มังกรซ่อนพยัคฆ์ ตอน ปฐมบทแห่งมังกร

ลำดับตอนที่ #12 : 12. เขยเจ้าพ่อ

1.             เขยเจ้าพ่อ

แล้วข่าวที่เล้งบุกเดี่ยวเข้าไปช่วยพิมพาก็ดังไปทั่วทั้งไตรภาคี มีแต่คนโจทย์จันท์ถึงความกล้าหาญของเล้ง

ไม่เพียงเล้งจะมีชื่อเสียง แม้นแต่เฮียเฮงซึ่งเป็นลูกพี่ก็พลอยมีหน้ามีตาไปด้วย

เฮียเฮงประกาศให้เงินค่าไถ่ทั้งหมดเป็นรางวัลแก่เล้งแต่กลับถูกปฏิเสธท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน

“อะไรนะ ลื้อจะไม่เอาเงินห้าล้านที่อั๊วให้อย่างงั้นเหรอ”

เฮียเฮงทวนคำอย่างแปลกใจเมื่อถูกเล้งปฏิเสธซึ่งหน้า

“ครับ”  คนว่าพยักหน้ายืนยัน

“ลื้อแน่ใจเหรอว่าจะไม่เอาจริงๆ” เฮียถามซ้ำอีกครั้งอย่างไม่แน่ใจ “เงินตั้งห้าล้านเชียวนะ”

“ครับ” คำยืนยันยังหนักแน่เช่นเดิม

“แล้วอยากได้อะไรว่ามา ถ้าอั๊วให้ได้อั๊วจะให้”

เล้งยิ้มพรายก่อนเอยขึ้นว่า “ผมขอแต่งงานกับคุณพิม”

ประโยคนี้ของเฮียเฮงถึงกับอึ้งไปอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

ไม่ใช่ว่าเค้าตกใจในสิ่งที่เล้งขอ  แต่เค้าตกใจที่เล้งกล้าขอมากกว่า

เพราะเดิมทำใจเอาไว้แล้วว่าลูกสาวคนนี้คงไม่มีโอกาสออกเรือน

พี่ใหญ่แห่งธงขาวอมยิ้มอย่างยินดี “ถ้าลื้อปราบพยศมันได้ก็เอาไปเลย”

งานแต่งงานของเล้งกับพิมพามีขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ท่ามกลางความยินดีของคนในไตรภาคี แต่ไม่ใช่ทุกคน เพราะยังมีคนที่ต้องหนาวๆ ร้อนๆ เพราะแผนการที่วางกับหลีหลงพลาดจนหลีหลงต้องจบชีวิตลง

นั่นก็คือ “เล่าต๋า”

เล่าต๋าไม่เพียงต้องเสียลูกน้องที่เป็นเหมือนแขนขาอย่างหลีหลง ความดังเพียงชั่วข้ามคืนของเล้งยังกลบรัศมีความดังของเค้า

พรรคธงแดงที่เคยยิ่งใหญ่เทียบรัศมีของธงขาวและธงเหลืองต้องตกต่ำ

เล่าต๋ารู้สึกเหมือนตัวเองเสียหน้าเพราะไอ้เด็กเมื่อวานซืน

หากปล่อยไปเช่นนี้เค้าคงไม่มีที่ยืนในไตรภาคีเป็นแน่

แต่ดูเหมือนเทพีแห่งโชคลาภกำลังเข้าข้างเล้ง เพราะนอกจากเล้งจะได้เป็นเขยขวัญของเฮียเฮงแล้ว เฮียจั๊วแห่งพรรคธงเหลืองยังเมตตารับเล้งเป็นลูกบุญธรรม

มันทำให้ฐานะของเล้งในไตรภาคียิ่งกว่าก้าวกระโดด

และแน่นอนว่าเล้งถูกคาดหวังว่าจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งประธานรุ่นต่อไปของไตรภาคี

ซึ่งแน่นอนว่ายอมไม่เป็นที่พอใจของเล่าต๋า ที่จ้องจะก้าวขึ้นไปสู่ตำแหน่งนี้อยู่เช่นกันอย่างแน่นอน

แต่การที่เล้งมีฐานะยิ่งใหญ่ในไตรภาคีอย่างก้าวกระโดดเช่นนี้ก็ใช่จะเป็นเรื่องดีเสมอไป

