T@lk
เห็น คอมเม้นมาเยอะหน่อย รู้สึกใจชื้นขึ้นมากเลยค่ะ รู้มั้ยค่ะ มันลำบากใจมากมายที่ต้องแต่งฟิคโดยที่ไม่รู้ ไอ้วิวเวอร์ที่มันเข้ามาเยอะๆเนี่ย เขาถูกใจเรื่องของเรารึเปล่า หรือว่าแค่เผลอหลงผิดกดเข้ามากันแน่........
Chapter 3 : To Blend between Angel&Devil
“ห้องนี้ล่ะ” ชางมินหยุดเดิน เมื่อ ปรากฏประตูบานใหญ่ที่สลักลายสวยงาม ตรงหน้า
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“เข้ามาสิ” เสียงคนข้างในตะโกนกลับมา ก่อน ชางมินจะหันมาพูดกับแจจุง
“นายเข้าไปสิ ฉันเองก็เป็น กรรมการนักเรียนเหมือนกัน ต้องรีบไปประชุม” แจจุงพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะเปิดประตูบานใหญ่เข้าไป
“อ้าว แจจุง นี้เอง นั่งก่อนสิจ๊ะ”หญิงสาวรูปร่าง สูงหุ่น เพรียวบาง ดูสมส่วน หันมาพูดกับแจจุง พร้อมยิ้มหวาน
“ฮะ.” แจจุงพูด ก่อนจะทรุดตัวลงบนเก้าอี้ สีแดงเข้ม ที่ตั้งอยู่ด้านหน้า ภายในห้องตกแต่งด้วยโทน แดง-ดำ ในสไตล์หลุยส์ แสดงถึงรสนิยมที่ยังดูวัยรุ่นของอาจารย์ได้อย่างดี
“ไม่ต้อง เกร็ง นะจ๊ะ ฉันชื่อ สเตล่า เป็นอาจารย์ใหญ่ของที่นี้จ๊ะ”อาจารย์สาวพูดพลางยิ้มสวย ดูยังไงก็ดูไม่ออกว่าคนแบบนี้ ได้ตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนใหญ่ๆแบบนี้ได้ยังไง
“ฮะ ผมชื่อ คิมแจจุง เป็นนักเรียนใหม่ฮะ ยุนโฮบอกว่าอาจารย์เรียกผม”แจจุงตอบ พลางมองอาจารย์ไม่วางตา นอกจาก การตกแต่งห้องที่ดูเปรี้ยวซ่าส์แล้ว อาจารย์ยังแต่งตัวได้เซ็กซี่เกินอาจารย์ซะอีก
“จ๊ะ ฉันรู้แล้วล่ะ พ่อของแจจุงขอให้ฉันช่วย ทดสอบให้หน่อยว่าแจจุงเป็น มอสเตอร์ประเภทไหน ความจริง การทดสอบก็ไม่ยากมากหรอก แต่ว่าจำเป็นต้องใช้ผู้มีพลังปีศาจสูงหน่อยนะจ๊ะ” สเตล่า พูดต่อพลางก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ พลางหันมามองหน้าแจจุง
“ไม่ต้องห่วงหรอกจ๊ะ เห็นแบบนี้ ฉันอายุ เกือบ 8000 ปีแล้วนะ แล้วก็เป็นมอนสเตอร์ สังกัด แมงมุม ธาตุ ไฟ เชียวน่า พวกเรามีวิวัฒนาการมายาวนานกว่ามอสเตอร์ หมาป่า ของพ่อเธออีกนะ”สเตล่า พูดราวกับอ่านใจแจจุงได้ เพราะตอนนี้ เขาก็กำลังกังวลอยู่เหมือนกัน ว่าผู้หญิงแบบนี้มีพลังปีศาจสูงขนาดนั้นเชียวเหรอ
“ฮะ ..”แจจุงพยักหน้า
“เอาล่ะ ตอนนี้ แจจุงทำใจให้สบายๆ นะ ไม่ต้องคิดอะไรวุ่นวาย ค่อยๆหลับตาลงนะ อาจจะเจ็บนิดหน่อย” สเตล่าพูด พลางยืนขึ้นแล้วเดินมาข้างหลังแจจุง แจจุงค่อยๆหลับตาลงช้าๆ พลางพยายามทำใจให้สบายๆไม่คิดอะไรตามที่อาจารย์สาวบอก
..สวบ...
