คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter2 : Why..??. ][ 100% Upzz][
T@lk
อ่า ... มาต่อให้แหละค่ะ เห็นอยากรู้กันจังว่ามี้แจเรามีความหลังอะไรกับเจ้าหมี หุๆ ไม่บอกหรอกน่า
Chapter 3 : Welcome to School Monster
“ตุ้บ” ร่างสูงยืนลงบนพื้นอย่างสง่างาม ปีกสีดำที่ยาวสยายถูกหุบหายเข้าไปอีกครั้ง
“แจจุง ปล่อยฉันได้แล้ว ถึงแล้ว” ยุนโฮพูดก่อน ร่างในอ้อมกอดจะลืมตา พลางรีบผละออกจากร่างเขาทันที
“ไป ไปซื้อของกันข้างในเถอะ” ยุนโฮว่า ก่อนจะรีบเดินนำหน้าแจจุงไปที่ตอนนี้ดูจะตาค้างกับสิ่งก่อสร้างตรงหน้า
สถาปัตยกรรมตรงหน้า ทำแจจุง อิ้งกิมกี่ จนพูดไม่ออก ตึกมากมายที่ถูกสร้างด้วยอิฐสีแดงไม่ก็จากก้อนหิน เหมือนตึกเก่าๆในยุโรปสมัยโบราณ แถมพื้นทางเดินยังก่อด้วยอิฐเกือบทั้งหมด ร้านค้าที่มักเปิดในชั้นล่างของตึก ขายของแทบทุกชนิด ตั้งแต่โอ่งไห ธรรมดาๆจนถึง ร้านขายสัตว์เลี้ยงร้านใหญ่ที่มีตั้งแต่ หนูยันมังกร ผู้คนส่วนใหญ่แต่งตัวกันเหมือนหลุดออกมาจากสมัย โกธิค ไม่มีผิดเพี้ยน เป็นการแต่งกายด้วยชุดโทนดำ ชวนให้คิดถึงแม่มด หรือว่า ท่านเคาท์ ในสมัยก่อน
.........เอ้..เดี๋ยวนะ …..คนส่วนใหญ่แต่งตัวกับแนวโกธิค แล้วตอนนี้เขา......
แจจุงละสายตาจากสิ่งก่อสร้างตรงหน้า ก่อนจะสังเกตได้ว่า คนส่วนใหญ่จ้องเขาราวกับตัวประหลาดก็ไม่ปาน
“ยุนโฮ !!! ไหนว่าจะพามาซื้อชุดใหม่ ไงเล่า”แจจุงหันไปตะคอกใส่ยุนโฮ มาซื้อชุดทำไมเดินอยู่ได้ตั้งนานสองนานขนานนี้ เมื่อกี้ก็ผ่านร้านขายเสื้อผ้ามาตั้งหลายร้านแล้ว ยังไม่ยอมหยุดอีก
.....แกล้งกันนิน่า เจ้าหมี......
“เอ้...จริงสิ ลืมไปเลยเห็นแจจุงไม่พูดอะไร ก็เลยคิดว่าไม่ต้องซื้อแล้วก็ได้มั้ง”ยุนโฮ พูดพลางกลั้นหัวเราะ เพราะหน้าคนสวยไม่รู้ว่าแดงเพราะโกรธเขา หรือ ว่าแดงเพราะมีแต่คนจ้องซะไม่วางตาขนาดนี้กันแน่
“ไม่ต้องมาแกล้งกันเลยนะ ฉันไปซื้อเองก็ได้”แจจุงพูดก่อนจะสะบัดหน้าหนีอย่างงอนๆ แต่ทำให้ ยุนโฮ คงต้องหัวเราะต่อแน่ๆ ถ้าตาคู่โตนั้นจะไม่หันมาจ้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“ล้อเล่นน่าๆ ไปกันเถอะๆ” ยุนโฮยิ้มก่อนจะดึงมือ แจจุงไปยังร้านขายเสื้อที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
ไม่นาน แจจุงที่ถูกยุนโฮลากมา ก็มาถึงหน้าตึกเล็กๆภายในตกแต่งด้วยไม้สีบีชทั้งร้าน มีเสื้อผ้าแนวโกธิค ตั้งเรียงอยู่เต็มร้าน ยุนโฮเดินเข้าไปในร้าน ก่อนหญิงสาวสวยคนคนหนึ่งจะเดินออกมาทักทาย
“อ้าว ยุนโฮ เองเหรอ พี่ก็นึกว่าใคร...แล้วนั้นพาใครมาด้วยล่ะ” หญิงสาวในชุดเดรสกระโปรงสั้นสีดำสนิท ดูน่ารักราวกับตุ๊กตา พูดกับยุนโฮอย่างเป็นกันเอง
“นี้ ชื่อ แจจุง ครับ พี่แทยอน เป็นเพื่อนผมเอง”ยุนโฮบอกพลางยิ้มหวาน
“อ้อ....สวัสดีจ๊ะ พี่ชื่อ แทยอน เป็นรุ่นพี่ของยุนโฮที่โรงเรียน เรียกว่าแทยอนเฉยๆก็ได้นะจ๊ะ”แทยอนแนะนำตัวพลางยิ้มให้แจจุงอย่างเป็นมิตร
“ฮะ...ผมชื่อ คิมแจจุง ยินดีที่ได้รู้จักฮะ”แจจุงยิ้มหวาน
“เออ...แล้วแจจุง ทำไมถึงแต่งตัวแบบนั้นล่ะ”แทยอนที่มองการแต่งตัวของแจจุงอย่างงุนงง “มันเป็นแฟชั่นใหม่เหรอ ????”
