หยอกเอิร์น - นิยาย หยอกเอิร์น : Dek-D.com - Writer
×

    หยอกเอิร์น

    “คิดถึงนาย...ฉิบเป๋งเลย” / ผมเกลียดที่เขาทำแบบนี้ เกลียดที่ทำให้ผมต้องร้องไห้ เกลียดที่ทำให้ผมได้รับคำตอบที่ชัดเจนในที่สุดว่า...ผมไม่สามารถลืมผู้ชายคนนี้ไปได้เลย...

    ผู้เข้าชมรวม

    148

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    148

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  26 มี.ค. 65 / 13:01 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    แววตาคู่นั้นทำให้ผมลืมหายใจไปแล้ว...

    “ฉันคิดว่า...บางที...ฉันอาจจะชอบนายแล้วว่ะ นายซบ”

    “คุณเอิร์นฮะ”

    “ไม่ต้องพูดอะไรหรอก”
    เขารีบดักไว้ก่อน
    “ถ้าเป็นเรื่องนั้น...นี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม”

    ผมเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
    อีกไม่กี่ชั่วโมงชีวิตผมอาจจะเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
    แต่ว่า...

    “แล้วคุณพูดออกมาทำไมล่ะฮะ”

    คุณเอิร์นเม้มปากทำเสียอารมณ์นิดหน่อย ก่อนถอนใจออกยาวยืด

    “มันระเบิดออกมาน่ะสิ”

    ผมรู้คำตอบแล้วว่า...ความรู้สึกนั้นเพิ่งเกิดขึ้นกับเขาไม่นานนี้
    แต่ผมกลับยิ้มออกมาได้อย่างเต็มที่ เป็นรอยยิ้มที่ไม่เคยเกิดขึ้นในหลายวัน
    เพราะไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว ความรู้สึกนั้นก็เกิดขึ้นกับเขา...

    “มันสายไปจริง ๆ เหรอฮะ...”

    “อืม...เพราะความรู้สึกของเรา มันจะเกี่ยวพันกับภารกิจไงล่ะ”

    นั่นคือเป้าหมายใหญ่ของผมเองนี่ แถมยังเป็นประโยชน์ของเขาด้วยเหมือนกัน
    ฉะนั้น...ความรู้สึกของเราควรถูกจัดเอาไว้เป็นฉากหลัง

    คนสองคนใกล้ชิดกัน ดังนั้นมันจะเกิดขึ้นกับใครก็ได้
    การเกิดขึ้นของความรักไม่ใช่สิ่งพิเศษหรอก มันเป็นเรื่องธรรมดา
    และผมจะทำให้เรื่องธรรมดา...มาทำลายชีวิตของเขาไม่ได้

    บางทีความรู้สึกของเราอาจเป็นความรู้สึกชั่ววูบเท่านั้น
    สักวันมันอาจพลันหายไป

    “เพราะเราเริ่มต้นจากธุรกิจ”

    ผมพูด และฝืนยิ้มสุดพลัง แต่ก็ยากเหลือเกิน

    คุณเอิร์นหันมองผม นิ่งไปนิดหนึ่งก่อนพยักหน้าตอบ

    “อืม...นายเองก็มีสิ่งที่ต้องการ และนายก็เลือกแล้ว”

    "คุณอาจจะชอบผม เพราะคุณรู้ว่าผมชอบคุณก็ได้”

    คุณเอิร์นขมวดคิ้วเล็กน้อย
    แต่เขาก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรออกมา
    ผมคิดว่าเขาเองก็ไม่มั่นใจในเรื่องนี้จริง ๆ

    “ฉะนั้น...เราอย่าทำให้ความรู้สึกที่แสนมักง่ายพวกนี้...
    มาเหนี่ยวรั้งชีวิตของกันและกันเลยนะฮะ”

    ผมรู้ว่าคำพูดของผมมันรุนแรงใช่น้อย..
    และความรุนแรงนั้นทำให้ตัวผมเองบาดเจ็บกว่าคนฟัง
    แต่ว่า...คำพูดของผม เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้วล่ะ

    “ถ้าคุณทนยุงไหว...”

    “หืม?”

    “นอนห่มผ้า...ดูดาวกับผม...แค่คืนนี้คืนเดียวก็พอฮะ”

     


    ฝากนิยาย Y เรื่องแรกของนามปากกา YongYongYay! ด้วยนะครับ

    จะมาอัปให้อ่านจนจบเรื่องที่นี่น้าาาา แต่ถ้าใครไม่อยากรออัป สามารถสนับสนุนได้แล้วที่ MEB นะครับ ^^

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น