Sweet heart Sweet bakery หวานรัก หวานใจ นายขนมหวาน

บทนำ

“สายแล้วๆ !!” ฉันวิ่งไปบ่นไป มาตลอดทางไปโรงเรียนจนเกือบจะถึงหน้าโรงเรียนอยู่แล้ว วันนี้เป็นวันไปโรงเรียนวันแรกของฉันตั้งแต่ย้ายออกมาจากโรงเรียนเดิมแต่ฉันกลับตื่นสาย ฉันนี่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ Y^Y

“เฮ้ย!!/โอ๊ย!!” อ๊า...~ นี่ฉันซวยอะไรอีกแล้วเนี่ย TOT  วิ่งไปชนเข้ากับอะไรก็ไม่รู้

“พุดดิ้งช้านนนนน!!!!” แถมร้องตะโกนได้อีกด้วย O_o? “นี่เธอ! เธอ... O_O”

ขวับ! (-.-?) นี่มันมนุษย์ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งนี่นา มาตะโกนอะไรใส่หน้าฉันล่ะเนี่ย

“เธอทำอะไรลงไปรู้ตัวไหม!! >O<” ทำไมเขาถึงชอบตะโกนใส่หน้าฉันจังนะ “เธอ!! เธอทำขนมฉันตกเห็นไหม!” ขนมเหรอ? ฉันมองตามนิ้วเรียวยาวของเขาที่ชี้ลงไปที่พื้นก็พบว่ามีขนมหน้าตาแปลกๆ กำลังนอนคลุกดินคลุกทรายบนพื้นถนนอยู่ สีของมันเป็นสีของดิน ขนมสมัยนี้ทำสีแปลกๆ นะว่าไหม? “เธอทำพุดดิ้งของฉันตก -^-!!” พุดดิ้งงั้นเหรอ? พอมันคลุกดินแล้วมองไม่ออกเลยว่าเป็นพุดดิ้ง แต่สีของมันเป็นสีดินนี่นะ(นางเอกยังไม่เลิกโง่ -_-^)

“เอ่อ...ฉันขอโทษแล้วกันนะพอดีฉันรีบ ขอตัวล่ะ” ฉันชิ่งออกมาก่อนหันกลับไปบอกอีกที “ขอโทษจริงๆ นะ” แต่ทว่า...

“เธอจะไปไหนไม่ได้” นายหน้าหล่อคว้ากระเป๋าฉันเอาไว้แล้วดึงฉันกลับมายืนที่เดิม(ฉันสะพายกระเป๋าเอาไว้ที่หลังน่ะ)

“มีอะไรอีกล่ะ ฉันรีบอยู่นะ” ฉันทำหน้าเหนื่อยหน่ายใส่เขา

“จ่ายค่าเสียหายมาก่อนสิ หรือไม่ก็ไปซื้อมาให้ฉันใหม่ โน่น...ร้าน!!” เขาชี้นิ้วเรียวยาวไปที่ร้านขนมข้างๆ

“ก็แค่ขนมถ้วยเดียวจะเอาอะไรนักหนา ก็ขอโทษไปแล้วไง” ฉันชักเบื่อเขาแล้วสิพูดไม่รู้เรื่องหรือไงนะ

“งั้นก็จ่ายค่าเสียหายมาสิ!!” เขาเริ่มเสียงแข็งขึ้น ฉันว่าเขาดูเป็นคนโหดๆ ยังไงก็ไม่รู้

“อ่ะๆ ก็ได้เท่าไหร่ล่ะ” โอนอ่อนผ่อนตามไปก่อน ยอมๆ เขาไปสะจะได้รีบเข้าโรงเรียนไวๆ กะแค่ขนมถ้วยเดียวคงไม่แพงเท่าไหร่หรอก

“ห้าร้อยบาท” หา!!!!! OoO

“นี่ค่าขนมทั้งร้านหรือไง ทำไมมันแพงนักล่ะ แค่ขนมถ้วยเดียวเองนี่นา”

“ขนมร้านดังก็ต้องแพงอยู่แล้ว วัตถุดิบที่ใช้ก็นำเข้าจากต่างประเทศพุดดิ้งถ้วยละห้าร้อยนี่ยังถือว่าถูกไปด้วยซ้ำ”

ทำไมไม่ใช้ของไทยนะค่าขนมคงถูกลงหลายเท่าตัวทีเดียว แล้วถ้าฉันจ่ายไปเดือนนี้ฉันจะเอาอะไรกินล่ะ แม่ฉันก็ไปทำงานต่างจังหวัดเหลือก็แต่เงินค่าขนมเดือนนี้สองพันบาท นายจะมาขูดรีดเงินคนจนทำไมเนี่ย T_T

“ฉันไม่จ่ายหรอก แค่พุดดิ้งถ้วยเดียวนายจะเอาอะไรมาก นายน่าจะโทษตัวเองมากกว่าที่ถือไม่ดีเอง แล้วนายก็ต้องขอโทษฉันด้วยที่ทำขนมสุดแพงของนายมาเลอะโดนตัวฉัน อย่ามาโทษฉันอีกฉันรีบ ซื้อใหม่เอาเองแล้วกันนะ บ๊ายบาย” ฉันโบกมือลาแล้วรีบเผ่นทันใดก่อนที่เขาจะดึงตัวฉันกลับมาอีก