“เออ....คือ..”แจจุงอำอึ้ง พลางหันไปมองหน้ายุนโฮ เพื่อขอความช่วยเหลือ
“คือ แจจุง เพิ่งย้ายมาจาก ทางเหนือ นะครับพี่ ที่นู้นเขาแต่งตัวแบบนี้กัน ผมก็ว่ามันแปลกๆนั้นแหละครับ พี่ช่วยหาชุดใหม่ให้หน่อยได้มั้ยครับ”ยุนโฮบอก พลางยิ้มแห้งๆ
แทยอน พยักหน้าๆตามอย่างเข้าใจ แม้เธอจะรู้สึกตะงิดๆก็เถอะ ในเมื่อเจ้าตัวไม่อยากบอกก็ไม่ควรจะเซ้าซี้
“งั้นตามพี่มาทางนี้สิ”
==============================
“เออ พี่ แทยอนฮะ แบบนี้ดีแล้วเหรอฮะ”แจจุงถามความเห็นจากพี่สาวข้างๆ ความจริงพี่แทยอนเป็นคนอัธยาศัยดี คุยง่าย แถมยังดูจะเป็นผู้ใหญ่อีกต่างหาก แต่ว่าทำไมพี่เขาถึงให้แจจุงมาใส่ชุดแบบนี้เนี่ย ไหนว่ายุคนี้มีแต่โกธิคไม่ใช่เหรอไง
ดวงตากลม มองตัวเองในกระจก ภาพที่ปรากฎ ตรงหน้า เป็นภาพตัวเขาเองในชุด เสื้อแขนยาวสีขาวกับกางเกงขายาวสีครีมเรียบๆ แต่ที่จริง ชุดพวกนี้พี่แทยอน หยิบมันมาจากกองเสื้อผ้าผู้หญิงนะ ความจริงตอนแรก พี่แทยอนหยิบเดรสสีดำคล้ายๆของตัวเองมาให้แจจุงใส่ด้วยซ้ำ
“ดีแล้วซิจ๊ะ แต่ว่า แจจุงใส่เดรสตัวนั้นสวยกว่าแบบนี้ตั้งเยอะนะ”
“พี่แทยอน ผมเป็นผู้ชายนะฮะ จะใส่เดรสแบบนั้นได้ไง ความจริงผมอยากใส่ชุดแบบยุนโฮมากกว่าอีก” นี้เป็น หนึ่งในหลายๆครั้งแล้ว ที่ความหน้าหวานเกินชายทำให้แจจุงมีปัญหา
“ฮ่ะๆ พูดเป็นเล่นน่า แจจุง ชุดแบบนั้นนะไม่มีไซส์เล็กเท่าตัวแจจุงหรอก”
“แต่...”
“ไปเหอะน่า แจจุง ยุนโฮคอยนานแล้วนะ”แทยอนไม่เปิดโอกาสให้แจจุงเถียงแถมยังลากแจจุงออกไป
============================
“เสร็จแล้วๆ” แทยอน ตะโกน ก่อนจะลากแจจุงออกมา
“เอ๋ ..จุนซูกลับมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”แทยอน พูดต่อ เมื่อมองเห็นน้องชายของตนนั่งคุยอยู่กับยุนโฮที่ห้องรับรอง
“สักพักแล้วล่ะฮะ” จุนซูตอบ ด้วยเสียงหวานๆที่หวานจนไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเสียงผู้ชาย
“นี้ แจจุง ที่ฉันเล่าให้ฟังเมื่อกี้ ไงจุนซู”ยุนโฮ พูดพลางดึงแจจุง มาข้างหน้า
“อ้อ สวัสดีฮะ ผมชื่อ จุนซูฮะ เป็นน้องชายพี่แทยอน เพื่อนคุณยุนโฮ” จุนซูพูดพลาก้มหัวนิดๆ
“ฮะ ผมชื่อ แจจุง”แจจุงตอบ พลางมอง คนตรงหน้า จุนซู แต่งตัวคล้ายกับชุดที่เขากำลังใส่อยู่ สงสัยว่าคนที่โดนพี่แทยอนบังคับคงไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวซะแล้ว จุนซู เป็นคนน่ารัก แถมนิสัยยังดูค่อนข้างเรียบร้อย ไม่ค่อยพูด ผิดกับพี่แทยอนที่ดูรั่วๆ
“นี้ แจจุง จุนซู เป็นประธานชั้นปีนะ ทำความรู้จักไว้ซะ ส่วนพี่แทยอน ก็เป็นประธานนักเรียนหญิง นะ จะบอกให้” ยุนโฮ พูด ทำเอา จุนซูหน้าแดงแจ๊ด
“โห จริงเหรอฮะ จุนซูยอดไปเลย”แจจุงพูด
“มะ....ไม่ขนาดนั้นหรอกฮะ คุณยุนโฮต่างหากที่เป็นประธานนักเรียน”จุนซูตอบก่อนหูจะเริ่มแดงตามหน้า
“ประธาน นักเรียน !! ใครเลือกเจ้าหมีนี้เนี่ย”
“ใครเป็นหมีกันล่ะ แจจุงเรียกให้มันดีๆหน่อยสิ” ยุนโฮรีบเถียงกลับทันที
“เจ้าหมีเหรอ ฉายาใหม่เหรอยุนโฮ” พี่แทยอนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันไปแซว “นี้พ่อหมีน้อย จ่ายเงินค่าเสื้อแจจุงด้วย จะเย็นแล้วไม่รีบกลับบ้านเหรอ ”
“พี่แทยอน ผมไม่ใช่หมีซะหน่อย”ยุนโฮ เถียงขณะที่หน้าเริ่มแดงๆเพราะความอาย ก่อนจะยืนเงินให้แทยอน
“จะว่าไป ยุนโฮ ก็หน้าเหมือนหมี จริงๆด้วย แจจุงเนี่ยคิดได้ไง” แทยอนรับเงินจากยุนโฮแต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปล้อร่างสูง
“ใช่มั้ยล่ะ พี่แทยอน แจก็ว่า....”