เล้งพบว่าการเป็นคนธรรมดาเหมือนเมื่อก่อนมีความสุขกว่า

การเป็นเขยธงขาว และลูกบุญธรรมธงเหลือง ทำให้เค้าต้องมีหน้าที่รับผิดชอบกิจการต่าง ๆของสมาคมมากมาย ซึ่งแน่นอนว่างานแต่ละงาน กิจการแต่ละกิจการที่เป็นของไตรภาคีเกินกว่าครึ่งเป็นเรื่องผิดกฎหมาย

ทั้งบาร์ บ่อน  สถานบริการ และโรงฝิ่น ซึ่งล้วนแล้วแต่ผิดกฏหมายทั้งสิ้น

และเมื่อมันผิดกฎหมายย่อมหมายถึงว่า “ไม่มีกฎ”

ใครพอใจทำอะไรก็ทำ

ทำให้การปกครองและควบคุมเป็นไปได้ยาก 

ภายในสมาคมที่แบ่งเป็นสามธงใหญ่ๆแล้ว ในแต่ละธงยังแบ่งเป็นก๊กเป็นเหล่าอีกมาย มีทั้งที่ถูกกันและไม่ถูกกัน

จึงมันมีเรื่องมาให้เล้งต้องจัดการไม่เว้นแต่ละวัน

ทั้งยังต้องคอยจัดการเคลียร์ปัญหากับพวกตำรวจและเจ้าหน้าที่ที่คอยหากินกับเรื่องผิดกฎหมายของสมาคม

และเรื่องที่เป็นปัญหาที่สุดก็คือ “เงิน” ที่ต้องแบ่งสันปันส่วนให้ธงต่างๆ

แต่ถึงกระนั้นเล้งก็มีความตั้งใจว่าจะ “บูรณาการ” มันเสียใหม่ เพื่อลดความขัดแย้งที่มี

“อะไรนะจะปรับวิธีการจ่ายเงินใหม่”

เฮียเฮงทวนคำอย่างไม่แน่ใจเมื่อเล้งบอกความตั้งใจที่จะทำ

“ทำแบบนี้ไอ้พวกที่มันคุมอยู่เก่ามันจะยอมเหรอ” เฮียจั๊วถามขึ้นอย่างสงสัย

“แต่ถ้าเราไม่ทำแล้วปล่อยให้เป็นอยู่แบบนี้ พวกที่เสียเปรียบก็จะคิดว่าถูกเอาเปรียบยิ่งทำให้เกิดความแตกแยก”

“แล้วถ้าไอ้พวกที่มันครองอยู่เดิมมันไม่ยอมล่ะ”

“ผมเชื่อว่ายอม เพราะถ้าเราบูรณาการใหม่แล้วรายได้เฉลี่ยที่แต่ละคนจะได้รับจะมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนที่รายได้ส่วนใหญ่ไปกองอยู่ที่หัวพี่เบิ่มทั้งหลาย แต่พวกลิ้วล้อที่ทำงานแทบตายกลับแทบไม่ได้อะไรเลย”

สองพี่ใหญ่แห่งธงขาวและธงเหลืองหันมองสบตากันอย่างชั่งใจ

“บ้างครั้งเราก็ต้องยอมเสียแขนเพื่อรักษาขาเอาไว้เดินต่อเหมือนกัน”

เล้งบอกสรุปสุดท้าย

เค้ารู้ดีว่าเรื่องต้องมีผลกระทบและมันอาจร้ายแรงอย่างที่คาดไม่ถึงก็เป็นได้ 

แผนการบูรณะการของเล้งเป็นที่ถูกใจสมาชิกสมาคมส่วนใหญ่ เพราะต่างได้รับผลตอบแทนที่ยุติธรรมขึ้นหลังจากที่อดยากปากแห้งมานาน

คงมีแต่เล่าต๋ากับพวกที่เหมือนถูกหักหน้าซ้ำสอง

แม้นจะต้องสูญเสียผลประโยชน์ก้อนโต แต่ในเวลานี้ เวลาที่ไตรภาคีตกอยู่ภายใต้ร่มเงาของพรรคธงขาวและเหลืองเช่นนี้ การโต้ตอบหรือไม่ยอมเป็นต้นอ้อที่ลู่ตามลม อาจทำให้ต้องล้มไม่มีที่อยู่ก็เป็นได้

เล่าต๋าเองก็ตระหนักดีในข้อนี้... และเค้าก็ฉลาดพอที่จะยอมอ่อนตาม

วันพระไม่ได้มีหนเดียว  วันข้างหน้าจะต้องเป็นทีของเค้า

และเมื่อวันนั้นมาถึง เค้าจะตอบแทนมันที่ทำกับเค้าอย่างสาสม