ความรู้สึกเหมือนถูกปะทะจากแรงอะไรบางอย่าง พุ่งเข้ามาในความคิดของแจจุง ร่างบางกัดปากด้วยความเจ็บปวด พลังงาน อันรุนแรงเหมือนจะพุ่งเข้าไปเรื่อยๆ ตามส่วนต่างๆของร่างกายทำเอาชาวาบไปทั้งร่าง
ก่อนทุกอย่างจะพลันกลับสู่ปกติ
“เจ็บมากมั๊ยจ๊ะ” สเตล่า ถามแจจุง เมื่อร่างบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆแจจุงพยักหน้าน้อยๆ เป็นคำตอบ
“ทนอีกนิดนะจ๊ะ”อาจารย์สาวพูด ก่อนจะขยับมือ เป็นรูปร่างแปลกๆ ก่อนจะแปะมือลงบนโต๊ะทำงาน โต๊ะทำงานจากไม้อย่างดีค่อยๆ เรืองแสงก่อนจะเป็นแปรเปลี่ยนเป็นรูป ตราวงแหวนอะไรบางอย่างที่ดูวุ่นวาย
อาจารย์สาว ส่งมีดพับให้แจจุง ก่อนจะอธิบาย “ กรีดเลือดที่นิ้วตัวเองนะจ๊ะ แล้วก็เอามือ มาวางตรงนี้นะ”สเตล่าชี้นิ้วมายัง จุดกึ่งกลางของวงแหวน ที่มีตัวอักษรประหลาดเขียนอยู่
แจจุงรับมีดพับมา ก่อนจะค่อยๆ กรีดนิ้วตัวเองเบาๆ ตามคำสั่งของอาจารย์ พลางเคลื่อนมือตัวเองไปยัง จุดกลางวงแหวน
.......แผละ......
ของเหลวสีขาวบริสุทธิ์ ( อย่าคิดลึกๆๆ) ไหลมาตามปลายนิ้ว ของเหลวทีควรเป็นสีแดงฉาน เหมือนปีศาจทั่วไป
อาจารย์สาว มีสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่า เลือดสีขาวบริสุทธิ์ นั้นค่อยๆไหล แปรเป็นตัวอักษรประหลาด ที่ทำเอาเธอแทบจะเป็นลม นี้ถ้าเธอไม่รู้เรื่องจาก พ่อของแจจุงก่อนละก็ คงต้องช็อคมากกว่านี้เป็นแน่
“นี้ สเตล่า เธอก็รู้ใช่มั้ย เรื่องแม่จริงๆของลูกฉันนะ”
“แม่ของลูกเธอ...........หรือว่า ข่าวลือในตอนนั้น จะเป็นความจริง”
ร่างสูงพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ “ใช่ แม่ของแจจุงนะ เป็นนางฟ้านะ ขอโทษด้วยที่ฉันปิดเธอมาตลอด”
สเตล่า แสดงสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ “ฉันไม่แปลกใจเท่าไรหรอก ฉันเคยได้ยินเธอกับเทฮุนคุยกัน แต่ก็เพิ่งได้รู้จากปากเธอก็วันนี้แหละ ไม่ต้องห่วงหรอก เราเป็นเพื่อนกัน ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะช่วยลูกเธอเอง..”
พรึ่บ.!!!
วงแหวน ประหลาด หายไปพร้อม คืนสภาพห้องที่ปกติกลับมา
“อาจารย์ฮะ เมื่อกี้ ทำไม จู่ๆเลือดผมถึงมีสีแบบนั้น”แจจุงถามทันที ที่ได้สติ เมื่อกี้เขาตกใจแทบตายที่อยู่ๆ เลือดออกมาเป็นสีขาวแบบนั้น
สเตล่า ยิ้มน้อยๆ ก่อนตอบเสียงหวาน “ใจเย็นๆ ก่อนนะแจจุง ฉันจะอธิบายให้ฟัง เดี๋ยวนี้แหละ ก่อนอื่นเลย ต้องขอบอกเลยว่าเธอเป็นมอนสเตอร์สังกัด กาขาว ธาตุแสง เป็นสังกัดที่หาได้น้อยยิ่งกว่าน้อย ในโลกปีศาจนี้ เพราะ ว่า กาขาว ก็คือ พวกนางฟ้าที่มีความเป็นปีศาจไหลเวียนอยู่ในตัว เข้าใจแล้ว ใช่มั้ยว่าทำไม เธอถึงมีเลือดเป็นสีขาวบริสุทธิ์ เหมือนนางฟ้า”
แจจุงพยักหน้ารับ ก่อนฟังอาจารย์สาวพูดต่อ
“เมื่อกี้ พลังที่ฉันอัดเข้าไปในตัวเธอ เป็นตัวเร่งให้ ร่างที่แท้จริงในตัวเธอตื่นขึ้นแล้วเป็นการป้องกัน การเกิดการต่อต้านระหว่างสังกัดธาตุ เพราะงั้นเวลาปกติ เธอก็จะไม่มีเลือดเป็นสีขาวหรอกนะ ส่วนตัวอักษรที่ปรากฏเมื่อกี้ ตัวแรกเป็นภาษาปีศาจโบราณ อีกตัวเป็นภาษา ของพวกนางฟ้า มันเป็นความไม่มีวันลงตัวของเลือดปีศาจกับนางฟ้าเพียงแต่มันไม่มีปฏิกริยาต่อต้านกันเท่านั้นเอง”สเตล่าเหลือบมองแจจุงที่นั่งฟังตาแป๋ว ก่อนจะอธิบาย