“แจจุง กลับบ้าน” ยุนโฮ ตะโกนหยุดคำพูดของแจจุงก่อนจะลากมือ น้อยๆ ออกจากร้านไปเร็ว เกินกว่าจะมีเวลาบอกลาพี่แทยอนกับจุนซูด้วยซ้ำ
“นี้จุนซู ว่ามั้ยว่า ยุนโฮเปลี่ยนไป..อื้ม เหมือนเป็น คนละคน”แทยอน หันไปถามน้องชายหลังทั้งสองออกไปแล้ว
ร่างเล็กพยักหน้า ก่อนจะตอบพี่สาว “นั้นไม่ใช่ ยุนโฮ หรอกฮะพี่ ไม่มีทางที่ยุนโฮจะยิ้มได้ขนาดนี้”
“นี้ คิดมากไปรึเปล่า จุนซู ถ้าไม่ใช่ยุนโฮ แล้วจะเป็นใครล่ะ”แทยอน มองหน้าน้องชายก่อนจะพูดต่อ “มาช่วยกันเก็บร้านดีกว่า คิดไปก็เท่านั้นแหละ พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้วนะ”
จุนซูพยักหน้า แต่ ดวงตาสีดำคู่เล็กนั้น กลับยังไม่ละ สายตาไปจากทางที่ คนสองคนเพิ่งเดินออกไป
..........นั้นไม่ใช่ ยุนโฮ .....มันอาจจะหลอกพี่แทยอนได้ แต่ หลอกจุนซูที่เฝ้ามองยุนโฮมาตลอดเวลาไม่ได้หรอก...
..........ถ้ายังงั้น แจจุง จะรู้มั้ยนะ ว่าตัวเองอยู่กับใคร....
============================
“ตุ้บ” ยุนโฮ ค่อยๆร่อนลงที่พื้นอย่างช้าๆ ก่อนจะวางร่างบางลง
“แล้วพรุ่งนี้จะมารับนะ ไปโรงเรียนด้วยกัน”ยุนโฮพูดพลางยิ้มหวาน
“อื้ม ..... เออ ยุนโฮ ยุนโฮกับฉัน เคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า” แจจุงถามขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆเขาถึงถามคำถามนั้นออกไป เวลาอยู่กับยุนโฮ มันรู้สึกเหมือนคุ้นเคย แต่บางครั้งก็รู้สึกว่า มันไม่ใช่
ร่างสูงก้มหน้านิ่ง ไม่ยอมตอบคำถาม ก่อนในที่สุดร่างสูงจะพูดอะไรบ้างอย่างออกมา
“แจ ยุนเรียกแจ แบบนี้ได้มั้ย ....แล้วแจเรียก ยุนว่ายุนนะได้มั้ย”
“เออ....ก็ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ ก็เป็นเพื่อนกันแล้วนี้น่า”แจจุงตอบ
“อื้ม ก็แจ เป็นเพื่อนยุนนี้น่า......ยุนว่าแจรีบเข้าบ้านดีกว่า เดี๋ยวพ่อแจจะเป็นห่วง”
“ได้ งั้น เจอกันพรุ่งนี้นะยุน” แจจุงตอบ ก่อนจะโบกมือ ลายุนโฮที่ตอนนี้กางปีกสีดำออกอีกครั้งก่อนจะบินออกไป
=====================
หลังจาก เข้าบ้าน แจจุงก็พบว่า พ่อยังไม่อยู่บ้าน ทั้งๆที่มีคำถามมากมายที่อยากจะถาม แต่ว่าตอนนี้คงต้องพักไว้ก่อน ร่างบางจัดการ อาบน้ำแต่งตัว ด้วยเสื้อผ้า ที่พี่แทยอนจัดมาให้ ก่อนจะใช้ห้องนอนที่เคยใช้ เป็นห้องนอนไปก่อน ก่อนจะไปสะดุ้ดตากับอะไรบ้างอย่าง
สโนว์บอลล์ อันเดิมที่แสนคุ้นตา ปรากฏอยู่บนหัวเตียง
‘ตอนฟื้นมายังไม่เห็นเห็นเลย .....มาอยู่ที่นี้ได้ยังไงนะ’ ร่างบางคิด ก่อนจะตัดสินใจคิดว่าตัวเองคงจะไม่ทันสังเกตเอง ร่างบางทิ้งตัวลงนอน พร้อมตัดสินใจหมุน สโนว์บอลล์อีกครั้ง ท่วงทำนองแห่งความเศร้าโศก ดังขึ้นมาอีกครั้ง แจจุงรู้สึกเหมือนหนังตาหนักอึ้ง ก่อนจะค่อยๆปรือลงอย่างช้าๆ
.............พร้อมกับบ้างอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น
