ " อาทิตยะพูดอยากจริงจัง เขารู้ดีกว่าดีว่าอริสราไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์อย่างคนอื่นเขา เธอเกิดมาในครอบครัวที่พ่ออยู่ทางแม่อยู่ทาง พ่อเธอเป็นคน ฝรั่งเศส ที่มาทำธุรกิจที่เมืองไทยจนได้พบรักกับแม่เธอและได้กำเนิดเธอขึ้นมาโดยไม่รู้เลยว่าพ่อของเธอนะแต่งงานและมีภรรยาอยู่แล้ว แต่ในสูติบัตร ของเธอยังคงบ่งบอกถึงบุพการีที่ทำให้เธอเกิดมาอยู่ พอแม่เธอรู้แม่เธอก็เลือกที่จะเดินออกมา ไม่นานแม่ของเด็กหญิงตัวเล็กๆครั้งอดีตก็จากไปด้วยโรคร้ายสิทธิในการเลี้ยงดูจึงตกไปเป็นของบิดาตามกฎหมาย ชายหนุ่มเห็นอริสรามาทั้งแต่แบเบาะ รักเธออย่างน้องสาวแท้ๆ หญิงสาวแทบจะไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัวให้ใครฟังเลยนอกจากเขาและทรายแก้ว

                "ไม่ต้องมาทำซึ้งเลยพี่ซัน.... กินๆ นี้ขอโปรดพี่กินเยอะๆ ไม่ต้องคิดมาก เดียร์จะอยู่ข้างพี่เอง " อริสราตักอาหารลงในจานให้กับอาทิตยะอย่างเอาอกเอาใจ

                " เราก็กินเยอะๆนะ ฝากยัยแซนด์ด้วย"  อาทิตยะตักของโปรดของอริสราลงบนจานหญิงสาวผู้ที่ตนรักเสมือนน้องสาวอีกคน

                "รู้แล้วค่ะ เดียร์จะดูแลให้เป็นอย่างดี ไม่ต้องกังวนนะคะ " อริสรายิ้มจนตาหยีถ้าใครเห็นคงได้ใจละลายไปกับรอยยิ้มแสนน่ารักนี้ รอยยิ้มที่หญิงสาวยิ้มหวานแบบนี้น้อยคนหนักที่จะได้เห็น เหมือนกันไม่มีผิดเลยทั้ง อริสราและทรายแก้ว นี้ไงที่ทำให้เขาห่วงสองคนนี้ เพราะรอยยิ้มที่ใครได้เห็นคงได้วิ่งตาม

                " คุณซันคะ..." เสียงที่ดังมาจากข้างหลังของชายหนุ่มทำให้ทั้งสองคนรีบหันไปมอง ทันทีที่สบตากับหญิงสาวร่างบอกบางใบหน้าสวยรูปไข่ รอยยิ้มหวานราวนางนาวรรณคดีนั้นชายหนุ่มจำได้ดีตั้งแต่แรกเจอจนถึงวันนี้ ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมาจนคนที่เป็นน้องสาวอดจะแซวไม่ได้

                "ฮะแฮ่ม!...ยิ้มซะแก้มปริเลยนะพี่ซัน สวัสดีค่ะคุณแก้วตา ดีใจจังได้เจอตัวจริงสักที เห็นแต่รูปในมือถือพี่ซันไม่คิดว่าตัวจริงคุณแก้วตาสวยกว่าในรูปเยอะเลยนะคะ" อริสราชมหญิงสาวร่างบอกบางตรงหน้าจากใจจริง ทำเอาคนถูกชมเขินจนหน้าแดง

                "ขอบคุณคะคุณ...." แก้วตาไม่รู้ว่าจะเรียกหญิงสาวแสนสวยตรงหน้านี้อย่างไร เธอไม่รู้ว่าหญิงสาวชื่ออะไร แต่เคยเห็นตอนที่ทรายแก้วไปอาละวาดที่ร้าน หญิงสาวคนนี้ก็เป็นคนเข้าไปห้ามและพาทรายแก้วออกไป

                " นี้เดียร์น้องสาวอีกคนของผมเองคนที่ผมเล่าฟังบ่อยๆไง " อาทิตยะแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน

                "ยินดีที่รู้จักนะคะคุณเดียร์...แก้วดีใจน่ะคะที่คุณเดียร์ไม่เกลียดแก้วอีกคน" แก้วตาพูดน้ำเสียงเศร้าสร้อย หญิงสาวรู้ดีว่าอริสราเป็นเพื่อนรักของทรายแก้ว แต่อริสรากับไม่เกลียดเธอแต่กลับค่อยช่วยเธอกับอาทิตยะอยู่ตลอด หญิงสาวไม่รู้จะขอบคุณผู้หญิงตรงหน้ายังไง