“ดังนั้น ตามที่ฉันได้คุยกับพ่อเธอ เธอมีเลือดของนางฟ้าเข้มข้นกว่าเลือดปีศาจ ทำให้พ่อเธอคิดว่า มันอาจเป็นปัญหาได้ เพราะงั้น ฉันจำเป็นจะต้องผลึกพลังนางฟ้าในตัวเธอไว้ มันจะทำให้เธอ เปลี่ยนเป็น มอสเตอร์กาดำ เหมือนยุนโฮ โอเคมั้ย”
“ได้ฮะ...” แจจุงตอบ พร้อมกับที่สเตล่า เริ่มขยับมืออีกครั้ง ก่อนจะ มีแสงสีดำสนิท ปกคลุมไปทั่วร่างของแจจุง ไอพลังมืดมากมายกำลังแผ่เข้าไปในร่างกาย แจจุงรู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง คล้ายร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนทุกอย่างจะหายไป ปรากฏเพียง รอยสักเป็นรูปอักขระโบราณบนฝ่ามือซ้าย
“นั้นคือ รอยที่บอกว่าฉันผนึกพลังของเธอไว้แล้ว มีแต่ฉันที่จะคลายผนึกได้ ...... แจจุงยังเจ็บอยู่มั้ย ถ้าเจ็บอยู่จะไปนอนห้องพยาบาลก่อนก็ได้ แต่ถ้าไม่ ก็ไปห้องเรียนเลยดีกว่า”สเตล่าถาม
“ไม่ฮะ ผมไปห้องเรียนเลยดีกว่า ขอบคุณอาจารย์มากนะฮะ”แจจุงพูดพลางขยับตัวลุกขึ้น
“งั้นก็ได้จ๊ะ เดินไปประมาณ 30 ก้าวแล้วเลี้ยวขวาตรงบันได ก็ถึงห้องแจจุงแล้วนะจ๊ะ ........ แล้ว อีกอย่าง”สเตล่า พูดหยุดแจจุงที่กำลังจะเดินออกจากห้องให้หันมามอง
“ครับ อาจารย์” ร่างบางตอบ
“แจจุงรู้เรื่อง ปฏิกริยาต่อต้านของ ธาตุแต่ละธาตุใช่มั้ย” แจจุงพยักหน้า พลางคิดไปถึงตอนที่พ่อบอกในตอนแรก “แจจุงยังอยู่ในธาตุแสงนะ ถึงจะโดนผลึกพลังแล้วก็ตาม แต่ว่าสำหรับวัยแบบนี้ ถ้าพลังยังตื่นไม่เต็มที เรื่องการต่อต้านก็ไม่มีผลหรอก แต่ฉันเตือนไว้ก่อนก็แล้วกัน รีบไปเถอะ”
“ครับ” แจจุง รับคำก่อนจะเดินออกจากห้องไป
====================
ถ้อยคำของอาจารย์ใหญ่ ยังคงดังวุ่นวายอยู่ในหัวของแจจุง นี้มันอะไรกันเนี่ย เรื่องนี้มันมั่วไปหน่อยแล้วรึเปล่า (รึเปล่า ค่ะ???) สรุปคือ ตอนนี้ เขาเป็น มอนสเตอร์ สังกัด กาดำ แต่ว่า ยังเป็นธาตุแสง เหมือนเดิม .........ไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะวุ่นวายขนาดนี้.............แล้ว ทำไมโรงเรียนนี้มันมั่ว แบบนี้ เดินมาเป็นร้อยก้าวแลวไม่มีบันได โผล่มาสักขั้น
........ปึก........
เพราะ มัวแต่คิดอะไรมากมายอยู่ในหัว ทำเอาแจจุงเดินไปชนๆใครบางคนที่เดินนำอยู่ข้างหน้า
“ขอโทษนะ ฮะ”แจจุง รีบขอโทษทันที ก่อนร่างของผู้โดนประทุษร้ายจะหันกลับมา
“ยุนโฮ !!” แจจุง ร้องอย่างดีใจ เย้ ไม่ต้องหลงแล้ว “มาทำอะไรแถวนี้ พาฉันไปห้องเรียนหน่อยสิ”
“อะไร เรารู้จักกันด้วยเหรอ” ร่างสูงถาม ด้วยสีหน้าเย็นชา กับน้ำเสียงที่เย็นยิ่งกว่า
คำถาม นั้นทำเอา แจจุงหน้าเหวอ แต่นี้ก็ยุนโฮจริงๆนิน่า ไม่ผิดคนแน่ หนอย เจ้าหมีนี้ทำเป็นไม่รู้จักกันได้ ทำยัง เก๊กหน้า เย็นชาอีก เดี๋ยวถีบให้คว่ำซะเลย
“พอเหอะน่า ยุน ไม่ต้องมาแกล้งกันเลย ไปห้องเรียนดีกว่า แจหาทางไปไม่เจอ”
“แล้วมันเป็นธุระอะไรของฉัน ที่ต้องพานายไป แล้วอีกอย่างเรารู้จักกันตั้งแต่เมื่อไร”ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญๆ
“เอ๊ะ เจ้าหมี ความจำเสื่อมเหรอไง ฉันคิมแจจุง ไง ไปเหอะน่า ไม่ต้องมาตีหน้าขรึม”แจจุงยังอารมณ์เสียขึ้นมานิดๆ
“คิม...แจจุง” ร่างสูงทวนคำเบาๆ ก่อนจะแววตาจะไหววูบน้อยๆ ก่อนจะหายไป
“ใช่นะสิ ไม่ต้องทวน ไปกันเถอะ เจ้าหมี”แจจุงพูดพลางดึงแขนคนตรงหน้า
“เดี๋ยว ห้องเรียน เดินไปทางซ้าย มือ ก็ถึงแล้ว ฉันต้องไปหาอาจารย์ใหญ่”ร่างสูงตอบห้วนๆ ก่อนจะเดินหันหลังไปอีกทาง
“ยุนโฮ เป็นอะไรไปเนี่ย”แจจุงคิด ก่อนจะตัดสินรีบเดินไปตามทางซ้ายตามที่ยุนโฮบอก
====================
เมื่อ เดินมาเรื่อยๆ แจจุง ก็เริ่มเห็นนักเรียนคนอื่น เดินกันขวักไขว่ ความจริงบรรยากาศแบบนี้มันก็ เหมือนกับโรงเรียนทั่วไปในโลกมนุษย์ เพียงแต่ว่า คงจะเหมือนกว่านี้ ถ้านักเรียนบางคนไม่มีหูงอก ออกมา
“แจจุง” เสียงๆหนึ่งร้องทัก ก่อนแจจุงจะหันกลับไปมอง
“พี่ แทยอน” ร่างเพรียวบาง ของแทยอน เดินเข้ามาใกล้ ก่อนยิ้มอย่างสดใส
“ไงแจจุง ทำไมมาเดินอยู่ แถวนี้ ห้องเรียนนาย อยู่ฝากนู้นโน่น แล้วตกลง ไปหาอาจารย์ใหญ่มาเหรอ เห็นยุนโฮ มันบอกมา”แทยอนถามต่อ
“ฮะ อาจารย์บอกว่า ผมเป็นมอนสเตอร์ กาดำ เหมือน ยุนนะฮะ”
“ว้าว จริงเหรอ ยอดไปเลย พวกกานะ พลังปีศาจสูงๆทั้งงั้น ที่จริง ลืมบอกไปเลย ว่าพี่เป็นมอนสเตอร์ เสือขาว ส่วนจุนซูถึงเป็นน้องแท้ๆก็เหอะ แต่รายนั้นเป็น พวก พรายน้ำ เหมือนคุณทวดนะ เจ้ายุนโฮต้องดีใจแน่ๆ โรงเรียนนี้ พวกกานะมีอยู่ไม่กี่คนหรอก”แทยอนพูด
“แล้ว พวกพี่เพิ่งประชุมเสร็จเหรอฮะ”แจจุงถาม
“อ้อ ใช่ๆ แต่เห็นว่า ยุนโฮกับจุนซูยังไม่เสร็จเรื่องเลย ทั้งๆที่ปกติ เจ้ายุนโฮออกจะเผด็จการ สั่งๆๆ แถมหน้ายังนิ่งๆไม่มีใครกล้าแย้ง แปปเดี๋ยวก็น่าจะเสร็จแล้ว ช่วงนี้ทำไมรู้สึกเหมือนยุนโฮจะยิ้มๆ เล่นๆ ขึ้นก็ไม่รู้”แทยอนบ่น ก่อนจะหันไปมองหน้าแจจุง
“พี่ว่า แจจุงรีบไป ดีกว่าจะถึงเวลาเรียนแล้ว”
“ฮะ แล้วเจอกันนะ ฮะ” แจจุงบอก ก่อนจะเดินไปอีกฝั่งตามที่แทยอนบอก
===========================
“แจจุง” เสียงทุ้มๆเรียกแจจุงที่กำลังเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องเรียนมากมาย ก็ใครจะไปรู้ละว่าห้องไหน
“อ้าว ยุน จุนซู ชางมิน แล้วก็......”แจจุงร้อง เมื่อเห็น ยุนโฮ ชางมิน จุนซูกับชายหนุ่มหน้าตาขี้เล่น อีกคนหนึ่งเดิน เข้ามา
“ฉัน ชื่อ ปาร์คยูชอน มอนสเตอร์ จิ้งจอก เป็นเพื่อนยุนโฮ ชางมิน แล้วก็ กิ๊ก จุนซู”ยูชอนแนะนำตัว ด้วยน้ำเสียงขี้เล่น ก่อนจะส่งสายตาเจ้าชูไปทางจุนซู
“คุณยูชอน” จุนซูขู่เบาๆ อย่างไม่พอใจแต่ดูเหมือนคนถูกขู่จะไม่ค่อยสนใจ
“นี้แจจุง ใช่มั้ย เมื่อกี้ได้ยินเรื่องของนายแล้ว ยินดีที่ได้รู้จัก”ยูชอน พูดพลางยื่นมือมาข้างหน้า
“อย่า เผลอไปจับมือ ยูชอนดีกว่านะแจจุง เดี๋ยวโดนมันลากเข้าป่าไม่รู้ด้วย”ชางมินแซวขำๆ แต่ยูชอนกลับจ้องหน้า ชางมินอย่างหาเรื่อง
“เงียบไปเลยดีกว่าน่า ชางมิน ทำเสียแผนหมด”
“พอ ทั้งคู่นั้นแหละ ฉันว่ารีบเข้าห้องดีกว่า เราสายแล้วนะ .... จริงสิ ตกลงอาจารย์ใหญ่บอกว่า แจจุงเป็นมอนสเตอร์อะไรเหรอ” ยุนโฮ หันมาถาม