คุยกันสักนิดค่ะ ไม่ต้องสงสัยนะค่ะ ว่าทำไมตอนนี้ มันยาวๆ ความจริงอยากจะแต่งให้ได้ 50 เปอร์เซ็นแรกยาวสักเท่านี้แหละค่ะ แต่ด้วยความที่ตอนแรกมันต่อไม่ยืดจริงๆ ก็เลยต้องจบก่อน ตอนนี้เรื่องทุกอย่างดูจะมีปม เต็มไปหมดแล้ว อย่างเพิ่งงง นะค่ะ ตอนหน้า เซอร์ไพรส์แน่ๆค่ะ ทุกคนจะได้เห็นธาตุแท้ของอิหมี หุหุ เซียจ๋า ออกมาแล้วนะค่ะ แล้วหนูเขาคิดอะไรอยู่ติดตาม ตอนหน้านะค่ะ
เมื่อวาน สอบไปแล้วค่ะ เป็นสอบกลางภาค ก็ทำได้ตามบุญตามกรรมนั้นแหละค่ะ วันนี้ โรงเรียนเลยปิด เลยมีเวลา มานั่งทำ บีจี กับ โปสเตอร์ฟิค ค่ะ ความจริงอยากได้มี้แจใส่ชุดสูทสีขาว แต่ว่า ภาพที่มีมุมไม่เข้ากับภาพยุนเลย พอไปขอเพื่อน เพื่อนก็ดันไม่มี หรือ หาไม่เจอซะอีกค่ะเลย ต้องทำแบบที่เห็นมาก่อนค่ะ
อัพไปก่อนนะค่ะ 50% อีกครึ่งหลังจะเอามาลงให้เร็วที่สุด น่าจะวันจันทร์นะค่ะ วันเสาร์-อาทิตย์อย่างที่บอกค่ะ จะไปเที่ยว พร้อมแบก รายงานเขียนมือไปทำอีก 2 ฉบับ T^T รู้สึกอนาจตัวเองอย่างบอกไม่ถูก
สำหรับ อิเมจ แทยอน ก็คือ แทยอน So Nyeo Shin Dae นั้นเองค่ะ เป็นพี่สาวสุดรั่วของ Sus เองค่ะ
นี้ภาพสำหรับคนที่ไม่เคยเห็น
สำหรับ คำว่าโกธิค ที่เห็นกันบ่อยมากในตอนนี้ ก็มีผลมาจาก โกธิคลิซึ่ม ของ Sus อีกแล้วค่ะ โกธิค เป็น ชื่อของสมัยของสถาปัตยกรรมที่เกี่ยวข้องกับพวกแม่มดหน่อยๆนะค่ะ ขึ้นภาพประมาณโบสถ์ที่ทำด้วยกระจกหลังคาสูงๆ ดูแล้วรู้สึกเหมือนมีมนตร์ขลังอ่ะค่ะ ส่วนการแต่งกายแบบโกธิค จะเป็นการแต่งแบบ แนวแม่มด ท่านเคาน์ อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ ใครนึกไม่ออก ก็ลองไปดู การ์ตูนเรื่อง D gray man ไม่ก็ Trinity blood นะค่ะ
นี้เป็นภาพเสื้อผ้าสไตล์โกธิค ค่ะ พอจะนึกออกมั๊ยค่ะ
สุดท้าย ถึงเวลา ตอบเม้นค่ะ เป็นเวลาที่ชอบที่สุดเลย เม้มกันเข้ามาเยอะๆนะค่ะ
ค.ห. ที่ 16 อ่า ใช่ค่ะ แจจุงคือ นางฟ้าของพวกเรา อยู่แล้ว พี่แกงามซะซัสยังอาย ส่วนแจกับหมีมีความหลังอะไรกัน อดใจรอ อีก 50 % นะค่ะ
ค.ห. ที่ 15 Beautiful Monster กรี๊ด เก๋ มากมายเจ้าค่ะ จะรับไว้พิจารณานะค่ะ
ค.ห.ที่ 12 อดใจนิดหนึ่งนะค่ะ เดี๋ยวรู้ความหลัง ของแจจ๋ากับยุนแล้ว จะอึ้ง
ค.ห. ที่ 9 ขอบคุณนะค่ะ การสอบผ่านไปแล้ว หวังว่าโชคคงเข้าข้าง T^T
ค.ห.ที่ 7 กลับไปอ่าน ตอนแรกดูนะค่ะ บอกไว้แล้วค่ะว่า ซัสเอาโครงเรื่องมาจาก เลิฟมอนสเตอร์ค่ะ ไปหาอ่านกันได้นะค่ะ สนุกจริง (ฉ้าน จะได้ค่าโฆษณามั้ยเนี่ย)
ขอบคุณ ทุกคอมเม้น ที่เหลือด้วยนะค่ะ มาต่อตามประสงค์แล้วค่ะ
ขอบคุณ คุณ [Boy fr i End] -^^- คุณหนูปาร์ค MocHUn -^^- Riwkung ที่จิ้มฟิคของซัสไว้นะค่ะ
ขอบคุณ คนที่เข้ามาอ่าน แต่ไม่เม้นด้วย นะค่ะ เม้นสักนิดช่วยยกระดับชีวิตคนแต่งนะค่ะ
สุดท้าย รู้สึกว่าวันนี้ตัวเอง พูดมาจัง เหมือนจะพูดคนเดียวด้วย T^T เพราะงั้น เม้นมาคุยกันเยอะๆนะค่ะ
คอน เอสเจจามาแล้ววววววว อยากไปจังงงงงงงงงงง
Sus-sa-rii*
…………..50%...............