                "ไม่เอาค่ะ เราอย่าพูดเรื่องที่ทำให้อาหารมื้อนี้เสียรสชาติดีกว่า...เรามาทานข้าวกันดีกว่าค่ะ ทานด้วยกันนะค่ะคุณแก้ว" อริสราเอ่ยชวนก่อนที่จะเรียกบริกรเพื่อทำการสั่งอาหารเพิ่ม

                "ค่ะ" แก้วตายิ้มตอบรับก่อนจะนั่งลงข้างแฟนหนุ่ม ความรักของเธอและเขาต้องผ่านอุปสรรคในครั้งนี้ไปได้แน่ เธอเชื่อว่าสักวันพระเจ้าต้องเห็นใจเธอกับเขา ทรายแก้วคงจะยอมรับในตัวเธอสักที แก้วตาหันไปมองหน้าแฟนหนุ่มก่อนที่จะยิ้มให้แฟนหนุ่ม เธอเชื่อในตัวของผู้ชายคนนี้ เธอเลือกแล้วที่จะฝากชีวิตไว้กับเขาชายหนุ่มที่เธอรักหมดทั้งหัวใจแม้จะต้องตายแทนชายคนรักเธอก็ยอม

                " มาหาผมมีอะไรหรือเปล่า...หรือแซนด์ไปก่อความวุ่นให้คุณ " อาทิตยะถามด้วยความกังวน ชายหนุ่มกลัวเหลือเกินว่าน้องสาวจะไปสร้างความวุ่นวาย ไม่ก็ไปพังร้านดอกไม้ของแก้วตาอีก

                " เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะพี่ซัน แซนด์นอนอยู่คอนโดนเดียร์นะ " อริสรารีบออกตัวแทนเพื่อนทันที ไม่มีทางที่ทรายแก้วจะไปหาแก้วตาในสภาพที่ตัวเองดูอ่อนแออย่างนั้น ไม่มีทางที่ทรายแก้วจะให้แก้วตาเห็นความอ่อนแอของตัวเอง

                " เปล่าหรอกค่ะ คุณแซนด์ไม่ได้ไปที่ร้าน ที่แก้วมานี้เพราะ แก้วจะชวนคุณซันไปงานเลี้ยงของบริษัทค่ะ พี่กานต์ฝากบัตรเชิญมาให้นะค่ะ " แก้วตายิบบัตรเชิญเข้างานที่พี่ชายเธอฝากมาให้แฟนหนุ่ม

                " พี่กานต์บอกว่าคุณซันต้องไปให้ได้  เชิญคุณเดียร์ด้วยนะคะ " แก้วตาตาหันไปเชิญอริสราที่นั่งมองเธอและอาทิตยะตาแป๋ว

                " เดียร์ไปเป็นเพื่อนพี่นะ..." ชายหนุ่มเอ่ยชวนผู้เป็นน้อง ขณะที่มือกำลังตักอาหารลงบนจานให้แฟนสาว

                " เดียร์ก็อยากไปนะค่ะ....แต่....ถ้าเดียร์ไปใครบ้างคนต้องไปแน่ แล้วงานก็จะไม่สนุก เดียร์อยู่ดูแซนด์ไว้ดีกว่าค่ะ " ถ้าขื่นให้ทรายแก้วรู้ละก็รับรองได้ไปพังงานนี้แน่ๆ  สู้อยู่คอยเฝ้าไม่ให้ไปก่อความวุ่นวายดีกว่า

                " จริงด้วย งั้นพี่ฝากแซนด์ด้วยน่ะเดียร์ " ชายหนุ่มเห็นด้วยกับน้องสาว เขาหันไปมองใบหน้างามของคนรักที่ตอนนี้เจือนลงอย่างเห็นได้ชัด

                "ค่ะพี่ซัน ไม่ต้องห่วงนะค่ะ เดียร์จะไม่ให้ยัยแซนด์รู้เรื่องงานนี้แน่นอนค่ะ"  จะพยายามรั้นไว้สุดความสามารถละกัน อริสราตอบตัวเองในใจ ถ้าทรายแก้วจะไปมีหรือเธอจะเอาอยู่ คิดแล้วอริสราก็เหนื่อยใจ แต่ก็ฝืดยิ้มให้ทั้งสองคน เพื่อความรักของพี่ชายที่แสนดีเธอจะต้องช่วยอย่างเต็มที่