คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ลำดับตอนที่ 9
ถ้าเป็นอย่างทุกทีผมจะเข้าไปช่วยอย่างไม่ลังเล แต่ตอนนี้ผมกลับยืนคิด คำพูดที่ผมจะตระโกนออกไปกลับอันตรธาน ผมมองหลังมือของตัวเอง มันยังคงเป็นรอยแผลตรงสนับ แผลที่ผมได้มาเมื่อเดือนที่แล้ว มันเกิดจากสิ่งที่ผมมักจะทำเวลาเจอเหตุการณ์แบบนี้
‘เอ็งสัญญากับข้าได้ไหม ว่าจะไม่หาเรื่องใส่ตัวอีก’ ทันทีที่ผมเห็นรอยแผลเสียงของไมล์ดังก้องในหัวของผม ในที่สุดผมก็ตัดสินใจเดินผ่านไปโดยทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ทั้งที่มันเป็นทางที่ไม่ทำให้ผมเจ็บตัว แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงได้รู้สึกเจ็บใจได้ขนาดนี้
“ไง ไอ้คอยล์” มันเป็นเสียงที่ไล่หลังผมมา ผมหันหลังกลับไปมอง มันคือไอ้คนเดียวกับที่ไถเงินเมื่อกี้ ผมจำหน้าได้มันคือไอ้โจ เพื่อนต่างห้องคนหนึ่งแต่ผมไม่เคยคุยกับมัน แต่มันกลับทำเหมือนรู้จักผมดี “ครั้งนี้ไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้านแล้วหรอวะ ปกติแกจะทนดูไม่ได้ไม่ใช่หรือไง” มันพูดปนหัวเราะ
“พูดอะไรของแกวะ” ผมถามกลับเสียงแข็ง แกล้งทำเป็นไม่รู้
“ที่โดนอาจารย์ใหญ่ตามล่าสุดน่ะ สาเหตุมันเพราะเห็นผู้หญิงโดนต่อย หรือเห็นเด็กโดนรังแกอีกล่ะ” มันถามเยาะผม
“หุบปากไปเลยโจ” ผมบอกมัน แต่มันกลับไม่รู้สึกรู้สา
“ถ้านายเปลี่ยนพฤติกรรมยุ่งเรื่องชาวบ้านมันก็ดีแล้วเพื่อน ทำต่อไปก็แล้วกันนะ” มันเดินมาตบไหล่ผม แล้วผมก็เห็น แบ็งค์ร้อยสองสามใบอยู่ในมือของมัน มันยิ้มเยาะแล้วเดินผ่านหน้าผมไป
ผมกำมือแน่นจนชาไปทั้งมือ ไอ้เมฆเดินออกมาจากห้องนั้น ทำให้ผมรู้ว่าไอ้เด็กที่โดนไถเงินก็คือไอ้เมฆ เพื่อนร่วมห้องขี้ฟ้องของผมนั่นเอง ใบหน้าของไอ้เมฆเป็นรอยช้ำเขียว และเหมือนว่ามันจะได้ยินในสิ่งที่ไอ้เมฆพูดกับ แต่ผมไม่พูดอะไร ผมหันหลังเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองไอ้เมฆเลย
ความคิดเห็น