T@lk
วู้วๆๆๆ (เสียงอะไรของแก) มาต่อแหละ ตามสัญญาค่ะ ไปอ่านกันเลย ความจริงจะเปิดเผยรึเปล่า ???? .......
///////////////////////////////////////////////////////////
สายลมพัด อ่อนๆ ล่องลอยไปไกลโพ้น กลิ่นหอมๆของดอกไม้ ล่องลอยไปตามสายลมที่พลิ้วไหวไปเรื่อยๆ ทุ่งดอกไม้ สีขาวบริสุทธิ์ ปรากฏอยู่ในดวงตาสีดำสนิท
.......ที่นี้ มันที่ไหนกัน..............
แจจุงคิด ก่อน จะค่อยๆย่างไปตามทางเดินที่ยาวเหยีดออกไปตามทุ่งดอกไม้
..........เสียงเพลง ???.............
เสียงบางอย่างล่องลอยมาตามสายลม ราวกับ ท่วงทำนองแห่งสรวงสวรรค์ มันเป็นท่วงทำนองแสนเศร้า ที่ดูคุ้นเคย .....ฟังดูอบอุ่น อย่างน่าประหลาด ร่างบางตัดสินใจเดินตามทางที่มาของท่วงทำนองอันแสนเศร้า
......ท่วงทำนอง ค่อยๆ ดังขึ้นอย่างช้าๆ ยิ่งฟัง น้ำตาก็พาลจะไหล ออกมา เสียงเพลง นำแจจุงเดินผ่านเข้าไปถึง ต้นไม้ ต้นใหญ่ที่สูงโดดเด่นอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้ทั้งหมด
มีเพียง ร่างเล็กๆในชุดสีขาวสะอาด นั่งหันหลังอยู่อย่างโดดเดี่ยวใต้ต้นไม้ต้นใหญ่ เสียงเพลงที่ดังมาจาก เครื่องดนตรีประหลาด ที่มีรูปทรงสี่เหลี่ยม มีสายเพียงสี่สาย พาดผ่าน ร่างเล็ก กดลงไปที่สายทั้งเสียง แทนที่จะดีดเหมือนเครื่องดนตรีทั่วป ........เสียงเพลงอันน่าหลงใหลทำให้แจจุงได้แต่ยืนมอง ร่างเล็กๆนั้นอยู่ไม่ไกลออกไป
.........เสียงเพลง หยุดลงช้าๆ พร้อมร่างเล็กๆที่หันหลังกลับมา พร้อมพูดกับแจจุง ด้วยถ้อยคำที่ทำเอาแจจุงแทบสิ้นสติ
“สวัสดี คิมแจจุง ....สวัสดีตัวฉันเอง”
ภาพที่อยู่ตรงหน้าแจจุง คือ ภาพ ของชายหนุ่มที่เหมือนกับเขาแทบทุกประการ ร่างบางพละถอยหลังไปตามสัญชาติญาณ
“น....นาย เป็นใคร” แจจุงถามเสียงอ่อน เหมือน คนที่เหมือนกับคนแทบทุกประการเดินเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ
“ไม่ต้องกลัวหรอกนะ” เสียงที่เหมือนเสียงของเขาทุกประการตอบกลับ พร้อมกับ มือที่ยื่นมาจับอย่างแสดงความเป็นมิตร
“นายเป็นใคร กันแน่ๆ” แจจุงถามซ้ำก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือไปจับ เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคงไม่อันตราย
“ฉัน ก็คือ ตัวนาย ฉันเป็น สปิริต ของนาย”สิ่งที่แทนตัวเอง ว่า สปิริต ตอบ
“สปิริต ....หมายถึงวิญญาณนะเหรอ” แจจุงถาม ขณะที่ ร่างสปิริต จะพยักหน้า “งั้นที่นี้ ที่ไหนล่ะ”
“โลกของฉัน หรือว่า ความฝันของนายนั้นแหละ”สปิริตตอบ แต่แจจุงที่ยังดูไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไรจึงถามต่อ “งั้นทำไมอยู่ๆ ฉันถึงมาอยู่ที่นี้ได้ล่ะ”
“มันเป็นเพราะ เมโมเรียล ที่พานายมาที่นี้ เพื่อให้ฉันบอกความทรงจำที่หายสาบสูญไปให้กับนาย”
“เมโมเรียล มันคืออะไร ???” แจจุงถามต่อ
“เครื่องเตือนความทรงจำ มันไม่มีรูปร่างเฉพาะ แต่จะเปลี่ยนแปลงไปตามความต้องการของผู้ที่สร้างมันขึ้นมา .... มีใครบางคนต้องการคืนความทรงจำบางอย่างที่หายไปให้กับนาย ความทรงจำเป็นสิ่งที่ไม่มีวันหายไปไหน มันจะคงอยู่เสมอ ในร่างของสปิริต ซึ่งก็คือฉันเอง ฉันจะบอกเล่าความทรงจำที่หายไปให้กับนาย”