“กาดำ เหมือน ยุนนั้นแหละ”แจจุงตอบ ก่อนยุนโฮจะยิ้มน้อยๆ
“กะแล้ว เชียว ไปเถอะไปเข้าห้องกันดีกว่า” ยุนโฮพูดพลางเดินนำ ทั้งหมดเลี้ยวไปที่ห้องๆหนึ่ง
หลังจากแนะนำตัวเสร็จสรรพ แจจุงก็ถูกจับให้ไปนั่ง ข้างจุนซู การเรียนกับจุนซูค่อนข้างน่ากลัวเล็กน้อย เพราะดูเหมือนพี่แกจะเรียนแบบตั้งใจจนน่ากลัว ดวงตาเล็กๆนั้นแทบไม่ละจากกระดานแม้สักนาที ผิดกับแจจุง ที่ตอนนี้มองกระดานแล้วได้แต่ อ้าปากหาว ทำไมโลกปีศาจมันเรียนง่ายขนาดนี้เนี่ย มีทั้งวิชา เลข ภาษาเกาหลี เหมือนโลกนู้นไม่มีผิด จะไม่เหมือนก็ตรงเนื้อหา ที่ง่ายบรม แม้โลกนู้นแจจุงจะไม่ใช่คนเก่งมากมาย แต่มาอยู่โลกนี้ เขาว่า เขาอาจได้ท็อปก็ได้
หง่าน หง่าน นนนนน
เสียงระฆัง ที่ควรเป็นเสียงกริ่ง ในโลกนู้น ร้อง บอกเวลาหมดคาบช่วงเช้า ส่วนช่วงบ่าย จุนซู บอกว่า จะไว้เรียนภาคปฏิบัติ แบ่งไปตาม สังกัดของแต่ละคน แต่ว่า วันนี้เป็นวันแรก เลยจะให้ นักเรียนกลับไปจัดการ หอ ตัวเองให้เรียบร้อย
“นี้ แจจุง นายกลับไปดูหอพักนาย กับจุนซู ก่อนได้มั้ย”ยุนโฮ ที่เดินมาจากข้างหลังห้อง เดินมาบอกแจจุง
“อื้ม ได้สิ ยุนจะไปไหนเหรอ”
“พอดี มีธุระ นอกโรงเรียน นิดหน่อย จุนซูฝากแจจุงด้วยนะ”ยุนโฮพูดก่อนจะเดิน ออกไป
“นี้ไปกันเถอะ คุณแจจุง” จุนซูพูด ก่อนจะเดินนำแจจุงออกไป
==========================
“จุนซู จ๋าๆๆๆ” เสียงเจ้าชู้ของยูชอน ดังมาแต่ไกล แจจุงที่เตรียมจะหยุดเดิน กลับ ต้องเดินต่อ เพราะ จุนซู เล่นรีบจ้ำอย่างรวดเร็ว
“จุนซู จะรีบ เดินไปไหนอ่ะ” ยูชอนที่ตอนนี้ เดินมาตัดหน้าทั้งสองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ก็รีบกลับหอ นะสิ คุณยูชอน มีอะไรรึเปล่า”จุนซูถามพลางตีหน้าบึ้ง
“นี้จุนซู บอกแล้วใช่มั้ย ว่าให้เรียกว่ายูชอนก็พอ .....แล้วยูชอนขอติดตาม เจ้าหญิงกลับหอพักได้ด้วยรึเปล่าค๊าบ”
“ไม่” จุนซู ปฏิเสธ พลางสะบัดหน้าหนี แจจุงที่มองเหตุการณ์ทั้งหมดยิ้มอย่างขำๆ
“จุนซูอย่าใจร้ายเลย ให้ ยูชอนไปด้วยก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย” แจจุงรีบพูด เพราะเห็นหน้ายูชอนดูเหมือนจะใจแป้วลงทุกที
“ก็....”
“จุนซู” เสียงทุ้มๆ ขัดเสียงหวานของจุนซู ขึ้นมา ทำเอาทั้งสามต้องหันหลังกลับไปมอง
“คุณยุนโฮ ทำไมไปทำธุระเสร็จแล้วจัง”จุนซู ถาม พลางหันไปมองหน้าแจจุง อย่างตกใจ
“นั้นสิ ไอ้ยุน แกเพิ่งเดินชนกับฉันเมื่อกี้เองไม่ใช่เหรอ”ยูชอน ถามต่อ ด้วยสีหน้างงๆไม่แพ้กัน
“ฉันไม่ได้ออกไปไหนทั้งนั้นแหละ ตอนนี้พวกนายช่วยฉัน หา จุงโฮ ก่อน แล้วฉันจะอธิบายให้ฟัง” ยุนโฮพูดด้วยสีหน้าเย็นชา ตามเดิม
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ ยุนโฮ แกพูดอะไรของแก เมื่อกี้แก บอกว่าจะออกไปข้างนอก ไม่ถึง 2 นาทีพวกฉันก็มาเจอ แกที่นี้ แล้วบอกให้ฉันหา จุงโฮอะไรนั้น นี้มันอะไรของแก” ยูชอนถาม เพราะตอนนี้ทั้งสามคน ดูเหมือนจะระบบรวนกันหมดแล้ว
“หึ ...”ริมฝีปากเยียดยิ้ม ก่อนจะพูดต่อ “ ก็ จุงโฮ มัน..............”
