short fic KNM-Return!!![ลอสลี]

 ================================

Title ; Return!!!

Series ; Kill no More 

Pairing ; [Kolos x Liola]

Genre ; Yaoi

Rate ; ใสใส(สำหรับตอนนี้)จ้า

Writer ; sureo

Warning ; คำผิดเยอะ ทำใจนะคะ เจอเเล้วบอกด้วย หนูจะกลับไปเเก้;w;...

ว่าเเต่....สีตาลอสสีอะไรนะคะลืม...= =a

เเล้วก็....ไม่ได้อ่านนาน หนังสือก็ไม่อยู่กับตัว..ฮือๆ...คำเรียกเเทนตัวของเเต่ล่ะคนเรียกอะไรบ้างหว่า ลืมอ่าาาาา ถ้าตรงไหนผิดไปก็บอกได้นะค้าาา จะเอาไปเเก้อ่า;3;

================================

สวัสดีจ้า~ คิอาร่ามาแล้ว! ...เอ? ทุกคน...เป็นอะไรกัน ดู...แปลกกว่าปกตินะคะ

หญิงสาวคนสำคัญแห่งสมาพันธ์เทรดเอดเดินเข้ามาในปราสาทดราคอนด้วยความสดใสเพราะอยู่ๆ ไคซ์ก็เกิดบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้ เรียกตัวทั้งเธอและแฮนซั่มมาที่อาณาจักรดราคอน

เห็นบอกว่านัดรวมตัวรำลึกความหลังหรือทำอะไรซักอย่างนี่แหละ แต่ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร 

ให้เดาไคซ์คงมีปัญหาเกี่ยวกับเงินๆ ทองๆ อีกล่ะมั้ง แต่ก็เห็นว่าน่าสนุกดีแล้วก็ไม่ได้พบกับทุกคนนานแล้วเลยรีบบึ่งมานะเนี่ย...

....แล้วนี่อะไรกัน....

บรรยากาศยังกับมีคนตายอย่างนั้นแหละ อุตส่าห์รีบ! คิอาร่าจะงอนแล้วนะ!

สวัสดีคิอาร่า ขอโทษด้วยนะ อุตส่าห์รีบ แต่ตอนนี้มีปัญหานิดหน่อย....

ผู้ที่เดินมาต้อนรับคือชายหนุ่มผมสีฟ้าสดใส ดวงตาซึ่งปกติมองไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น แต่คราวนี้ดูหม่นลงนิดๆ ทำให้อดคิไม่ได้ว่าเรื่องนี้ร้ายแรงแน่ๆ!

จอร์โน่...เกิดอะไรขึ้นเหรอ...

เอ่ยถามเสียงเครียด...

ทว่าจอร์โน่ไม่ได้ยินหรอกเพราะเสียงมันถูกกลบด้วยเสียงตะโกนของผู้มีตำแหน่งเป็นเสนาบดีการคลังเล่นเอาหูอื้อไปนาน 

แถมยังไม่หมดแค่นั้น ยังตามมาด้วยเสียงเปรี้ยงปร้างทำลายข้าวของโครมใหญ่ต่อด้วยเสียงตะโกนโหวกเหวกอันคุ้นหูของเจ้าชายมังกรที่ช่างเข้าคู่กับเสียงโหยหวนของอดีตราชามังกร

เพียงแค่นั้นก็ทำให้เดาได้ทันทีว่าเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นต้องเกี่ยวข้องกับใคร ก็จุดรวมที่จะทำให้ทั้งสามคนคลั่งได้มีไม่กี่คน...ไม่สิ มีแค่คนเดียวเท่านั้น!

กะ เกิด...เกิดอะไรขึ้นกับพี่ลีโอลาคะ

อัศวินหนุ่มยิ้มเศร้า....

ก่อนจะเริ่มอธิบายให้หญิงสาวฟังเกี่ยวกับปัญหาที่พึ่งเกิดขึ้นหมาดๆ 

ซึ่งพอหญิงสาวฟังก็แทบกรี๊ดลั่นปราสาทให้คนอื่นหูแตกเล่น...

......

...

.

.

ณ บ้านพักตากอากาศสุดหรูที่ไหนซักแห่ง...

ลี ข้าหิว! รีบๆ เอาอาหารมาสิ! ชักช้าจริงๆ ให้ตายสิ

ร่างเพรียวในชุดเมดรับใช้โทนขาวดำเส้นผมสีดำยาวที่ปกติมัดรวบคราวนี้ปล่อยสยายพริ้วไหวตามย่างก้าว

ลีโอลารีบกุลีกุจอย่างเนื้อก้อนโตชิ้นสุดท้ายด้วยพลังยุทธ จัดวางบนจานซึ่งประดับตกแต่งด้วยผักสดสีเขียวเพิ่มความน่ากิน

...ช่างน่ากินทั้งคนเสิร์ฟและอาหารที่นำมาวางตรงหน้าจริงๆ! 