สโนว์บอล นั้น คงเป็น เมโมเรียล ของเขา .......แม่ ที่ให้ สโนว์บอล นั้นของเขามา ต้องการคืนความทรงจำ อะไรให้เขาอีก
“งั้น นายมีความทรงจำอะไรที่ต้องการบอกฉันล่ะ” แจจุงพูด เมื่อเริ่มเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ร่างของสปิริต ไม่ตอบ เพียงแต่ เดินเข้ามาใกล้แจจุง ก่อนจะเอื้อมมือ ของตนเองมาแตะที่หน้าผาก แจจุง เบาๆ ก่อนถ้อยคำจะถูกเรียงร้อยออกมาจากปากของร่างสปิริต
“....ท่วงทำนอง...จะถูกเริ่มบรรเลงอีกครั้ง ชายสองคนที่ฉายชัดอยู่ในความทรงจำของนายจะปรากฏ พร้อมเสนอ ท่วงทำนองที่แตกต่างกันสองทางให้นายเป็นคนเลือก ชายคนแรกผูกพันกับนายราวกับไม่มีอะไรสามารถแยกเขาออกจากนายได้ แต่อีกคนมีความรู้สึกบางอย่างที่จะ ผูกมัดนายให้มิอาจละสายตาออกจากเขาได้แม้เพียงเสี้ยววินาที...”
“แจจุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” เสียงตะโกนเรียกชื่อเขาดังลั่น ราวกับดังมาจากท้องฟ้า ทำเอาทั้งร่างจริง ทั้งร่างสปิริต สะดุ้งโหยง
“มีคน ข้างนอก เรียกนาย นายต้องไปแล้ว” ร่างสปิริต พูด ก่อนจะค่อยๆเดินถอยหลังไปช้าๆ
“เดี๋ยว สิ ฉันยังไม่รู้เรื่องเลย แล้ว ฉันจะกลับมาที่นี้ได้อีกเมื่อไร”แจจุง ถามอย่างร้อนร้น เมื่อเห็น ร่างสปิริต กำลังจะหายไป
“เมโมเรียล จะพานายมาที่นี้อีก” สปิริตตอบ ก่อนร่างจะเลือนหายไปราวกลุ่มควัน
=====================
“ตื่นได้สักที นะแจจุง พ่อปลุกตั้งนาน” แจจุงลืมตาขึ้นมา ก่อนจะเห็นหน้าของพ่อที่ปลุกเขาอยู่ที่ข้างเตียง
“รีบไปอาบน้ำ แต่งตัวซะลูก ยุนโฮมาคอยตั้งนานแล้วนะ วันนี้ต้องไปโรงเรียนนะ”
“ฮะ พ่อ” แจจุงตอบ ก่อนจะมองไปยังหัวเตียง
....สโนบอลล์ นั้น หายไปแล้ว...
“คุณพ่อ เห็นสโนบอลล์ ที่ตั้งอยู่ตรงนี้มั้ยฮะ” แจจุงถามพ่อ ด้วยสีหน้า ตกใจ ขณะที่คนเป็นพ่อส่ายหน้าน้อยๆเป็นคำตอบ
“ตั้งแต่ เข้ามาพ่อก็ไม่เห็นอะไรตั้งอยู่บนหัวเตียงลูกเลย รีบๆไปอาบน้ำเถอะลูก”
“ฮะ พ่อ” แจจุง ตอบ ก่อนจะฉวยเครื่องแบบนักเรียน ที่ไปซื้อมาตอนไปร้าน พี่แทยอนพร้อมกับผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป
===================
15 นาที ต่อมา
แจจุง ในชุด เสื้อเชิ้ตสีขาว ที่ถูกสวยทับด้วยสูทสีดำสนิท ที่ปักตราโรงเรียน School Monster ไว้ที่กระเป๋า หน้าอก จะเดินออกมา แจจุง รู้สึกดีใจ ที่อย่างน้อยชุดเครื่องแบบนักเรียนทีนี้ จะไม่ต่างจากโรงเรียนนานาชาติของโลกนู้นมากนัก แต่ที่ดีใจกว่า คือ ดีใจที่พี่แทยอน ไม่หยิบเครื่องแบบนักเรียนหญิงมาให้เขา
“ช้าจริงนะ แจจุง” ยุนโฮ ร้องทักเมื่อ แจจุงกับ พ่อจะเดินมาถึงห้องรับแขกที่ยุนโฮนั่งอยู่
“ยุนโฮ ฝากแจจุง ด้วยนะ ส่วนพวกเครื่องใช้ ฉันจัดการให้ไปอยู่ในห้องพักที่โรงเรียน เรียบร้อยแล้ว” ผู้เป็นพ่อพูด
“ได้ครับ คุณคิม” ยุนโฮตอบอย่างน้อบน้อม “งั้น ผมว่าพวกเราไปก่อนดีกว่า นะครับ ไม่งั้นจะสาย”