/////////////////////////////////75%//////////////////////////////////
^__Edit 25%__^
T@lk
เห็นมีคนเดาเนื้อเรื่องเข้ามาเยอะ อืม.....ตกลง มันคนสองบุคคลิกหรือว่า แฝดกันแน่น
----------------------------------------------------------
“ก็จุงโฮ มัน เป็น น้องชายฉันนะสิ”ร่างสูงตอบ พลางยิ้มเหยียดๆ โดยหารู้ไม่ว่าคนที่เหลือ ดูจะช็อค กันไปหมดแล้ว
“เฮ้ย หมายความ ฝาแฝด แกงั้นเหรอ ทำไมแกไม่เคยบอกเลยว่ะ” ยูชอนถาม
“ก็แกไม่เคยถามนิ”ร่างสูงกลับว่าไปนู้น ทำเอาคนฟังได้แต่ปลงๆ
“ตกลง ว่าไงกันแน่ เนี่ย ยุนโฮ คือ จุงโฮ เหรอ แล้วนี้คือ ยุนโฮตัวจริงใช่มั้ย” ร่างบางที่เงียบอยู่นาน ถามขึ้น
“ก็ประมาณนั้น จุงโฮ เป็นน้องชายฝาแฝดที่อยู่ที่เอโดะ แต่อยู่ก็กลับมา แล้วก็สวมรอยเป็นฉัน แล้วยังหลอกฉันไปหามันที่เอโดะแทน”
“อ้อ เข้าใจแล้วครับ ผมจะช่วยให้คุณจุงโฮให้เองครับ” จุนซูพูด เขากะแล้วไม่มีผิดไม่มีทางที่คนอย่างยุนโฮ จะยิ้มได้สดใสขนาดนั้น
“อืม ขอบใจ งั้นเดี๋ยวฉันจะไปหานอกโรงเรียน”ยุนโฮตอบ พลางกำลังทำท่าจะเดินออกไป
“แต่.........ฉันว่าไม่ต้องหาแล้วล่ะ”เสียงยูชอน ทำเอาทั้งหมด หันมามอง “ก็นู้นไง มานู้นล่ะ”
ยูชอนพูด พลางชี้ไปทางประตูทางเข้าโรงเรียน ร่างสูงของชายคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาพร้อมด้วยรอยยิ้มอวดดี ยุนโฮมองคนตรงหน้า ก่อนจะเหยียดยิ้มน้อยๆ
“พวกนายไปกันก่อนเถอะ ฉันมีเรื่องส่วนตัวต้องสะสาง”
“ไง พี่ ไปเที่ยว เอโดะ สนุกมั้ย”จุงโฮถาม ด้วยน้ำเสียงกวนอวัยวะเบื้องล่าง เมื่อเห็นพี่ชายเดินมาประจันหน้า
“ก็ดี แต่จะดีกว่านี้ ถ้าไม่มีใครมาสวมรอยฉัน”ยุนโฮถาม ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาสุดๆ “กลับเอโดะ ไปซะ ถ้าไม่อยากให้ฉันโกรธ”
“ไม่กลับ ผมจะมาอยู่ที่นี้แหละ”
ยุนโฮ จ้องหน้าน้องชาย ด้วยสายตาเขม็ง ก่อนจะถามต่อ“ เหตุผล ขอเหตุผล”
“พี่เองก็รู้ ไม่ใช่เหรอ ไงเหตุผลนะ” จุงโฮตอบ พลางจ้องสายตาพี่ชายกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน
“หึ แกไม่มีสิทธิ์อ้างเหตุผลนั้น”
“ไม่มี งั้นเหรอ ?? แล้วเราจะได้เห็นกัน ยังไงผมก็จะย้ายมาอยู่ที่นี้ ไม่ว่าพี่จะเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม” จุงโฮ ยืนคำขาด ก่อนจะเดินกระแทกไหล่พี่ชายที่ตัวแทบจะสูงเท่ากัน ไปอย่างแรง
“อ้อ ลืมไปอย่าง...”จุงโฮ หยุดเดิน ก่อนจะหันหลังมามองหน้ายุนโฮ “งานนี้ฉันไม่สนหรอกนะว่าพี่เป็นพี่ฉัน ไม่ว่ายังไง ทุกอย่างจะต้องเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น”
ยุนโฮจ้องหน้าน้องชาย ด้วยสีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก ก่อนจะเดินไปหาน้องชายใกล้ๆ
“อย่าดีแต่ปากก็แล้วกัน” พูดจบ ร่างสูงก็เดินกระแทกไหล่จุงโฮเข้าอย่างจัง ก่อนจะเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจ
=====================
“นี้แหละ ห้องแจจุง เข้าไปสิ” จุนซูพูด ขณะที่ทั้งสาม หลังโดนยุนโฮ ไล่ แบบสุภาพๆ ออกมาก็เดินกันมาจนถึง หอ ของบรรดานักเรียน ตึกหอ เป็นเหมือนโรงแรมในสมัยวิกตอเรีย มีโคมไฟระเย้า สวยงาม อลังการ แต่ บางมุมก็ดูขลังชวนคิดถึง ร่างไร้ชีวิตที่อาจสิ่งอยู่ ณ มุมใด มุมหนึ่ง
“อื้ม แล้ว ห้อง จุนซูกับยูชอน อยู่ตรงไหนล่ะ”แจจุงถาม พลางไขกุญแจห้อง
“ห้องฉัน อยู่ ถัดไปประมาณ 5 ห้องนะ ส่วนห้องคุณยูชอน ก็.......”
