คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2
“เอ้าฮึบ!” ผมปีนขึ้นหน้าต่างหมุนแล้วหย่อนขาอีกข้างลงตรงระเบียง ไม่สิ มันไม่ใช่ระเบียง มันเป็นที่วางคอมเพรสเซอร์แอร์ และมันก็ไม่ใช่ที่สำหรับให้ออกมาเดินเล่นรับลมด้วย
ผมพยายามดันตัวเองให้ติดกับกำแพง แล้วค่อยๆกระเถิบตัวเองไปอีกห้องเรียนหนึ่งที่อยู่ห่างออกไป ถ้าเกิดผมก้าวพลาดไปแค่ก้าวเดียว หัวผมก็จะระเบิดกับพื้นอิฐที่อยู่ห่างออกไปถึงเจ็ดชั้นแน่ๆ ไม่ต้องพูดถึงพิการหรืออัมพาตเลย ตายอย่างเดียว
ในที่สุดผมก็ไต่มาถึงห้องริมสุดทางบันไดฝั่งขวาจนได้ ผมชะโงกหัวเข้ามามองในห้องเรียน เมื่อเห็นว่าห้องเรียนปราศจากคน ผมรีบปีนเข้ามาในห้องเรียนทันที
“ทำอะไรวะไอ้คอยล์!”
“เฮ้ย!!!”
เสียงทักทำให้ผมก้าวพลาด โชคดีที่มือขวาเร็วกว่าตัว ผมคว้าขอบหน้าต่างไว้ได้ทัน ใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะเกือบได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งแล้วไงล่ะ!
“ไอ้ไอซ์!จะเสียงดังทำไมวะ ข้าตกใจหมด!” ทันทีที่ผมเข้ามาในห้องได้ ผมรีบโวยไอ้(เกือบ)ฆาตกรทันที ไอ้เด็กหนุ่มที่ยืนเกาหัวอยู่ตรงหน้าผมอย่างไม่รู้สึกรู้สานั่นก็คือ ไอซ์ มันเป็นเพื่อนต่างห้อง จะว่าสนิทก็ไม่เชิง แต่ที่ผมไม่เห็นมันเมื่อกี้ผมไม่ทันสังเกตว่ามันกำลังมุดใต้โต๊ะ“แล้วเอ็งไปทำบ้าอะไรใต้โต๊ะวะ”
“ก็เมื่อกี้อาจารย์ใหญ่เดินผ่านมาน่ะสิ วันนี้ข้าลืมหยิบเนคไทมาเลยไม่อยากโดนเทศนา” ไอซ์พูดพร้อมกับดึงปกเสื้อของตัวเองให้ผมดู
“แต่ข้าจำได้ว่าตั้งแต่เปิดเทอมมาเอ็งยังไม่เคยใส่เนคไทเลยนะไอ้ไอซ์”ผมพูดตามที่ผมเห็น
“เอาน่า เมืองไทยร้อนจะตายห่า ไม่รู้จะบ้าเครื่องแบบไปไหน” เออ จริงอย่างที่มันว่า ไม่รู้โรงเรียนนี้จะเคร่งเครื่องแบบไปไหน ต้องเอาชายเสื้อยัดในกางเกงแสล็คสีดำ แล้วยังต้องผูกเนคไทลายขวางสีดำน้ำเงินปัญญาอ่อนนี่อีก คิดแล้วผมอยากจะถอดไปให้พ้นๆสายตาจริงๆ
“ว่าแต่เอ็งปีนเข้ามาทางหน้าต่างทำไมวะ เรียนที่นี่มาเป็นสิบปีแล้ว ยังเปิดประตูไม่เป็นหรอวะ”
ไอ้ไอซ์มันกวนโอ๊ยได้โล่จริงๆเลยเว้ย…
“หุบปากไปเลยไอ้ไอซ์ ไปดูตรงระเบียงให้หน่อยดิ้ ว่าอาจารย์มีอาจารย์คนไหนอยู่หรือเปล่า”ผมชี้ไปทางระเบียง มันมองหน้าผมงงๆแต่ก็เดินออกไปดูให้ ก่อนจะเดินกลับเข้ามา
“ทางสะดวก ว่าแต่เอ็งไปทำอะไรมาอีกล่ะ”
“ก็วันก่อนน่ะสิ แค่ไปมีเรื่องกับเด็กโรงเรียนตรงข้ามมา แล้วไอ้หน้าเจ๊กที่อยู่ห้องแปดมันเห็น มันคงจะไปฟ้องอาจารย์แน่ๆ” ผมพูดหงุดหงิด
“ก็แกเล่นสร้างศัตรูไปทั่วแบบนั้นนี่นา แถมไอ้หน้าเจ๊กนั่น ฉันจำได้ว่านายไปชกหน้ามันเมื่อสัปดาห์ที่แล้วไม่ใช่หรอ มันจะหาทางแก้แค้นก็ไม่แปลกหรอก” ไอซ์นั่งลงบนเก้าอี้
“ก็เอาเถอะ ไว้คิดบัญชีกับมันทีหลังก็แล้วกัน” ผมถอนหายใจ
“คนอย่างเอ็งไม่น่าจะมีเรื่องกับชาวบ้านไปทั่วเลยนะ ไอ้คอยล์” มันวิจารณ์ “ข้าพอเดาออกนะว่าเรื่องอะไรอีก ถ้าเอ็งไม่ไปยุ่งเรื่องชาวบ้านซะ มันก็ไม่มีเรื่องหรอก…”
“เอาน่า เรื่องของข้าเถอะ ว่าแต่แกรอใครอยู่วะ เลิกเรียนตั้งนานแล้วทำไมยังไม่กลับบ้าน” ผมตัดบททันควัน ก่อนที่ไอ้ไอซ์มันจะเทศนานานกว่านี้ “ธรรมดาคนอย่างแกต้องรีบคว้ากระเป๋าไปเฝ้าร้านเกมส์ไม่ใช่หรือไง”
“ข้าจีบน้องเนเน่ติดแล้วเว้ย วันนี้นัดไปเที่ยวด้วยกัน” ไอซ์ภูมิใจ น้องเนเน่ เด็กสาวมอปลายปีหนึ่งที่น่ารักที่สุดในสายชั้น ไอซ์ตามจีบมาตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว จนถึงวันนี้ความฝันของไอซ์ก็เป็นจริง ผมไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่เพราะไอซ์มันดูแลน้องเนเน่ยิ่งกว่าประกันชีวิต หรือการบินไทย รับส่งทุกวัน วันสำคัญไม่เคยขาด ไม่ต้องพูดถึงวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ทำซะยิ่งกว่าเจ้าบ่าวขอเจ้าสาวแต่งงานเสียอีก
“เออ ตามสบายเอ็งเหอะ ข้ากลับบ้านละ เจอกัน” ผมโบกมือ
“เฮ้ย เดี๋ยวก่อนดิ่”
“มีไรวะ” ผมหันไปมอง ไอซ์เดินเข้ามาพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ กดรูปภาพให้ผมดู
“มีรุ่นน้องคนหนึ่งชอบแกว่ะ เพื่อนน้องเนเน่ ชื่อน้องแจน สนเปล่าวะ” บนหน้าจอมือถือปรากฏรูปถ่ายของเด็กหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง ดูหวานแหววเรียบร้อยซึ่งไม่ใช่สเปคของผมเลยแม้แต่น้อย “แหม่... เอ็งนี่เสน่ห์แรงจริงๆเลยว่ะ ไอ้คอยล์ น้องแจนเค้าคลั่งแกมากเลยนะเว้ย สนปะวะ"
ความคิดเห็น