“อื้ม รีบไปสิ แต่ว่าขอเวลาสักครู่นะ”คุณคิม พูด ก่อนจะดึงแจจุงมาข้างๆพลางพูดอะไรบางอย่าง
“แจจุง ลูกไม่อึดอัด ใช่มั้ยที่ ต้องมาอยู่ที่นี้ ความจริงก่อนจะเอาลูกมาจากแม่ พ่อเองก็หนักใจเหมือนกัน เลยอยากทำความเห็นลูกเป็นครั้งสุดท้าย ว่าลูกอยากอยู่ที่โลกนี้จริงๆรึเปล่า” คนเป็นพ่อพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ไม่อึดอัด หรอกฮะ แจจุงออกจะดีใจด้วยซ้ำที่ได้อยู่กับคุณพ่อ ก็เป็นโชคชะตาของแจจุงอยู่แล้วที่ต้องมาอยู่ที่นี้”แจจุงตอบพลางยิ้มหวาน
“ถ้าลูกตัดสินใจแบบนี้ พ่อก็ดีใจ รีบไปเถอะ ยุนโฮ รออยู่ มีปัญหาอะไรลูกก็ติดต่อออกมาหาพ่อได้ตลอดเลยนะ”
“ฮะ พ่อ” แจจุงตอบ ก่อนจะสวมกอดพ่อเบาๆ
“รีบไปเถอะ แจจุง” ผู้เป็นพ่อย้ำ ก่อนจะผละออกจากอ้อมกอด แจจุงหันมายิ้มให้ผู้เป็นพ่อ ก่อนร่างบางจะ เดินออกไปจาก คฤหาสน์ ที่ยุนโฮออกไปรออยู่แล้ว โดยไม่ทันสังเกต ใบหน้าที่ตึงเครียด กับนัยน์ตาที่แสนจะเป็นห่วงเกินความจำเป็นของผู้เป็นพ่อเลย
======================
“นี้....นะเหรอ ยุน โรงเรียน SM นะ”แจจุงที่ต้องอ้าปากค้างอีกครั้ง เมื่อยุนโฮแตะเท้าลงตรงหน้า สถานที่ที่ ยุนบอกว่า มันคือ โรงเรียน
นี้ขนาดเข้าคิดว่าตึกตราบ้านช่องในตลาดดูอลังการงานสร้างแล้ว แต่มันเทียบไม่ได้เหรอจริงๆ กับ ความใหญ่โตที่คงกินเนื้อที่ หลายร้อยเอเคอร์ และ สถาปัตยกรรมสไตล์โกธิคที่เน้นกระจกสี ที่ผสมผสานกันอย่างลงตัวกับ การตกแต่ง สไตล์ยุโรปโบราณ ที่ให้ความหรูหราและอลังการในเวลาเดียวกันของโรงเรียนของเขา
เป็นเวลานานเท่าไรไม่รู้ที่แจจุง ได้แต่อึ้ง ก่อนจะโดนยุนโฮดึงให้เดินเข้าไปในโรงเรียน ที่ภายใน ตกแต่งได้น่าช็อคกว่าข้างนอกเป็นร้อยเท่า
“เก็บอาการหน่อยสิ แจจุง ตาเบิ้งเป็นไข่ห่าน”ยุนโฮยิ้มขำๆกับอาการของคนตรงหน้าก่อนจะอดแซวไม่ได้
แจจุง มองหน้ายุนโฮ ก่อนจะตีสีหน้าปกติ จนทำให้เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่า เหล่านักเรียนทั้งหญิงทั้งชาย บางคนมีหูงอกมาจากหัว บางคนก็มีหาง แต่บางคนก็ดูปกติดี เหล่านักเรียนเหล่านั้นกำลังจ้องมาที่เขา เหมือนตัวประหลาด แต่ดูเหมือนแจจุงจะทำใจได้แล้ว ตั้งแต่มาที่นี้ถูกประชาชีจับจ้องตั้งไม่รู้กี่ครั้งแล้ว
“ยุนโฮ !!” เสียงตะโกนหอบๆ ของชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งจะดังไล่หลังมา ทำให้ยุนโฮหยุดเดิน
“ชางมิน… มีอะไร” ยุนโฮหันไปพร้อมส่งคำถาม
“หาตัวตั้งนาน วันแรกแท้ๆประธานนักเรียนอย่างนายทำไมไม่มาเร็วๆหน่อย นายมีประชุมนะ จำไม่ได้เหรอไง จุนซูกับพี่แทยอน ตามหานายไม่เจอ ทำเอาอารมณ์เสียอาละวาดไปทั่วแล้ว”ชางมินตอบ พลางหอบแฮ่กๆ
“จริงสิ ลืมสนิทเลย”ยุนโฮตอบ พลางทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก “งั้นชางมิน ช่วยพาแจจุงไปพบอาจารย์ใหญ่ให้หน่อยสิ”
“เอ้ ได้สิ นายมีปัญหาอะไรกับท่านตั้งแต่ เปิดเรียนเลยล่ะ”ชางมินถามต่อ
“เปล่าหรอกๆ แจจุงเป็นนักเรียนใหม่ที่ เพิ่งมานะ ท่านอาจารย์ใหญ่ บอกให้ไปพบ”ยุนโฮตอบ