“อยู่ตรงข้ามห้อง จุนซู พอดีเลย”ยูชอนพูดพลางยิ้มหน้าบาน “งั้น ฉันกับจุนซูก็กลับห้องก่อนนะ มีอะไรแจจุงก็เดินไปเรียกแล้วกัน ส่วนห้อง ยุนโฮ อยู่ชั้นบนสุดเลย ห้องใหญ่มากๆด้วย”
“อื้ม ไว้มีปัญหาอะไร แจจุงจะไปหาจุนซูกับยูชอนแล้วกันนะ ส่วน ยุนโฮ ....ยุนโฮตัวจริง ดูน่ากลัวจัง แจจุงว่า จุงโฮ ดูน่ารักกว่าซะอีก”ร่างบางพูดแกมบ่นเล็กน้อย
“ไม่หรอก คุณยุนโฮนะ จริงๆเห็นแข็งๆแบบนั้น เป็นคนดีมากๆเลย เก่งมากด้วย เป็นคน เย็นชาแต่ภายนอก ถ้าได้เป็นเพื่อนกันก็จะรู้”จุนซูตอบ ด้วยสีหน้าชื่นชม
“จ้า แจจุงเข้าห้องแล้วดีกว่า บนระเบียงตกค่ำ เริ่มหนาวหน่อยๆแล้ว”แจจุง บอกลาจุนซูกับยูชอนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะแยกย้ายกันเข้าห้องไป
“ว้าวววววว” แจจุง ร้องอีกครั้ง นอกจากตัวหอพักที่สวยแล้ว ห้องพักนี้มันก็ยังไงห้องนอนเจ้าหญิงในเทพนิยาย เตียงเป็นเตียง สี่เสา สลักลายสวยงาม โต๊ะ เก้าอี้ ตู้เสื้อผ้าในห้อง ก็เป็นโทนสีน้ำตาลเข้ม ดูมีมนตร์ขลัง ร่างบางเดินสำรวจไปเรื่อยๆ ในห้องน้ำมีอ่างน้ำ ขนาดย่อมเยา กับกระจกบานใหญ่
จุนซู บอกว่า ห้องพักของแต่ละคน จะไม่เหมือนกัน แต่มันจะจัดแต่งตัวมันเองตามความต้องการของ เจ้าของห้อง ....สงสัยคงจะจริงอย่างที่จุนซูว่าจริงๆ นี้แหละห้องนอนในฝันของเขาเลย
แจจุง เดิน ดูนู้นดูนี้ในห้อง อย่างเพลิดเพลิน ก่อนสายตาจะไม่สะดุ้ดกับบางสิ่ง ที่ไม่ควรจะมาอยู่ที่นี้
สโนว์บอล อันนั้น.......!!!
ร่างบางไม่รอ ช้ารีบ ถลาไปหยิบ สโนว์บอลที่ตั้งอยู่ข้างหัวเตียงขึ้นมาทันที
......นี้มัน สโนว์บอล ไม่สิ เมมโมเรียล ที่แม่ให้มาจริงๆด้วย........
......ทำไมมาอยู่ที่นี้น้า..
..........หรือว่า..
ถ้อยคำของ ร่างสปิริต ดังขึ้นมาในหัวของแจจุงอีกครั้ง
“เมโมเรียล จะพานายมาที่นี้อีก”
........สปิริต มีอะไรจะบอกเขางั้นเหรอ .......
..................แล้วเขาจะไปที่โลกนั้นอีกได้ยังไงล่ะ ??
ร่างบางที่กำลังใช้ความคิดอย่างหนัก ต้องหยุดคิด กระทันหัน เมื่อมีเสียงบางอย่างเกิดขึ้นที่หน้าประตูห้อง
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“ฮะ แปปนึง นะฮะ” แจจุงตะโกนออกไป ก่อนจะวางสโนว บอลล์ไว้ ที่เดิน แล้วรีบเดินไปเปิดประตูห้อง
“ใครเหรอ ........เอ๊ะ ...นาย ..” แจจุง มองร่างสูง ที่ดูคุ้นตาที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนร่างบางจะพยายามใช้ความคิดอย่างหนัก
“ขอโทษนะ แต่ว่า นาย ยุนโฮ หรือ ว่า จุงโฮล่ะ”
.....
................