คิดไม่ผิดที่พอกลับมามิตินี้ก็ตัดสินใจรีบมาฉกตัวลี นอกจากทำให้เจ้าพวกหลานมันหงุดหงิดเล่น ยังมีของสวยๆ งามๆ (?) ให้ดูเล่นอีกต่างหาก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวจริงๆ!! เค้านี้มันอัจฉริยะของแท้ 5555

เมื่อยๆๆ เสียแรงไปตั้งเยอะกว่าจะกลับมาได้ มานวดข้าหน่อยลี!

คนถูกเรียกวางมือจากการจัดที่พัก รีบเดินมาหาร่างสูงผู้มีศักดิ์เป็นทั้งคนที่เลี้ยงดู (?) และอาจารย์ (?) ซึ่งนอนเอกเขนกบนโซฟาตัวยาว เพื่อลงมือบีบนวดคลายความเมื่อยล้าด้วยใบหน้าคมสวยเย็นชาไร้ความรู้สึก

แรงๆ หน่อย เจ้าคอฟฟี่งี่เง่ามันเลี้ยงนายไม่ดีเลยไม่มีแรงรึไง แขนเล็กขนาดนี้แทบจะหักได้อยู่แล้ว

ดึงข้อมือของคนที่กำลังนวดให้ตนมาข้างนึงจับๆ สำรวจดู 

ลีโอลาได้ฟังก็เพิ่มแรงในการนวดของมือที่เหลือเพื่อนวดบริเวณต้นคอของนายเหนือหัวพลางคิดในใจ

...เค้าต่างหากที่เลี้ยงท่านพ่อ...

ก็ได้แค่คิดเพราะเค้าไม่กล้าแม้จะเอ่ยปากพูดอะไรต่อหน้านายเหนือหัวถ้าไม่จำเป็นหรอก 

เดี๋ยวก็โดนว่าพูดอะไรไร้สาระแล้วจะโดนลงโทษเอาซะเปล่าๆ ทางที่ดีที่สุดคือทำตามคำสั่งอย่างเงียบๆ เท่านั้น....

เงียบอยู่ได้ พูดอะไรบ้างสิ เจ้าเป็นใบ้รึยังไงห๊ะ! อุตส่าห์ลักตัวเจ้ามาไม่ได้ลักมาให้ฟังข้าพูดคนเดียวหรอกนะ พูด!!

กระฉากข้อมือเล็กกว่าดึงมาให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกัน มือใหญ่บีบคางเล็กให้มองสบตา ดวงตาสีน้ำเงินลึกล้ำวาวโรจน์ 

อยู่ๆ ก็รู้สึกหงุดหงิด ก็เจ้าเด็กนี้เงียบเป็นเป่าสากไม่พูดอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว! จริงอยู่ว่าเค้าเป็นคนสอนให้ลีเป็นเด็กเงียบเรียบร้อย 

แต่...ตั้งแต่มาที่มิตินี้อย่าคิดว่าเค้าไม่รู้นะว่าลีพัฒนาการขนาดไหนแล้วก็เค้าน่ะใช้กระจน้ำคอยแอบดู...แค่กๆ 

เอาเป็นว่าเค้าเมพ! 

เค้ารู้แล้วกันว่าลีรู้จัก พูด รู้จัก ยิ้ม มากขึ้นแล้ว 

กะว่าจะบันเทิงใจกับการ พูด และ รอยยิ้ม ของเจ้าเด็กนี่ซักหน่อย 

แต่พอฉุด...อา แค่กๆ พอลักตัวมาอยู่กับเค้า ไหงกลับไปเป็นก้อนน้ำแข็งใบ้ไปซะงั้น!!!

ด้วยความเร็วของโคลอส ลีโอลาแทบไม่ทันได้ตั้งตัว ไม่นึกว่าอยู่ๆ ร่างสูงจะกระชากแบบนี้ 

เลยเซตามแรงดึงอันมหาศาลชนกับอกแกร่งเอาเต็มๆ คางที่ถูกมือแกร่งยึดเจ็บร้าวจนเผลอขมวดคิ้ว 

ความกลัวที่สะสมตั้งแต่เด็กฉายชัดผ่านอัญมณีสีเงินงดงาม

....พูด....ต้องพูด.....นายเหนือหัวสั่ง แต่.....พูด....อะไรดี ?? 

แล้วคำพูดที่ผ่านปากบางที่อ้าขยับคือปัญหาที่วนเวียนอยู่ในหัว....

.............

....

..

.

ตอนนี้ตู้เย็นไม่มีอาหารสดเลย....ผม...ทำอาหารเย็นให้นายเหนือหัวไม่ได้

=2 be con=
===================
รูปประกอบตอนนี้ค่า^^,,,