“งั้นเหรอ เดี๋ยวฉันพาไปเอง นายรีบไปก่อนที่พี่แทยอนกับ จุนซูจะวีนไปมากกว่านี้เถอะ”ชางมินพูดก่อน ร่างสูงของยุนโฮจะรีบวิ่งออกไป
“สวัสดีครับ ผมชื่อ ชิมชางมิน เป็นเพื่อนของยุนโฮแล้วก็ คณะกรรมการนักเรียน ฉันเป็น มอสเตอร์ ภูต นะ” ชางมินบอก พลางดึงหูแหลมๆของภูตที่ซ่อนอยู่ข้างหลังผมที่เซ็ทไว้อย่างดีของเขาขึ้นมา
“ฮะ ผมชื่อ คิมแจจุง ส่วนเป็นมอสเตอร์อะไร ก็ยังไม่รู้เลยฮะ” แจจุงแนะนำตัวพลางยิ้มแห้งๆ
“อ้อ งี้นี้เอง แต่แปลกนะ ยังไม่รู้ว่าเป็นมอสเตอร์อะไร จริงๆนะ มอสเตอร์นะ จะเป็นตามชนิดของพ่อแม่ เป็นส่วนใหญ่ แต่ก็มีบางส่วนเหมือนกันที่ไม่ใช่ แต่ว่าไม่ต้องห่วงหรอกนะ อาจารย์ใหญ่นะจะ บอกได้ว่านายเป็นมอนสเตอร์ประเภทไหน”ชางมินตอบ “งั้นเรารีบไปกันเถอะ” พูดจบ ชางมินก่อนเดินนำ หน้าออกไป ทำเอาแจจุงต้องรีบวิ่งตาม เพราะตามขายาวๆนั้นไม่ทัน
เอ........................................................
.........................แล้วเขา จะเป็นพวกไหนกันแน่...........................
T@lk 14-01-08
กลับมาอัพแล้วค่ะ หลังจากไปเที่ยวมา อย่างเหนื่อยเลยค่ะ ปัญหาบางอย่างดูเหมือนจะคลี่คลายไปหน่อย นะค่ะ .....หรือว่า สร้างปัญหาขึ้นมาอีกกันแน่นะ .....อันนี้ก็ต้องติดตามกันต่อไปนะค่ะ
อีกอย่าง ตอนนี้ ได้ กำหนดจะเปิดตัวฟิค อีกฟิคแล้วนะค่ะ จะแต่งคู่กันไปค่ะ หมดมุกฟิคนี้จะได้ไปอัพอีกเรื่องๆ คนแต่งจะได้ไม่เบื่อ โอเคนะค่ะ ..... เรื่องที่สอง จะปนแฟนตาซีนิดส์ๆ แต่ไม่ถึงกับแฟนตาซีเลือดสาดเท่าเรื่องนี้นะค่ะ กำหนด การเปิดเรื่องนู้นคงจะอีก สัก สองสามวันนะค่ะ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วย
Title : [ Fic TVXQ ] La' Moon with Full love (yaoi)
Writer : Sus-sa-rii
เรื่องย่อ : “ชองยุนโฮ จำไว้ซะว่าแกโดนสาปแช่งที่มาทำกับฉันแบบนี้ ขอให้ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวงกับคืนเดือนมืด เพลย์บอยอย่างแกต้องโดนผู้หญิงรุมโทรม ผู้ชายข่มขืน จำไว้ซะ” ...ไม่นะ ผมยังอยากรุก ใครก็ได้ช่วยผมที
ชองยุนโฮ เพลย์บอย หนุ่มรูปหล่อ สุดเพอฟ็ค เจ้าของ เคมเปญ ปราบปราม คนชั่ว อภิบาลคนดี ปกป้องเด็กและสตรีแล้ว ขยี้พรมจรรย์ กลับเผลอ ไปลักหลับ เจ้าหญิงเทพธิดา มาริลิน ที่ปลอมตัวมาเที่ยวเล่นบนโลกมนุษย์ แล้วไม่รับผิดชอบ ตามนิสัย ทำเอานางฟ้า แสนสวย สาปแช่งให้ ทุกวันที่พระจันทร์เต็มดวงและ วันคืนเดือนมืด เขาจะต้องโดน ผู้หญิงข่มขืน ไม่ก็ผู้ชายรุมโทรม ให้เป็นตราติดตัว เพลย์บอยหนุ่มไปจนวันตาย ร้อนถึง นางฟ้าน้อย แจจุง คนสนิทของเทพธิดา มาริลิน ต้องมาจัดการเรื่องราวทุกอย่างให้เรียบร้อย
คำสาปจะสามารถแก้ไข ได้หรือไม่ ????
ตำนานบทใหม่ เริ่มต้นแล้ว.!!!..............
ฝากด้วยนะค่ะ เรื่อง La moon จะมาอัพ อินโทร กับตอนแรก ในอาทิตย์นี้แหละค่ะ
ส่วนฟิค เรื่องนี้ ฝากช่วยกันเม้น วันละนิดเถอะค่ะ จะหมดกำลังใจแต่งอยู่แล้ว วิวเวอร์อัพสูงมากๆๆ ทำไม ไม่ช่วยกันเม้นเลยล่ะค่ะ เริ่มหมดกำลังใจแล้วนะค่ะ แล้วจะมาต่อในเร็วๆนี้แน่นอนค่ะ
ความคิดเห็น