T@lk 20-01-50
มาต่อ แล้วค่ะ ขอโทษจริงๆที่มาต่อให้วันนี้ คือ เมื่อวานเน็ตมันเน่านะค่ะ ที่บริษัท เขาบอกว่า จะปรับปรุงระบบ เน็ต จะใช้ได้วันนี้ เลยมาอัพให้ค่ำๆของวันนี้แทน ขอโทษด้วยนะค่ะ ข้าน้อย สมควรตายจริงๆ ค่ะ
เพื่อ ไถ่โทษ ขอเวลา ซัส สักครู่ในการปั่น ตอนต่อไปให้ได้สัก 50% แล้วจะเอามาลงให้ทันทีค่ะ
อื้ม ตอนนี้ ผลการโหวต เหมือน YJ 3 จะพุ่งกระชูดจริงๆนะค่ะ YJ 4 ก็เห็นโผล่มาเป็นระยะๆ รีบปั่นให้ทันนะค่ะ
สำหรับ วันนี้ วิวเวอร์ เกิน 1000 แล้ว ขอ อนุญาต กรี๊ด นิดนึงนะค่ะ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน เข้ามาเม้น เข้ามาโหวต นะค่ะ ตอนนี้กำลังลุ้นให้ เม้น ถึง 100 อยู่ หุหุ
ขอชะแว๊บ ไปปั่นต่อก่อนนะค่ะ เดี๋ยวจะเอามาลงค่ะ
-----------------------------------
T@lk
ถูกใจกันป่ะค่ะ สุดท้าย สวยๆแบบแจ ไม่ยอมให้เป็นมอนสเตอร์ธรรมดาๆหรอก สวยแบบนี้ ต้อง นางฟ้า เท่านั้น !!! (คนแต่งเคลิ้ม)
ความจริงบทนี้ ตอนแรก พิมพ์ได้ ประมาณ 30 %แล้ว ว่าจะให้ครบ 100 ก่อนค่อยเอามาลง เพราะ วันหยุดวันนี้ กะจะอ่านฟิค ตั้งแต่ มีฟิคตัวเองไม่ค่อยได้อ่านฟิคของคนอื่นเลย
แต่แล้ว ดันเปิดบอร์ด ที่ไม่ได้เข้ามานาน เนื่องจากไปติดฟิคอยู่หลายเรื่อง เจอเรื่องที่ยุนแจจูบกันที่ญี่ปุ่นพอดี กรี๊ด จิ้นอย่างรวดเร็ว มันเป็นเรื่องชวนจิ้นแห่งปีจริงๆค่ะ เลยต้องมาแต่งฟิคต่อ ค่ะ ด้วยความที่จิ้นเกิน แต่แล้ว จะครบตอนแล้ว ทำไมมันไม่หวานสักทีล่ะเนี่ย ฉ้านวางพล็อตให้มีปมปัญหาเยอะเกินรึเปล่ากว่าจะแก้ได้ เล่นเอาเหนื่อยๆ จบตอนนี้ ปัญหาน่าจะเคลียร์ไปได้หลายอย่างแล้ว ตอนน่า มีหวานแน่ๆ คนแต่งกำลังต้องการ
ใกล้ถึง วันเกิด มี้ แจ แล้วนะค่ะทุกคน ตอนนี้กำลังคิดว่า จะแต่ง ฟิคสั้น ฉลองให้มี้ แต่ไม่รู้จะแต่งได้รึเปล่า ไม่เคยแต่งเรื่อง ให้จบในไม่กี่หน้า เอสี่ได้สักทีค่ะ พล็อตก็ยังไม่ได้คิดที วันนี้ เลยขอมาถามเพื่อนหน่อยนะค่ะ ว่า อยากอ่านช็อตฟิคแบบไหนกัน
1. ถ้าคุณอยากอ่านแบบเส้าๆ อ่านแล้วอยากฆ่าตัวตาย ?? (เป็นแนวที่ถนัดที่สุดเลยค่ะ) พิมพ์ YJ1
2. ถ้าคุณอยากอ่านแบบ หวานๆ อ่านแล้วมดขึ้นจอ อาจมีน้ำเน่าไหลเยิ้มออกมาด้วย กรุณา พิมพ์ YJ2
3. ถ้าคุณอยากอ่านแบบโหดๆ ซาดิสๆ แต่แฝงได้ด้วยความน่ารัก พิมพ์ YJ3
4. ถ้าคุณอยากได้แบบ โชตะ (คนแต่งแอบปลื้มแนวนี้) กรุณาพิมพ์ YJ4
คุณ สามารถ ร่วมโหวตได้ ตั้งแต่ วันนี้ จนถึง วันที่ 23 มกราคมนี้ เท่านั้น
วิธีการร่วม สนุก
พิมพ์ รหัสที่คุณ ชื่นชอบ ลงในช่องคอมเม้นท์ ก่อนกดส่งมาได้ ฟรี ไม่เสียตังค์ แต่ถ้าคุณไม่ส่ง ระวัง เราจะตามไปหลอนนนนนน คูน ในวันเกิดมี้ แจ
5555+ เข้าใจหน่อยนะค่ะ ว่าคนแต่งไม่สมประกอบ เท่าที่ควร ถ้ามีเม้น มาเยอะๆ จะรีบมาต่อ ที่เหลือ 25% นะ ร่วมโหวตกันเยอะๆด้วยนะค่ะ ใครไม่ไปอ่านเรื่องยุนแจ จูบกันที่ผับในญี่ปุ่น รีบไปอ่านนะ มันชวนจิ้นจริงๆค่ะ
ความคิดเห็น